Het was eindelijk zo ver. Hoofddoel van dit seizoen, mijn eerste 1/2 triatlon afwerken. Ironmanwedstrijden spreken toch altijd tot de verbeelding. Dennis en ik hadden voor deze wedstrijd gekozen omdat het qua afstand nog te overbruggen viel met de auto. De positieve commentaren over het mooie fietsparcours en de wedstrijd in het algemeen hielpen ook bij onze keuze. De dag voor de wedstrijd kwamen we omstreeks 16u aan ons hotel. Beter konden we niet zitten. 500m van de aankomst en wisselzone! Even gaan aanmelden en met gekleurde zakken, nummer en dergelijke terug naar het hotel om alles in gereedheid te brengen.
Ik vond het toch niet slecht dat we met 2 waren. Je kan toch even overleggen van hoe en wat! Uurtje later konden we onze fiets inchecken. Even naar onze plaatsje zoeken in de wisselzone, blauwe en rode zak weghangen en even visualiseren hoe de wissel in zijn werk gaat gaan. Waar loop ik binnen, welk rek hangt mijn zak, welke tent loop ik in en waar staat mijn fiets. Net hetzelfde in de andere richting voor wissel 2.
Nadien was het in ene keer naar het buffet voor wat paste, lasagne en gebak. Een heel aparte sfeer moet ik zeggen. De spanning van de wedstrijd, de 1600 atleten die elk hun doel hebben voor de dag nadien. Super gevoel en sfeer!
Veel kan je nadien niet meer doen. Rusten, eten, drinken en wachten tot het zo ver is.
Mijn nachtrust was niet de beste die ik al ooit gehad heb. Je zit met je hoofd al bij de wedstrijd en mijn kamergenoot vond niet echt zijn draai in zijn bed
De wedstrijd startte om 13u voor de profs. Mijn age-group ging 45 minuten later van start. Dennis 10 minuten vroeger. Elkaar zien, zou maar pas kunnen tijdens het lopen.
Ondertussen was ik ook Yves tegen gekomen. Die zat iets verderop in een hotel en toevallig liepen we elkaar tegen het lijf op weg naar de wisselzone. Hij had al bijna 10 1/2triatlonwedstrijden achter de rug en mikte naar een eindtijd van 4u40. Met zijn fiets kwaliteiten zat dit er zeker in. Hij startte samen met mij!
De wedstrijd...
Ik had me voorgenomen om gedurende het zwemmen constant een goed gevoel te houden, of toch te proberen. Ik startte helemaal links en hoopte zo wat uit de massa en het gewring te kunnen blijven. De eerste 200-300m waren nog druk maar nadien kon je vrij comfortabel zwemmen. Ik had een goed ritme te pakken en tot aan de eerste boei verliep alles vlot. Daar hield ik even halt om mijn bril proper te maken. Op de terugweg ondervond ik geen problemen. Had niet echt het gevoel dat ik een toptijd ging neerzetten maar ik hield 38min toch als doel. De laatste 200 meter was ik al meer bezig met ... ben ik er bijna, is het nog ver, telkens opkijken... Terwijl ik eigenlijk gewoon in mijn ritme moest blijven. Ik zal wel zien wanneer ik er ben.
Tot mijn eigen verbazing zag ik, na het afzetten van mijn aangedampte bril, 33min op mijn horloge... Dit had ik echt niet verwacht. Aan de zwemtijden van andere atleten te zien was de vraag of dit wel 1900m was. Nog nooit heb ik zo snel gezwommen. Soit, het gaf me wel een boost en die kan ik tijdens het fietsen wel gebruiken. Wissel ging goed, fiets nemen en weg... Ik zat niet direct in een goed ritme en voelde ook voortdurend een kramp in mijn kuit om de hoek loeren. Die is er uiteindelijk ook doorgekomen rond km 10 in het fietsen. Heb toen even de pedalen stil moeten houden om te stretchen op de fiets.
Vanaf 40km begon het klimwerk. Ik had buiten wat krachttraining op de rollen amper een molshoop over gereden dus voor mij was dit vrij nieuw en dus even bang afwachten. Dennis had me gezegd om zo lang mogelijk op de grote te rijden. Na 5 meter moet ik al naar de kleine en dacht bij mezelf... dat is straks wel het eerst dat ik ga vragen... hoelang heb jij groot gereden.
Eerste echte beklimming ging me goed af. Ik werd voorbijgereden, dat wel, maar ik voelde me niet helemaal ontploffen en raakte op mijn eigen tempo boven. Tot op 15km van de van de wisselzone was het constant op en neer. Met nog 1 echte klim die nog vrij vroeg in het parcours viel.
Hoe verder in het fietsen hoe beter ik me voelde en mijn 2de gedeelte was sneller en begon zo waar andere deelnemers voorbij te steken. Na 2u46 op de fiets reed ik T2 binnen en bij het afstappen voelde de benen nog goed aan.
Het lopen dan... het was een klein aanloopstuk tot aan het eigenlijke parcours. Dat stuk had ik net nodig om in mijn ritme te komen. Daarna ben ik vrij constant kunnen blijven lopen en heb het eigenlijk nooit echt moeilijk gehad. Tijdens het lopen kom je elkaar voortdurend tegen. Zo zag ik dat Dennis er al een ronde op had zitten en Yves 3/4 ronde voorliep. Dennis ben ik nog voorbij gelopen, hij had het zijn laatste ronde wat moeilijker maar finishte na een 4u50. Zeer sterk!!! Je begint toch altijd te rekenen tijdens het lopen en je schat je eindtijd in. Aan dit tempo ging ik onder 5uur duiken maar dan mocht ik niet verzwakken. Ben goed mijn gellekes blijven nemen en heb voldoende gedronken. 200m voor de aankomst wist ik dat het ging lukken. Dennis was blijven wachten ondanks dat hij wel heel dringend een sanitaire stop moest houden.
De laatste 100m waren super. Tussen het volk naar de finish en daar 4u58 op de klok zien verschijnen. Super tevreden, beter dan ik had gedacht én met een heel goed gevoel!
Met een euforisch gevoel naar het buffet voor een portie pasta en daar zag ik Yves al zitten. Ondertussen al gedoucht en aan het eten. 4u44 was zijn eindtijd! Fietstijd... 2u25...
