Tweede nieuwsbrief uit Uganda.

Hier gaan we verder met ons verhaal.

Vrijdag vertrokken we al rond 8 uur gepakt en beladen naar onze school, we moeten nog ongeveer 45 min. rijden. De baan hier is goed en de sfeer in de auto is opperbest. Langs de weg komen we vele kinderen tegen met kleurrijke uniformen, allen onderweg (meestal op blote voeten) naar een school……. Hier zie je niemand met grote boekentassen zeulen, sommigen hebben hoogstens een plastic zakje bij.

Als we de zandweg nemen naar onze school ben ik toch wat zenuwachtig ….. vele vragen schieten door mijn hoofd …… hoe gaat het zijn, gaan de kinderen mij nog herkennen, wat is er allemaal veranderd op negen maand, wat zal Meta er van vinden ????? We zijn er !!!!!!!! De grote rode schoolpoort (die ik alleen nog maar op foto had gezien) gaat open. Het domein ligt er proper en netjes bij, al de kinderen zaten in hun klasjes …… we hoorden het ABC al van ver. De Porridge stond op het vuur te pruttelen en de pancakes waren al gebakken, klaar dus om het ontbijt te serveren, het is bijna 10uur. Ook stond er een nieuw houten schoolbord op het terrein om ons welkom te heten. Dit was voor mij wel een ontroerend moment en even gingen mijn gedachten naar Herman. Zoiets als: ….. JA SCHAT…..Yes Yes …dit is het resultaat waar we zovele uren in onze vrije tijd mee bezig zijn, Super, het ziet er goed uit!

We gaan nog snel even de klasjes in alvorens de kinderen hun pauze voor het ontbijt begint. Als op commando staan de kinderen rechtop en roepen: Welcome dear visitors ….. we are glad to see you in Mama Ria Education Centre. Ook de allerkleinsten kennen deze verwelkoming.

In het derde leerjaar ga ik al snel tussen de kinderen zitten terwijl mijn ogen zoeken naar mijn speciale vriendje Martin. Hij zit al met een smile op zijn gezicht naar mij te kijken. Ik geef hem een dikke knuffel en zie dan naar zijn arm…….. het beneemt me de adem….. dit is nog veel erger dan in februari toen ik hem het laatst zag. Ik zie ook dat Francis (onze beste vriend in Uganda) het moeilijk krijgt. Hij heeft Martin en zijn mama steeds begeleid toen deze in Kampala in het hospitaal verbleef enkele jaren geleden, maar had Martin sinds meer dan een jaar niet meer gezien. Martin heeft de ziekte van Madurai, een soort Elephantarm.

Ondertussen was het tijd voor de kinderen om hun ontbijt te krijgen. Heel geduldig schuiven de kinderen aan ….. geen geduw of getrek …… ook wij krijgen een beker porridge, die we met een groot gebaar terug afstaan na even geproefd te hebben. De pancakes zijn wel heel lekker en heel voedzaam. (gemaakt van de cassave wortel)

Het is een prachtig zicht, alle kinderen hebben hun uniform aan en een big smile op hun gezichtjes ….. na het eten mogen ze even gaan spelen in onze speeltuin. En ja, de oude speeltuigen zijn terug hersteld en geschilderd en er zijn twee klimrekken bij gekomen. Als de kinderen terug in de klas zitten, laat onze Principal ons vol trots zien wat ze de voorbije maanden allemaal verwezenlijkt hebben, hij mag er terecht trots op zijn. In de tuin heeft men mais aangeplant en enkele plantsoenen met eggplants (soort aubergine). Hiervan oogsten ze dagelijks om saus mee te maken voor het middageten.

En ja hoor lieve mensen ….. de school is aangesloten aan het elektriciteitsnet. Het is een systeem met units die je op voorhand koopt, zodat je steeds weet hoeveel geld je uitgeeft voor uw verbruik en zo niet voor verrassingen komt te staan. Ook de houten tussenwanden in de grote blok zijn vervangen door stenen wanden. Deze zijn nu bezet en staan te wachten op enkele laagjes verf. De toiletten hebben nieuwe deuren die je kan sluiten. De nieuwe muren rondom beschermen je tegen niet aangekondigde blikken. Er is wel bij de Principal erop gedrukt dat de toiletten proper moeten blijven.

We namen natuurlijk véél foto’s, ook van onze sponsorkindjes afzonderlijk. We hebben nu 43 kinderen die gesponsord worden door mensen uit België …. waarvoor onze hartelijke dank. Speciaal aan deze mensen vragen we om nog even geduld te hebben om jullie kindje op foto te krijgen, we hebben namelijk op die twee weken een 1700 foto’s gemaakt met verschillende toestellen, wat natuurlijk veel sorteerwerk met zich mee brengt. Ik kan jullie bij deze al wel vertellen dat de kinderen er héél goed uitzien en allen heel blij zijn om naar school te mogen komen. Het leerprogramma zit goed in elkaar.

Eind januari starten we weer een nieuw schooljaar op ….. en eventuele nieuwe sponsorouders zijn zéér welkom. 135 € voor een héél schooljaar of 3 trimesters van 45 €. In ruil hiervoor krijgen de kinderen een degelijk onderwijs, jaarlijks een uniform en dagelijks een beker porridge en als middagmaal pocho met bonen of pocho met een lekkere saus van eggplant, tomaat en ajuin.

Na de fotosessies wandelden we in de snikhete zon ….. naar de hutten waar de meeste van onze kinderen wonen, het was een blij weerzien met de moeders. We nodigden hen uit om de volgende dag naar onze school te komen voor een vrouwenbabbel. We hebben géén flauw idee met hoeveel vrouwen we zullen zijn morgen en hoe dit zal verlopen……. SO FAR SO GOOD we rijden terug naar Iganga en praten nog uren over de belevenissen van de dag.

Die nacht waren het niet de bliksemflitsen maar de beelden van de school die door mijn hoofd spookten…….. en Meta ….. die sliep. Het is super om dit samen met haar te beleven……

Wordt vervolgd, Groetjes van Ria en Meta