Een lekker ontbijt met 4 dikke sneden brood, kaas help, tomaat, paprika en fruitsap.
Met een goed gevulde maag vertrok ik langs vele fietspaden, meren, bergen en tunnels. Tunnels waar ik als fietser niet altijd door mocht en daardoor rond de berg moest.
Aangekomen in Voss kreeg ik meteen in het informatie bureau te horen dat de rallervegen afgesloten zijn door sneeuw.
Rallervegen is een weg door de natuur, er mogen ook geen auto's of vrachtwagens op. Dus, alleen voor fietsers en voetgangers. Natuurlijk ook voor de lokale bevolking. De weg bestaat uit grintwegen en keien.
Dan maar naar Flåm. Oei een tunnel waar ik niet door mag, en op de kaart is er geen omweg, even vragen. Neem de trein naar Mandal en vandaar kan je naar Flåm. Oké, ik neem de trein naar Mandal.
Aangekomen in Mandal zie ik daar een groot huis met B&B op, even gaan informeren voor slapen eventueel.
Slapen? Ja hoor, even kennis maken, de kamers en douche laten zien, vraagt mevrouw Carina aan me of ik vanavond mee eet. Echter, ja, als ik niet stoor, geen probleem.
Haar man, een hele rustige man vertelde me dat er in Finse veel sneeuw ligt en dat ik niet door kan fietsen maar wel vanaf Haugastól.
Er is een trein vanuit Myrdal die s'morgens 9u52 en s'avonds 17uur vertrekt naar Haugastól.
Ik neem het zekere voor het onzekere en ga morgen een dag fietsen op de rallervegen en vrijdag neem ik dan de trein.
Nu, lekkere ribbetjes en worst op de bbq met vele groentjes.
Wat heb ik zalig geslapen. Nog even wachten tot 10 uur voordat de winkel open gaat en dan kon ik mijn sleutel afgeven.
Klaar voor het vertrek komt er een dame naar me en vroeg of ik richting Voss ging, ech ja vertelde ik. Awel, je moet even wachten daar voor de tunnel omdat er werken zijn. Dit meen je niet, weer iets gebeurd hahaha. Tot aan de file gereden tot ik een politieagent zag afkomen met de wagen, en die vertelde me dat het tot 11u15 zou duren eer we door mochten. Allé, weer wachten. Ik mocht wel vooraan aan de file gaan staan.
Het startschot werd gegeven op precies 11u15 pil. Straf. Iedereen laten gaan omdat ik het te gevaarlijk vond, en wie weet gaat het berg op.
Ik moet toegeven dat de 7, rijk is aan mooie zichten. Zeker een halte houden in Skeie, een pracht van een waterval.
Bergen, een mooie stad. Maar, ik ga verder, richting Voss.
Ik weet ook wel dat het 140 km is met de wagen, en dat ik daar niet zal geraken weet ik ook. Waar zal ik geraken? We zullen wel zien.
Draaien en keren, op en neer, maar ik moest zonder tunnels waar ik niet door mocht buiten Bergen zien te geraken. Ook het drukke verkeer was een gevaar. Dat dacht ik, ze zijn zo oplettend en geduldig dat ik mijn eigen ritme kan gaan.
Op zoek naar de 7. Dat is de 'toeristische' baan naar Voss toe.
Op de 585, staat er een stavkirke, van fantoft.
Whaaaaaauw, wat een prachtige kirke. Wel een kleintje maar voor de eerste te zijn die ik tegen kom mag ze gezien worden. 60 Kr ingang. Op zich niet veel maar er viel niet zo veel te zien. Ze is heel mooi, zowel van binnen als van buiten. En wij verder.
Onderweg zegt mijn gps, links af, ik volg hem. Op de kaart gekeken liep dat baantje langs meren. Na zo'n 20 mocht ik niet meer door, een barrière. Wat nu? Ik vraag aan een man die zijn gras aan het maaien was, hoe en wat het was. Ja man, je moet terugkeren. Helemaal van waar je gekomen bent. Dat meen je niet.... toch wel. Allé, terug. Een geluk dat de meeste km nu naar beneden gaan. Als een vallende ster ben ik naar beneden gedaald. Langs deze weg, van Haga naar Kvitingen, daar heb je een pracht van een waterval en verschillende meren. Je moet er wel tot 1000m klimmen, en weer dalen hahaha.
