De start deze morgen was met 14,2°, en bewolkt.  

Met dank aan Nina zou ik vandaag langs Åna-Sira passeren. Waar ligt dat hoor ik je zeggen. Awel, na dat je langs een hobbelig parcour hebt gefietst, waar de rotsen bollen van crème zijn, waar het mos bijna de straat raakt, dan kom je in Åna-Sira. Een streling voor onze ogen. Een romantisch dorpje, kortom, ik zag het vanop hoogte en daalde langs de kronkelende wegen er naartoe. 

Daar, bij dat bruggetje, sprak een man mij aan, het bleek een Nederlander te zijn die op doortocht was met vrienden. Veel lof kreeg ik van die man en respect. 

Verder door de bollen crème van rotsen kwam ik opeens het bordje Jøssingfjort tegen, neen, het kan toch niet waar zijn, Nina heeft me er over gesproken.  Ben ik er reeds? Ja hoor, ongelooflijk mooi, meer kon ik niet zeggen. Mijn ogen rolde uit mijn hoofd, dank je Nina.

Een must voor de fietsliefhebbers. Bijna boven heb je 2 wegen, een nieuwe,  voor auto's en een oude, voor fietsers en voetgangers.  Er zitten ramen in de rotsen, voor mij was dit fenomenaal.  Daar was ook een stenen tafel, waar ik mijn pistoletje met stabbur-kaviaar gegeten heb, een ere moment, dank je Nina.

Verder gereden kwam ik een fietser tegen die met dezelfde kar reeds of ik. Het was een Noor, Bjornav Svenning. Een sterke Noor met veel zin voor humor. Zo vertelde hij dat de vliegjes die rondom ons kwamen moest opeten, vol proteïne hahaha.

Geland ben ik in Egersund. 

Voor foto's,  kijk op mijn Facebook aub. 

Happy feeling Peter.