|
05/07/2014 - Knesselare - Kluisbergen - Knesselare
Verslag 105 km cyclotocht
Op deze historische 5 juli zit de voetbalstress er van 's ochtends stevig in. De Duivels moet de Argentijnen uit de wereldbeker zien te kegelen. Ideaal om wat afleiding te zoeken in een aantrekkelijke tocht. De keuze komt uit bij Knesselare-Kluisberg-Knesselare. De organisatie berust bij WC Sportief Onze Roem, waar ik banden heb met ex-voorzitter en sportschepen Erné De Blaere. De ex-profrenner en huidig burgemeester staat bij de start klaar om ons te begroeten. Samen met boegbeeld Johan Lanckriet kijken zij wat somber naar de wolken, die reeds van deze morgen genadeloos water laten neerkomen over Vlaanderen. Wij raadpleegden de buienrader en die beloofde ons vanaf 10.00 uur beterschap. Wij opteren voor de 105 km gezien de 148 km ons veel te hoog gegrepen lijkt. Een heuse rit uit het programma van het Oost-Vlaamse klimbrevet - http://www.klimbrevet.be/ - met de Kluisberg als blikvanger. De parkoersfiche van de 105 km beperkt zich tot 3 hellingen.
Bij de start komen de eerste deelnemers al terug aan. Onze Aspelaarse maat in zijn Altebra-truitje is verzopen na de stevige regenvlagen die hij onderweg. Wij rijden in gezelschap van twee Depa koppeltjes uit Eeklo de dorpskern van Knesselare uit. Zij starten iets te stevig en we laten hen wegrijden. We rijden een vlakke aanloop naar de Vlaamse Ardennen, maar de stevige wind die vaak op kop staat, maakt de tocht zeker niet makkelijk. De tocht slingert vanuit Aalter naar Lotenhulle en Kanegem door de Leiestreek en die geeft op deze grauwe dag toch een stukje van haar pracht prijs. Ons eerste regenjasje is al uit wanneer we langs de prachtige windmolen, de weinige overgebleven vlasschaards en de mooie Leie fietsen. De terreinkennis van eerdere tochten vanuit Zomergem en Knesselare leert ons dat het landschap bij het dwarsen van de E17 in de buurt van Deinze compleet verandert.
De Karreweg, middendoor gesneden door de autostrade, ontvouwt de groene glooiingen voor onze ogen. Het Spinnewiel is de eerste helling, even verderop gevolgd door de nijdige Vandevoordeweg vooraleer bij we de derde helling Nokere binnenrijden via de Holstraat. We dokkeren de kasseien van Nokere Berg af. Klinkend betaald met de beklimmen van de Wortgemse straat. Een te lange strook op de rijksweg doet ons Wortegem passeren richting Gijzelbrechtegem. Sans pardon klimmen op de Bosstraat, van waar we de electriciteitscentrale van Ruien zien opduiken. Wij draaien net voor de top links weg van de 148 km tocht met 46 km op de teller. Met de klim op Fontainstraat waren we rijp voor een hapje in fietscafé Bourvelo in Anzegem, maar het is er 'ferme' gesloten. De eerste stop ligt immers pas op 62 km!
Na de afdaling duikt plots een wijkcafeetje voor ons op. Onze motivatie om vroeger eens te stoppen halfweg de tocht is te sterk. De Sneppe aan de Zonnestraat in Petegem is een authentieke herberg : café-coiffeur, het bestaat nog! Een jong koppeltje is sinds een week open en het is uniek - lees meer op http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-wortegem-petegem/pint-terwijl-je-wacht-op-kapbeurt-a1910362/ - . Lisa serveert ons twee heerlijke deca's terwijl Bjorn een man een perfecte coupe zet. De kleine spruit rijdt met een trapauto van tafeltje naar tafeltje om wat aandacht te zoeken. Oh wat kan Vlaanderen heerlijk zijn om in te fietsen. Net als we buitenkomen gaat het hemelsluis weer open. Regenjasje beurt twee! Maar hoe stevig de vlaag ook is, ze is even snel weg als ze gekomen is. Bovenop de 2° parkoershelling - de Bergstraat in Petegem - is het al weer uit. We rijden het idyllische Moregem door. Zoals te verwachten doemt na het dwarsen van de hoofdweg een nieuwe kuitenbijter op, de Volkaart. Via Ooike en een regenbui verder dokkeren we over de kasseien van Lede een dorpje bij Wannegem.
Onze bondgenoten in deze ritfase zijn Lambroekers die de late ravito op de heupen werkt. Die komt er enkele kilometer verder na de klim op de Ast in Mullem. Maar in de Vaderlander is geen ravito te bespeuren, reeds vertrokken zegt de waardin, nooit voorzien zegt een van de organisatoren achteraf. ??? Wij rijden door want ziet zwart boven ons hoofd en we worden niet bedrogen. Regenvlaag vier is even kort als de voorgaande. We trekken naar de E17 en van dan af hopen we op minder wind in het nadeel. We kunnen na 78 km eindelijk terecht in een ravito post. Walter De Bal is er gastheer en bezorgt ons royaal eten en drinken in de kantine van de Grammense voetbalclub. En het smaakt!
Hier komen ook de rijders van de kortere afstand binnen. Opvallend hoe weinig we ingehaald worden door deelnemers die uit Kluisbergen komen. Voor de organisatie kijkt dit weer een echte ramp. Ook Walter heeft een rustige dag gehad, het steekt zeker niet op een stukje fruit. De finale kan beginnen. We laveren door Grammene Dorp, Vinkt en Bellem. We flirten met de expressweg en de Vaart in de buurt van Aalter langs fietspaden. Soms stuwt de warme wind ons echt vooruit. Het is een waar goed gevoel als we na Aalter-brug de kerk van Knesselare zien opduiken aan de einder. Na 106 km bollen we de startgemeente binnen. De nieuwe versie van deze organisatie smaakt naar meer als de ravito ook wat vroeger kan.
Later starten had zijn voordeel. Want echt last van de regen hebben we amper gehad. In de sporthal maken we tijd voor een hapje bij een gratis Ename van 't vat. De gastvrije organisatoren zijn tevreden over hun aangepaste omloop en willen bij beter weer een volgende editie hun topper in het Meetjesland in ere houden. Tijd voor in te pakken richting Steenhuize, of moeten we Brasilie zeggen? De wegen lopen stilaan leeg, een natie staat pal achter zijn Duivels, eerst nog de fietsen afspuiten en oppoesten. Het land heeft zijn supporters nodig. Onderweg merken we her en der nog mensen die truitjes ophangen, een vlag bijplaatsen. Sport leeft, ook al zullen we heel snel gevangen worden door de Argentijnse spitsen.
|
