Hallo allemaal.
Ik heb de Eindejaarsfeesten op een leuke manier doorgebracht met Argentijnse
families. Eerst was ik van plan Kerstmis in het kleine Tilcara te vieren, maar
ik ben vervroegd teruggekeerd naar Salta. Dus dacht ik in Salta Kerstmis te
vieren. Maar toen kwam ik een vriend tegen van de vorige keer in Salta, die in
een disco een meisje uit Tartagal ontmoet had. Tartagal is stadje in het
noorden van Argentinië, op enkele tientallen kilometers van Bolivië. Het ligt helemaal
niet op de toeristische route, en er komen dus ook bijna geen toeristen. Na het
even overwogen te hebben, besloten we dan toch maar om met zijn drieën (2
Australiërs en ik) naar Tartagal af te reizen voor Kerstmis, om zo dit feest op
een zuivere Argentijnse manier te vieren. Uiteindelijk zijn we daar zo goed
ontvangen, dat ik er niet meer weg wilde. Ik ben er nog gebleven tot de 5e
januari. Dus ook nieuwjaar heb ik met hen doorgebracht. In Tartagal valt niet
veel te beleven. De meeste jongeren studeren in een andere grotere stad in
Argentinië en komen slechts voor de feestdagen even terug naar huis. Het kan
daar makkelijk oplopen tot 45 graden en volop zon, zodat buitenkomen niet
altijd een optie is. Bijgevolg leven de jongeren hier vooral s nachts (met het
goede nachtleven als gevolg). De plaza is overdag leeg en de fonteinen werken
niet. Eenmaal de avond valt stroomt de plaza vol en komt alles op gang. In die
2 weken werden we enorm goed beziggehouden door onze Argentijnse vrienden. Er
was bijna geen uurtje waarop we niet werden opgehaald of niet sliepen. En dat
was ook voor hen heel fijn, want normaal gezien doen ze zelf niet veel in de
zomervakantie in Tartagal, en nu waren ze verplicht om telkens met ons
toeristische dingen te doen en uit te gaan. Iedereen tevreden, en een tijd
beleefd om nooit te vergeten, met een hele hoop mooie herinneringen.
En toen moest de
beslissing genomen worden om door te reizen naar Paraguay, maar mijn Chileense
vriendin heeft mij toch nog in extremis kunnen overhalen om voor een laatste
keer naar Pucón af te zakken. Een reis van 2600 km in 4 bussen, waarvan ik nu
op de 3e bus zit richting Santiago. De bedoeling is om daar zon dag
of 10 te blijven en dan voorgoed de deur dicht te trekken en naar Buenos Aires
te gaan, om nog voor carnaval in Brazilië te kunnen toekomen (midden februari).
Maar... Nu moet het toch niet lukken zeker dat de eigenaar van een hostel in
Santiago met een speciaal voorstel afkwam gisteren: Er zal een reality show /
docu gemaakt worden in zijn hostel voor de nationale Chileense televisie, en
hij vroeg me of ik daar niet aan wil deelnemen. Ze zouden er nog voor betalen
ook naar t schijnt. Enigste probleem, t is voor in februari, dus daar gaat
carnaval in Brazilië dan... Maar misschien wel mijn kans om eeuwige roem en
bekendheid in Chili te verwerven. Ik ken nog niks van de details, maar heb
straks een uur of 5 in Santiago voor ik mijn laatste bus naar Pucón neem. Ik
hoop dan iets meer informatie te kunnen verschaffen hierover. Wie weet is dit
wel de stap naar een profesionele internationale televisie carriere, hehe. Dromen
mag toch nog altijd he? Moet alleen nog afwegen of dit nu opweegt tegen
carnaval in Brazilië. Wie weet gaat het maar gewoon om één of ander klein
bijrolletje in de achtergrond of zo... Met Kerst heb ik wel mijn intro kunnen
maken live op de Argentijnse Radio. De gastheer zit in de politiek van Tartagal
en had zo zijn connecties bij de radio. Het duurde even vooraleer ik doorhad
dat hij met zijn gsm naar dezelfde radio aan het bellen was, die in de
achtergrond speelde. En zo heb ik ook mijn zegje mogen doen en een fijne Kerst
mogen wensen aan heel Argentinië via de radio. t Is een begin he!
