Zondag morgen, we zijn terug onderweg naar Namutumba om in de school te gaan schilderen. Voor degene die zich al afgevraagd hebben wanneer ik die verhalen schrijf, wel de grootste stukken schrijf ik vanachter in de wagen, s morgens onderweg naar Namutumba. Er is een groot stuk van de baan dat vrij zacht te rijden is vandaar .
Eerst en vooral wil ik toch diegene bedanken die ons soms een mailtje sturen, het is superleuk om die te lezen, dus aan degene die niet weten dat je ook op onze nieuwsbrief kan antwoorden . bij deze weten jullie dit nu hé.
Wij zijn nu sinds een week in IGANGA, en rijden elke morgen en avond 40 km op en neer naar onze school en terug. Het is gelukkig een goede baan met niet veel verkeer. We hebben eens gaan kijken naar een verblijfplaats dichter bij Namutumba, maar geloof ons, daar zouden we het geen nacht volhouden. Wij logeren nu terug in het MUM hotel en we kregen dezelfde kamer als ons vorig testpensioen in 2010, toen we de computerklas zijn gaan opstarten. Waarom ik jullie dit nu allemaal vertel .. wel vorige keer hadden we de raam boven de deur van ons kamer dichtgeplakt met aluminiumfolie, omdat het licht van de gang ons stoorde (wanneer er electric was). Het eerste wat ons opviel toen we dezelfde kamer kregen, was het aluminiumpapier dat er nog steeds hing.
Onze kamer is tamelijk groot, maar wordt voor de helft in beslag genomen door een (te) groot bed en dito kast. We kunnen elkaar niet passeren aan het bed en de kast, we zijn het terug wat gewoon maar het is aanpassen.
Onze kamer heeft ook een voordeel, we moeten samen in de douche, maar eerst het wc papier en alles wat niet mag nat worden, moet eruit We doen tegelijkertijd ook de was van ons ondergoed en enkele kleine spullen. Dit steken we de avond ervoor in een minibadje met wat zeep en net zoals we al op documentaire hebben gezien, trappen wij ook op onze was om die schoon te krijgen terwijl we ondertussen douchen. Je kan zelfs op het toilet zitten en douchen tegelijkertijd en eventueel nog op je was trappelen ( HI HI HI). Dan staat er een trekker om al het water weg te trekken naar een putje, dan de wc nog afdrogen, ons wasje ophangen en ons dagelijks ritueel zit erop. Het was weer even wennen . Maar het is toch dikwijls lachen geblazen. A ja, ik moet er nog bijzeggen dat we eerst onze voeten moeten wassen, want mijn was werd nog vuiler de eerste dag.
Ondertussen zijn we begonnen met het schilderen van het nieuwe gebouw voor de kleuterklas.
Enkele helpers doen hun best om het gebroken wit op de muren te plaatsen.
Het werk vordert snel, wij zijn van start gegaan met tekeningen en letters op de muren te zetten.
De stoffen en materialen voor uniformpjes zijn ook aangekocht. Drie studenten en een naaister zijn volop bezig een veertig uniformpjes klaar te krijgen tegen begin volgende week.
Ook stoeltjes en kleine tafels worden er gemaakt. Omdat het snel moet gaan laten ze het hout bewerken in een echte schrijnwerkerij. Het lijmen en in elkaar zetten en het bewerken van de meubeltjes zal in de school gebeuren.
Gisteren (zaterdag 18 februari) was het de grote dag van onze Solarcooking. De avond daarvoor was onze vriend Francis van Kampala gekomen en had Roy, ons Brittje en de dame, Olivia, die de workshop ging geven, mee gebracht. Zo konden we plannen hoe we het gingen doen voor zaterdag. Dit alles hadden we zo van tevoren afgesproken.
Een zaterdag om nooit te vergeten .. en die dame is een héél toffe madam.
RAAR MAAR WAAR:
De eerste mensen die we zagen verschijnen waren allemaal mannen ??????
Er kwamen ook enkele dames, die ons hielpen om de groenten en het vlees te snijden. We hadden gehoopt op een opkomst van een 50 tal mensen. In totaal hebben we 130 mensen geregistreerd, dit zonder een 40 - tal kinderen, die op enkele meters afstand moesten blijven.
HET WAS GEWOON EEN ENORM SUCCES, de mensen waren echt oprecht geïnteresseerd, eerst was er het vullen van de kookpotten. Aardappelen, spaghetti, cassava, matoke, pocho, witte kool, geitenvlees , rundvlees en rijst mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dit alles behoort tot hun local food. Omdat er zoveel mensen waren gekomen, werd er beslist om ook twee houtskoolvuurtjes aan te maken om daarop ook een hele grote ketel met rijst en aardappelen op te koken, anders zouden we iedereen niet kunnen laten proeven.
