Ik ben Kirsten Dewaelheyns, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Kiki.
Ik ben een vrouw en woon in Malle () en mijn beroep is Ambtenaar .
Ik ben geboren op 29/12/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Maatschappij - Economie - leefmilieu - mobiliteit - participatie.
sterk betrokken op de onmiddellijke omgeving, het samenleven
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Beoordeel dit blog
vanzelfsprekend van de straat
05-08-2018
Man, man, man!!! (even malse politiek)
Ik weet niet of de Kempenaar dit zo zou zeggen... alleszins ik wil het even zo uitdrukken... Man, man, man !!
Het geeft een wederkerende hopeloosheid weer, die je voelt wanneer figuren zaken, aandacht naar zich toetrekken, waar ze geen recht op hebben. Wanneer de persoon misbruik maakt van de situatie om "concullega's" uit te spelen... Een Trumpke onder ons midden?
Voor de man/vrouw in de straat geraakt dit wansmakelijke vertoon zelfs met dit hete weer ondergesneeuwd of was dit gewoon helemaal niet zichtbaar... Daar hopen deze personen natuurlijk op. Dat de strategie niet bloot komt te liggen, dat het passeert zoals het koele, snelle water van een klaar heldere bergrivier. Echter is dit Malle, zonder al dit fraais. Met vooral geen hoogtes. Op zich gaat het over een klein event voor nieuwkomers in de gemeente, dat verplaatst werd naar 14 september (voor de verkiezingen) terwijl dit steeds in november plaatsheeft. De sokkel staat al klaar... met bijhorend vocht. De folders zullen weelderig aanwezig zijn ;-) Op zich niets wereldschokkends. Maar het is de zoveelste uiting van geen respect voor politieke tegenstanders. En voor sterke burgerbewegingen. (Ik verklaar me straks nader.)
Zoals vaker het laatste anderhalf jaar, spendeer ik vele uren alleen achter de laptop, situaties overdenkend, met dossiers (mobiliteit,...) in de hand, telefoon in de aanslag om experten te raadplegen. Buitenlandse connecties horen hier ook bij, de Malse grenzen liggen zelfs voorbij Dubai ;-) Maar nu ik uit de kast ben gekomen als GROEN/SOCIAAL/LIBERALE onder de hoed van Progressief Malle, heb ik het genoegen om ook bij mijn collega's een enorme inhoudelijke gedrevenheid en kennis te vinden. Want beleid maken doe je niet vanuit 1 hoofd, maar in samenwerking met gelijkgestemden en met burgers die er een andere mening op nahouden en je eigen idee geweldig in vraag kunnen stellen. Hmm, een kolfje naar mijn hand ;-) Niet voor niets ontstond er in onze wijk Voorkensheide, met heel wat gedreven & bezorgde burgers, de vzwVooruitkenheide en MalleMobiel (FB).
En nu juist op 14 september 2018om 20u wordt door vzw Vooruitkensheide, de grote mobiliteitsavond georganiseerd in De Notelaar. Dit terwijl de leidende politiek de nieuwkomers zal begroeten met een tripel...
Niet minder dan "deandereKrisPeeters" zal ons 1,5u entertainen over Mobiliteit... Over ringwegen en andere
mobiliteitsmythes…
Laten we vanuit de burger het heft in handen nemen, als de mobiliteit van Malle voor de heersende politieke mandataris niet belangrijk meer is. (Ps: waren reeds 1 maand op de hoogte van dit event - inhoud wordt strategisch weggevaagd door een "event voor nieuwkomers")
Het platvloerse "strateegs" van de heren/dames politiek, zet alle mensen die ter goeder trouw willen werken aan een beter Malle in hun hemd. Waarvoor dank, bij dit weer kunnen we er nog tegen. Maar erger nog, weerom worden welgemeende participatie-acties monddood gemaakt.
Malse Politiek, als je "the balls" hebt, stuur dan vertegenwoordigers van op je lijst... en laat zien dat misschien zij wel inhoudelijk werk aankunnen en niet vies zijn van een klein debatje rond mobiliteit.
Zorgen voor... vroeg of laat komt het op je pad. Je kan ervoor kiezen, zoals een ouder voor kinderen zorgt. Of als liefhebbende partners voor elkaar. Als kinderen voor de ouders! Soms kies je niet, maar wil je ook niet anders... Soms is het er plots en vraagt de situatie meteen alle hens aan dek! Het is een zegen, dat wij, mensen, empatisch vermogen hebben om ons om de situatie en het leven van anderen gratuit te bekommeren. De wereld zou er barslecht aan toe zijn, mocht dit niet bestaan...
