Jaren lang hebben de " Backersgesellen Hof ter Winghe" in tij en ontij de donderdagavond hun manneke gestaan en zijn zij uitgegroeid tot ware vaklui die hun creativiteit konden botvieren in het bakhuis. Zelfs werden zij gevraagd om elders ovens te gaan inbakken en de eerste knepen van het vak aan te leren.Dat dit niet zo vanzelfsprekend was zal blijken uit de verschillende sectoren waarin zij voor de kost opereerden: zaakvoerder,kunstschilder, veiligheidsmanager, militair, laborant, verpleger en handelsvertegenwoordiger. Daarbij komt nog dat het leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste zowat 35 jaar bedroeg.Dat het niet altijd koek en ei was en er soms pittige discussies werden gevoerd hoeft niet te verwonderen, doch bewees de hechte band in de ploeg. Maar ook hier hebben de tand des tijds en wijzigende levensomstandigheden,o.a. druk, verhuis naar buitenland,andere prioriteiten, ziekte, rusthuis, hun tol geeist en vielen er een voor een af.Sinds een paar jaar zijn er nog twee moedigen die naam en faam verdedigen, de hand dapper ter vane.
Vlasselaar achterlijk? Vergeet het! De wildgroei van samenhokkingsvormen ,die niet weg te slaan is uit de publiciteit van de media, schiet ook hier wortel.De buurt is sinds kort de bevoorrechte aanschouwer van een openbloeiende lesbische liefde. Wachten is op de officiêle voltrekking ten gemeentehuize met hopelijk grootse festiviteiten in de nasleep.
Inderdaad, er beginnen zich trekjes van grootstad mentaliteit voor te doen. Een voorbeeld: een koppel autochtonen dat zich door een jarenlang verblijf in Brussel nobeler achtte door zich te verfransen en zodoende neerkeek op de boerkes van Vlasselaar kwam noodgedwongen terug neerstrijken in de buurt. Na het overlijden van de man bleef de vrouw enigzins teruggetrokken en afstandelijk wonen.Tot dat ook zij onlangs het tijdelijke voor het eeuwige ruilde, zonder nochtans dat, op een enkele uitzondering na, de naaste buren hiervan op de hoogte werden gebracht en de meesten zelfs pas na de begravenis haar heengaan toevallig vernamen.De anoniemiteit van de grootstad steekt zijn neus aan het venster!
Ik ben Roger Tuerlinckx, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Den Tuur.
Ik ben een man en woon in Vlasselaar (Vlaanderen) en mijn beroep is Gepensionnerde.
Ik ben geboren op 13/09/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kwaad vuur stoken; met ezels bezig; bakken.
Moet niet te "au serieux" genomen worden