Zo dus zo doende
zijn we wel weer terug op weg naar Pucón voor god weet hoe lang! En waarom ook
niet. Er zullen nog genoeg mogelijkheden komen om de rest van Zuid-Amerika te
bezoeken als de tijd daar rijp voor is.
Groetjes vanop de
grensovergang in de Andes tussen Argentinië en Chili (moment van schrijven,
niet moment van online zetten)!
09-01-2012 om 03:05
geschreven door Tommy Latino
23-12-2011
Argentinië
Hallo vanuit
Argentinië,
Zoals beloofd probeer
ik jullie nu iets vaker op de hoogte te houden van mijn avonturen in (het
zuiden van) Zuid-Amerika. Het noorden zal voor een volgende keer zijn vrees ik.
Ik zeg wel proberen he! Om het goed te maken alvast een post van 3 bladzijden
lang (in Word). Als je geen zin hebt om te lezen, kan je ook direct doorklikken op de foto en de plaatjes bekijken.
Eénmaal Chili
verlaten, kwam ik Mendoza binnen, een relatief grote stad in Argentinië, aan de
andere kant van de Andes ten opzichte van Santiago de Chile. Onmiddellijk een
hitte van jewelste! Niet veel speciaals te beleven, zeker niet tijdens een
verlengd weekend waarop alles gesloten of volgeboekt is. Waar mendoza voor
bekend staat, is zijn wijnen. Dus heb ik met een fietsje de wijnvallei Maipu
doorkruist, met de nodige degustaties. Niet alleen van de wijnen, maar ook
olijfolie en artesanale bieren. Na 2 nachtjes Mendoza doorgetrokken naar Tafí
del Valle, een klein dorpje van amper 4200 inwoners, op 2000m hoogte. Zo heb ik
het graag! Het interessantste daar was een afdaling met de mountain bike op de
weg, naar minder dan 1000m. Heel leuk tochtje. Verschillende Argentijnen hadden
mij gezegd dat het mogelijk was om af te dalen, en dan onderweg de bus tegen te
houden en zo terug te komen. Dus even nagevraagd aan de terminal en geen
probleem. Na anderhalf uur afdalen en een frissen duik in de rivier, kom ik in
een klein dorpje alwaar ik de bus terug wilde nemen. Er passeerden echter 4
bussen in meer dan een uur tijd, waarvan er geen enkele mij wilde meenemen. Ze
vertraagden zelfs niet en keken de andere kant op. Bij mijn laatste poging
stond ik in het midden van de weg te zwaaien, maar de bus vond toch tegen grote
snelheid een manier om mij te ontwijken. Ten einde raad probeerde ik dan
tevergeefs een lift te vinden. Uren gingen voorbij... Ik had dan besloten om
mijn fiets te verstoppen en op pickups te mikken, en na enige tijd stopte er
dan toch eentje. Moest het toch wel niet een Britse vrouw zijn zeker! Geen enkele Argentijn
die wilde stoppen... Er zijn zo al meerdere tegenslagen geweest in Argentinië,
en al enkele dingen gehoord ook, waardoor Argentinië allerminst mijn geliefde
land is. De Britse vrouw wist mij zelfs te vertellen dat ze eens een aangereden,
arme Argentijnse jongen naar het ziekenhuis heeft gebracht, omdat de ambulance
niet wilde komen door het slechte weer. Ook geen enkele andere Argentijn die de
gewonde jongen wilde helpen. In het ziekenhuis wezen ze hem aan de balie ook
af. Gelukkig werkte deze vrouw als tropisch medicus en had ze connecties bij de
minister van gezondheid. Na enige dreigementen hebben ze de jongen dan toch
maar verder geholpen. Dit zijn dingen die je toch echt niet verwacht van één
van de meest gecivilizeerde landen van Zuid-Amerika. Geef mij dan toch maar
Chili!
Na Tafí del Valle
heb ik een bus genomen naar Cafayate, met dezelfde maatschappij als die bussen
die mij niet wilden meenemen. Er was geen andere keuze. Maar toen ze een tip
vroegen om mijn rugzak onder in de bus te stokkeren, heb ik toch vriendelijk
bedanktdaarvoor. Ik zit nu ook op de bus dit verhaal te typen. Wanneer ze mijn
rugzak inladen, dienen ze een ticketje met een nummer te geven als bewijs dat
dit jouw bagage is, maar dat ticketje wilden ze niet geven, voordat je hen een
tip had gegeven. Iets dat in Chili bevoorbeeld nooit gedaan wordt. Een rugzak
inladen in immers één van de taken van die chauffeurs en hoort bij hun job.
