Donderdag 21 september, voor de zoveelste keer naar Oeganda.

Enkele dagen voordien … onze toegestane Kilograms verpakken in zes stuks bagage, eerlijk gezegd een hele karwei. Eerst sorteren wat zeker mee moet, valiezen vullen, zeven keer wegen om te kijken of we niet over het gewicht zitten, er zijn plezanter dinges in het leven om te doen.

Op het laatste komen daar nog bij onze handbagage, dit wel – dit niet, aai weegt te veel, oei vloeibaar mag niet in de handbagage enz. enz.

Toch zijn we weer met in totaal een 170 kg vertrokken naar Oeganda.

De vervoerder die ons komt ophalen kijkt raar op en de vraag volgt …. Wat ist, gaan jullie verhuizen ???

In de luchthaven laten we de sporttassen nog wrappen, dan worden ze wat kleinder en in Entebbe is het dan gemakkelijker om door de controle te geraken, hopen we.

Onze vlucht heeft een kwartiertje vertraging. 

In begin van de vlucht bij het eerste aangeboden drankje geraken we aan de praat met een hostess, babbelen over wat we gaan doen in Oeganda, over de school, ons gezinnetje ….. en natuurlijk Ria kon het niet laten dat we daar onze 40st huwelijksverjaardag gaan vieren.

Zij heeft dit door verteld aan de hoofdpurser die trouwens haar moeder was. De vlucht zat niet helemaal vol.

Mensen, wat zijn wij in de watten gelegd door de crew …. glaasje Champange, extra koekjes bij de koffie, extra dekentje voor Ria. Volle zak speelgoedjes om mee te nemen naar de school. Het hield nog niet op, de hoofdairhostess bracht ons een fles Lorent Perrier Champange om in het hotel op te drinken. En als je dacht dat het gedaan was …. bij het verlaten van het vliegtuig kregen we nog een doos Neuhaus pralines aangeboden door de crew.

Tja, je viert maar éénmaal een 40st huwelijksverjaardag hé. Nog een geluk dat ze niet voor ons gezongen hebben. Hadden we nog niet verteld dat Herman zondag jarig is ….

O ja ….. waren nog vergeten …. we kregen ook nog beiden zo’n vliegtuig tasje dat men alleen in betere klasse krijgt. En waar steek je dat allemaal in je al overvolle handbagage, wetende dat je nog enkele controles moet ondergaan. 

Bij het binnenkomen van het luchthaven gebouw moesten we onze gele koorts kaartjes laten zien, dit waren we natuurlijk totaal vergeten en het zoekwerk kon beginnen in die overvolle handbagage. 

Na de visum en het oppikken van onze ondertussen 180 kg bagage, nog een laatste controle door een scanner en vanaf dan is alles vlotjes gegaan.

We arriveerden in het hotel zo rond kwart voor tien ’s avonds. Ria is dan nog snel een clubsandwich voor ons beiden gaan bestellen en zo werd het tijd om te gaan slapen.

Een eerste dag was voorbij met heel wat belevenissen.

Tot volgende nieuwsbrief.

Vele groetjes van ons beiden, Ria en Herman.

Pittig detail ….. met ons gaat het prima hoor.