Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Dilbeek () en mijn beroep is invalide urgentieverpleegkundige.
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
klop...... coma....... voor maanden! (2001)
Hele(levens?)lange revalidatie.
Ik ga op vakantie met Nasj van zaterdag 16 juni tot zondag 24 juni. We trekken naar Frankrijk: Narbonne, Carcasonne,....... Meer uitleg volgt later....
Nasjke, (Natasja, mijn vriendin) bedankt voor alles! Om met mij te rijden naar de brandweer is 't laatste bijvoorbeeld. Voor de rest: teveel mensen om op te noemen! Ik ga er niet aan beginnen, uit schrik om er te vergeten.
Hier de tekst van het Nieuwsblad van vandaag (2/6) Ge moet bepaalde uitspraken wel wat anders interpreteren: bijvoorbeeld dat ik graag weer zou lopen: mensen die mij kennen weten natuurlijk dat ik al lang terug stap, maar joggen bedoel ik..... Dat zou ik maar al te graag terug doen!
UB
'Ik ben mijn vrienden enorm dankbaar' Man voor het leven getekend na slag op het hoofd
DILBEEK - Ulrik Boon raakte meer dan vijf jaar geleden in een coma nadat hij van een fuifganger een vuistslag had gekregen op het oog. Vandaag is de vrijwillige brandweerman nog steeds aan het revalideren.
Kor Caenepeel, Katrien Goes
Voor de hersenbloeding was Ulrik Boon een verpleegkundige op de spoedafdeling in het ziekenhuis van Vilvoorde. Daarnaast was hij vrijwilliger bij de brandweer van Asse. In september 2001 stond Ulrik als security-vrijwilliger op een fuif in Sint-Ulriks-Kapelle. Hij probeerde tijdens een gevecht twee partijen uit elkaar houden toen een derde persoon hem onverwachts een vuistslag op zijn oog gaf.
'Na die slag ging ik nog drie weken werken', vertelt Ulrik. 'Ik had voortdurend hoofdpijn maar volgens een onderzoek was er niets mis. Tot ik plots door een hersenbloeding als gevolg van de klap in coma ging.'
Na twee maanden ontwaakte Ulrik uit zijn coma. 'Ik kon in het begin noch eten noch stappen', vertelt Ulrik. 'Ik moest opnieuw leren lopen en ik kon me amper nog iets herinneren.'
Ulriks moeder stond hem dag en nacht bij. 'Ik vond het verschrikkelijk dat mijn zoon zich amper iets kon herinneren uit het verleden', vertelt ze. 'Ik was dan ook opgelucht toen hij op een dag een banaan weigerde toen ik die op een dag voorschotelde. Ulrik heeft namelijk nooit bananen gelust. Ergens herinnerde hij zich dus nog iets.'
Ulrik is na al die jaren nog steeds aan het revalideren. 'Ik kan nog altijd niet goed lopen', vervolgt Ulrik. 'Mijn rechterarm is volledig verkrampt en sinds het voorval praat ik traag en vervormd.'
Boodschap
Ulriks collega's, vrienden en brandweervrienden zijn hem tijdens al die jaren van revalidatie blijven steunen. 'Ik ben ze enorm dankbaar', zegt Ulrik. 'Toen ik in een rolstoel zat, sleurden de mannen van de brandweer me overal mee naartoe. Ik vind het enorm jammer dat ik er niet meer bij kan zijn in het heetst van de strijd. Ik maak nu enkel nog de inventaris op bij de brandweer.'
Zijn werk heeft Ulrik ook moeten opgeven door zijn handicap. 'Ik kon niet meer aan de slag op de spoeddienst maar werk nog steeds in hetzelfde ziekenhuis. Alleen doe ik nu administratief werk.'
Tijdens de drie weken na de slag begon Ulrik een relatie met zijn huidige vriendin Natasja. 'Het is ongelooflijk dat ze bij me bleef ondanks alle problemen', vindt Ulrik.
Tot slot heeft Ulrik nog een boodschap voor de lezers. 'Ik wil iedereen waarschuwen. Draag een helm op de brommer of de fiets. Je hebt immers maar één hoofd. Zoals het spreekwoord zegt het is beter voorkomen dan genezen.'
Ik heb weer wat voor! Ik neem deze morgen een bad, ik zet mij recht (met de hulp van mijn ma) en kraaaaaaaaaaak!!!!!!
Naar Dr Deborre gebeld (Dr die mijn been geopereerd heeft, zat eerst in Pellenberg, dan in Gent, en nu in 't Fabiolaziekenhuis in Jette.) Radiografie, niet gebroken, maar ligament gescheurd . Er stond direkt een reuze-ei op! Verdoeme toch! 10 dagen gips, 14 dagen niet gaan werken.......