Tips zijn welkom daar, maar niet verplicht. En dan moet je weten dat ze in
Argentinië nog het dubbel verdienen van in Chili. Lang leve de Chileense
vriendelijkheid, en awoert voor de Argentijnse ***! Zonet toen we met de bus
Salta uitreden, werd er voor verder onbekende reden een steen gegooid naar de
bus, die een ruit aan diggelen heeft gebracht. Toch maar raar volkje, die
Argentijnen hoor!
Cafayate was een
heel leuk klein dorpje, in een mooie omgeving. Tot mijn grote verbazing wisten
verschillende vrienden uit België mij via Facebook enkele plaatsen aan te
duiden in Cafayate waar ik zeker langs moest gaan. Enorm eigenaardig hoe
iedereen precies het kleine Cafayate kent in België! Dus heb ik daar dan de
nodige wijndegustaties gedaan van de lokale Torrontés en Malbec, een ijsje met
wijnsmaak gegeten en de lekkere empanadas bij Norma gaan eten. Beetje
opgetrokken met een nogal eigenaardige franstalige Brusselaar. En op een avond
wilde hij het toch eens over de politiek hebben. Je kan al raden hoe dat in
zijn werk is gegaan. Eerst in het Nederlands, dan in het Frans, en geëindigd in
het Engels... Conclusie: onze standpunten liggen zo ver uit elkaar en zullen
nooit meer op één lijn zullen komen. Om het bondig te maken, vroeg hij om
sollidariteit. Een woord dat volgens mij recentelijk in hun woordenboek is
bijverschenen. In mijn ouders hun jonge tijd hadden ze er anders nog nooit van
gehoord. De verdere details bespaar ik u. Al kan ik nog mee geven dat ik
recentelijk 3 Waalse meisjes ben tegengekomen. Om te tonen dat ze ook
Nederlands spraken, zeiden ze Danke schön tegen mij.
Na Cafayate naar
het grotere Salta getrokken (500.000 inwoners), alwaar het tijd was om nog eens
een keertje goed uit te gaan, en nu zit ik op de bus naar opnieuw een klein
dorpje, Tilcara genaamd (6000 inwoners), waar het ook ontzettend mooi zou
moeten zijn. Ondertussen komt Kerstmis dichterbij en heb ik nog geen flauw
benul waar ik dat zal vieren. Voor nieuwjaar hoop ik terug in Buenos Aires te
zijn, alhoewel het misschien ook stilaan tijd wordt om een hostel te reserveren
aldaar.
Deel 2:
In Tilcara viel
de snelheid van het internet weer dik tegen. Ook vanwege de mooie natuur
prefereerde ik mijn tijd eerder buiten door te brengen dan achter de computer.
En zo zit ik nu dus weer op de bus naar Salta. In Tilcara een mooie wandeling
gedaan naar de waterval met 2 Mexicaanse meisjes. In een hitte van jewelste is
een frisse douche onder de waterval meer dan welkom. De volgende dag een lokale
bus genomen naar het iets verder gelegen Purmamarca, met opnieuw mooie
wandelingen tussen de kleurrijke rotsen. Toen ik het padje naar de mirador
(look out) wilde nemen en dit niet kon vinden, besloot ik via een ravijn naar
omhoog te klimmen. De klimtocht werd steeds moeilijker, eindigde op handen en
voeten en redelijk steil, zodat ik absoluut de afdaling niet via dezelfde weg
wilde doen. Toen ik bijna aan de top voor een verticale muur stond en het
steeds gevaarlijk leek, werd ik genoodzaakt om toch terug af te dalen. Gelukkig is zoals steeds alles weer goed afgelopen met dank aan mijn
bewaarengel en hoef ik jullie eigenlik verder niet ongerust te maken. Moest het
ooit toch zo ver komen dat het slecht afloopt, weet dan dat ik op zijn minst
genoten heb van mijn leven op de manier dat ik het wilde. Moest ik thuis elke
dag in de auto naar mijn werk rijden, kan er even goed een vrachtwagen in mijn
gat rijden die er een einde aan maakt. Misschien is die kans zelfs groter. Nu
kan ik op zijn minst genieten van het mooie dat deze wereld te bieden heeft. En
eerlijk gezegd, het einde van mijn reizend leventje is nog lang niet in zicht!
