Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Dilbeek () en mijn beroep is invalide urgentieverpleegkundige.
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
klop...... coma....... voor maanden! (2001)
Hele(levens?)lange revalidatie.
Het ging als volgt: wij kwamen met drie vrienden in lichtjes beschonken toestand een Leuvens cafe binnen. Mijn kameraad ziet die Jurgen en zegt "dat is toch dien type van Temptation Island", waarop ik op de toon van het programma "temptation" naar hem fluister...Dat is de straf die een maatschappij moet opleggen aan alle foorapen die zich tot deze onzin verlagen, vind ik. Op dat moment draait JD zich briezend om en pakt me vast bij mijn keel om mij tegen de muur te smijten. Waarop mijn kameraden hem met moeite proberen te kalmeren en wij uiteindelijk uit het cafe gezet werden. Ik ben geen klacht gaan neerleggen omdat we zelf dronken waren, en ik niet voor nog meer problemen wou zorgen. Je mag gerust hiervan melding maken op je blog.
Voila, dit heb ik gekregen. De naam heb ik wel weggelaten van de zender, maar zo kan je zien wat voor ene dat JD is......... Die jongen kende mij niet, maar is op internet naar JD gaan zoeken en is zo bij mij terecht gekomen.
We (Nasj en ik) zijn zaterdag, zondag en maandag naar de zee geweest. (maandag verlof genomen) In "the beach house" in Oostduinkerke. 't Was heel leuk!!!
Dinsdag 7/7/2009: Op de luchthaven (Zaventem). Ik besef nog niet goed dat we vertrekken!!! De eerste 4 dagen gaan we in Windhoek in een guestfarm verblijven met 250 runderen, 200 schapen, eenden, ganzen, hopelijk niet allemaal in onze kamer.
Ik weet niet wat ik het leukste ga vinden: ->het rusten, slapen, dobberen in het zwembad. ->het ontdekken van de verschillende stammen. ->de dieren (Nasj is nu al wild als ze daaraan denkt!) ->of 3 weken non-stop bij mijn lieveke zijn. Nasj is het meest verheugd om de wilde dieren te zien!
Aankomst in Frankfurt rond 18u. Toen we onze bagage gingen halen riep er iemand van ver "Ulrik Boon" Ikke verschrikt: "oei, die kent mij?!?" Dichterbij gekomen zag ik dat het ene van de luchthaven was en dat die mijn koffer vasthad. Het was gewoon een beamte die de naam van mijn koffer aflas alvorens hem weg te zetten. Vlucht om 22u40. 23u20 opgestegen -> vertraging.
Woensdag 8/7: Vlucht goed verlopen. 8121 km afgelegd van Frankfurt naar Windhoek. Hoogte 12000 meter. 8u plaatselijke tijd (= 9u in België) Hoseakutako: international airport ongeveer 9u30 gevlogen. Jongen van Crazy Kudu en Wild Dogs -de plaatselijk reisorganisatie- is nog een grotere pechvogel dan ik: -Zijn vriendin werd geopereerd aan "kanker in het been". Daarbij is een zenuw geraakt waardoor ze haar been meesleept. -Zijn oudste broer is verongelukt. -Zijn moeder heeft een ongeval gehad en is verlamd aan beide benen. -De 2e broer (hij is de jongste) heeft het syndroom van Down. -Zijn vader heeft hij niet gekend. -Hijzelf heeft een paar motorongevallen gehad....
En ik stond daar met mijn mond vol tanden met alleen maar een verlamde hand! (Er scheelt nog wel wat meer aan mij ze: ni kunnen lopen (joggen), slecht geheugen,...)
Uiteindelijk met een dame meegereden naar Etonga Guestfarm. Bij aankomst paarden, koeien, schapen, 3 honden -waaronder Dixie, volgens de eigenares de houseslet. Gaat bij wildvreemde altijd op de rug liggen. Wevers zitten hier veel. Het zijn vogeltjes die hun nest echt weven Olifant (voor van de hak op de tak te springen) heeft 50000 spieren in zijn slurf! Kamer 6 (whartdog=wrattenzwijn) Simpele en propere kamers. Geen sleutel op de deur, dus je kamer kan altijd betreden worden. En in de bar schrijf je zelf op wat je hebt gedronken. Van vertrouwen gesproken! Leuke Afrikaanse elementen en details overal. Er heeft juist een seminarie plaats voor hunters (=jagers) De dame vraagt voorzichtig of we tegen jagen zijn.... Klein zwembadje maar water is ijskoud! Er staat ook een stevig windje. Zo weten we meteen waar de naam WINDHOEK vandaan komt. Dat ligt ongeveer 25 km van Etango Guestfarm. Voor 's nachts toont ze ons de airco die je ook op verwarming kan zetten. Je kan het best e wat verwarmen omdat het 's nachts zo koud wordt.
Ik ben terug van Namibië. Nasj, bedankt voor deze geweldige reis van bijna 3 weken. De komende dagen ga ik er nog uitgebreid verslag van brengen maar nu ga ik eens naar Kapelle kermis en vroooeeeg slapen. Ik heb wat in te halen. Niet dat ik daar laat ben gaan slapen hoor. 't Is daar heel vroeg donker. Maar vroeg op en ook heel vermoeiende dagen. Morgen en de volgende dus meer.
Ik ga naar Namibië van de 7de (morgen!!!) tot de 25ste! Expeditie Kroost. Voor gezinnen met kinderen, omdat het tempo laag is (mijn toestand) en 't is meestal in een vrachtwagen zitten met grote ruiten. En 't is low budget: in tenten slapen en zo: dat drukt de kosten. (Inbrekers, ge zijt er aan voor de moeite: bij mij thuis zijn mijn ouders thuis en bij Nasjke komt een tante en nonkel logeren.)
