We hebben voor vandaag Halong Bay op het programma. En het regent niet. Dat op zich is al spectaculair. De hele regio heeft enorm te kampen met intense moesson regens. Maar vandaag niet. We kijken al heel lang uit naar Halong Bay en het wordt een beetje de kers op de taart van onze reis. Met een Kayak varen we een stukje tussen en door de rotsen. Heel plezant en indrukwekkend.
Die avond rijden we met de bus terug naar Hanoi. Een van de meest gezellige dingen die ik me kan inbeelden is tijdens het vallen van de avond naar de mensen kijken vanuit de bus. Je ziet duizenden taferelen zich ontvouwen op straat. Opa's die met hun kleinkinderen badmintonnen, een jonge vrouw die haar lief stevig vast knijpt achterop de brommer, kinderen die dansen onder het schemerlicht van de gloeilamp van papa zijn werkplaats terwijl die de laatste herstelling voor zijn klant uitvoert, buurvrouwen die wat kletsen na een hele dag soep te hebben uitgeschonken. Het zijn hier allemaal kleine zelfstandigen die weten wat werken is. En 's avonds komen ze langzaam tot rust na een hectische dag. En ik mag hun bespioneren. Ze zien mij niet, daarvoor rijdt de bus te snel, maar ik zie hun heel goed. Af en toe zie ik mijn oogkassen reflecteren tegen de ruit. Twee gitzwarte bodemloze poelen, ze zuigen alles regelrecht mijn ziel in. Mijn gedachten springen in het rond, dat doen ze het liefst.
In Hanoi toegekomen is het nacht markt. Miljarden schoenen en kleedjes en evenveel vrouwenogen die schitteren en blinken. We laten ons mee stromen met de meute. Het is hier echt heel gezellig. Of toch een 120 decibel mutant van gezellig.