Er zijn nog grootse plannen en zolang ik fysiek in staat ben en mijn budget in
evenwicht kan houden, zal ik blijven reizen. U weze reeds gewaarschuwd!
Oorspronkelijk
was ik van plan nog één dorpje iets noorderlijk aan te doen, maar na de 2 zware
wandeldagen zegt mijn (reeds ouder wordende) lichaam dat het beter is een paar
dagen rust te nemen. Ben ook geen 20 meer... Dus het plan is nu om Kerst te
vieren in Salta, en tussen Kerst en nieuw te passeren in Asunción (hoofdstad
Paraguay) en Iguazú. Het zal eventjes reizen tegen de klok worden, maar ik zou
graag nieuwjaar vieren in een grote stad als Buenos Aires. Na nieuwjaar moet ik
dan even overwegen of ik nog een laatste bezoek aan mijn 2e thuis in
Chili ga brengen, of meteen via Uruguay doorreis naar Brazilië. Dan wordt het
ook stilaan tijd om een ticket voor mijn terugreis te boeken,
hoogstwaarschijnlijk vanuit Sao Paulo.
Eigenlijk is het
geen slecht idee om tijdens de busreizen wat te typen. Het dood de tijd en zo
blijven jullie ook op de hoogte. Het enigste nadeel is dat ik hier geen
internet heb en dus geen fotos kan uploaden. Daar moet ik dan op mijn
bestemming weer tijd voor vrijmaken, wat er niet altijd van komt.
Als jullie dit
lezen, dan heb ik dus uiteindelijk de tijd en moeite gevonden om het allemaal
online te gooien. Geniet van de fotos van de mooie streek in het noorden van
Argentinië!
Groetjes en tot
gauw (zonder beloftes evenwel)
23-12-2011 om 23:51
geschreven door Tommy Latino
02-12-2011
On the move again!
Het is zover, ik heb Pucón (voor goed?) verlaten. Ik ben gisteren ochtend toegekomen in Santiago. Ik ga hier enkele vrienden bezoeken en trek één dezer dagen door naar het strand van Viña del Mar, alwaar ik ook bij vrienden thuis kan verblijven. Dat is het voordeel van zolang in één land te blijven. Je begint veel mensen te leren kennen en dat is altijd leuk! Lang kan ik niet meer in Chili blijven. Eens even mijn paspoort erbij nemen: Op 10 december moet ik de grens over. Gelukkig maak ik hier niet de fout 3 maanden te rekenen ipv 90 dagen. Een Engels koppel in Pucón wilde het land uit op de 92e dag (3 maanden) en werden geweigerd. Busje reed verder en ze moesten terug naar Pucón liften. Mogen nu boete betalen en nog slechts 10 dagen in het land blijven... Pijnlijke inschattingsfout!
Goed, ik hoop jullie op deze manier opnieuw meer frequent op de hoogte te houden van mijn avonturen.
Groetjes
02-12-2011 om 17:34
geschreven door Tommy Latino
02-11-2011
Nog steeds in Pucón, Chili
Hallo,
Mijn verontschuldigingen voor het niet up to date houden van mijn blog. Ik heb zo een beetje het plezier verloren aan het bloggen. Bovendien ligt mijn reis al een hele tijd stil. Ik ben nog even naar het noorden van Chili geweest en heb mijn vriend Herbert in Bolivia bezocht, maar voor de rest speelt mijn leven zich hier af in Pucón. Aangezien dit nog altijd een reisblog is, en geen dagboek, wil ik ook niet gewoon mijn leven te koop gooien op internet, maar dat begrijpen jullie waarschijnlijk wel.
De zomer gaat hier beginnen, er zijn al geregeld dagen met veel zon, en het strand trekt beetje bij beetje meer aan. Enkele moedigen durven zich al in het meer te wagen. Ik begin vanaf morgen weer in een hostel te werken, maar zonder daar te verblijven. Ook een vriend die hier een hostel heeft, zal mij af en toe inschakelen voor een nachtdienst of als chauffeur. Ik bekijk het maand per maand. Ik huur nu een halve bungalow in het centrum met mijn vriendin, en dit tot eind november.
