Nieuwsbrief 4

Ondertussen is het woensdag. Terug richting Kampala bezochten we onze Nederlandse vrienden van het Leo Fonds. Ze helpen vele mensen rondom Mukono. Het was een blij weerzien. Het is steeds leuk om onze wederzijdse ervaringen te delen.

Vrijdag vertrokken we westwaarts richting Congo, hier waren we uitgenodigd om een lodgespark en omstreken te bezoeken. Een streek van vele theeplantages, kratermeren en oneindig vergezichten. We hadden prachtige zichten op het Rwenzori gebergte dat de grens vormt met Congo. Het leek wel dat speciaal voor ons, dit gebergte voor één keertje niet in de wolken verscholen lag. Wat een adembenemende plek is dit …. De lodges liggen met hun terrassen aan het Nyabikere kratermeer. De kamers zijn heel sober … heel basic, enkel een bed met muggennet, een tafeltje, een toilet en “inloop” douche. Alles moet hier een opknapbeurt krijgen. Daarentegen de vriendelijkheid van het personeel en de prachtige omgeving maken het allemaal goed. Elke avond kregen we kampvuur, gezellig samen met een pintje of soda. We waren de enige gasten, dus we werden echt vertroeteld ….. zoals bijvoorbeeld het ontbijt ….. kregen we niet in het restaurant maar tussen de bomen aan de oever van het kratermeer met enkele apen als toeschouwers. Een oase van rust, de vele pelikanen en andere vogels die in en over het meer vlogen, ’s avonds de vele “tropische” geluiden van de krekels en gebrul van kikkers. Echt iets om te ontstressen… Het noemt dan ook niet voor niets The Frog Safari Lodges.

We maakten daar samen met een gids een wandeling van wel drie uur tussen de vele velden en tropische bossen, smalle en soms gladde paadjes, bangelijk, aan de ene kant de oever van een kratermeer, aan de andere kant een helling steil omhoog. Ria heeft nog nooit zoveel hand in hand gelopen met een andere man. De wandeling ging tot zoals ze het hier noemen, the top of the world. Een prachtig uitzicht over de drie kratermeren die dit gebied rijk is, het ene meer wat hoger liggend dan het ander. Onderweg kregen we van de gids veel uitleg over planten en dieren. En ….. wat waren we vergeten …. ons in te smeren tegen de brandende zon, wie gaat nu denken dat als je in een bos loopt, je verbrand kan raken. Dus later die dag …. veel rode huid en veel smeren.

De bedoeling van deze uitnodiging was om advies te geven als “toerist” voor de opknapbeurt en herinrichting van deze lodges. Het waren mooie drie dagen, eigenlijk veeeeel te kort. Als afsluiting op de terugweg naar Kampala, een vijf en een half uur durende rit, kregen we als kers op de taart …. anderhalf uur file in de stad zelf. Er was ergens een gebouw ingestort en heel de stad was één chaos. De files hebben tot in de vroege morgen geduurd.

Vandaag, dinsdag, hebben we nog een meeting gehad met Simon, onze Principal van de school. We hebben het uitgebreid gehad over de uitvoering van de renovatiewerken in onze school de komende maand mei. Ook de open eetplaats wordt nu een feit, dit dank zij de sponsortocht van de kinderen van de lagere school Regina Pagis te Hove. Een project dat zeker al twee jaar te wachten stond. Dit zal weer een hele verbetering worden voor de school. De kleutertjes van diezelfde school sponsoren dan weer een heel jaar de pancakes die dagelijks wordt gegeven aan al de kinderen in onze school.

Ook vandaag zijn we al afscheid gaan nemen van onze “kleindochter” Rian. De school had ons uitzonderlijk toestemming gegeven voor dit bezoek.

Morgen – woensdag – wordt nog een lange dag …. Zeker voor Ria. Er zijn afspraken gemaakt in twee hospitalen. Ze gaat met Martin, onze jongen met de dikke hand, enkele onderzoeken laten uitvoeren, later meer hier over.

Dit was het even weer ….

Vele warme groeten uit Uganda. Ria en Herman.