Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Dilbeek () en mijn beroep is invalide urgentieverpleegkundige.
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
klop...... coma....... voor maanden! (2001)
Hele(levens?)lange revalidatie.
We moeten U van onze jeugdleider een brief schrijven, om jullie gerust te stellen, in geval jullie de overstroming hebben gezien in het nieuws. We stellen het goed.
Er is maar één tent weggespoeld en ook twee slaapzakken. Gelukkig is niemand verdronken.
Toen de overstroming gebeurde, waren we juist op de berg naar Bartje aan het zoeken.
Oh ja,bel je even naar de mama van Bartje om te zeggen dat hij het goed stelt? Hij kan namelijk geen brief schrijven met zijn twee gebroken armen.
Ik heb mogen meerijden in de jeep van de reddingswerkers. Dat was tof !!!
Als het niet zo fel gebliksemd had zouden we Bartje nooit gevonden hebben.
De jeugdleider was een beetje kwaad op Bartje, omdat hij alleen de bergen in trok zonder het te zeggen.
Hij had het wel gezegd,maar de jeugdleider was toen bezig met de brand te blussen, misschien heeft hij Bartje daardoor niet gehoord?
Wist je dat, als je een gasfles in het vuur gooit, dat die dan ontploft?
Het hout van de bomen was te nat om te branden, maar wel één van de tenten en sommige van onze kleren zijn verbrand.
David zal er wel een tijdje raar uitzien, tot zijn haar weer is bijgegroeid.
Als de jeugdleider de minibus gemaakt krijgt, zijn we zaterdag weer thuis. Het was niet zijn fout dat we gebotst zijn.
Toen we vertrokken, waren de remmen nog heel goed. De jeugdleider zegt dat het normaal is dat zo'n oude auto soms kapot gaat.
Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij geen verzekering kankrijgen. Wij vinden het wel een toffe camionette.
De jeugdleider vindt het niet erg als we hem vuilmaken.
Er zijn tien zetels in, maar we kunnen wel met twintig in de auto.
We mogen dan om de beurt op de bergwegen rijden, daar zijn veel bochten, das dus wel spannend.
Alleen spijtig dat de politie ons juist tegenhield toen ik aan het rijden was.
Hij ging eens met jullie komen praten, zei hij.
Maak jullie niet ongerust, we zijn in goede handen.
De jeugdleider is echt een toffe knul.
Deze morgen ging iedereen zwemmen in het meer.
Ik mocht niet mee, omdat ik niet kan zwemmen en Bartje kon ook niet zwemmen met zijn gebroken armen. Maar we mochten wel met de kano's varen, wij met ons twee. Helemaal tot aan de overkant.
Als je in het water kijkt, kun je de bomen zien die door de overstroming onder water staan.
Onze jeugdleider is niet zo lastig als die andere van vorig jaar.
Hij werd zelfs niet kwaad toen we de zwemvesten vergeten waren.
Hij heeft het te druk met het repareren van zijn auto, we laten hem dus zoveel mogelijk gerust.
Oh en weet je wat? We hebben een cursus EHBO gehad.
Toen Danny in het water dook en zich kwetste aan zijn arm, hebben we zelfs geleerd hoe je een tourniquette legt. Dat is een knoop om grote wonden mee af te binden.
Ik heb toen wel moeten overgeven en sommige anderen ook, maar volgens de jeugdleider is dat omdat we die vieze kip gegeten hebben.
Hij zegt dat die hetzelfde smaakte als het eten in de gevangenis.
Ik ben echt blij dat de jeugdleider vrij is gekomen en dat hij nu met ons op kamp gaat om zijn leven te beteren.
Hij zegt dat hij voortaan alles veel beter gaat doen.
Wat is eigenlijk een pedaal -fiel?
Zo,ik ga stoppen met schrijven.
Straks gaan we naar de stad om onze brieven te posten en om vaseline te kopen.
Dat dient om spelletjes te spelen zegt de jeugdleider.
