Ik heb het weer gedaan, een ritje van 90 km langs mooie bossen, uitgestrekte landschappen, baaien, meren, te veel om op te noemen. En ja, soms eens met een hoge snelheid. Kwestie van me even te laten gaan hé.
Deze morgen vertelde Christian me langs waar ik best zou fietsen. En inderdaad, het was de moeite.
In Horten aangekomen nam ik de tijd om wat rond te fietsen, er was zelfs een marktje en animatie voor de kinderen. Twas er heel gezellig.
Horten heeft een overzet naar Moss. Dit was oorspronkelijk mijn bedoeling geweest om in Moss de overzet te nemen naar Horten maar dan moest ik over Oslo fietsen.
Van Horten naar Tømsberg langst de kust. Route nr 1 voor fietsers. Een stevig windje van er zee deed mijn trapfrequentie de hoogte in. 110 omwentelingen was aan te raden.
Tømsberg, daar heb ik tot boven aan het kasteel geweest, wat er nog van overblijft tenminste. Wel de moeite om tot boven te gaan. Ik denk dat er een festival door ging, ze waren voorbereidingen aan het nemen.
Van Tømsberg ging het in één lijn naar Sandefjord, veel was er niet te zien. Ik bedoel van dorpjes hé, qua natuur kon het me wel bekoren.
Morgen, mijn laatste fietsdag in Noorwegen denk ik. Laat ons hopen dat alles goed gaat.
Na enkele km kwam ik aan in Drammen. Een moderne stad dat in nog geen 10 jaar uitgebreid is. En ze zijn nog bezig met nieuwe wegen aan te leggen. De houten huizen moeten plaats ruimen voor moderne gebouwen met veel glas.
In Drammen, aan het station kwam een fietser naar me, met veel ervaring. Samen wisselde we onze plannen uit. Zijn naam was ook Peter, toevallig he. Hij ging naar Kongsberg voor 4 dagen. Daar in Kongsberg gaat een jazz festival door , 4 dagen lang.
Verder ging het weer door de mooie natuur van Noorwegen. Ook met zijn klimmetjes, kuitenbijtertjes zoals ze zeggen. En morgen? We zullen wel zien. Happy Peter.
Een bewolkte start met dreigende luchten. Na zo'n 20 km besloot ik te stoppen voor een toilet stop. Een geluk dat ik dat gedaan had. Enkele km verder had het reeds flink geregend, de weg had een wasbeurt gekregen. Dus, niet te snel rijden en op tijd pauzes houden. Het heeft geholpen want even later brande de zo'n zich een weg door de wolken.
In Krøderen stond een hele oude locomotief, en ja, een piep klein museumtje, gratis. Altijd een goede reden om de wolken verder te laten drijven hé.
In Sysle, ging ik over een brug van 1909, de doorgang was uit dikke blokken rots, en dit aan beide kanten.
De weg draaide en keerde, glooiend door de natuur. Op mijn rechter kant stonden aarbeien waar ze met ongeveer 50 mensen zaten te plukken.
Zo zijn we dan aangekomen op een mooie dag in Hokksund.
Één ding vandaag. Rond de middag stopte ik aan een camping voor Nesbyen om er te eten en naar het toilet te gaan.
De nieuwe uitbaters hebben in Mei die camping overgenomen en hopen op een groeiend leven. Ze hebben reeds veel meegemaakt. Haar mama was maar 62, haar vader heeft nu darmkanker en is zo goed als genezen verklaard. Nog in haar familie heerst er kanker, dus onze gesprekken gingen zeer diep. Dank je.
De trein vanuit Myrdal naar Geilo genomen. En inderdaad er lag nog veel sneeuw in Finse se.
Het grote verschil is nu, de natuur, totaal anders. Weg met de sneeuw. Analisten Geilo loop de weg 7 richting Oslo, maar ik fietste meestal langs de rivier richting Gol toe. Net voor Gol ben ik op een camping beland.
Van 900 naar 1100, naar 40 en terug naar 900 meter.
