De laatste dagen waren heel spannend. We hielden continu de kranten en het nieuws in de gaten. Wordt de luchthaven van Bangkok afgesloten of niet? Uiteindelijk bleken de dijken het hoogtij grotendeels in toom te houden en verliepen onze vluchten normaal. En terwijl Guy en ik onze immigratiedocumenten de nodige aandacht schenken, horen we opeens een opgewekt vrolijk jolijt juichen vanachter de douaniers: Steeeveeen! Inneke en ik zien elkaar terug na twee maanden afstand en een paar dagen bang afwachten. We moeten plots onze omhelsingen even stop zetten want Guy wordt achtervolgd door een strenge Thaise officier: hij heeft blijkbaar niet alle vakjes correct ingevuld. Dat is niet zijn sterkste kant heb ik gemerkt bij onze grensovergangen in ZOAzië, alle vakjes correct invullen. Als hij dan uiteindelijk ook het land in mag is de ontlading groot dat we allemaal veilig samen zijn.
Bij het landen merkten we wel op dat de overstromingen ten noorden van Bangkok bijbelse proporties hebben aangenomen van horizon tot horizon. Letterlijk overal water. Dat was een shock.
We besluiten een hotel te nemen in de binnenstad waar het droog is gebleven en toch Bangkok uitvoerig te bezoeken met het paleis, de floating markets en een hoop Buddha's. Uiteindelijk hebben we bijna niets gemerkt van de overstromingen in het centrum van Bankok, buiten een paar ondergelopen winkelstraatjes in de buurt van het koninklijk paleis. Het waren nog mooie laatste dagen.
Guy is dinsdag nacht vertrokken naar huis. We zwaaien hem uit maar hij ziet het niet meer, zijn hoofd zit al thuis, voor zijn haardvuur of zo. Hij heeft een fietszak vast als handbagage en geeft zijn paspoort af aan de douane. Dat is al dat hij mee had: twee fietszakken, nog geen 10 kilo in totaal, ongelooflijk. En daarvan heeft hij de helft nog niet eens nodig gehad. Hij heeft me doen inzien hoe weinig je eigenlijk nodig hebt op reis. We hebben samen een uniek avontuur beleefd.
Een paar uur later hebben Inneke en ik ons vliegtuig genomen om Myanmar te ontdekken, een nieuw land voor ons. We landden in Yangon en hebben al snel door dat dit land een uitdaging wordt. De hitte is onbeschrijfelijk, de straten zijn bijna even vuil als India, je kan geen geld afhalen in dit land, er is geen gsm bereik en ultratraag internet (hotmail openen duurt 20 minuten!). Daardoor kunnen we wel niet meer bloggen jammer genoeg, maar over drie weken vertellen we graag onze belevenissen als we thuis zijn.
