Ons derde verhaal

Hallo, wij willen jullie nog graag even vertellen over onze kleine Martin.

Hij is samen met zijn mama dinsdag terug naar Kampala gekomen, wij hadden een afspraak met de dokter om 2 uur. We waren perfect in time, men moest in de verschillende afdelingen de resultaten nog bij elkaar zoeken. Komt men ons plots zeggen dat de X ray die vorige week genomen werden, van naam verwisseld waren, zodoende moesten er vandaag nieuwe genomen worden, maar geen nood we mochten later nog naar de dokter. Ik dus terug met Martin naar de afdeling van X Ray, ik mocht ook deze keer mee binnen. Het viel mij wel op dat deze man al veel vriendelijker was voor Martin dan vorige keer,even later kwam er dan nog een dokter binnen, die was Super vriendelijk voor de jongen, zoals wij het eigenlijk gewoon zijn hoe men kinderen behandeld in een hospitaal, hij legde alles precies uit aan Martin, wat en waarom. We moesten dan weer een lange tijd wachten voor de resultaten. Om vier uur zaten we dan uiteindelijk bij de dokter die Martin zal behandelen. Wat we nu zeker al weten is dat de beentjes in Martin zijn hand niet zijn aangetast……… De dokter wilde wel dat Martin de volgende dag om 7 uur nuchter in het ziekenhuis zou zijn, zodat men 1 van de gezwellen in de arm kon verwijderen voor verder onderzoek, hiervoor zou de jongen volledig in slaap worden gebracht. De volgende dag belde Francis mij op in de namiddag, dat we Martin met zijn mama mochten gaan ophalen om naar de bus te brengen naar Namutumba. Daar aangekomen lag onze jongen nog in bed met zijn arm en hand stevig ingepakt……. Hij had nog niets gegeten of gedronken dus zo konden we hem zeker niet de zes a zeven uur durende busrit naar Namutumba laten rijden, dus wij naar de kantine voor eten voor moeder en kind, ze zouden het naar de kamer brengen terwijl wij de rekening gingen betalen.

Ik ga mijn verhaal moeten inkorten, maar het volgende is dus echt gebeurd. Ik krijg de rekening in mijn handen ……….. oei zoveel geld had ik niet bij, ( mag ik dat morgen komen betalen?????? ) NEE DAT KAN NIET DAN MOET DE JONGEN HIERBLIJVEN !!!!!!!!!! maar je moet daar niets extra voor betalen. Ik vertel Francis dat ik niet genoeg geld bij heb…….. Wij dus terug, om te gaan vertellen dat ze niet naar huis kunnen deze avond. O ja nog vergeten te vertellen, de rekening was 916.000USHILLING …… wij dus terug richting parking, zeg ik tegen Francis STOM van mij want we zijn deze morgen naar de bank geweest, ik had geld genoeg in mijn safety zak zitten  en heb dit met mij om te kleden in de safe gestoken. Ja maar als jij geld genoeg in het hotel hebt, dan gaan we dat toch halen, en komen terug, want de banken waren ondertussen al gesloten. Wij dus terug naar de mama om te zeggen dat ze dan toch nog konden vertrekken en dat we eerst geld gingen halen……….. Terug naar de parking ……… Ik had mij wel voorzien voor een 500.000 Ush vertelde ik aan Francis, maar nooit aan het bijna dubbele. Hey zei hij, laat ons eens proberen hoeveel geld we tezamen hebben................. Je geloofd het of niet , we hadden nog 3000 Uganda Shilling over, ( dat is nog geen Euro ) weet ge ik foefel altijd een beetje reserve geld in de rugzak, in het zakje van mijn fototoestel enz.. Het was wel lachen geblazen en spannend hoe we alles bij elkaar legden EN TOEKWAMEN……….. wij dus terug naar binnen, die madam aan de desk moest ook lachen. Dus wij terug naar de kamer waar Martin juist al zijn eten ophad.

Uiteindelijk brachten we ze naar een bushalte, en rond zes uur was ik terug in het hotel. Nu moeten we afwachten wat de resultaten zullen zijn, maar dit hospitaal en deze dokters lijken voor ons toch beter te weten hoe ze deze zaak gaan aanpakken. De kans dat Martin zijn hand en stuk arm tot aan de elleboog moet worden afgezet is nog steeds reëel maar er is hoop. We gaan jullie zeker op de hoogte houden wanneer we binnen enkele weken resultaat weten.

Gisteren hebben we ook een slikmoment meegemaakt….. We hebben naar het weeshuis 20 spiksplinternieuwe matrassen gebracht, hiervoor hadden we een zeer goede prijs gekregen, en het geld dat we hiervoor speciaal hadden gekregen , was voldoende om ook nog 30 kg. Rijst te kopen. De kinderen hebben gedanst, gelachen , gezongen van blijdschap, de pick up die vol lag was in 1 2 3 uitgeladen, de grotere jongens droegen elk een matras op hun hoofd…….PRACHTIG OM TE ZIEN. Lieve mensen , ik kan nog uren vertellen……….. vele kinderen hebben we toch terug blij kunnen maken, onze school kan ook weer een hele tijd verder, onze kinderen stellen het goed, dus voor ons is het terug tijd om naar huis te komen. Het verslag van Martin krijgen jullie zoals beloofd, zodra wij ook iets meer weten.

Vanuit het bewolkte Uganda, vele lieve groetjes en een dikke knuffel van ons alle twee.

Liefs Ria.