Verder op de 7 heb je ook een mooie waterval, in Eikendalen.
Na een tochtje van iets meer dan 100km kreeg ik op mijn rechter zijde een Hytter, stooooop, gelukkig kwamen daar mensen toe die mij de sleutel hebben gegeven, eindelijk een douche hé en een bed zzzzzzzzzzzzz.
Bergen is heel mooi, ik denk dat het nog mooier zal zijn mocht de zo'n schijnen. Op het nieuws hier praten ze er over dat het uitzonderlijk was.
Dus, wat doe je bij regen, soms stort regen? Dan ga je naar het huis van Grieg.
Met de tram, 20 min en 37 Kr. Dan nog 20 min te voet en dan kom je aan het museum , wat niet zo groot is. Er is een bijhorende cafetaria.
Dan verderop, de tuin van Grieg en waar hij componeerde. Het huis van Grieg en daarnaast, een beetje naar beneden , zijn graf. Grieg en zijn vrouw, Nina, zijn gecremeerd. In die tijd 4 September 1907.
Edvard was een fijne, niet te groote man, geboren 15 Juni 1843.
Maar nadien, en zeker de moeite waard, heb ik een concert meegemaakt. Sveinung Bjelland speelde enkele stukken van Grieg op de mooie vleugelpiano. Achter elke episode snakte ik naar adem, ken je dat gevoel?
Een mooie afsluiter voor Bergen.
Ps ; Bergen is mooi en heeft een speciale vismarkt, waar je aan tafel kan, een aanrader.
Ja hoor het kan. Ik heb dat gisteren vastgelegd bij het informatie kantoor en betaalde 300 Kristiansand = 30
200Kr voor 1 persoon en 100Kr voor mijn fiets.
7 uur vaardigheden het stipt uit en 12u30 kwamen we stipt aan in Bergen.
Aan boord kan je eten en drank kopen. Er zijn wc's. Een restaurant. En een duty free winkeltje. Wat moet een mens nog meer hebben, aja een zeteltje, knal rood zoals de boot, maar in het leder. Zalig relaxen.
Aangekomen te Bergen krijg je meteen de drukte van een stad. Maar eerst mijn hotel zoeken dat ik gisteren geboekt heb voor 2 nachten. Ps hotel. Voorlopig vind ik dit geen aanrader.
Slecht ontvangst voor Skype, en internet. Morgen vroeg hangt mijn ontbijt aan de deur, ja, aan de klink.
Aan de balie staat een staande frivole met drank, neen, niet leuk maar wel goedkoop, 133,19 voor 2 nachten. Tja, moest ik meer verwachten? Ik kan er mee leven. Pil om 22 uur schiet hier de boem boem in gang, een discotheek.
Ondertussen Bergen een beetje doorkruist te voet en reeds mooie dingen gezien. De haven, de winkels, het park, de gekleurde huisjes, mooi.
Vertrokken uit Egersund, toen mijn gps telkens opnieuw mij de andere kant en veel kilometers alom deed gaan.
Dan heb ik besloten om een stukje met de trein te gaan, tot ik voorbij de tunnels was waar ik niet door mocht. Maar er reeds geen trein, omdat ze aan de sporen aan het werken waren. Een vriendelijke mijnheer ging met me mee tot aan de bussen, ah kijk, zei hij, daar is juist een bus die jij nodig hebt. De man vroeg aan de chauffeur of ik meekan, liever niet, omdat mijn bus niet zo groot is, neem de volgende, dat is een grotere. Oké, zei ik, maar, een jong meisje, die voor mij de bus opgegaan is zegde dat ze voor mij ging zorgen en dat ze met me de volgende bus wel zou nemen, ze heeft me ook geholpen met mijn ticket. Een paar minuten later kwam de bus aan, ja alles oké, ik kon met mijn fiets mee, fantastisch hé. Enkele km verderop ben ik dan uitgestapt om verder te fietsen. Man man man, het leven kan zo zalig zijn hé. Lief van dat meisje, amaai.