Ik hoorde het verhaal van een collega wiens mama dementerend is en alle hulp nodig heeft van haar man. Maar ook hij gaat gebukt onder lichamelijke zorgen. Toch wil hij de zorg om zijn vrouw niet opgeven, zelfs ten koste van zichzelf. Dochterlief neemt dan maar de zorg op haar om papa op zijn benen te houden. Wonderschone relaties, diepgeworteld, onwrikbaar.
De mantelzorger, een mooi begrip, er zijn er zovelen. In alle vormen, in oneindig veel situaties. Alles wat ze doen, met volle overgave, doch soms ook met gevaar om te kraken onder de verantwoordelijkheid, de fysieke uitdaging die het ook met zich meebrengt. Gelukkig hebben we in Vlaanderen een sterk uitgebouwd netwerk van vrijwilligers, organisaties, zorginstellingen die gedeeltelijk of zelfs helemaal de zorg overnemen. Gelukkig bestaat er zorgverlof om bijstand te kunnen geven aan ouders of kinderen. Spijtig genoeg vallen er nog steeds mensen uit de boot, door de mazen van het net, omwille van kostprijs van de zorg... De bijkomende zorg wordt uitgesteld, ook al is het niet verantwoord... De lokale overheid zou hier zeker een rol in moeten spelen!
Waarom ben ik gevoelig aan dit thema? Sinds januari, na de plotse dood van mijn moeder die mantelzorger was over mijn vader, verkenden we met hem de kliniek in Asse, een super revalidatiecentrum Inkendaal en uiteindelijk een woonzorgcentrum. Mochten we kunnen kiezen, dan stelden we dit nog even uit, maar de zorgvraag was te groot.
Na deze rollercoaster, zijn we stilaan aan het bekomen. En dit ook dankzij de zorgende handen van verplegend personeel. Want eindelijk kunnen we terug thuiskomen bij hem, zijn we minder met zorg bezig maar eerder met welzijn en leven! De tijd die er is, proberen we kwaliteitsvol in te vullen: Een goed gesprek, vooral veel humor... soms al eens een zweefvluchtje in Oostmalle (met dank aan de hulp van de piloten!)... Binnenkort plannen we zeker nog een museumbezoek en een pintje op een goed terras. En ja, we zijn mantelzorgers, maar eerder in een luxe-editie...
Dankjewel, om zo goed voor hem te zorgen! En hopelijk worden alle mensen die hier nood aan hebben op dezelfde manier opgevangen. Dat zou de wereld nog schoner maken!
Even serieus. Ontelbare keren worden we overstelpt met berichten over de klimaatopwarming. Gaat het niet over de oproep om minder met de auto te rijden of toch wat minder vlees op je bord te leggen, dan gaat het over de nefaste ontwikkeling van de hitte in onze contreïen of het verdwijnen van een zoogdier waar we nog niet veel van gehoord hebben.
Tot enige tijd geleden was ik zelf als een Jeanne D'Arc in de weer om - vooral via facebook - mijn medemens te overtuigen om meteen in actie te schieten ter bescherming van ons dierbaar milieu. Mijn paard stond steeds gezadeld klaar, mijn harnas werd niet uitgetrokken. Ik moet toegeven dat de strijd niet altijd zo duidelijk was, de winnaar al helemaal niet. Ik hoop echter dat mijn vorige acties en tochten iets hebben bijgedragen tot het welbehagen van onze moeder Aarde.
De laatste tijd merk ik bij mezelf toch een afkeer van de talloze berichten over haar ondergang. Het raakt me zeker nog steeds, maar de negativiteit die er steeds bij komt kijken, paralyseert me, doet me verstijven en letterlijk de andere kant opkijken. De mails worden niet meer geopend, de afzender zegt al genoeg waar het over zal gaan... Mijn prullemand raakt bedolven onder noodkreten uit de wereld. Maar waarschijnlijk ben ik niet alleen.
En dit zet me dan terug op mijn paard! Want als iedereen dit doet, is het helemaal om zeep! Daarom trek ik terug mijn Jeanne D'Arc equipment aan! Maar verander van strategie!
