Vandaag slechts 72 kilometer tot Nam Ban, weer niet tot in Dalat geraakt, we gaan hier heel traag in het gebergte, maar vandaag hebben we weer een heel stuk door het platteland kunnen rijden, weg van de hoofdwegen. We moeten wel veel de weg vragen zo en we moeten goed zoeken maar het loont: tussen de plassen en putten slalommen in de koffie en thee plantages is super leuk. Mijn fiets begint het wel moeilijk te krijgen, er zijn nu al 3 spaken kapot waardoor het achterwiel blokkeert. Hopelijk vinden we morgen een hersteller in de buurt, of toch al wat nieuwe rayons, want die ben ik domweg vergeten.
Ook de buitenband van het voorwiel moet vervangen worden, dat wordt niet makkelijk te vinden vrees ik, problemen voor morgen echter. Vandaag hebben we een nieuw hoogtepunt bereikt: de watervallen van Pogour. Niet de grootste of de hoogste die ik ooit heb gezien maar misschien wel de mooiste. Door de kleine trapjes overal gaf het een zeer rustieke sfeer. Ik heb enorm genoten van wat chips en een cola, spelend met een klein katje en op de achtergrond het relaxerende gespetter van de waterval en zijn rivier. Onderweg moest ik wel even heel bruut remmen tot ik gelukkig tot stilstand kwam, zo'n 20 centimeter voor een slang op de weg. Amai ik was keihard geschrokken, ik moet nogal een gezicht getrokken hebben. Toen de slang weggleed meende ik hem potverdorie nog eens goed te zien grinniken met mijn panieksmoel. Bleiter.
