We vertrekken 's morgens vroeg vanuit Hoi An naar Hanoi. Je moet geen Scrabble expert zijn om in te zien dat deze twee steden namen de gepensioneerde reiziger een minuutje stilte opleggen terwijl die het traject probeert te visualiseren. Ondertussen ram ik onze fietsen in het daar niet voor voorziene laadruim van de slaapbus. Vanaf nu zijn we echt fiets-reiziger af en worden we gekatapulteerd in het backpacker milieu.
Dat heeft voordelen en nadelen. Een voordeel is dat we nu 800 kilometer afleggen op een etmaal, terwijl ons dat er voorheen een dozijn zou gekost hebben. Een nadeel is dat we nu samen met de anderen prooien zijn geworden voor de talloze scams die men op de kudde toeristen dagelijks loslaat. Zoals een heel typische: de verdwenen nul. Een ambtenares in Hué (waar we profiteren van een tussenstop en de stad bezichtigen op een taxi-moto) verkoopt me wat ticketjes maar zodra ik betaald heb, verwisselt ze onder tafel het briefje van 100.000 met een van 10.000. Die lijken namelijk nogal op elkaar kwa kleur en ze wijst mij even attent op mijn zojuist gemaakte dwaling. Ervaren rot in het vak dat ik ben, heb ik haar listig truukje door en zie ik mezelf genoodzaakt mijn ergerlijk afkeurend vingertje in de lucht steken: 'Neenee madammeke, dat mag niet'. Ok zegt ze, geen probleem, hier zijn uw ticketten. Geen gène, een lachje, volgende keer beter moet ze gedacht hebben. Dat ergerlijk vingertje heb ik die dag nog een aantal keren kunnen boven halen bij het wisselen van dollars waar diezelfde nul, nu op het rekentoestel, toch wel weer gaan vliegen was zeker. Of nadat ik een aspirant zakkenroller bij de pols heb gevat terwijl die de fotocamera uit mijn zak prutst. Maar we zijn wel in Hanoi geraakt. Van hieruit willen we graag Sapa, Halong Bay en Ninh Binh bezoeken.