Ik ga de positivo toer op! Want wat zijn de Kempen mooi! Hoe een geweldig natuurgebied hebben we vlakbij het centrum van Oostmalle liggen, Sherenbos genaamd. Als Natura2000 gebied te koesteren, meer nog, uit te breiden... zodat dieren zonder moeite te doorsteek kan maken naar Salphen en het andere natuurgebied Zoerselbos. Hoe geweldig het is om te kunnen fietsen tussen de groene weiden en landbouwgronden! Hoeveel bossen Malle telt! Hoe knap het is dat sommige gemeenten blijven kiezen voor straten, dreven, lanen... met bomen! Kathedraalzuilen hoog! De groene Airco's, zorgen voor verse lucht, eten en drinken voor vele dieren. Dus ook voor ons;-)!
Groen denken zal ons alleen maar positiever doen kijken naar de toekomst. Het lijkt alsof we veel zullen moeten laten schieten, maar de kwaliteit van ons leven zal er alleen maar op vooruit gaan... Neem dat gewoon van mij aan en van Jeanne D'Arc!
2008 - 1 april - dat was het moment waarop we de eerste nacht in Malle zouden slapen.
Een leuk huis, anno 1963 - eigenhandig gebouwd - of zo leek het toch, achteraf gezien - door de vorige eigenaar Dhr. Degucht, familie van... ;-) Mia Degucht verzekerde ons bij het ondertekenen van de akte: "Ge zult hier gelukkig zijn!" Want zij was het er zeker en vast ook geweest !
Een huis met een oprit... een belangrijk gegeven, want dat betekende dat je een grote tuin had. Hmm, diegene die dit wou heeft niet altijd beseft dat het werk dan ook recht evenredig is. Maar kom, een huis, zo goed als klevend aan het park. Met de fiets komt je zo in het centrum. Dat kan niet misgaan. En vooral, een plek om vooral veel muziek te maken, te tuinieren, mensen uit te nodigen. Met z'n tweeën, soms met z'n drieën.
We trokken erin als had Mia het de dag voordien verlaten. Alles propertjes, maar met een toch zo '60, '70 '80-look. De mazouttank gevuld met 2000 liter zou het wel even volhouden tot aan het warmere weer en zelfs de volgende winter voorbij. Hoopten we althans, want veel centjes bleven er niet over na de aankoop.
In eerste instantie werden slechts enkele kamers gebruikt; de weekends dienden om muren te schilderen, waarna de beperkte meubels een "definitieve" plek kregen. Stilaan werd het gezellig en aangepast aan onze levenswijze...
Wat wil zeggen: Wat we niet kopen, moeten we niet onderhouden / wat we zelf verbouwen is mogelijk gezonder en lekkerder en zorgt voor ruilmomenten over de draad en dus voor betere buren / in de zomer schijnt de zon ook op ons grasje / een tripel kan geen kwaad / ons huis ligt in Malle, dus zeker ook het ontdekken waard... samen met haar bewoners / en een discussie over Natuurpunt, bomen en jagen, gaan we nooit uit de weg.
Buiten een aanzienlijke verbouwing, de aangroei van heel wat kennissen en vrienden in Malle en omstreken, een betere moestuin, een duidelijk verouderingsproces dat we niet kunnen tegengaan en een engagement in vzw Vooruitkensheide en Progressief Malle is aan de basis niets veranderd. En maar goed ook. We blijven graag consistent ;-)
Misschien vraagt u zich af waarom een vrouwmens zoals ik haar gedachten ook nog eens op het internet wil gooien... terwijl ze reeds zeer mondig in gesprek uit de hoek kan komen en daar ook alle tijd en ruimte voor neemt om dit te doen...
Omdat de kleine alledaagse, op eerste zicht niet belangrijke, "triviale" dingen gewoon passeren... in mijn leven, onze buurt, in Malle. Dit is een poging om ze zichtbaar te maken en op het kruispunt van het nieuws te zetten... in eerste instantie voor mezelf en de geduldige lezer.
Een grote dichter, schrijver schuilt er zich niet in mij.
Wel een persoon die begaan is met de samenleving, met het hart op de tong, die woorden gebruikt om te bevragen, te beschrijven, te onderzoeken maar ook te aaien, te zalven en te bejubelen. Steeds op zoek naar de waarheid en de eerlijkheid in mezelf en de anderen. Maar toch nog met een portie naïviteit, omdat dit de ruwe randjes doet verdwijnen.
Zorgen voor... 
Even serieus.
2008 - 1 april - dat was het moment waarop we de eerste nacht in Malle zouden slapen.