Ik denk dat het Buenos was waar ik ben afgestapt en daar de fiets op gegaan ben, in de regen, gieten de regen. Maar de moraal zat goed en we maakte er geen spel van. Onderweg wou ik een foto nemenvan en merkte ik dat mijn geheugenkaart er niet in zat, tja, met die regen.....door gaan en , we zullen wel zien.
Eens toegekomen in Stavanger kwam ik uit op een cruiseschip, een Nederlandse, amaai zo groot. Toeval wil lukken dat daar ook een infokantoor was. Daar legde ik mijn overzet voor morgen vast naar Bergen en een hotel, niet ver daar vandaan, aan de luchthaven meer bepaald. De overzet is maar 1 keer per dag, 7 uur s'morgens. Dus morgen vroeg uit de veren.
Onderweg naar de luchthaven toe ben ik aan Møllenbuleta gepasseerd, de 3 zwaarden, inpressionant.
Zou ik vandaag de benen terug vinden van voorheen? Met de positieve woorden van moed en doorzettingsvermogen van nooit opgeven zal dat zeker lukken. Er zijn mensen die het slechter hebben dan ik. Mensen die ziek zijn, kanker hebben, met één long moeten leven. En met deze warme weer zal het er niet makkelijker zijn.
De start deze morgen was met 14,2°, en bewolkt.
Met dank aan Nina zou ik vandaag langs Åna-Sira passeren. Waar ligt dat hoor ik je zeggen. Awel, na dat je langs een hobbelig parcour hebt gefietst, waar de rotsen bollen van crème zijn, waar het mos bijna de straat raakt, dan kom je in Åna-Sira. Een streling voor onze ogen. Een romantisch dorpje, kortom, ik zag het vanop hoogte en daalde langs de kronkelende wegen er naartoe.
Daar, bij dat bruggetje, sprak een man mij aan, het bleek een Nederlander te zijn die op doortocht was met vrienden. Veel lof kreeg ik van die man en respect.
Verder door de bollen crème van rotsen kwam ik opeens het bordje Jøssingfjort tegen, neen, het kan toch niet waar zijn, Nina heeft me er over gesproken. Ben ik er reeds? Ja hoor, ongelooflijk mooi, meer kon ik niet zeggen. Mijn ogen rolde uit mijn hoofd, dank je Nina.
Een must voor de fietsliefhebbers. Bijna boven heb je 2 wegen, een nieuwe, voor auto's en een oude, voor fietsers en voetgangers. Er zitten ramen in de rotsen, voor mij was dit fenomenaal. Daar was ook een stenen tafel, waar ik mijn pistoletje met stabbur-kaviaar gegeten heb, een ere moment, dank je Nina.
Verder gereden kwam ik een fietser tegen die met dezelfde kar reeds of ik. Het was een Noor, Bjornav Svenning. Een sterke Noor met veel zin voor humor. Zo vertelde hij dat de vliegjes die rondom ons kwamen moest opeten, vol proteïne hahaha.
Na een afdaling van 3 km dook ik de fjord in, zalig was dat, vlak. Mijn benen voelde de km van gisteren.
Rechts af zei de gps, oei dat gaat hier omhoog, en niet onaardig. Ik voelde het al, ik hadden een dagje waar iedereen eens mee te maken heeft.
Langzaam kropen we naar de top, keer op keer. De mooie meren gaven me moed, maar eens in Flekkefjord kreeg ik de trappers bijna niet rond, slapen ga ik doen in Flekkefjord.
Paulsen Hotel, mooi om er te mogen overnachten, en weer heel vriendelijk.
Ik heb er ontbeten in een mooi, oud maar heel proper. Engelse stijl. Het ontbijt was super.
Wat zal ik vandaag onder mijn wielen krijgen?
De start was gezet van Lyngdal naar Farsund. Ik moet enkele tunnels passeren. De eerste was 950 'm lang, en ik hadden geen verbod. Dus, met dat er weinig verkeer was riskeerde ik me om er door te gaan. Man is dat een lawaai als er auto's doorkomen. Dus de 2e en de 3e ging met een bochtje alom langs de buitenkant van de tunnel. Verder kreeg ik te lezen dat er een 'tol' aankwam. Oei, moet ik betalen, en hoe? Neen hoor, een zeldzame en eenzame fietser mag door.
