Eerste triatlonwedstrijd van het seizoen. Een hele winter goed kunnen trainen. Geen blessures, niet ziek geweest,... Ik dacht wel dat ik op schema zat voor ironman 70.3 Luxemburg, mijn hoofddoel deze zomer. Had heel wat uren op de fiets doorgebracht en toch 2-3 keer per week gaan zwemmen. Wat ik nog niet had gedaan was in open water trainen.
Ik had niet al te hoge verwachtingen voor deze wedstrijd. Mijn vorige 1/4 was niet echt een succes en ik moest ook een beetje realistisch blijven. Uitdoen met een goed gevoel tijdens de drie sporten was het doel. Al stond ik wel met vertrouwen aan de start.
Er waren nog geen echt warme dagen geweest dus de watertemperatuur bedroeg maar 16 graden. Dit voelde ik onmiddellijk aan mijn spieren bij het in het water gaan. Verkrampt gevoel en dit voorspelde niet veel goeds. Zoals me was gezegd had ik me ergens aan de buitenkant gezet. Hopend om iets meer ruimte te krijgen en het mezelf wat makkelijker te maken. Zwemmen ging niet zoals gehoopt. Nooit echt een gevoel dat ik ontspannen aan het zwemmen was, voor zo ver dat kan natuurlijk. Uit het water na 20.50! Niet echt veel beterschap tov vorig jaar.
Fiets op en opnieuw zo snel mogelijk met een groepje mee. Dit blijft mijn zwakste onderdeel. Al gauw kwamen ze me opnieuw voorbij gereden. Uiteindelijk me bij een groepje kunnen aansluiten en daar in gebleven tot aan de wisselzone. Moet toegeven dat ik daar niet te veel kopwerk heb verricht. Daar voeld ik me niet echt sterk genoeg voor en de kans dat ik er nadien zou afvliegen was dan te groot
De wissel ging vlot en al snel had ik het idee dat ik hier nog wat plaatsen kon goedmaken. Geen dipje, tempo kunnen aanhouden en met 42.30 best tevreden
Al maakte ik me toch wat zorgen over het zwemmen en het fietsen. In Luxemburg is alles dubbel zo lang en ik had nog maar 6 weken. Het vertrouwen was toch wat beschadigd.