Hoe lang ik hier nog precies ga blijven is niet zeker, maar wat wel vaststaat is dat ik tegen april terug thuis zal zijn, en vermoedelijk zal ik vanuit Sao Paolo, Brazilië terugvliegen. Ik zou graag nog langs de watervallen van Iguazu passeren, Paraguay en Uruguay meepikken, en portugees leren tijdens carnaval in Brazilië. Eénmaal ik terug aan het reizen ga, hoop ik weer meer zin te krijgen om te bloggen. Bovendien ben ik een cursus webdesign aan het volgen die ik via internet gevonden heb, dus zou het uitzicht van mijn blog wel eens grondig kunnen veranderen. We´ll see.
Groetjes vanuit Pucón!
02-11-2011 om 21:15
geschreven door Tommy Latino
08-06-2011
3 maanden in Chili
Hier ben ik weer, na lange tijd.
De afgelopen 3 maanden is er niet heel veel spectaculairs gebeurd. Ik heb een maand in Casa Chica gewerkt, heb dan een maand rondgehangen in Pucon, Santiago, Valparaiso en Viña del Mar (allemaal in Chili). En nu werk ik al bijna een maand in El Refugio, de andere hostel van Peter. En dat geeft nu het probleem dat ik het land uit moet! Je moet als toerist binnen de 90 dagen het land uit, en vandaag was mijn 89e dag.
De afgelopen week heb ik alle opties zitten uitklaren om zo goedkoop mogelijk aan een visumverlenging te geraken, maar uiteindelijk wordt het de veiligste en simpelste oplossing: een bus naar San Martin de los Andes in Argentinië, 1 overnachting en dan terug. Binnen 10 uur vertrekt die bus en 24 uur later zou ik terug moeten zijn.
Hier in Pucon loopt alles prima. Peter zit in Nederland en heeft de hostel volledig in mijn handen overgelaten. Rondom Pucon gaat het er iets erger aan toe. Zo is vorig weekend de vulkaan Puyehue uitgebarsten, zo´n 200 km ten zuiden van hier. De wind staat gelukkig naar het oosten, zodat alle as naar Argentinië afdrijft. Gevolg is wel dat er één grensovergang gesloten is, een andere (dewelke ik moet nemen) staat op het punt om te sluiten. Bariloche en San Martin liggen volledig onder het as (net waar ik nu naartoe ga voor 1 dag). Bovendien voorspellen ze veel sneeuw de komende dagen, waardoor mijn grenspost ook nog eens gesloten kan worden. Het wordt dus afwachten of ik in Argentinië geraak en of ik ook nog teruggeraak.
Daarnaast was er vandaag in Villarica (zo´n 20 minuten hiervandaan) een orkaan, wat zelden voorkomt hier. Er was even paniek dat deze ook naar Pucon zou komen, maar tot nogtoe niks gemerkt. Jaja, er gebeurd wat hier in de buurt, maar in Pucon is alles rustig, iets te rustig. Weinig reizigers en slecht weer.
Ondertussen amuseer ik mij hier wel. Er is geen moment van verveling, en dat merk je waarschijnlijk wel aan mijn lege blog. Met mijn voetbalploegje Condor de Pichares gaat alles goed. Er wordt wel heel wat minder goed gevoetbald dan enekele wedstrijden terug, met ook een eerste nederlaag tot gevolg. Vorige zondag in El Clasico tegen de buren en tevens hekkesluiter van 2km verder hebben we met de hakken over de sloot gewonnen: 3-2. Er werd wat gevochten op het veld en er vielen 3 rode kaarten. Mijn eerste goal laat nog even op zich wachten, maar is niet ver weg meer denk ik. Elke week lijkt mijn conditie toch weer iets meer op peil te komen. Volgende zondag wel een weekje rust. Enkel de velden zijn nog 10 keer slechter dan thuis op de Pheyp. Het is bijna niet mogelijk om een voorzet te trappen als de bal niet stil ligt. Keepers hebben het heel lastig, maar zijn er wel goed aan gewend!
Hopelijk laten ze mij overmorgen terug Chili binnen en kan ik dit leventje (nog even?) verderzetten. Tenminste tot na mijn verjaardag begin juli. Daarna zien we wel weer. Met een beetje geluk kan ik binnenkort onze vulkaan nog eens beklimmen met snowboard op mijn rug en dan naar beneden snowboarden. Het moet er wel het ideale weer voor zijn, dus even afwachten.
Groetjes,
Tom
08-06-2011 om 05:07
geschreven door Tommy Latino
26-04-2011
Foto´s van Pucon!
