Na de Afro dans avond van gisteren kwam iedereen maar traag op dreef. We verlieten als laatste het kamp en reden voor een laatste maal langs de Dogon dorpjes tegen de Falaise richting Burkina Faso. Een eerste stuk van 60 km piste was nog zanderig waar je als je pech had nog kon vastzitten. Onze benzine tank bescherming raakte een te hoge steen en plooide 10cm naar beneden. Niks erg alleen lastig want nu schuurt de plaat om de 5 botten tegen de grond. Gelukkig is de volgende 100km vlakke rode piste zonder stenen, dus goed te doen, die plaat bekijken we later wel. Ik denk al aan het kamp in Ouaga, waar we vorig jaar lekkere fritjes aten en satés. Maar eerst de grens over na een laatste tankbeurt in Mali. De benzine is in Mali een stuk goedkoper dan in Burkina Faso is ons verteld. De grensformaliteiten zijn hier een fluitje van een cent. Exit stempel bij de politie en Laiser passer afgeven bij de douane. En een paar km verderop hetzelfde bij de Burkina grens, Entry stempel in je paspoort bij de politie en bij de douane een Laiser passer kopen en je carte grise van de auto laten registreren. In het bureau van de douane hing nog een 4X4 active sticker van TT07 tegen de deur. En vermits de douanier het zo vriendelijk vroeg nu ook de TT08 sticker samen met een VAB sticker! VAB is echt overal onderweg J! Ondertussen grote honger, nog 60 km naar het kamp. De mollige eigenares van de kampplaats herkent me nog van vorig jaar. Ik zeg haar dat ik iedereen heb warm gemaakt voor haar goede fritjes met satékes. Desolé, pas de frit aujourdhui zegt de dame al lachend! Dat meen je toch niet zeker, iedereen zit op u fritjes te wachtenzeg ik haar! Even later komt ze vertellen dat de frit onderweg is, ze heeft iemand naar de stad gestuurd om patatjes te halen! Pas de probléme monsieur! Het heeft wat geduurd maar we hebben toch lekkere fritjes gegeten! Ik heb haar en de garçons dan maar uitvoerig bedankt! We kruipen er vroeg in want morgen vertrekken we met ons drieën al om 6u. richting de hoofdstad van Burkina om het visum van Lieve (gestolen in Barcelona..) in orde te maken op het consulaat van Benin.
Zaterdag 22 november Ouahigouya Ouagadougou- Porga 560km
6u. We verlaten het kamp terwijl de rest net begint te ontwaken.We hebben wat voorsprong nodig om in de hoofdstad de visum formaliteiten te regelen van Lieve. Een vlot ritje brengt ons 180km verder in de hoofdstad van Burkina Faso. Ergens in een klein steegje wapperde de vlag van Benin op het consulaat! Een vriendelijke jongedame vertelt ons wat te doen, wat papperassen invullen en kopies nemen van haar paspoort. De oude man ernaast laat ons wel voelen dat dit een uitzondering is en dat er normaal op zaterdag geen visums worden afgegeven. De jongedame knipoogt en zegt Graag gedaan! Ziezo, niets staat ons nog in de weg nu. Op naar Benin! De laatste 100km richting grens is een overwegend rechte baan met hier en daar een serieus gat in het wegdek.We komen spelendeaapjes tegen in het midden van de weg. Later horen we dat het team van Ward en Nic moesten vluchten voor een olifant die achter hun aanliep. We komen duidelijk in de buurt van het Pendjari wildpark. Het kriebelt toch wel een beetje, we zijn er nog lang niet maar de grensvan Benin is toch al een soort van overwinning! Samen met teamgenoot Bart keken we op het schermpje van de GPS tot we het witte lijntje grens overgingen! Joehoe, terug in Benin! Wat verder moesten de grensformaliteiten geregeld worden, alles vlotjes en lachende politieagenten. Die bende gekke autos zijn er weer! Aan de douane schreven ze je naam over van je inschrijvingsbewijs en toen Rudi (TT mechanieker en Bokkerijder) zijnLaisser passer kreeg bleek hij BENZINE te heten J! Terwijl we aanschoven aan het loket zag ik dat er een terrasje was van Flag (plaatselijk bier), ideaal om de verjaardag te vieren van teamgenoot Bart! Happy Birthday to you We zijn toevallig met alle Bokkerijders (7 clubleden zijnmee) samen aan de grens, wat denk je e vat e vat e vat! Direkt dikke ambiance op een onnozel stoffig terrasje! Clarice die het terrasje openhield heeft haar werk gehad en moest al snel haar frigo aanvullen! Na een vermoeiende warme dag kan een fris pintje goed doen en er viel wat te vieren, de verjaardag van Bart en natuurlijk het bereiken van Benin! Ons kamp ligt een paar km verder, op de binnenplaats van een verlaten hotel aan de rand van het Pendjari park.
Zondag 23 november Porga Pendjari hotel 116km
Vandaag 116km piste door het wildpark Pendjari. Dit is het grootste wildpark van West Afrika met Olifanten, Leeuwen, Luipaarden, Antilopen kortom de hele Antwerpse Zoo leeft hier in het wild. Het dak van de geit is opengelegd en ik zit bovenop de rolkooi te genieten van een opkomende zon. We rijden door een platgebrand stuk bos, de parkrangers steken hele gebieden in brand om de vegetatie onder controle te houden en kleine gewassen de kans te geven om te groeien. Hier en daar zie je een hert of zoiets van die familie. Maar iedereen zit natuurlijk te wachten op het zien van een olifant of leeuw. Af en toe steken we een droogstaand riviertje over waar je de grote voetsporen van een olifant goed in kan zien staan. Een beetje verderop komen we de 4X4 van Medic Ben en Wouter tegen. Ik ben boven op de daktent van de Landcruiser gaan zitten om onze geit ook eens langs voor te kunnen filmen. Samen met Wouter speurde ik de horizon af om toch maar een glimp van een wild beest op te vangen, hier boven heb je een beter zicht over de begroeing. In een boom langs de piste zat een grote baviaan onze caravaan te begluren, maar hij houd het al snel voor bekeken want hij duikt in het groene struikgewas nog voor we een foto kunnen nemen. De zon brand ondertussen al goed, af en toe goed drinken is de boodschap! 116km is niet veel, maar tegen een gemiddelde snelheidvan10km/u doe je er wel enkele uren over! Wat later zien we in de verte 4 olifanten staan, helaas te ver om er een deftige foto van te nemen. Bambi toestanden zien we genoeg anders Ik hoop op een leeuw die net zin heeft om een kebab van hert te verslinden maar niets, waarschijnlijk te warm om te jagen! Rond 15u. kwamen we aan in hotel Pendjari. Het bestaat uit allemaal kleine lodges met één groot centraal rond gebouw dat de bar en de receptie huisvest! Er zaten al enkele deelnemers in het zwembad dat zo bruin zag als iets. Een frisse duik in het bruine water Morgen nog van dit!