Gefietst tot Hallingskeld, iets meer dan 1100 meter hoogte. Een hele mooie rit maar op het einde kreeg ik veel wind en zelfs regen. Maar de prachtige natuur krijg ik nooit meer uit mijn hoofd, hier moet ik zeker nog eens terug komen.
Daarna terug afdalen naar Flåm. Tot op 40 meter boven de zeespiegel. Ik merkte meteen dat de baan van Myrdal naar Flåm een piste was met 90% asfalt tegenover de rallervegen.
Er stopt in Myrdal een trein die van van Flåm komt en terug gaat. Er worden meer dan 1 400 000 mensen vervoerd. Sommige wagen zich met de fiets naar Flåm toe. Ik moet zeggen dat de eerste meters slalom stijl naar beneden gaan op een nogal ongelijke grintweg.
Wist je dat Myrdal het 3 e grootste station is van Noorwegen als het op reizigers aankomt na Oslo en Bergen.
Van Flåm heb ik dan mijn neus terug richting Myrdal gezet. Geen sinecure.
Vanavond tortilla met vlrrs en vele groentjes mmmmmm.
Een lekker ontbijt met 4 dikke sneden brood, kaas help, tomaat, paprika en fruitsap.
Met een goed gevulde maag vertrok ik langs vele fietspaden, meren, bergen en tunnels. Tunnels waar ik als fietser niet altijd door mocht en daardoor rond de berg moest.
Aangekomen in Voss kreeg ik meteen in het informatie bureau te horen dat de rallervegen afgesloten zijn door sneeuw.
Rallervegen is een weg door de natuur, er mogen ook geen auto's of vrachtwagens op. Dus, alleen voor fietsers en voetgangers. Natuurlijk ook voor de lokale bevolking. De weg bestaat uit grintwegen en keien.
Dan maar naar Flåm. Oei een tunnel waar ik niet door mag, en op de kaart is er geen omweg, even vragen. Neem de trein naar Mandal en vandaar kan je naar Flåm. Oké, ik neem de trein naar Mandal.
Aangekomen in Mandal zie ik daar een groot huis met B&B op, even gaan informeren voor slapen eventueel.
Slapen? Ja hoor, even kennis maken, de kamers en douche laten zien, vraagt mevrouw Carina aan me of ik vanavond mee eet. Echter, ja, als ik niet stoor, geen probleem.
Haar man, een hele rustige man vertelde me dat er in Finse veel sneeuw ligt en dat ik niet door kan fietsen maar wel vanaf Haugastól.
Er is een trein vanuit Myrdal die s'morgens 9u52 en s'avonds 17uur vertrekt naar Haugastól.
Ik neem het zekere voor het onzekere en ga morgen een dag fietsen op de rallervegen en vrijdag neem ik dan de trein.
Nu, lekkere ribbetjes en worst op de bbq met vele groentjes.
Wat heb ik zalig geslapen. Nog even wachten tot 10 uur voordat de winkel open gaat en dan kon ik mijn sleutel afgeven.
Klaar voor het vertrek komt er een dame naar me en vroeg of ik richting Voss ging, ech ja vertelde ik. Awel, je moet even wachten daar voor de tunnel omdat er werken zijn. Dit meen je niet, weer iets gebeurd hahaha. Tot aan de file gereden tot ik een politieagent zag afkomen met de wagen, en die vertelde me dat het tot 11u15 zou duren eer we door mochten. Allé, weer wachten. Ik mocht wel vooraan aan de file gaan staan.
Het startschot werd gegeven op precies 11u15 pil. Straf. Iedereen laten gaan omdat ik het te gevaarlijk vond, en wie weet gaat het berg op.
Ik moet toegeven dat de 7, rijk is aan mooie zichten. Zeker een halte houden in Skeie, een pracht van een waterval.
Bergen, een mooie stad. Maar, ik ga verder, richting Voss.
Ik weet ook wel dat het 140 km is met de wagen, en dat ik daar niet zal geraken weet ik ook. Waar zal ik geraken? We zullen wel zien.
Draaien en keren, op en neer, maar ik moest zonder tunnels waar ik niet door mocht buiten Bergen zien te geraken. Ook het drukke verkeer was een gevaar. Dat dacht ik, ze zijn zo oplettend en geduldig dat ik mijn eigen ritme kan gaan.