Telkens als zij een spijker uit het pak neemt bekijkt zij deze aandachtig en regelmatig gooit zij eentje weg. Haar, eveneens blonde, vriendin vraagt verbaasd wat dit moet voorstellen. "Wel", zegt de eerste blonde, "bij de meeste spijkers zit de punt beneden en de kop boven, maar er zitten ook verkeerde in het pak: met de punt naar boven". "Wat ben jij toch een ongelooflijk domme trien", roept haar blonde vriendin, "die gooi je toch niet weg! Die kan je gebruiken voor het plafond!"
Binnenkort vertrek ik met Nasj voor een rondreis door Namibië. Nu hoor ik jullie al zeggen: "die heeft een dik pak geld gekregen van zijn dader en kan hij dat wel aan?" Niks van. Sinds die paar afhoudingskes van zijn loon (de laatste is van mei 2008) nog altijd hetzelfde: 0,0000 En 't is met Expeditie Kroost, een reisorganisatie die zich toespits op koppels met kinderen. Dus het tempo ligt laag en 't meeste van de tijd zitten we in een omgebouwde vrachtwagen. Maar ik heb nog wel een beetje spaargeld, en Natsja -die een deel van haar jeugd in Congo doorgebracht heeft- wil mij Afrika laten zien. Dus van 7 tem 25 juli gaan jullie niks meer van mij horen.
Ik wens al diegene die vertrekken een goede vakantie toe en ik ga er ook van genieten!!!
Ik krijg van sommigen de reaktie: "he pol, ik zet een tekstje op uw blog maar ge moogt eens iets terugsturen he!" Van sommigen heb ik het adres, van anderen niet! Dus als je wil dat ik reageer geef mij dan uw email! Als je niet wil dat iedereen dat ziet stuur het mij dan via email. (Via link op blog of ulrik.boon@telenet.be)
Een blinde man gaat een vrouwenbar binnen. Hij loopt naar de bar en bestelt iets te drinken. Nadat hij een tijdje heeft gezeten, roept hij naar de persoon aan de tap:
wil jij een blondjesmop horen?'
De hele bar wordt in een klap muisstil. Met een diepe, dreigende stem zegt de vrouw naast hem:
'Voor u die mop vertelt, meneer, moet u vijf dingen weten:
Een :De persoon achter de tap is een blonde vrouw.
Twee: De uitsmijter is een blonde vrouw.
Drie: Ik ben een 1,90m grote, 100 kilo zware blonde vrouw met een zwarte band in karate.
Vier: De vrouw die naast me zit, is een blonde vrouw en is een professioneel gewichtheftster.
Vijf: De vrouw aan jouw andere kant is een blonde vrouw en doet aan beroepsworstelen.
Ik raad u aan om er eens goed over na te denken, meneer. Wilt u die mop nog steeds vertellen?'
De blinde man denkt enkele seconden na, schudt zijn hoofd en zegt: 'Nee,als ik 'm vijf keer moet gaan uitleggen, laat ik het maar liever zo.'
Gisterenavond mini-operatieke gehad: van mijn linker-grote teen ("goeie" voet) was de nagel aan 't ingroeien of zat er nog een stuk in van de doorn die de pedicure daar een tijdje terug had uitgehaald. Nu een paar dagen wat mank en dan kunnen we er weer tegen. En vanovond na de zoveelste kine bij mijn nichtje Pirry (verpleegkundige) gaan om de resterende draadjes van mijn linker wijsvinger er uit te halen. 't Valt mij op dat het allemaal links is: teen, wijsvinger, elleboog,........
Tot 2001 een spoedgevallenverpleegkundige in Vilvoorde. Een vrijwillige brandweerman/ambulancier bij brandweer Asse, vooral voorpost Dilbeek.
23 september 2001 "mot op mijn bakkes" (onder mijn oog) op een Chirofuif in ons dorp waar ik vrijwillige security was. (oud groepsleider) 23 oktober 2001 ging ik voor maanden in coma. De dokters zeiden: "Tja, hij zal waarschijnlijk sterven, en als hij niet sterft zal hij hier gelijk een plant blijven liggen." Maar ik wou leven! 2002 heel op 't gemakske wakker geworden. Tot nu toe (en waarschijnlijk de rest van mijn leven) aan 't revalideren. Halfzijdige verlamming. Godverdomme! Wel terug aan 't werk. Halftijds. Op 't medisch archief. Ziekenhuis ondertussen van naam veranderd. Jan Portaels.
Ik zou graag al de mensen bedanken (te veel om op te noemen) die aan mijn verjaardag (31 mei ->gisteren) gedacht hebben: Ben 35 geworden.
-via GSM -via SMS -via mail -via Facebook
Bedankt allemaal!
-Gisteren leuk gaan eten in de Herakles. Grieks restaurant aan het begin van Nasj haar straat met haar ouders. -Vandaag komen mijn ouders, zus en haar vriend en gaan we taart eten. -En dan nog eens de 21e juni bij ons thuis BBQ omdat Robby er dan pas kan bijzijn. Dat is de zoon van mijn zus.
Ze hebben mij nog maar eens geopereerd vandaag. Onder biers-blok. Dat is (nee, niet u lazarus drinken in bier) maar een dubbele knelband hoog op de arm en dan een verdovende stof intraveneus in de arm spuiten. Soit. Mijn wijsvinger van mijn links (goed) hand. Er zat een cystje in. Tot en met 9/6 thuis zitten. Pfffffff, ik heb al genoeg voor de rest van mijn leven thuisgezeten.
Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Sint-Ulriks-Kapelle / Dilbeek (België) en mijn beroep is urgentieverpleegkundige (invalide, nu zorgdatacel).
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