Ik ben gisteren 33 jaar oud geworden! Gisteren, om te vermijden dat jullie mij proficiat komen wensen, precies dat jullie daar zelf aan gedacht hebben. :) Innige deelneming zou meer gepast zijn! Nasj zegt: "precies zo oud als Jezus: op zijn 33ste is hij gekruisigd!" Hoopgevend!
Voorpost brandweer bestaat 15 jaar Vrijwilligers demonstreren hun kunnen
DILBEEK - Op 2 juni vieren de vrijwilligers van de brandweer de verjaardag van de voorpost in de Heetveldelaan. De brandweer geeft dan allerlei demonstraties. Vijftien jaar geleden werd de voorpost operationeel. In die periode is er al heel wat gebeurd.
Kor Caenepeel
De directe aanleiding van de oprichting van de voorpost in de Heetveldelaan was eigenlijk een dramatisch ongeval in de Rozenlaan waarbij twee kinderen het leven lieten. De overtuiging leefde dat zij gered hadden kunnen worden als de afstand van de brandweerkazerne naar Dilbeek niet zo groot was. Onder impuls van burgemeester Platteau (Open VLD) en erebrandweercommandant Louis Lombaert opende op 14 december 1991 de voorpost officieel de deuren. Op dit moment zijn er bijna dertig vrijwilligers dag en nacht beschikbaar.
Luitenant Eric Buslot en Luc De Lombarde waren er van bij de start.
'Het begin was niet altijd even makkelijk', zegt Buslot. 'We begonnen met vijftien vrijwilligers, waarvan er nu nog vier overblijven.'
Maar niet alleen de groep is geëvolueerd, ook de behuizing van de voorpost onderging nogal wat veranderingen.
'In 1991 zaten we in De Bunker', lacht Buslot. 'Een soort van betonnen blok, half onder de grond naast de garage, waarvan we ongeveer een vierde mochten gebruiken. Na een lang verblijf in containers stelde de gemeente vanaf 2003 dit gebouw ter beschikking met slaapvertrekken, sanitair, een wachtruimte en een kleine vergaderzaal en is ook zowat de hele garage voor ons. Een hele verbetering.'
Samenhorigheid
Op vijftien jaar is er heel wat gebeurd. De meest memorabele interventies waren uiteraard de grote brand in sporthal Ten Gaerde in Groot-Bijgaarden, voor de voorpost letterlijk een vuurdoop. Ook de pyromaan die Dilbeek een tijdlang teisterde hield de spuitgasten lang bezig. Sommigen sliepen toen in hun uitrusting om zo snel mogelijk uit te rukken.
Later kwam de brand van café Kasteelzicht, waar mensen van het dak werden gered en een brand op de Ninoofsesteenweg. Daar konden de vrijwilligers een jongen van 9 jaar redden. Ondanks een maandenlange revalidatie maakt die jongen het nu goed.
Pascal Van Belle is vrijwilliger bij de brandweer omdat hij het als een uitdaging ziet. Volgens Gert Groeninck is het dan weer de samenhorigheid en de groepsgeest die maakt dat men zich blijft inzetten. Dat bevestigt ook Ulrik Boon, die na een vuistslag in een coma sukkelde en maanden later gedeeltelijk verlamd terug wakker werd. Zijn makkers lieten hem nooit in de steek en hij blijft betrokken bij de voorpost door te helpen bij inventarisatie en activiteiten. Want een brandweerkorps, dat is bijna familie.
De brandweer geeft op 2 juni vanaf 15 uur allerlei demonstraties op en rond het gemeenteplein.
Ben vandaag met mijn ouders naar Pellenberg gegaan, en ik weet nog niet goed of ik content moet zijn of niet!?! 25 juli moet ik teruggaan, en ondertussen eens zwaar nadenken. Eerst een EMG (elektro-myelografie) gedaan vandaag. De biceps werkt nog maar de spier waar hij het normaal mee doet (de transfert) werkt praktisch niet meer. Hij gaat een andere spier nemen. (De latijnse namen ga ik jullie besparen -> goed uitvlucht om niet te moeten zeggen: "ik weet het niet meer!") Met een operatie zou ik niets verliezen, maar wat ik ga winnen, daar sprak hij zich niet over uit. De volgende dagen eens serieus nadenken!
Ik schaam mij diep! Echt. Ik zit hier reclame te maken op mijn Blog voor de wandeling van Politie Dilbeek, EN DAN GA IK ZELF NIET!!!!!!! Een combinatie van een paar zaken.....
