Tweede nieuwsbrief 2015

HALLO IEDEREEN

De voorbije dagen hebben we het druk gehad met o.a. het betalen van het schoolgeld van Rian en Brittje……. Blijkbaar betaalt hier iedereen pas tegen het begin van het nieuwe schooljaar…….lange rijen …….. aanschuiven in de bank. Onze eerste bank was de Century bank aan de andere kant van de stad. Alles gebeurt hier nog met cash geld, je kan niet anders want de scholen verplichten je hier om via de bank te betalen. Je krijgt dan zo ‘n “bankslip” van de school, een papier in vier delen, daarmee stap je naar de bank om daar dan minstens een dik uur staan aan te schuiven. Na het betalen van het schoolgeld krijg je dan een stuk van die “bankslip” terug voor de school. Al bij al waren we hier twee uur kwijt. Dan naar de volgende bank……Bank of Africa…… om wat cash geld te gaan afhalen, hier stond er gewoon een rij tot bijna buiten. Zoveel geduld konden we niet opbrengen….. Het was al bijna middag, dus eerst maar ergens een pizza gaan eten alvorens we naar de volgende bank moesten voor het schoolgeld van Britt. Ja mensen, voor elke school moet je hier naar een andere bank. We hadden beiden een halve pizza over, dus hadden we gevraagd om deze in een doos te steken voor onze kinderen in de namiddag. Wij met die pizzadoos te voet door de stad Kampala op naar de STANBIC bank. Nu was die nog verhuist ook, we hebben zeker zes keer moeten vragen waar we die konden vinden. Binnen in die bank weer zo een lange rij…. Wij daar tussen met onze pizzadoos weer drie kwartier aanschuiven. Zelfde ritueel natuurlijk, het was bijna vier uur in de namiddag vooraleer we terug in het hotel terugwaren, nog altijd met onze pizzadoos. De pizza was zelfs nog warm omdat het hier snikheet is, en wij …. Wij waren meurg = oververhit, doorweekt van het zweet en moe. Moet je weten, onze kinderen hadden die pizza op vijf minuten binnen.

Op onze trektocht door de stad kochten we ook blauwe druiven, een rariteit hier in Uganda. Ze leken er zoooo lekker uit ….. niet dus, ze smaakten naar azijn. Voor je hier in Uganda een bank binnenstapt wordt wat je bij hebt gecontroleerd, dus ook telkens die pizza en de druiven.

Donderdag vertrokken we richting onze school vergezeld van Roy, Rian en Brittje. De weg ernaartoe is hier altijd immens druk. Onze chauffeur wist een kalmere weg!!!!!! We hadden onderweg in Mukono een afspraak met onze Nederlandse vrienden. Met die andere weg te nemen waren we er al voorbij voor dat we het wisten. Een 15 Km terug dus, maar we waren dan toch nog mooi op tijd. In Iganga aangekomen ……. blij dat we er waren …… bleek dat ze ons in het hotel absoluut niet verwachten. Het hotel zat vol, nochtans hadden wij enkele dagen ervoor nog een mailtje gestuurd voor bevestiging dat we kwamen. Wat nu ???? Er zat niks anders op dan in de stad Iganga op zoek te gaan naar een andere slaapplaats. We hebben een ander hotelletje gevonden, goedkoper maar ‘s nachts meer lawaai.

Vrijdag aangekomen in Namutumba ….. onze principal had ons al verteld dat het hier al maanden niet meer geregend heeft, echt alles is hier stoffig en heel droog, ze zitten hier echt te wachten op regen. Onze eerste indruk was een beetje teleurstellend, alles is wat kleurloos geworden door slijtage en stof. Onze school heeft dringend een likje (zeg maar ne grote pot) verf nodig. Onze mooie boom voor de kleuterklas heeft men moeten omhakken door de droogte, hij was helemaal dor geworden. Ook binnen in de klaslokalen is er wat renovatiewerk, muren moeten (bij)bezet worden, ook hier is schilderwerk nodig. Ramen en ruiten zijn stuk, hier en daar is het dak los ….. maar voor dit alles is er nu geen budget voorzien.

We waren hier om de mensen in de hutten te gaan bezoeken, om 10 nieuwe kindjes te vinden voor de babyklas en om de mama’s te vertellen dat de gesponsorde kindjes van vorig jaar terug mochten komen. Hiervoor waren ze allen superblij. We vertelden hun ook over de workshop van zaterdag. We namen de nodige foto’s van onze kleutertjes en hun mama. Men is ook al volop bezig met het maken van nieuwe uniformen en schoolbanken. Aan de school is men gestart met de muren voor de poort.

Zaterdag dan, de dag van de workshop over familieplanning, toch hier nog altijd een moeilijk bespreekbaar onderwerp. We hadden de mensen uitgenodigd om tien uur. Enkelen waren er al om negen uur, de laatsten rond tien uur dertig, mooi op tijd voor een Afrikaan. De gynaecologe sprak over de voor en nadelen van een staafje in de arm, het was hier een gekwetter van jewelste, voor ons totaal onverstaanbaar. De dames hadden daarna de mogelijkheid voor het verwijderen van en het (opnieuw) plaatsen van een staafje. Vijftien hebben zich ter plaatse laten behandelen, enkelen gaan woensdag naar het plaatselijk hospitaal.

Tijdens het uren geduldig wachten, want dat kunnen ze hier wel, heeft Ria en Rian de mannen en vrouwen het werken met loombandjes aangeleerd. Iedereen wou meedoen …… iedereen wou van die gekleurde bandjes …. We hadden van de Sint Carolus school in St Niklaas wel duizenden en duizenden van die bandjes gekregen. Die bandjes werden dan ook veelvuldig gebruikt om armbandjes, halskettingen en ringen te maken, in alle kleuren. En dat alles op hun vingers ….. ze kregen er niet genoeg van. Ria heeft het daarna ook aan de kinderen aangeleerd. Ook deze waren er vlug mee weg, en natuurlijk heeeeeeeel enthousiast. De Sint Carolus school voert nu een actie voor onze school in Namutumba. Toch even van hier uit ….. veel succes gewenst en nogmaals onze dank. Dat loomen is hier totaal nieuw en overal waar we komen zijn vrouwen en kinderen verzot om ook zo een armband als Ria te hebben.

Morgen is het de eerste schooldag, voor ons vroeg opstaan want wij willen er op tijd zijn. Later weer wat nieuws.

Vele (hete) groeten uit Iganga – Uganda. Ria en Herman