Één ding vandaag. Rond de middag stopte ik aan een camping voor Nesbyen om er te eten en naar het toilet te gaan.
De nieuwe uitbaters hebben in Mei die camping overgenomen en hopen op een groeiend leven. Ze hebben reeds veel meegemaakt. Haar mama was maar 62, haar vader heeft nu darmkanker en is zo goed als genezen verklaard. Nog in haar familie heerst er kanker, dus onze gesprekken gingen zeer diep. Dank je.
De trein vanuit Myrdal naar Geilo genomen. En inderdaad er lag nog veel sneeuw in Finse se.
Het grote verschil is nu, de natuur, totaal anders. Weg met de sneeuw. Analisten Geilo loop de weg 7 richting Oslo, maar ik fietste meestal langs de rivier richting Gol toe. Net voor Gol ben ik op een camping beland.
Van 900 naar 1100, naar 40 en terug naar 900 meter.
Gefietst tot Hallingskeld, iets meer dan 1100 meter hoogte. Een hele mooie rit maar op het einde kreeg ik veel wind en zelfs regen. Maar de prachtige natuur krijg ik nooit meer uit mijn hoofd, hier moet ik zeker nog eens terug komen.
Daarna terug afdalen naar Flåm. Tot op 40 meter boven de zeespiegel. Ik merkte meteen dat de baan van Myrdal naar Flåm een piste was met 90% asfalt tegenover de rallervegen.
Er stopt in Myrdal een trein die van van Flåm komt en terug gaat. Er worden meer dan 1 400 000 mensen vervoerd. Sommige wagen zich met de fiets naar Flåm toe. Ik moet zeggen dat de eerste meters slalom stijl naar beneden gaan op een nogal ongelijke grintweg.
Wist je dat Myrdal het 3 e grootste station is van Noorwegen als het op reizigers aankomt na Oslo en Bergen.
Van Flåm heb ik dan mijn neus terug richting Myrdal gezet. Geen sinecure.
Vanavond tortilla met vlrrs en vele groentjes mmmmmm.
Een lekker ontbijt met 4 dikke sneden brood, kaas help, tomaat, paprika en fruitsap.
Met een goed gevulde maag vertrok ik langs vele fietspaden, meren, bergen en tunnels. Tunnels waar ik als fietser niet altijd door mocht en daardoor rond de berg moest.
Aangekomen in Voss kreeg ik meteen in het informatie bureau te horen dat de rallervegen afgesloten zijn door sneeuw.
Rallervegen is een weg door de natuur, er mogen ook geen auto's of vrachtwagens op. Dus, alleen voor fietsers en voetgangers. Natuurlijk ook voor de lokale bevolking. De weg bestaat uit grintwegen en keien.
Dan maar naar Flåm. Oei een tunnel waar ik niet door mag, en op de kaart is er geen omweg, even vragen. Neem de trein naar Mandal en vandaar kan je naar Flåm. Oké, ik neem de trein naar Mandal.
Aangekomen in Mandal zie ik daar een groot huis met B&B op, even gaan informeren voor slapen eventueel.
Slapen? Ja hoor, even kennis maken, de kamers en douche laten zien, vraagt mevrouw Carina aan me of ik vanavond mee eet. Echter, ja, als ik niet stoor, geen probleem.
Haar man, een hele rustige man vertelde me dat er in Finse veel sneeuw ligt en dat ik niet door kan fietsen maar wel vanaf Haugastól.
Er is een trein vanuit Myrdal die s'morgens 9u52 en s'avonds 17uur vertrekt naar Haugastól.
Ik neem het zekere voor het onzekere en ga morgen een dag fietsen op de rallervegen en vrijdag neem ik dan de trein.
Nu, lekkere ribbetjes en worst op de bbq met vele groentjes.
Wat heb ik zalig geslapen. Nog even wachten tot 10 uur voordat de winkel open gaat en dan kon ik mijn sleutel afgeven.
Klaar voor het vertrek komt er een dame naar me en vroeg of ik richting Voss ging, ech ja vertelde ik. Awel, je moet even wachten daar voor de tunnel omdat er werken zijn. Dit meen je niet, weer iets gebeurd hahaha. Tot aan de file gereden tot ik een politieagent zag afkomen met de wagen, en die vertelde me dat het tot 11u15 zou duren eer we door mochten. Allé, weer wachten. Ik mocht wel vooraan aan de file gaan staan.
Het startschot werd gegeven op precies 11u15 pil. Straf. Iedereen laten gaan omdat ik het te gevaarlijk vond, en wie weet gaat het berg op.
Ik moet toegeven dat de 7, rijk is aan mooie zichten. Zeker een halte houden in Skeie, een pracht van een waterval.
Bergen, een mooie stad. Maar, ik ga verder, richting Voss.
Ik weet ook wel dat het 140 km is met de wagen, en dat ik daar niet zal geraken weet ik ook. Waar zal ik geraken? We zullen wel zien.
Draaien en keren, op en neer, maar ik moest zonder tunnels waar ik niet door mocht buiten Bergen zien te geraken. Ook het drukke verkeer was een gevaar. Dat dacht ik, ze zijn zo oplettend en geduldig dat ik mijn eigen ritme kan gaan.
Op zoek naar de 7. Dat is de 'toeristische' baan naar Voss toe.
Op de 585, staat er een stavkirke, van fantoft.
Whaaaaaauw, wat een prachtige kirke. Wel een kleintje maar voor de eerste te zijn die ik tegen kom mag ze gezien worden. 60 Kr ingang. Op zich niet veel maar er viel niet zo veel te zien. Ze is heel mooi, zowel van binnen als van buiten. En wij verder.
Onderweg zegt mijn gps, links af, ik volg hem. Op de kaart gekeken liep dat baantje langs meren. Na zo'n 20 mocht ik niet meer door, een barrière. Wat nu? Ik vraag aan een man die zijn gras aan het maaien was, hoe en wat het was. Ja man, je moet terugkeren. Helemaal van waar je gekomen bent. Dat meen je niet.... toch wel. Allé, terug. Een geluk dat de meeste km nu naar beneden gaan. Als een vallende ster ben ik naar beneden gedaald. Langs deze weg, van Haga naar Kvitingen, daar heb je een pracht van een waterval en verschillende meren. Je moet er wel tot 1000m klimmen, en weer dalen hahaha.
Verder op de 7 heb je ook een mooie waterval, in Eikendalen.
Na een tochtje van iets meer dan 100km kreeg ik op mijn rechter zijde een Hytter, stooooop, gelukkig kwamen daar mensen toe die mij de sleutel hebben gegeven, eindelijk een douche hé en een bed zzzzzzzzzzzzz.