Op zoek naar de 7. Dat is de 'toeristische' baan naar Voss toe.
Op de 585, staat er een stavkirke, van fantoft.
Whaaaaaauw, wat een prachtige kirke. Wel een kleintje maar voor de eerste te zijn die ik tegen kom mag ze gezien worden. 60 Kr ingang. Op zich niet veel maar er viel niet zo veel te zien. Ze is heel mooi, zowel van binnen als van buiten. En wij verder.
Onderweg zegt mijn gps, links af, ik volg hem. Op de kaart gekeken liep dat baantje langs meren. Na zo'n 20 mocht ik niet meer door, een barrière. Wat nu? Ik vraag aan een man die zijn gras aan het maaien was, hoe en wat het was. Ja man, je moet terugkeren. Helemaal van waar je gekomen bent. Dat meen je niet.... toch wel. Allé, terug. Een geluk dat de meeste km nu naar beneden gaan. Als een vallende ster ben ik naar beneden gedaald. Langs deze weg, van Haga naar Kvitingen, daar heb je een pracht van een waterval en verschillende meren. Je moet er wel tot 1000m klimmen, en weer dalen hahaha.
Verder op de 7 heb je ook een mooie waterval, in Eikendalen.
Na een tochtje van iets meer dan 100km kreeg ik op mijn rechter zijde een Hytter, stooooop, gelukkig kwamen daar mensen toe die mij de sleutel hebben gegeven, eindelijk een douche hé en een bed zzzzzzzzzzzzz.
Bergen is heel mooi, ik denk dat het nog mooier zal zijn mocht de zo'n schijnen. Op het nieuws hier praten ze er over dat het uitzonderlijk was.
Dus, wat doe je bij regen, soms stort regen? Dan ga je naar het huis van Grieg.
Met de tram, 20 min en 37 Kr. Dan nog 20 min te voet en dan kom je aan het museum , wat niet zo groot is. Er is een bijhorende cafetaria.
Dan verderop, de tuin van Grieg en waar hij componeerde. Het huis van Grieg en daarnaast, een beetje naar beneden , zijn graf. Grieg en zijn vrouw, Nina, zijn gecremeerd. In die tijd 4 September 1907.
Edvard was een fijne, niet te groote man, geboren 15 Juni 1843.
Maar nadien, en zeker de moeite waard, heb ik een concert meegemaakt. Sveinung Bjelland speelde enkele stukken van Grieg op de mooie vleugelpiano. Achter elke episode snakte ik naar adem, ken je dat gevoel?
Een mooie afsluiter voor Bergen.
Ps ; Bergen is mooi en heeft een speciale vismarkt, waar je aan tafel kan, een aanrader.
Ja hoor het kan. Ik heb dat gisteren vastgelegd bij het informatie kantoor en betaalde 300 Kristiansand = 30
200Kr voor 1 persoon en 100Kr voor mijn fiets.
7 uur vaardigheden het stipt uit en 12u30 kwamen we stipt aan in Bergen.
Aan boord kan je eten en drank kopen. Er zijn wc's. Een restaurant. En een duty free winkeltje. Wat moet een mens nog meer hebben, aja een zeteltje, knal rood zoals de boot, maar in het leder. Zalig relaxen.
Aangekomen te Bergen krijg je meteen de drukte van een stad. Maar eerst mijn hotel zoeken dat ik gisteren geboekt heb voor 2 nachten. Ps hotel. Voorlopig vind ik dit geen aanrader.
Slecht ontvangst voor Skype, en internet. Morgen vroeg hangt mijn ontbijt aan de deur, ja, aan de klink.
Aan de balie staat een staande frivole met drank, neen, niet leuk maar wel goedkoop, 133,19 voor 2 nachten. Tja, moest ik meer verwachten? Ik kan er mee leven. Pil om 22 uur schiet hier de boem boem in gang, een discotheek.
Ondertussen Bergen een beetje doorkruist te voet en reeds mooie dingen gezien. De haven, de winkels, het park, de gekleurde huisjes, mooi.