Mijn ma zegt hier: "Ge moet er van tijd tot tijd eens iets bijvoegen, als ge wilt dat "uw lezers" blijven terugkomen, he!"
Maar mijn inspiratie is wat zoek. Komt door die klop. Kan misschien als uitvlucht klinken, maar is echt zo!
Daarom deze vraag: weet je iets grappigs, droevig, ..... dat we samen hebben meegemaakt? Zet het op mail (naar mij liefst: ulrik.boon@telenet.be) en wie weet publiceer ik het wel (met vermelding van je naam natuurlijk, tenzij je het uitdrukkelijk vraagt van niet.
'We steunen haar door dik en dun' Politie houdt solidariteitsmars voor collega
DILBEEK - De Dilbeekse politie houdt op pinkstermaandag een voettocht van Dilbeek naar Halle. Het is een solidariteitsmars voor een vrouwelijke collega die het de laatste tijd moeilijk heeft gehad. De agenten willen haar op deze manier emotioneel en financieel een duwtje in de rug geven.
Ongeveer een maand geleden kwamen de inspecteurs van de lokale politie, Sonja Van Roy en Marc Cooman, op het idee om een symbolische bedevaart voor hun collega te organiseren. 'We willen haar laten zien dat we haar steunen door dik en dun', vertelt Van Roy. 'Ze houdt er niet van om de aandacht naar zich toe trekken maar ze verdient het om eens in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ze onderging namelijk anderhalf jaar geleden een zware chemobehandeling en dat liep niet van een leien dakje. Ondanks de zware periode bleef ze sterk. Ondertussen is ze volledig hersteld en opnieuw aan het werk bij onze politiediensten.'
De tocht gaat al van start om zeven uur 's morgens aan de kerk van Sint-Martens-Bodegem. 'We gaan via Itterbeek, Sint-Anna-Pede, Vlezenbeek over Sint-Pieters-Leeuw om dan vervolgens in Halle aan te komen', legt Van Roy uit. 'Dit traject doen we heen en terug. We beseffen dat het een zware tocht is maar toch hopen we op zo'n groot mogelijke opkomst.'
Wie de politie wil steunen maar zich liever niet te veel vermoeit, kan de stappers altijd aanmoedigen door hun kilometers te sponsoren. De collega's verkopen immers ook steunkaarten ter waarde van 3 euro. 'Daarnaast mag iedereen een mooie prijs ter beschikking stellen voor onze tombola', vertelt Van Roy. 'De prijzen worden dan later verloot onder de deelnemers van de solidariteitsmars en de kopers van de steunkaarten.'
De politie is ook nog op zoek naar sponsors die kunnen zorgen voor drankjes en hapjes voor onderweg. Inschrijven voor de solidariteitsmars kost 10 euro. Stapschoenen aantrekken en je goed hart tonen, is de boodschap.
Stel u eens voor dat u aan een hoofdweg woont en 's nachts om drie uur rijdt er een gehaaste brandweerwagen, ziekenwagen of andere hulpdienst met loeiende sirene uw huis voorbij. Grotendeels zijn dit vrijwilligers of andere "onbetaalbare" helpers. U wordt wakker en denkt eventueel......
...."hopelijk komen ze nog op tijd?"
of
"volgens het verkeersreglement moeten ze hun met hun sirene en hun blauw zwaailicht rijden"
of (het meest waarschijnlijke)
Waarom moeten die idioten zo'n lawaai maken?"
Maar heeft u er al eens aan gedacht?
-> dat die IDIOTEN vijf minuten voor ze daar met hun kabaal voor uw huis passeerden rustig in hun bed sliepen NET ZOALS U?
-> dat die IDIOTEN ook om zes uur zich uit hun bed moeten sleuren, NET ZOALS U?
->dat die IDIOTEN, wanneer ze na een interventie - die ongeveer 2 à 3 uur duurt- weer in hun bed kruipen, eigenlijk toch niet meer slapen. Omdat men nu eenmaal niet in slaap kan vallen wanneer men net mensen uit een brandende woning of verongelukt voertuig heeft gered.
Maar waarschijnlijk wordt u helemaal niet wakker. Omdat onze bestuurder op de terugweg zijn sirene niet heeft aangezet of omdat u helemaal niet aan een hoofdweg woont. Dan heeft u geluk en moet u niet over de brandweer, de ziekenwagens, zeuren.
......... daar bovenop denken die IDIOTEN intussen zelf:
Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Sint-Ulriks-Kapelle / Dilbeek (België) en mijn beroep is urgentieverpleegkundige (invalide, nu zorgdatacel).
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
