Een leuk huis, anno 1963 - eigenhandig gebouwd - of zo leek het toch, achteraf gezien - door de vorige eigenaar Dhr. Degucht, familie van... ;-) Mia Degucht verzekerde ons bij het ondertekenen van de akte: "Ge zult hier gelukkig zijn!" Want zij was het er zeker en vast ook geweest !

Een huis met een oprit... een belangrijk gegeven, want dat betekende dat je een grote tuin had. Hmm, diegene die dit wou heeft niet altijd beseft dat het werk dan ook recht evenredig is. Maar kom, een huis, zo goed als klevend aan het park. Met de fiets komt je zo in het centrum. Dat kan niet misgaan. En vooral, een plek om vooral veel muziek te maken, te tuinieren, mensen uit te nodigen. Met z'n tweeën, soms met z'n drieën.

We trokken erin als had Mia het de dag voordien verlaten. Alles propertjes, maar met een toch zo '60, '70 '80-look. De mazouttank gevuld met 2000 liter zou het wel even volhouden tot aan het warmere weer en zelfs de volgende winter voorbij. Hoopten we althans, want veel centjes bleven er niet over na de aankoop.

In eerste instantie werden slechts enkele kamers gebruikt; de weekends dienden om muren te schilderen, waarna de beperkte meubels een "definitieve" plek kregen. Stilaan werd het gezellig en aangepast aan onze levenswijze...

Wat wil zeggen: Wat we niet kopen, moeten we niet onderhouden / wat we zelf verbouwen is mogelijk gezonder en lekkerder en zorgt voor ruilmomenten over de draad en dus voor betere buren / in de zomer schijnt de zon ook op ons grasje / een tripel kan geen kwaad / ons huis ligt in Malle, dus zeker ook het ontdekken waard... samen met haar bewoners / en een discussie over Natuurpunt, bomen en jagen, gaan we nooit uit de weg.

Buiten een aanzienlijke verbouwing, de aangroei van heel wat kennissen en vrienden in Malle en omstreken, een betere moestuin, een duidelijk verouderingsproces dat we niet kunnen tegengaan en een engagement in vzw Vooruitkensheide en Progressief Malle is aan de basis niets veranderd. En maar goed ook. We blijven graag consistent ;-)

Omdat de kleine alledaagse, op eerste zicht niet belangrijke, "triviale" dingen gewoon passeren... in mijn leven, onze buurt, in Malle. Dit is een poging om ze zichtbaar te maken en op het kruispunt van het nieuws te zetten... in eerste instantie voor mezelf en de geduldige lezer.

Een grote dichter, schrijver schuilt er zich niet in mij.

Wel een persoon die begaan is met de samenleving, met het hart op de tong, die woorden gebruikt om te bevragen, te beschrijven, te onderzoeken maar ook te aaien, te zalven en te bejubelen. Steeds op zoek naar de waarheid en de eerlijkheid in mezelf en de anderen. Maar toch nog met een portie naïviteit, omdat dit de ruwe randjes doet verdwijnen.