We hadden al verscheidene ‘temblores’ gevoeld, maar deze week was toch wel de ergste… ’s Nachts werden we opgeschrikt door de bewegingen en het geluid van aardschokken. Ineens hoorden we ook allerlei dingen stukvallen. ‘s Morgens bleken dit de glazen en de vaas te zijn die op de tv stonden. Toen de schokken uiteindelijk gedaan waren, gingen overal alarmen af, begonnen honden te blaffen en hoorden we ook mensen vanuit het appartement naar buiten lopen.
Toen we de volgende dag in het ziekenhuis aankwamen, wisten ze ons te vertellen dat deze aardbeving niets was in vergelijking met vorig jaar: deze was minstens 100 keer sterker. We kunnen ons dan ook niet voorstellen wat dat moet geweest zijn…
Op het einde van de week werden we uitgenodigd op het personeelsfeest van de dienst ‘Gynaecologie’ onder de vorm van een asado. Zo leerden we de dokters ook eens van een andere kant kennen, namelijk met een pint bier in de hand en lappen vlees van 10 kg stovend op de barbecue. Daarna namen we de nachtbus naar Pucon, gelegen aan het meer Villarica met zijn gelijknamige vulkaan. Dit zou de meest actieve van Latijns-Amerika zijn, maar is de laatste 20 jaar maar 1 keer echt uitgebarsten. We maakten een wandeling naar het meer en in de namiddag gingen we raften. ’s Avonds zijn we gaan eten in het Arabisch restaurant van de zus van de directeur van het ziekenhuis op aanraden van enkele gynaecologen. De volgende dag begon om half 7 een tocht naar de krater van de vulkaan Villarica. Hoewel het eerst regende en er werd getwijfeld of het weer wel goed genoeg was, konden we uiteindelijk toch vertrekken. Het was een steile beklimming, waarbij we uiteindelijk boven de wolken uitkwamen en een magnifiek zicht hadden. Daarna vervolgde onze tocht op de gletsjer en hiervoor hadden we spikes, een icepick, helm, wandelstok en hele dikke wanten nodig. Er was een snijdende en felle wind, die ook onze gidsen ongerust maakte. Hierdoor was het te gevaarlijk om een  richel tussen 2 ravijnen over te steken. We hebben nog een uur afgewacht of de wind niet ging liggen, maar uiteindelijk moesten we toch rechtsomkeer maken. De vulkaan bleek trouwens ook veel giftige gassen te spuwen, wat een bijkomend obstakel was. Bij deze hebben we dus een excuus om nog eens terug naar Chili te komen en onze tocht af te maken.

03-04-2011, 00:00 geschreven door An-Caroline-Els