We zijn terug van Kreta. En 't is heel goed geweest! Ik zal er de volgende dagen nog wat foto's opzetten, maar ze staan op 't kaartje van Nasj haar digitaal fototoestel en dat past in noch mijn computer, noch in die van mijn ma. Ze moet het dus bij haar doen, de foto's op een cd-rom zetten en dan op mijn blog. Nog wat geduld!
Van 15 tot en met 26 juli ben ik op vakantie. "Weeral?!?" hoor ik je al denken. Ja dus, naar Kreta (GR) deze keer. Ik schrijf dit niet om je jaloers te maken: gewoon, spaar mijn email een beetje, ondertussen!
We zijn bevallen (van een vogeltje)! Nasj is gisteren na het werk een nieuw mannetje gaan kopen. Het is een jongske, en zijn bebber staat geen minuut stil!!! Nee, dat stoort niet ze, maar dat zit constant te zingen en te sjilpen. Ik zal nu nooit meer in de kooi -met het bovenste erop- stofzuigen!
1)Ik ging gisteren fritten bakken in de oven. Geen paniek, dat gaat. Speciale zak fritten, veel minder vet..... Ik zet de combiné op oven en begin te bakken. Voor de een of de andere reden doe ik het deurtje nog even open en toe en bak dan lustig voort. Weet ik veel dat dat spul dan terug op microgolf springt. 20 minuutjes laten bakken zoals voorgeschreven. Maar toch niet op microgolf: PIKKEZWART zagen die fritten eruit.
2) Deze morgen ging ik de vogelkooi uitkuisen. Goed initiatief, zouden mij zeker goede punten opbrengen bij mij lieveke. En bij ons zebravinken. Ik haal de schuif met de pelletjes en de strontjes eruit, en zie dat er daaronder op de bodem nog wat vuiligheid ligt. "Ik stofzuig dat wel rap even weg" denk ik, en door het deurtje begin ik eraan. Floep....... 't mannetje opgezogen. Raprap de stofzuiger open, de zak aan stukken gescheurd....... maar.... 't was te laat! Vogeltje dood! God-ver-doe-me!!!!!!!!
Mijn liefke zegt altijd: "waarom zet ge er toch altijd van die stomme moppen op?!?" en smijt ze er vervolgens af.
Maar deze vond ik toch nog een goeie.....
Een man komt in de hemel. Hij vertelt aan Sint-Pieter dat hij een goede man geweest is, getrouwd met zijn eerste lief, flink geweest, altijd meegeholpen in het huishouden . Hij voelt iets kriebelen op zijn rug, kijkt om en ziet twee vleugeltjes groeien.
Daardoor aangemoedigd gaat hij verder : 'Ik heb altijd gedaan wat mijn vrouw vroeg, direct van 't werk naar huis, niet op café. En hij ziet dat die vleugels groeien.
'Ik heb nooit naar andere vrouwen gekeken, en al mijn geld afgegeven.' En die vleugels worden maar groter en groter .......
De man vraagt blij aan Sint-Pieter: 'Verander ik nu in een engel?' Waarop Sint-Pieter: 'Nee. In een kieken.
't Was weer net gelijk in den tijd...... Een weekend met een hoog brandweergehalte bedoel ik.
-Vrijdagavond zijn we om 19 u naar Asse vertrokken vanuit voorpost Dilbeek. 't Was algemene oefening (lees barbeque) -Zaterdagnamiddag zijn we in Merchtem gaan paintballen (ik toeschouwer) voor Thomas (ex-brandweerman) zijn vrijgezellendag. Daarna zijn we nog gaan eten in Hamme.
Fitness programma Als je boven de 35 bent, kan je er maar het beste zeer rustig mee beginnen. Doe het steeds sneller naarmate je meer ervaring krijgt. Voor sommigen kan het te belastend worden...
Denk er aan vooraf uw huisarts te raadplegen voor je een of ander fitnessprogramma volgt !
