In mijn vijf jaar bij de jeugd in eerste klasse moesten we een paar keer per jaar naar onze franstalige medeburgers en daar hangt iedere keer wel een straf verhaal aan vast. Zo kwam in Charleroi de scheidsrechter aan en gaf hij, zoals gebruikelijk in Wallonie, iedereen van de thuisploeg een zoen.
Een andere keer werden we zelfs opgesloten in de kleedkamer tot de wedstrijd begon. En zo hebben we nog wat verhalen....
Vandaag op een ander niveau ook weer naar Wallonie, Doonik was the place to be.
Wat opviel toen we de parking opdraaiden was het enorm mooie gebouw, tot we binnen waren. Een triestige kantine en een rommelige gang waar de kleedkamers waren. Om nog van het veld niet te spreken, soms klagen we over onze velden....
Tot aan de aftrap verliep alles normaal, goed ontvangen door de thuisclub, maar vanaf het eerste fluitsignaal was het weer van dat.
Pas op, vandaag waren we heel slecht, maar toch.
De thuisploeg legde een hoog tempo op en was keihard in de duels. Wij waren vooral onder de indruk en werden overlopen. Toen we ook nog maar dachten om in duel te gaan werden we door de scheids, die telkens tever afstond, afgefloten. Niet één hoekschop hebben we kunnen geven zonder een fout te maken volgens die meneer. Gelukkig zag hij beter dan dat hij hoorde!!!
Het moet gezegd, de mannen die het moeten doen bij ons gaven niet thuis vandaag.
Het werd al snel 1-0 toen hun nummer 11 teveel tijd kreeg en prachtig binnentrapte vanop de linkerflank.
Na een paar vervangingen en positiewissels konden we de laatste 20 minuten van de eerste helt het evenwicht herstellen, Wies werd na een knappe loopactie afgezonderd voor de thuiskeeper maar zijn steekballetje werd gered.
Even later kregen we in één en dezelfde fase drie keer de kans om gelijk te maken maar het werd telkens net niet.
Aan de rust werd het moraal weer opgekrikt en we kwamen gedreven uit de kleedkamer. We trokken voluit de kaart van de aanval maar na balverlies achterin stond het plots 2-0 en na een perfect uitgevoerde counter zelfs 3-0. Match gespeeld en tijd voor irritaties aan beide kanten maar het waren vooral de thuisspelers die uitdaagden. Zelfs als Arne gekwetst op de grond lag kwamen ze hem uitlachen. En in duel hun voet over de bal zetten was blijkbaar normaal voor de thuisscheidsrechter, al is het niet door hem dat we verloren.
Gelukkig kreeg de brave man na de wedstrijd een blonde leffe voor hij in zijn kleedkamer binnenging.
We besluiten dat we vandaag vooral last hadden met het tempo, de duelkracht van de thuisploeg en de slechte staat van het veld. maar vooral in balbezit waren we ondermaats.
Dinsdag op vergadering met trainers en jeugdcoördinator werd volgende regeling opgelegd:
- iedere wedstrijd gaan we met 14 spelers en 1 doelman. Iedere speler moet minstens een helft spelen.
- er blijven iedere week 2 spelers thuis ( ik zou graag hebben dat ze toch meegaan maar daar bent u natuurlijk vrij in. Misschien tijd voor een weekendje weg...). Dit wordt via een beurtrol vastgelegd en in ideale omstandigheden toegepast. Als er blessure zijn, ziektes, afwezigen op training of gewoonweg niet goed bezig pas ik de beurtrol alsnog aan, zo blijft iedereen scherp.
- als de gu17 met een spelers tekort zit kunnen die 2 spelers daar meespelen, ook spelers die terugkomen uit blessure sluiten daar eerst aan. Dit natuurlijk in samenspraak met de trainer van die groep. De gu17 zijn momenteel met 18 spelers.