Voorbij Farsund kreeg ik een 'kleine' vuurtoren in mijn vizier, ikke daar naartoe. De wind was hevig, niet makkelijk om te fietsen. Aja, dat was in Austhasselstrand.
Zij grote broer stond enkele km verder, Vestbygd heette dat plaatsje. Heel mooi om naar toe te fietsen, vlak maar veel wind.
De man van Paulsen Hotel had me gezegd dat ik langs Jølle moest passeren. Inderdaad, schilderachtige plek. De weg gooide, de wind blaasje (waarschijnlijk was hij moet, de wind blaasde), en de weg zelf was in grint. Niet makkelijk om te fietsen. Als ik bergop ging, slipte mijn achterwiel, dus reed ik traag.
Verder volgde ik de kustlijn om uit te komen in Fedafjord, dat uitmond aan Kvinesdal, waar ik logeer.
Nog een laatste glimp van Rubeus Hagrid opgenomen, een knapzakje met fruitsap, een appel, een koffiehoek en een belegd broodje meegekregen. Dat zal smaken.
Gps ingesteld op Vigeland. Whoepie, en wij weg. Oei, ik moet het bos in, ja man, dat gaat stevig omhooggevallen, zelf even moeten afstappen. Dan langs hier en daar, ver het bos in, en dan kom ik op een weg die afgesloten is met een barrel, jamaar, zo niet hé. Allé, er zit niets anders op dan terug keren, met de remmen dicht genezen man man man.
Terug op de asfalt gekomen, gelukkig. Langs mooie dorpen en wegen richting E39. Ja, gas geven en doorgaan. Op de Europese, 39 rijden veel auto's, gelukkig was het niet zo ver.
Aankomst Vigeland, naar linkse de 460 op om zo naar Lyngdal te gaan waar ik slapen gevonden heb. Maar eerst ik hier aankwam had ik (wat ik niet kan zien ) nog een bergje over te gaan. Niet van de poes hoor. Stukken met 20% kregen een plaatsje in mijn zweetdruppels.
Na een mooie afdaling ben ik geland bij het oude otentieke hotel Paulsen. Ik geef alvast de link mee.
Kleine hellingen tussen 10 en 15 % zijn hier frequent.
Vertrokken uit Kristiansand, heel toeristisch en mooi.
Wat een weg. Langst de kustlijn naar Søgne, mooie baaien maar weer op en af. Tegen 40 aan 50 naar beneden en tegen 8 km per uur naar boven.
Ik heb me na Søgne laten verleiden door een fietsroute nr 1. Dat zou tot Stavanger lopen.
Onderweg kwam ik Yngvac Ruurlo tegen. Yngvac is 70 en gleed nog galant over de weg met zijn fiets. Hij was een priester op pensioen. Leefde nu bij Bergen en komt uit het noorden. Ook hij vertelde me dat het langs hier een van de mooiste wegen is, en zo weinig wagens.
Oeps daar was Mandal reeds. Slapen zoeken? 2 dames stonden met mekaar te praten, ja vertelde die ene, ik moet er passeren, kom mee. Ik zal zelf meegaan om te zien of er plaats is, anders weet ik nog een ander. Maar gelukkig was hier in de oude school plaats om te slapen. Morgen ontbijt om 9 uur dus, een beetje langer slapen mmmm.
Ik ben blij dat ik geslapen heb in een hut, wat heeft dat deze nacht een felle regenbui geweest. Deze morgen was daar niet veel meer van te zien, gelukkig.
Van Nina kreeg ik mee dat ik langs de 420 en zo naar Lillesand passeren. Één van de mooiste fietsbanen langs de kust.
Het glooit hier wel stevig op en neer. Ik heb onderweg prachtige auto's gezien. Deze man reed met zijn hart en niet met zijn verstand, als je mij begrijpt. Dan ging het richting Høvåg op de 401 om uit te komen in de stad Kristiansand.
Een mooie stad om een door te gaan omdat ik het te druk vind. Toch slapen gevonden in een Yes hotel.