Hey,
De foto's had ik al even klaarstaan, maar nog geen tijd gehad om de link hier te plaatsen. Ben er uiteindelijk wel uren mee bezig geweest. Ik zat enkele dagen in Valparaiso, een wondermooi stadje niet ver van Santiago. Toch redelijk groot, gebouwd op heuvels met uitzicht op zee, maar het lijkt kleinere interne dorpjes te hebben. Zo zat ik op de heuvel Cerro Alegre, wat net een dorpje lijkt. En enkele kilometers verder heb je Viña del Mar, een ander stadje dat meer een kustdorpje is. Net weer iets te laat op 't seizoen om aan het strand te kunnen liggen. In elk geval, hier zijn de foto's van Pucon!
Ondertussen ben ik net weer in Pucon aangekomen. Zaterdag in Santiago voetbalschoenen gekocht, ´s nachts de bus op, en zondag al meegevoetbald met Condor de Pichares, mijn nieuwe club! Enorm vermoeiend, op zekere hoogte, in de zon. Moet wat aan mijn conditie werken. Heb wel al mijn eerste gele kaart op zak (volgens mij was den arbiter ne racist). En mijn ploegmaats noemen mij "extranjero" (buitenlander, of vreemdeling). "Tom" zal te moeilijk zijn zeker? Binnenkort meer foto´s van Santiago en Valparaiso.
Groetjes, Tom
26-04-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
15-04-2011
Tijd om verder te reizen
Hey,
Mijn maand zit erop. Het is hier een heel mooie tijd geweest, maar het eindigt wel wat in mineur. Sinds die jongen uit Nederland is komen helpen hebben we enkele malen reclammaties gekregen over geluidsoverlast, en hebben we dik onder onze voeten gekregen. Ik heb daar zelf weinig schuld aan, maar kreeg wel telkens de volle laag mee. Met als gevolg dat het werk hier mij niet meer aanstaat en ik vroeger vertrek dan verwacht. Enigzins spijtig, maar het avontuur gaat verder, richting Santiago. Ik blijf hier nog enkele dagen in de buurt, thuis bij een lokale familie (tot maandag of dinsdag). Is ook leuk om eens mee te maken. Vanavond wordt er nog een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd door enkele Chilenen. Ik hou hier over het algemeen een heel goed gevoel aan over en enkele goede vrienden. Het is enorm interessant geweest op vele vlakken. Maar er is een tijd van komen, en een tijd van gaan, en de tijd van gaan is gekomen!
De komende 2 maanden plan ik terug een beetje rond te reizen. Het spijtige is wel dat het nu al later op het seizoen is en de badplaatsjes niet meer aangenaam zijn. Dus ik moet nog even zien hoe en naar waar ik precies zal gaan. Bedoeling is wel om niet te veel naar het noorden te gaan, en in de winter (juli) even terug naar het zuiden te gaan om te snowboarden. En wie weet, misschien blijf ik wel ergens in een skiresort hangen om te werken. Ook hier in Pucon zoeken ze instructoren om de vulkaan af te snowboarden. Dus wie weet...
Eenmaal in Santiago toegekomen neem ik weer even wat tijd volledig voor mezelf. Dan probeer ik een mooi album te maken over de afgelopen maand met alle foto´s.
Groetjes vanuit Pucon!
15-04-2011 om 16:54
geschreven door Tommy Latino
28-03-2011
Al 2 weken aan het werk
Hey iedereen,
Het heeft even geduurd, maar ik ben toch weer met een berichtje, om aan te geven dat alles nog steeds goed gaat! Je mag ervanuit gaan dat hoe minder je van me hoort, hoe beter ik het heb. De eerste 2 weken als "hostelmanager" zitten erop. Het is veel intensiever dan ik gedacht had. Uiteindelijk ben ik constant bezig met alles regelen en organizeren, zelfs wanneer ik eigenlijk niet aan het werk zou moeten zijn. Als ik niet slaap, ben ik op één of andere manier wel aan het werk. Maar ik vind het wel leuk op deze manier. Vandaag komt eindelijk de 2e reiziger uit Nederland toe die mij komt bijstaan. Even moeten wachten daarop, maar ik hoop dat we vanaf nu het werk meer in tweeën kunnen splitsen. En vooral ook de verantwoordelijk. Wat ook meteen wil zeggen dat de roem ook in tweeën gesplitst zal worden. nu wordt mijn hostel "Casa Chica" soms "Casa Tom" genoemd. Dat zal dan binnenkort misschien "Casa Tom y Marc" worden.
