Derde nieuwsbrief uit Uganda.

Ons verhaal gaat verder….. zaterdagmorgen, vroeg op, terug richting school. (we waren eerlijk gezegd 15 min. te laat), TRAFIC JAM (file) gebruikten we als excuus…..dat doen ze hier allemaal !!! We hadden er gisteren op gedrukt dat we om 1O uur zouden beginnen, met in ons achterhoofd half elf, elf uur. Er zaten twee vrouwen op ons te wachten. We gaven de moed nog niet op, dapper gingen we schoolbankjes in een cirkel zetten …….. Wel kleurde het terrein al rood en wit van de kindjes die het gewoon leuk vonden om naar school te komen op een zaterdag. Iedereen kreeg een ballon, je hoorde de kinderen al roepen …. Mama Ria, Mama Ria please. Ik vertelde hen dat ze op 1 lijn moesten staan, volgens Meta was dit wauw ….. die doen dat gewoon.  

Het was voor ons tijd om naar binnen te gaan, we gaven de mannen (onze Principal, Francis en de leraars) de opdracht om op de kinderen te passen, grappig … dit zijn ze precies niet echt gewoon!!! Zo, we konden beginnen en ….. er bleven maar vrouwen binnenkomen. Opeens zag ik ook één van de leraars binnen komen, ik protesteerde maar ... oeps, héél galant … hij kwam er voor zorgen dat we meer plaats kregen om te zitten. 56 Kwebbelende vrouwen. Om ze stil te krijgen gebruikte ik de grote schoolbel …. doodse stilte. Ik vertelde hen dat ik dit al lang eens had willen doen, een grote hilariteit, het ijs was gebroken. Ik stelde Meta aan hen voor, deed vele groeten van Herman en bla bla bla … en we waren vertrokken. Ik vertelde hen ook het grote belang dat hun kinderen naar de school komen, en dat het de plicht is van de moeders om ervoor te zorgen dat de kinderen niet met kapotte of vuile uniformen rondlopen. Na enkele aarzeling kwamen de tongen los, we hadden enkele dames die voor ons tolkten. Heel regelmatig moest ik de bel eens gebruiken. Ik vroeg hen dus of dat ze ons iets speciaal te vertellen hadden of moesten vragen, er werd gesuggereerd of het niet mogelijk was om aan hen Engels te leren. Toen we de vraag in het algemeen stelden, kregen we een spontaan applaus…… for free ?????? (GRATIS ????) We legden hen uit dat ze zelf de leraar moeten betalen maar hoe talrijker ze zijn hoe goedkoper het wordt voor elk van hen. Na enig overleg beslisten ze dat half vier in de namiddag en prima uur zou zijn om naar school te komen. We beloofden hen, dat we als het nieuwe schooljaar start, begin Februari dus, we ook lessen in het Engels zullen opstarten voor de vrouwen. We gaan proberen tegen die tijd sponsoring te vinden voor schoolboeken en lesmateriaal. We lieten een papier rondgaan, hierop schreven reeds 36 dames in.

Er werd ook gevraagd voor het aanleren van hairpletting (dit is om te leren hoe men vlechtjes kan maken om alzo kunstige kapsels te creëren). We vroegen in het algemeen wie dit reeds kon….. drie vrouwen melden zich. We vertelden dat ze evengoed een vrouwendag kunnen organiseren, dat ze een klaslokaal mogen gebruiken en gewoon zelf aan elkaar leren. Weer ging er een lijst rond en 24 vrouwen melden zich hiervoor …. Nu is het maar de vraag of dat er iemand het initiatief zal nemen.

Ondertussen kreeg iedereen een Fanta, Cola of Sprite aangeboden en een koekje. Niemand zegt hier, ik heb liever dat, of ik kies voor dat….. Er is hier duidelijk nood aan onderwijs voor de vrouwen, zij willen echt wel de kans krijgen om iets te leren. Ze zijn er nu klaar voor lijkt het wel….. Misschien is het ook wel zo, dat de dames echt wel het gevoel hebben dat wij daadwerkelijk een verschil kunnen maken voor hen en zij hebben duidelijk veel vertrouwen in ons. Zo ook de volgende vraag of er geen mogelijkheid is om snit en naad aan te leren. We vertelden hen dat we dit wel zouden kunnen aankaarten in België, maar dat wij dit niet zo maar kunnen beslissen. Hiervoor hebben we natuurlijk weer veel geld voor nodig. Om dit te realiseren moet ik wel terug voor een langere tijd in Uganda zijn. Ook legden we aan hen uit hoe we eigenlijk geld verzamelen in België, of ze zich dit nu kunnen inbeelden is nog de vraag…. Maar ze weten nu toch dat dit niet zo evident is.

Het werd stilaan tijd om af te sluiten, we hadden ook nog geschenkjes bij voor hen …… voor ieder 1 pannenlap (we hadden niet zo een grote opkomst verwacht) en een stukje zeep. ONZE VROUWENDAG …… Het was een groot succes …… Dit gaan we zeker overdoen Meta, Super dat je hier bij was vandaag. Deze dag bevestigd nog maar eens dat we hier nog véél goed kunnen doen, en wij voor deze vrouwen en hun kinderen in de toekomst nog een groot verschil gaan kunnen maken ……

Het verschil om van Niemand Iemand te maken.

Diezelfde dag gaan we niet terug naar Iganga , maar rijden nog een honderd km. verder naar Mbale, een stadje aan het Mount Elgon gebergte, oosten van Uganda. Hier blijven we 2 nachten. Maandag gaan we terug naar de school en hebben jullie nog een verslag te goed.

Groetjes Meta en Ria