Beste mensen. 

Nog nagenietend van onze huwelijksverjaardag en feestje gaan we even verder met wat nieuwtjes voor we naar de school vertrekken.

Doordat we hier al vele jaren komen willen we wel eens iets nieuws ontdekken, en meer bepaald hoe de mensen hier leven. We waren dan ook wel verwonderd een nieuwsgierig toen Francis ons voorstelde om een Joodse Oegandeese gemeenschap te bezoeken. Vooral nieuwsgierig omdat met de Antwerpse Joodse gemeenschap in gedachte we helemaal niet wisten wat we moesten verwachten. 

Francis bracht ons dus naar deze 2000 tellende Joodse gemeenschap die in een soort compount leven. Ria had wel een lang kleed aangetrokken met blote armen en had een vestje bij om over aan te doen. Je weet nooit wat de beste kleding is in sommige religies.

Toen we de auto uitstapten kwam er een man ons verwelkomen. Ria vroeg hem of het toegelaten was om in deze kledij rond te lopen, waarop hij dadelijk antwoordde dat dit helemaal geen probleem was ….. en het veel te warm is om bedekt rond te lopen. Als we de synagoge zouden bezoeken is het bedekken van de schouders wel een vorm van respect. 

Ondertussen hadden enkele andere mannen zich bij ons gevoegd en samen wandelden we naar het huis van de Rabbi.  Ria had ondertussen al kennis gemaakt met enkele vrouwen die fleurig gekleed waren in lange kleren.

Hier was helemaal geen sprake van strikte kleding, deze mensen waren gewoon zoals iedereen, alleen de mannen droegen een keppel.

We mochten plaats nemen in het grote salon en ze vroegen zelfs of we een glas water wilden drinken. Ze verzekerden ons, dat water was veilig, gekookt en gefilterd. 

De vrouw bracht een schattig kereltje binnen, deze was een stuk cake aan’t eten. Het bleek het zoontje van de Rabbi te zijn. Terwijl we praatten kroop het jongetje op de schoot van de vader en stopte stukjes cake in het hemd, de kleine nam zelf de keppel van het hoofd van de papa om ermee te spelen, een gewone familie dus. Wisten wij veel dat deze man de hoogste Rabbi van geheel Afrika was en zelfs zetelde in het Oegandeese parlement. Een hele eer voor ons om hier zomaar onaangekondigd op bezoek toegelaten te worden.

Even later werd de kleine terug aan de mama gegeven en de man begon de kruimels uit zijn hemd en de zetel te halen, exuseerde zich en ging even weg.

Voor hier in Oeganda heel ongewoon, zo een hooggeplaatste man die zich als een gewone papa gedraagt. 

We hadden nog een fijn gesprek en de vragen gingen over en weer. Ria kon het niet laten en vroeg hoe ze dat ”potske” toch op hun hoofd konden laten zitten. Blijkbaar een pure gewoonte. Ria vroeg aan de dame waarom de Joodse heren, vrouwen en kinderen bij ons zo streng gekleed zijn, haar antwoord was dat deze behoren tot een heel ortodoxe groep.

Toen de Rabbi terug binnen kwam, gekleed in een mooi kostuum, zette hij ongegeneerd zijn keppel terug op. Hij gaf ons zijn “adres kaartje” en exuseerde zich, want hij moest nu vertrekken naar het parlement.

Hij verzekerde ons dat we gerust mochten blijven en dat Isaac ons verder zou begeleiden.

We bezochten het hele terrein, de guesthouse (waar Ria even snel gebruik maakte van het toilet) nog enkele andere woonsten en ook een bezoek aan de synagoge was geen probleem.

Als afscheid kregen we van de vrouw v.d. Rabbi een groot stuk sugercane. Toen Ria haar vertelde dat we voor haar geen cadootje bij hadden, maar haar wel wilden groeten zoals vrouwen doen in België, gaf zij haar een stevige knuffel en drie dikke zoenen, dat vond ze geweldig. Lachend namen we afscheid.

NOOIT hadden we gedacht de we met mensen uit een Joodse gemeenschap zo zouden kunnen communiceren.

We zijn heel blij dat we deze mensen hebben mogen ontmoeten, in hun gewone leven.

Minder leuk ……. was het nadien, we moesten nog langs de bank gaan.  Anderhalf uur voetje voor voetje aanschuiven voor wat geld, ja watte. 29 Mensen voor ons en jawel, Ria heeft voor de sport aan’t tellen geweest, 36 achter ons, wat doe nen mens al niet bij het wachten.

We stonden daar in de bloedhete rij als sardientjes in een blikken doosje.

Het was onze bedoeling om nog een zwemmetje te doen maar tegen we in het hotel waren, was daar de dagelijkse regenvlaag.

Die avond hadden we nog een afspraak en kennismaking met een man en vrouw die ons zouden begeleiden naar de school om te tolken.

Het werd weer een late avond. 

Dinsdag dan …. naar de school, maar dit kon je lezen in ons derde nieuwsbrief.

Nog vele groeten.

Ria en Herman.