Gisterenavond gingen we met zijn allen (de collega's vd brandweer van Asse en Dilbeek) naar de Pontbeeklaan voor de onthulling van een gedenksteen in de brugpijler van de brug van de ring over de Pontbeeklaan te Zellik waar vorig jaar Francois De Ridder (vrijwillig sergeant) om het leven kwam. Hieronder kan je een artikel lezen dat vandaag in het Nieuwsblad stond.
Blijvende herinnering aan François Gedenkplaat voor brandweerman die vorig jaar verongelukte
ZELLIK - Op de Pontbeek in Zellik, waar precies een jaar geleden brandweerman François De Ridder verongelukte op weg naar een interventie, onthulden familie, brandweer en gemeentebestuur gisteravond een gedenksteen ter ere van de brandweerman.
Een ruiker bloemen van weduwe Christiane op de stenen berm naast de fatale brug in Zellik, als eenzame getuige van een verdriet dat nooit helemaal weggaat. Het ongeval, waarvan de omstandigheden nooit helemaal werden opgehelderd, kostte op 16 juni 2007 het leven aan sergeant François De Ridder, vrijwillig brandweerman sinds 1980 en een gewaardeerde muzikant en dirigent. Zijn collega Guy De Bondt raakte verlamd aan de onderste ledematen. Het was een erg zware tol, betaald door mensen voor wie hulpvaardigheid hun belangrijkste drijfveer is. De verslagenheid, maar ook het medeleven en de solidariteit met het korps, was in Asse zelden gezien. Brandweercommandant Bruno Van den Broeck herinnerde in zijn toespraak aan die speciale momenten van betrokkenheid en samenhorigheid.
'Sommige collega's onderbraken zelfs hun vakantie om samen bij ons te kunnen zijn in die moeilijkste momenten. Die solidariteit is de sterkte van de brandweer en dat siert ons', zei Van den Broeck.
De ceremonie voor de onthulling van de gedenkplaat, die een plaats kreeg op de muur van de brug, werd kort en sereen gehouden. Burgemeester Koen Van Elsen (CD&V) had het over de passie voor de brandweer die François van thuis uit meekreeg. 'Zijn grootvader en vader deden het hem voor en als jonge knaap woonde hij nog boven de kazerne of reed hij met zijn fiets de brandweerwagens achterna', herinnerde hij.
Na het klarinettenconcerto van Mozart, het favoriete muziekstuk van François De Ridder, was er namens de familie een dankwoord door Cindy, een nichtje van François en Christiane. 'Het is elke dag opnieuw een gevecht om te aanvaarden dat François niet meer bij ons is', zei ze namens haar tante Chris. De ceremonie werd afgesloten met de Mars van de Gidsen - François was dirigent van de Muziekkapel van de Gidsen - en The Last Post.
Vandaag ben ik gaan paramotoren, vliegen met een paramotor. Een cadeautje van Nasj voor mijn verjaardag. 't Was in Zele, Oost-Vlaanderen. Zele hebben we gemakkelijk gevonden, maar de lokatie zeld de Avermaet...... dat was wat anders! Ergens achter een boerderij de velden in, over de dijk recht een wei in. Daar stonden zo'n 20 man op de grond en een 5-tal hingen of vlogen in de lucht. Ikke de lucht in met Geertrui, de dochter van Hans. 't Was kei-bangelijk, mega-super-tof, en nog veel meer van die superlatieven. De onze was er ene met een trike aan, zo'n driewielig geval waar je opzit. De meesten hebben de motor op de rug van zo'n 30-40 kg en moesten lopen, zowel bij het opstijgen als bij het landen. Ik had dus weer geluk: 1) ik kan nog niet zo goed lopen na mijn CVA en 2)Duo-vluchten -gelijk voor deze beginner- zijn altijd al zittend.
Ik ben Ulrik Boon
Ik ben een man en woon in Sint-Ulriks-Kapelle / Dilbeek (België) en mijn beroep is urgentieverpleegkundige (invalide, nu zorgdatacel).
Ik ben geboren op 31/05/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Om jullie alvast te laten watertanden! Morgenvroeg zijn we weg!!!