In elk geval, vanaf ik nog eens wat tijd voor mezelf kan nemen, zal ik eens proberen wat foto´s van Pucon en de attracties hier in de buurt online te zetten. Voorlopig probeer ik nog alle vrije tijd te besteden aan het doen van activiteiten, want ik heb er nog veel te weinig gedaan, naar mijn goesting.
Groetjes en tot binnenkort!
Tom
28-03-2011 om 16:34
geschreven door Tommy Latino
12-03-2011
Tsunami gevaar geweken. Jobke voor een maand in Pucon, Chili
Hey,
Even heerste er hier lichte paniek in Chili omwille van het tsunami gevaar. De paaseilanden zijn geëvacueerd geloof ik. Heb er verder nog niet zoveel over gelezen en gehoord. Zal ik straks nog wel effe doen. Er zouden wel vele vissersbootjes vernietigd zijn.
Het weer is hier ondertussen toch serieus aan het minderen. De zomer is voorbij. Toen ik vrijdag vanuit Bariloche in Argentinië vertrok naar Osorno in Chili, heb ik meteen een ticketje gekocht om door te reizen naar Pucon, een heel klein, maar ook heel fijn dorpje waar enorm veel leuke activiteiten te beleven zijn. Om 23u30 aangekomen, zonder reservatie op zak, stapte ik op een hostel af die hoog aangeprezen stond in de Lonely Planet reisgids. Hij zou gerund worden door een jong Hollands-Chileens koppel. Maar ik trof er een Vlaams koppel aan, uit Limburg. Zij zitten er al zo´n kleine 2 maand. Hun hostel was vol voor die nacht, maar een ander kleiner hostelletje van dezelfde eigenaars, een beetje verderop in de straat, had nog plaats. Vandaag dan een beetje aan de praat geraakt met die Vlamingen, en besloten om hier ook een maandje te blijven. Ik kan hier dan dat 2e hostelletje runnen. Voorlopig nog met een Chileens meisje, maar zij vertrekt binnen een dag of 5. Er zou nog een Hollander overkomen die haar dan zou opvolgen. Het werk houd een beetje hostelreceptiewerk in en de hostel mooi en aantrekkelijk houden (of maken). Ik krijg een beetje onkosten voor voedsel. En omdat je zoveel mogelijk tours moet verkopen, moet je ze ook zelf eerst allemaal doen, gratis natuurlijk. Daar draait het allemaal een beetje om. Om een voorbeeld te geven van de attracties hier: een levende, besneeuwde vulkaan beklimmen, en eventueel naar beneden snowboarden (hoewel hier wel een kleine kost aan verbonden kan zijn), rafting, andere manieren om de rivier af te dalen (later meer hierover), de hotsprings die 24 uur per dag open zijn, canyoning (afdalen langs de rotsen door rivieren en zo), paardrijden,... Enfin, wel een hoop leuke activiteiten. Zal interessant zijn om hier zo eens een maandje een hostel te runnen. Zal wel heel leerrijk zijn denk ik. Hoewel ik vrees voor de saaiere momenten. Er moet constant iemand aanwezig zijn. Geen probleem als je met 2 bent, maar er zouden wel een paar overbruggingsdagen kunnen zijn dat ik heel der dagen hier op mijn eentje zit. Overdag is iedereen weg voor activiteiten. Maar waarschijnlijk zal ik dan wel iets kunnen regelen met Dave en Tania, het Limburgs koppel.
We zien wel, er moet eerst nog een gesprek komen met de Hollandse eigenaar Peter. Die komt maandag langs, dan begin ik dus feitelijk pas, als alles in orde is. Maar dat zal wel geen probleem zijn.
Je gaat de komende weken mij dus meer online zien waarschijnlijk.
Groetjes en tot weldra!
