|
Hier de tekst van het Nieuwsblad van vandaag (2/6)
Ge moet bepaalde uitspraken wel wat anders interpreteren: bijvoorbeeld dat ik graag weer zou lopen: mensen die mij kennen weten natuurlijk dat ik al lang terug stap, maar joggen bedoel ik..... Dat zou ik maar al te graag terug doen!
UB
'Ik ben mijn vrienden enorm dankbaar'
Man voor het leven getekend na slag op het hoofd
DILBEEK - Ulrik Boon raakte meer dan vijf jaar geleden in een coma nadat hij van een fuifganger een vuistslag had gekregen op het oog. Vandaag is de vrijwillige brandweerman nog steeds aan het revalideren. Kor Caenepeel, Katrien Goes
Voor de hersenbloeding was Ulrik Boon een verpleegkundige op de spoedafdeling in het ziekenhuis van Vilvoorde. Daarnaast was hij vrijwilliger bij de brandweer van Asse. In september 2001 stond Ulrik als security-vrijwilliger op een fuif in Sint-Ulriks-Kapelle. Hij probeerde tijdens een gevecht twee partijen uit elkaar houden toen een derde persoon hem onverwachts een vuistslag op zijn oog gaf.
'Na die slag ging ik nog drie weken werken', vertelt Ulrik. 'Ik had voortdurend hoofdpijn maar volgens een onderzoek was er niets mis. Tot ik plots door een hersenbloeding als gevolg van de klap in coma ging.'
Na twee maanden ontwaakte Ulrik uit zijn coma. 'Ik kon in het begin noch eten noch stappen', vertelt Ulrik. 'Ik moest opnieuw leren lopen en ik kon me amper nog iets herinneren.'
Ulriks moeder stond hem dag en nacht bij. 'Ik vond het verschrikkelijk dat mijn zoon zich amper iets kon herinneren uit het verleden', vertelt ze. 'Ik was dan ook opgelucht toen hij op een dag een banaan weigerde toen ik die op een dag voorschotelde. Ulrik heeft namelijk nooit bananen gelust. Ergens herinnerde hij zich dus nog iets.'
Ulrik is na al die jaren nog steeds aan het revalideren. 'Ik kan nog altijd niet goed lopen', vervolgt Ulrik. 'Mijn rechterarm is volledig verkrampt en sinds het voorval praat ik traag en vervormd.'
Boodschap
Ulriks collega's, vrienden en brandweervrienden zijn hem tijdens al die jaren van revalidatie blijven steunen. 'Ik ben ze enorm dankbaar', zegt Ulrik. 'Toen ik in een rolstoel zat, sleurden de mannen van de brandweer me overal mee naartoe. Ik vind het enorm jammer dat ik er niet meer bij kan zijn in het heetst van de strijd. Ik maak nu enkel nog de inventaris op bij de brandweer.'
Zijn werk heeft Ulrik ook moeten opgeven door zijn handicap. 'Ik kon niet meer aan de slag op de spoeddienst maar werk nog steeds in hetzelfde ziekenhuis. Alleen doe ik nu administratief werk.'
Tijdens de drie weken na de slag begon Ulrik een relatie met zijn huidige vriendin Natasja. 'Het is ongelooflijk dat ze bij me bleef ondanks alle problemen', vindt Ulrik.
Tot slot heeft Ulrik nog een boodschap voor de lezers. 'Ik wil iedereen waarschuwen. Draag een helm op de brommer of de fiets. Je hebt immers maar één hoofd. Zoals het spreekwoord zegt het is beter voorkomen dan genezen.'
Kor Caenepeel, Katrien Goes
|
