"Door problemen met een andere trein heeft de trein van 15u04 naar Oostende een vertraging van ongeveer twintig minuten. Hiervoor onze verontschuldigingen".
Voor veel treinreizigers zijn vertragingen een noodzakelijk kwaad dat je erbij moet nemen wanneer je met de NMBS reist. Maar er zijn zo van die dagen waar je echt geen vertraging kunt hebben. Een dag waar zelfs een minuut vertraging je hele schema in de knoei brengt...
Inderdaad, ik had vandaag zo een dag. Na vijf uur vakkenstage haaste ik mij van het KTA in Brugge naar het station, om er de trein van 15u04 te halen. Er wachtte mij namelijk nog een uur huiswerkbegeleiding. Aangekomen in het station werd al snel duidelijk dat de trein niet op tijd zou vertrekken. Zeven minuten vertraging werden er twaalf om er uiteindelijk twintig te worden. Er zat dus niets anders op dan de verantwoordelijke voor de huiswerkbegeleiding te contacteren en hem mee te delen dat ik vastzat in Brugge.
Twintig minuten later dan voorzien kwam ik eindelijk toe in het Vesaliusinstituut. Met een bang hart dat Claudia al naar huis zou zijn vertrokken en dus geen begeleiding zou hebben deze week. Gelukkig, bleek mijn angst onterecht; Claudia zat zelfstandig haar formules voor wiskunde te leren. Wat een verschil met Claudia enkele weken geleden die toezicht nodig had om zich te concentreren op schoolwerk!! En er is meer... toen ik haar vroeg hoe haar week geweest was, antwoordde ze met een glimlach: we hebben een toets van wiskunde gehad en ik vond hem gemakkelijk!
Morgen een belangrijke dag. Het is niet enkel huiswerkbegeleiding, maar ook de eerste dag van mijn vakkenstage. Dat zorgt beslist voor extra stress. Niet alleen de vraag "zullen mijn lessen lukken" spookt door mijn hoofd, ook de vraag "Zal ik op tijd in het Vesaliusinstituut geraken" houdt me bezig. De school is in ieder geval verwittigd dat het iets later kan zijn (door de trein), maar ik haast me om er toch op tijd te geraken.
Waar zal ik morgen mijn hersenkronkels op mogen focussen tijdens de huiswerkbegeleiding? Waarschijnlijk terug wiskunde. Na ik mijn twee laatste jaren secundair onderwijs, waar ik zeven uur wiskunde per week had, nam ik mezelf voor om afstand te nemen van het vak. Maar dat was buiten de huiswerkbegeleiding gerekend. Om Claudia zo goed mogelijk te helpen met haar 'probleem' wiskunde, moest ik noodgedwongen opnieuw toenadering zoeken tot het vak. Een toenadering die mij tot nu toe wel aanstaat. Ik vind het eigenlijk bijzonder fijn om opnieuw bezig te zijn met het vak, de logica ervan te achterhalen en te ontdekken hoeveel wiskundekennis er eigenlijk is blijven hangen. (verrassend veel zo blijkt)
Waarschijnlijk wiskunde dus en dat vind ik nu eens niet erg! Het is een leuke afwisseling met hetgeen nu dagelijks op mijn programma staat!!! (Frans en geschiedenis)