De mooie foto's van onderweg krijgen een plaats op mijn Facebook.
Na een zalige nachtrust en "weer" eens een goed ontbijt met gezellige babel ben ik van bij Katie en Per vertrokken richting Arendal.
Een beetje terug gekeerd op de E18, naar een rond punt toe om linkse af te gaan richting Mesgrendal.
Zo passeerde ik een oude elektriciteitscentrale en een golf termijn. Ik maakte een ommetje maar fietste in een schitterend decor.met meren en bossen. 3 wagens zijn me gepasseerd op ongeveer 25 km.
Aangekomen in Arendal waar ik katie zal ontmoeten. Katie speelt daar in de buurt voor vrijwilligerswerk. Ze nam me mee naar het mooie strand en rotsen. Daar groeien de bomen tot aan de zee. Op de roze granieten natuursteen hebben we onze picknick.
Katie en Per hebben daar nog gewoond, vandaar dat ze de streektaal goed kent.
Enkele km verder op heb ik dan in een hytte geslapen.
Katie heeft me de prachtige kustlijn laten zien van Tvedestrand. Plaatsen waar je als toerist en fietser niet langs komt. Voor de Noren. Ik kan ze geen ongelijk geven hoor.
Er was een stop voorzien bij Nina, wie is Nina?
Een straffe madam als je het mij vraagt. Met haar fiets heeft ze Noorwegen van linkse naar rechts en van boven naar onder laten passeren onder haar banden, met de fiets natuurlijk.
Over 2 weken vertrekt Nina terug voor een tocht van noord naar zuid.
Andalusie, San Diego de compostela , Amerika, Budapest, Tsjechië, om er maar enkele op te noemen. Neem gerust een kijkje op haar site. Ninabike.com
Ik heb veel van haar opgestoken, wat zei reeds gezien heeft kan ik moeilijk evenaren maar hier en daar heb ik raakvlakken.
Vertrokken van bij Greta na een lekker ontbijt en lange babbel.
De fiets in orde gesteld en weg waren we. Ik zou tot in Holt, een deelgemeente van Tvedestrand zien te geraken waar Katie en Per wonen. Katie heeft nog bij het Voces Maris koor gezongen, in oostende.
Maar eerst wou ik nog eens de 2 punten gaan ekijken waar we gisteren de wandelingen hebben gedaan.
Ik was nog geen 10 min ver en ik " botste" op Karine, een bijna blind meisje in een rolstoel met haar blindgeleide hond. Karine woo de reeds jaren in de streek en was vrachtwagenbestuurster. Gelijkelijk aan is karine blind geworden. We hebben een zalige babel gehad over het leven. In Karine schuilt een sterke vrouw. Mijn tour was gestart.
Mijn gps begeleide me langs mooie fietspaden en grindwegen langs bossen en meren. De weg is hier pittig. Stevig op en neer maar met een goed vooruitzicht verloopt alles goed.
De chauffeur had zo iets vaderlijke over hem, raar maar.....
Bij het betreden van de bus merkte je meteen hoe behulpzaam hij wel was.
Een man ( die dronken leek) helpt hij met het zoeken naar zijn ticket.
Na een tijdje rijden kwamen we aan een halte, niet ver van de luchthaven ( de naam ontsnapt me). Er stond een meisje te wachten, met haar trolly. Ze was een beetje in paniek en zenuwachtig.
Ze wou meteen op de bus stappen. Even wachten zei de chauffeur, eerst de mensen laten afstappen en de bagage geven dan kom ik bij je.
Je moet naar de luchthaven? Dat is die richting uit, ik ga de andere kant op. Zal,ik een taxi bellen en heb je genoeg geld mee? De chauffeur van de bus regelde een taxi en weg waren we, of toch niet. De chauffeur merkte dat de man ( die dronken leek) niet meer op de bus zat. Uiteindelijk kwam de man er door met een broodje in zijn hand. De chauffeur bleef kalm en vriendelijk en vertelde hem dat hij mocht instappen. Ik heb lang moeten wachten heen voor mijn worstenbroodje vertelde de man.
Met een beetje vertraging zette de chauffeur de rit verder en kwam iedereen veilig thuis.
