Hallo allemaal. Ik heb de Eindejaarsfeesten op een leuke manier doorgebracht met Argentijnse families. Eerst was ik van plan Kerstmis in het kleine Tilcara te vieren, maar ik ben vervroegd teruggekeerd naar Salta. Dus dacht ik in Salta Kerstmis te vieren. Maar toen kwam ik een vriend tegen van de vorige keer in Salta, die in een disco een meisje uit Tartagal ontmoet had. Tartagal is stadje in het noorden van Argentinië, op enkele tientallen kilometers van Bolivië. Het ligt helemaal niet op de toeristische route, en er komen dus ook bijna geen toeristen. Na het even overwogen te hebben, besloten we dan toch maar om met zijn drieën (2 Australiërs en ik) naar Tartagal af te reizen voor Kerstmis, om zo dit feest op een zuivere Argentijnse manier te vieren. Uiteindelijk zijn we daar zo goed ontvangen, dat ik er niet meer weg wilde. Ik ben er nog gebleven tot de 5^e januari. Dus ook nieuwjaar heb ik met hen doorgebracht. In Tartagal valt niet veel te beleven. De meeste jongeren studeren in een andere grotere stad in Argentinië en komen slechts voor de feestdagen even terug naar huis. Het kan daar makkelijk oplopen tot 45 graden en volop zon, zodat buitenkomen niet altijd een optie is. Bijgevolg leven de jongeren hier vooral ’s nachts (met het goede nachtleven als gevolg). De plaza is overdag leeg en de fonteinen werken niet. Eenmaal de avond valt stroomt de plaza vol en komt alles op gang. In die 2 weken werden we enorm goed beziggehouden door onze Argentijnse vrienden. Er was bijna geen uurtje waarop we niet werden opgehaald of niet sliepen. En dat was ook voor hen heel fijn, want normaal gezien doen ze zelf niet veel in de zomervakantie in Tartagal, en nu waren ze verplicht om telkens met ons toeristische dingen te doen en uit te gaan. Iedereen tevreden, en een tijd beleefd om nooit te vergeten, met een hele hoop mooie herinneringen.

En toen moest de beslissing genomen worden om door te reizen naar Paraguay, maar mijn Chileense vriendin heeft mij toch nog in extremis kunnen overhalen om voor een laatste keer naar Pucón af te zakken. Een reis van 2600 km in 4 bussen, waarvan ik nu op de 3^e bus zit richting Santiago. De bedoeling is om daar zo’n dag of 10 te blijven en dan voorgoed de deur dicht te trekken en naar Buenos Aires te gaan, om nog voor carnaval in Brazilië te kunnen toekomen (midden februari). Maar... Nu moet het toch niet lukken zeker dat de eigenaar van een hostel in Santiago met een speciaal voorstel afkwam gisteren: Er zal een reality show / docu gemaakt worden in zijn hostel voor de nationale Chileense televisie, en hij vroeg me of ik daar niet aan wil deelnemen. Ze zouden er nog voor betalen ook naar ’t schijnt. Enigste probleem, ’t is voor in februari, dus daar gaat carnaval in Brazilië dan... Maar misschien wel mijn kans om eeuwige roem en bekendheid in Chili te verwerven. Ik ken nog niks van de details, maar heb straks een uur of 5 in Santiago voor ik mijn laatste bus naar Pucón neem. Ik hoop dan iets meer informatie te kunnen verschaffen hierover. Wie weet is dit wel de stap naar een profesionele internationale televisie carriere, hehe. Dromen mag toch nog altijd he? Moet alleen nog afwegen of dit nu opweegt tegen carnaval in Brazilië. Wie weet gaat het maar gewoon om één of ander klein bijrolletje in de achtergrond of zo... Met Kerst heb ik wel mijn intro kunnen maken live op de Argentijnse Radio. De gastheer zit in de politiek van Tartagal en had zo zijn connecties bij de radio. Het duurde even vooraleer ik doorhad dat hij met zijn gsm naar dezelfde radio aan het bellen was, die in de achtergrond speelde. En zo heb ik ook mijn zegje mogen doen en een fijne Kerst mogen wensen aan heel Argentinië via de radio. ’t Is een begin he!

Zo dus zo doende zijn we wel weer terug op weg naar Pucón voor god weet hoe lang! En waarom ook niet. Er zullen nog genoeg mogelijkheden komen om de rest van Zuid-Amerika te bezoeken als de tijd daar rijp voor is.

Groetjes vanop de grensovergang in de Andes tussen Argentinië en Chili (moment van schrijven, niet moment van online zetten)!