Toen iedereen nog steeds vol verwondering de cookits aan het becommentariëren was, werd het tijd voor de uitleg van Olivia. Iedereen kreeg een flesje water en werd vriendelijk gevraagd om binnen in het schoolgebouw te komen zitten terwijl de zon buiten haar werk zou doen. We hadden de dag ervoor het tussenschot tussen twee klassen weggenomen, zodoende beschikten we over een echt zaaltje.
Eerst was er natuurlijk wat uitleg over de school en de start van de kleuterklasjes die weldra zouden opengaan. Dan werd Herman gevraagd om ook iets te zeggen en ook ik moest aan het woord .
Ik heb dan maar ineens uitgelegd dat we volgende week een Workshop gaan geven over Hygiëne en Familieplanning. Iemand stond recht en bedankte ons voor de sponsoring die we al jaren geven aan Namutumba . Die persoon zei dat ze ooit hopen voor ons een mooie kamer in te richten in Namutumba, zodat we niet steeds over en weer moeten rijden, jaaaaa daar waren ze het met zn allen over eens . Ik vertelde hen dan dat wij dit natuurlijk niet alleen hebben kunnen doen, niet zonder de hulp van die vele vrijwilligers, collegas, familie en vrienden in ons Belgenlandje.
DUS LIEVE MENSEN IN BELGIE, VOOR IEDER VAN JULLIE IN NAAM VAN DE BEVOLKING UIT NAMUTUMBA HARTELIJK DANK VOOR AL DE STEUN DIE JULLIE REEDS GEGEVEN HEBBEN.
Dan was het de beurt aan Olivia, de uitleg over solarcooking was enorm interessant en werd op een vrolijke, hartelijke manier gebracht. Ik keek eens rond in de zaal, iedereen had een folder gekregen met tekeningen op, stuk per stuk werd alles uitgelegd, zelfs de mannen stelden
vragen .
Dit alles heeft bijna twee uur geduurd, en niemand had de zaal verlaten. Onder grote belangstelling werden één voor één de kookpotten binnengebracht, we hadden borden, maar natuurlijk niet genoeg voor iedereen . geen probleem.
Onze school werd plots een restaurant . De schooltafels werden er bijgehaald en op elke tafel werden er twee grote gevulde borden gezet, men is hier toch gewoon om met de handen te eten.
Iedereen kreeg een cola of een Fanta en plots leek het wel feest.
Gelukkig had onze Francis zich ontfermt over de kinderen, twee grote plateaus werden naar buiten gebracht .. Ik moet er ook nog bij vertellen dat zowel ons Roy als de mama van Martin ons enorm geholpen hebben. Zonder de hulp van enkele dames was ons dit nooit gelukt.
Voor 25 families hadden we ook een mooi aanbod, zij konden dit solarsysteem aankopen voor 5000 Ugandese schilling in plaats van de normale 25000 Schilling. Dit komt er op neer dat ze nu maar +/- 2 euro moesten betalen i.p.v. 8.50 euro, dit is iets meer dan een gemiddeld dagloon.
We hadden deze grote opkomst niet verwacht, maar waren toch verbaast dat onze solarskits allemaal verkocht waren.
Toen we juist terug vertrokken uit Namutumba, was er een hevige wind .. het droge zand vloog als een zandstorm, nog nooit gezien!!!!!!!!!!
Onderweg .. regende het voor de eerste keer in drie maanden en juist toen we in het hotel arriveerden brak er een zwaar onweer los. Enkele uren later kon Francis samen met Olivia en Roy terug naar Kampala rijden , zij hadden nog een rit van bijna 4 uur voor de boeg. Het was een SUPER MOOIE dag geweest !!!!!! Het leek wel een mirakel dat we nog zoveel zonneschijn hebben gehad . Zonder de zon geen solarcooking natuurlijk!!!!!!
Ondertussen zijn we al terug maandag, in Kampala staan de straten onder water, het regenseizoen is aangebroken, maar in Namutumba hebben we er nog niet veel van gevoeld. Het is wel benauwd en bewolkt, de regen is op komst. De mensen wachten hier op de regen, dan kunnen ze terug beginnen te planten na een zo lange droogte.
Ondertussen is het weer slaaptijd . Dus mensen, tot ons volgende verhaal.