Vertrokken uit Egersund, toen mijn gps telkens opnieuw mij de andere kant en veel kilometers alom deed gaan.
Dan heb ik besloten om een stukje met de trein te gaan, tot ik voorbij de tunnels was waar ik niet door mocht. Maar er reeds geen trein, omdat ze aan de sporen aan het werken waren. Een vriendelijke mijnheer ging met me mee tot aan de bussen, ah kijk, zei hij, daar is juist een bus die jij nodig hebt. De man vroeg aan de chauffeur of ik meekan, liever niet, omdat mijn bus niet zo groot is, neem de volgende, dat is een grotere. Oké, zei ik, maar, een jong meisje, die voor mij de bus opgegaan is zegde dat ze voor mij ging zorgen en dat ze met me de volgende bus wel zou nemen, ze heeft me ook geholpen met mijn ticket. Een paar minuten later kwam de bus aan, ja alles oké, ik kon met mijn fiets mee, fantastisch hé. Enkele km verderop ben ik dan uitgestapt om verder te fietsen. Man man man, het leven kan zo zalig zijn hé. Lief van dat meisje, amaai.
Ik denk dat het Buenos was waar ik ben afgestapt en daar de fiets op gegaan ben, in de regen, gieten de regen. Maar de moraal zat goed en we maakte er geen spel van. Onderweg wou ik een foto nemenvan en merkte ik dat mijn geheugenkaart er niet in zat, tja, met die regen.....door gaan en , we zullen wel zien.
Eens toegekomen in Stavanger kwam ik uit op een cruiseschip, een Nederlandse, amaai zo groot. Toeval wil lukken dat daar ook een infokantoor was. Daar legde ik mijn overzet voor morgen vast naar Bergen en een hotel, niet ver daar vandaan, aan de luchthaven meer bepaald. De overzet is maar 1 keer per dag, 7 uur s'morgens. Dus morgen vroeg uit de veren.
Onderweg naar de luchthaven toe ben ik aan Møllenbuleta gepasseerd, de 3 zwaarden, inpressionant.
Zou ik vandaag de benen terug vinden van voorheen? Met de positieve woorden van moed en doorzettingsvermogen van nooit opgeven zal dat zeker lukken. Er zijn mensen die het slechter hebben dan ik. Mensen die ziek zijn, kanker hebben, met één long moeten leven. En met deze warme weer zal het er niet makkelijker zijn.
De start deze morgen was met 14,2°, en bewolkt.
Met dank aan Nina zou ik vandaag langs Åna-Sira passeren. Waar ligt dat hoor ik je zeggen. Awel, na dat je langs een hobbelig parcour hebt gefietst, waar de rotsen bollen van crème zijn, waar het mos bijna de straat raakt, dan kom je in Åna-Sira. Een streling voor onze ogen. Een romantisch dorpje, kortom, ik zag het vanop hoogte en daalde langs de kronkelende wegen er naartoe.
Daar, bij dat bruggetje, sprak een man mij aan, het bleek een Nederlander te zijn die op doortocht was met vrienden. Veel lof kreeg ik van die man en respect.
Verder door de bollen crème van rotsen kwam ik opeens het bordje Jøssingfjort tegen, neen, het kan toch niet waar zijn, Nina heeft me er over gesproken. Ben ik er reeds? Ja hoor, ongelooflijk mooi, meer kon ik niet zeggen. Mijn ogen rolde uit mijn hoofd, dank je Nina.
Een must voor de fietsliefhebbers. Bijna boven heb je 2 wegen, een nieuwe, voor auto's en een oude, voor fietsers en voetgangers. Er zitten ramen in de rotsen, voor mij was dit fenomenaal. Daar was ook een stenen tafel, waar ik mijn pistoletje met stabbur-kaviaar gegeten heb, een ere moment, dank je Nina.
Verder gereden kwam ik een fietser tegen die met dezelfde kar reeds of ik. Het was een Noor, Bjornav Svenning. Een sterke Noor met veel zin voor humor. Zo vertelde hij dat de vliegjes die rondom ons kwamen moest opeten, vol proteïne hahaha.
