Sapa was prachtig, een mooie afsluiter van Vietnam. En een mooie voorbode voor wat nog komen moet: Laos. En daar hebben we zin in. Om een lang verhaal van 3 dagen onderweg zijn samen te vatten: we nemen een bus, een nachttrein, bestellen 's morgens een visum in de ambassade van Laos in Hanoi, ik eet nog een portie pho (vietnamese noodle soep dat je niet uitspreekt als pho zoals wij dat doen, maar eerder als feuh: hetgeen klinkt als een quasi geruisloze scheet, je kent die wel: the worst of it's kind, hetgeen ook een voorbode is op zich eigenlijk, later meer daarover), Guy slaat deze portie pho over, want hij heeft gemerkt dat een portie pho zeer consequent een ander euvel met zich meezeult in diens slipstream, ook later hierover meer, je kan je klok erop afstellen: na een portie pho volgt een andere portie die veel gelijkenissen vertoont met een portie pho. Ik doe wat jongere mannen doen met oudere mannen hun advies: vertikaal klasseren. Het is niet het enigste dat ik vertikaal klasseer die dag, later meer daarover. Maar waar zat ik? Oh, ja, we gaan ons visum ophalen, dat is reeds een paar uur later klaar, en nemen een bus die ons afzet op de snelweg, waar we opgepikt worden door de internationale nacht bus. We zullen met deze bus de grens over schrijden en door rijden tot Vientiane, de hoofdstad. We eten meer dan 24 uur niets, wat mij ook ergens weer doet denken aan pho. Maar daar had ik het al over gehad dacht ik.
In Vientiane gaan we de dag erop het boeddha park bezoeken. Ik eet geen pho meer.
|
