Zelden komt men ze nog tegen: de lui die het harde leven te lijf gaan in de trand van onze Vlasselaarse voorouders. Den Dirk is er zo ééntje.Zoals in de vroegere harde tijd koppelt hij een bijbaan aan zijn ploegenwerk in de brouwerij, nu niet meer als keuterboertje, maar als man van alle fronten thuis: hovenieren, tuin-en bosonderhoud,grachten opruimen, enz. , waarvoor men op hem tegen een eerlijke vergoeding beroep kan doen. Ook van vrijwilligerswerk is hij niet vies zoals drank serveren tijdens optredens van de lokale fanfare. Overdreven luxe en comfort gaan aan hem voorbij. Neen, met de fiets in weer en wind naar de job.En wie ziet men nog van Vlasselaar naar Wezemaal trekken met de kruiwagen, vol alaam om een of andere klus te gaan verrichten.Het is een ydillisch zicht, den Dirk met zijn volle baard en snor. En steeds goedgezind.Een man met veel gezond verstand. Gelukkig dat er nog zulke figuren bestaan.En bij een goeie pint ben ik met hem overeengekomen dat hij mij dit jaar komt depanneren door mijn tuin om te graven.
Plots, jaren geleden,dook hij plots op ophet pleintje aan het monument voor de gesneuvelden toen hij zijn intrek nam in de vroegere Citroën-garage alwaar hij zijn werkplaats voor metalbewerking installeerde.Alras was hij gekend als een duveltje doet al, van het lassen van een gebroken stuk tot het fabriceren van allerhande aanhangwagens.Ook met een particuliere opdracht kon men bij hem terecht.Aan de hand van een paar summiere gegevens zag hij de bedoeling, schoot in actie en pront bekwam men het gewenste resultaat.Ook elders stond hij steeds paraat om een handje toe te steken zoals biv. bij het monteren van de kerststal van de Landelijke Gilde. Goede technische raad had hij steeds ter hand.Hij was een echte volksmens. Eén van zijn dada's was regelmatig even binnenwippen bij zijn overbuur, het café Wisemaele, om er zijn druppelke te pakken. Dat konden er wel al eens meer worden 's avonds aan de toog tijdens uitbundige discussies.Niemand was hem te min, kwam overeen met iedereen als men maar geen capsones verbeelde of vervelend deed.Daar maakte hij korte metten mee.Grappen waren hem ook niet vreemd zoals biv. als leurende negers hun waar kwamen slijten in de Wisemaele. Hij kon hen aan het lijntje houden, zonder echter hen te kleineren, en hen tenslotte nog een drankje offreren.En ineens was hij uit het straatbeeld verdwenen. Sukkelde met zijn gezondheid, de druppelkes smaakten niet meer. Wat er juist misliep was onduidelijk, maar hij was aan de chemo. En dan begin maart, wisselde hij het tijdelijke met het eeuwige.Velen zullen hem missen. Zijn begrafenis hebben wij afgerond op passende wijze met enkele druppelkes ter zijner ere in de Wisemaele.
Ik ben Roger Tuerlinckx, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Den Tuur.
Ik ben een man en woon in Vlasselaar (Vlaanderen) en mijn beroep is Gepensionnerde.
Ik ben geboren op 13/09/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kwaad vuur stoken; met ezels bezig; bakken.
Moet niet te "au serieux" genomen worden