Na een afdaling van 3 km dook ik de fjord in, zalig was dat, vlak. Mijn benen voelde de km van gisteren.
Rechts af zei de gps, oei dat gaat hier omhoog, en niet onaardig. Ik voelde het al, ik hadden een dagje waar iedereen eens mee te maken heeft.
Langzaam kropen we naar de top, keer op keer. De mooie meren gaven me moed, maar eens in Flekkefjord kreeg ik de trappers bijna niet rond, slapen ga ik doen in Flekkefjord.
Paulsen Hotel, mooi om er te mogen overnachten, en weer heel vriendelijk.
Ik heb er ontbeten in een mooi, oud maar heel proper. Engelse stijl. Het ontbijt was super.
Wat zal ik vandaag onder mijn wielen krijgen?
De start was gezet van Lyngdal naar Farsund. Ik moet enkele tunnels passeren. De eerste was 950 'm lang, en ik hadden geen verbod. Dus, met dat er weinig verkeer was riskeerde ik me om er door te gaan. Man is dat een lawaai als er auto's doorkomen. Dus de 2e en de 3e ging met een bochtje alom langs de buitenkant van de tunnel. Verder kreeg ik te lezen dat er een 'tol' aankwam. Oei, moet ik betalen, en hoe? Neen hoor, een zeldzame en eenzame fietser mag door.
Voorbij Farsund kreeg ik een 'kleine' vuurtoren in mijn vizier, ikke daar naartoe. De wind was hevig, niet makkelijk om te fietsen. Aja, dat was in Austhasselstrand.
Zij grote broer stond enkele km verder, Vestbygd heette dat plaatsje. Heel mooi om naar toe te fietsen, vlak maar veel wind.
De man van Paulsen Hotel had me gezegd dat ik langs Jølle moest passeren. Inderdaad, schilderachtige plek. De weg gooide, de wind blaasje (waarschijnlijk was hij moet, de wind blaasde), en de weg zelf was in grint. Niet makkelijk om te fietsen. Als ik bergop ging, slipte mijn achterwiel, dus reed ik traag.
Verder volgde ik de kustlijn om uit te komen in Fedafjord, dat uitmond aan Kvinesdal, waar ik logeer.
Nog een laatste glimp van Rubeus Hagrid opgenomen, een knapzakje met fruitsap, een appel, een koffiehoek en een belegd broodje meegekregen. Dat zal smaken.
Gps ingesteld op Vigeland. Whoepie, en wij weg. Oei, ik moet het bos in, ja man, dat gaat stevig omhooggevallen, zelf even moeten afstappen. Dan langs hier en daar, ver het bos in, en dan kom ik op een weg die afgesloten is met een barrel, jamaar, zo niet hé. Allé, er zit niets anders op dan terug keren, met de remmen dicht genezen man man man.
Terug op de asfalt gekomen, gelukkig. Langs mooie dorpen en wegen richting E39. Ja, gas geven en doorgaan. Op de Europese, 39 rijden veel auto's, gelukkig was het niet zo ver.
Aankomst Vigeland, naar linkse de 460 op om zo naar Lyngdal te gaan waar ik slapen gevonden heb. Maar eerst ik hier aankwam had ik (wat ik niet kan zien ) nog een bergje over te gaan. Niet van de poes hoor. Stukken met 20% kregen een plaatsje in mijn zweetdruppels.
Na een mooie afdaling ben ik geland bij het oude otentieke hotel Paulsen. Ik geef alvast de link mee.
Ik heb het weer gedaan, een ritje van 90 km langs mooie bossen, uitgestrekte landschappen, baaien, meren, te veel om op te noemen. En ja, soms eens met een hoge snelheid. Kwestie van me even te laten gaan hé.
Vandaag fiets ik richting Holmestrand.
Een bewolkte start met dreigende luchten. Na zo'n 20 km besloot ik te stoppen voor een toilet stop. Een geluk dat ik dat gedaan had. Enkele km verder had het reeds flink geregend, de weg had een wasbeurt gekregen. Dus, niet te snel rijden en op tijd pauzes houden. Het heeft geholpen want even later brande de zo'n zich een weg door de wolken.