12-03-2011 om 21:32
geschreven door Tommy Latino
10-03-2011
Foto`s van El Boslon, Bariloche en 7 Lagos
Hey,
Ik ben uiteindelijk nog 2 dagen langer gebleven in Bariloche om eindelijk eens helemaal bij te benen met de foto`s. Dus hier zijn ze dan, de ontbrekende foto`s van El Boslen, Bariloche en de roadtrip langs de Siete Lagos. Ik ben ondertussen ook aan het proberen de meeste foto`s te backupen op internet, maar het duurt dagen om ze in originele grote te uploaden. Morgenmiddag vertrekt dan mijn bus naar Osorno in Chile. Daar valt eigenlijk niks te doen, maar het is een goed vertrekpunt om verder noordwaarts naar Santiago te reizen. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik nog ergens een tussenstop maak of niet, maar vermoedelijk niet door het slechtere weer hier in het zuiden. Ik heb al zo hard gewerkt aan een bruin tintje dat ik dat niet meer kwijt wil. Dus waarschijnlijk zo rap mogelijk naar Santiago. Heb daar al veel goeds over gehoord. En in en rond Santiago zal ik waarschijnlijk nog enkele vrienden van de antarctica-trip terugzien. Dus tot de volgende post vanuit Chili!
Groetjes
Ah ja, er is een kleine privacy-aanpassing gebeurd aan mijn fotoalbum, waardoor ge er enkel nog aankunt via mijn blog, en niet meer rechtstreeks via picasa of zo.
10-03-2011 om 23:00
geschreven door Tommy Latino
05-03-2011
Bariloche + foto´s van El Chalten
Eindelijk een keer goed gratis internet hier in de hostel in Bariloche. Maar de computer begaf het bijna. Heb hem dan eens opengevezen en de meest stoffige computer ooit tegengekomen, zoals ge op de foto zult kunnen zien. Na een half uurtje afstoffen en stof wegblazen werkte hij weeral wat beter. Hierbij dus de foto´s van El Chalten, het 2e wandelparadijs, deze keer met iets beter weer, maar wel wat minder foto´s. Sommige beelden kan je immers niet op foto opslaan, maar enkel in je herinneringen.
Voor morgen heb ik met Sven en Delphine een auto gehuurd, een Opel Corsa, waarmee we de 7 Lagos gaan doorrijden, een heel mooi merengebied. We hebben hem voor 48 uur gehuurd, vanaf 16u zaterdagmiddag tot 16u maandag. Van de vriendelijke uitbaters van de hostel kan ik een tentje en deken huren, zodat er weer 2 nachten camperen an zit te komen. Hopelijk geen accidenten, want ze rijden hier in Argentinië wel wa zottekes.
Geniet van de foto´s van El Chalten. En alvast een gelukkige verjaardag aan mijn petekindje Sander! De 2e van zijn reeds 3 verjaardagen die ik zal moeten missen. Maar er zullen er nog wel veel volgen die we samen kunnen vieren... Hier in de Hostel is er ook een jongetje aanwezig die vandaag 4 maart 6 jaar is geworden. Maar meer dan "si" komt er niet uit bij hem.
Groetjes en tot weldra voor het vervolg. Vermoedelijk vertrek ik na de autotrip richting de hoofdstad van Chili, Santiago, wat weer een lange busrit belooft te worden.
Groetjes, Tom
05-03-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
01-03-2011
Overzichtje van de laatste weken (vanuit El Bolson)
Hallo,
Het is weer even geleden. Ik heb vorige week in El calafate nog geprobeerd een berichtje online te zetten, maar zonder succes wegens gebrekkig internet. Ten gevolge nu een langer bericht met al hetgene dat nog ontbrak.
Ten eerste een beetje meer uitleg over de 5-daagse tocht door Torres del Paine (vorige week geschreven in El Calafate): Het inkopen van de benodigdheden was al een ramp. Supermarkten zijn helemaal niet commercieel ingesteld. Iedereen heeft dezelfde spullen nodig, en deze zijn snel uitverkocht. Aan de kassa`s staan zeer lange rijen, en dan gaat de kassabediende zich nog wat moeien met uw aankoop: "Neem niet dat water, dat is te duur. Ik zal ze hier laten staan. Ga snel dat merk halen...". En dat terwijl er een lange rij aan het wachten is om te kunnen betalen. We hebben er dan ook zo`n 4 uur over gedaan om al het voedsel voor 5 dagen te kopen, wat bestond uit een brei met gedroogd fruit en noten als ontbijt, powerbars/graanrepen als middagmaal en minute noodles als avondmaal. Op kleren heb ik dan maar proberen te besparen in gewicht: geen trui, maar enkele lagen t-shirts. Dat bleek de juiste keuze. Het kampeermateriaal konden we voor een hoge prijs huren in de hostel: tent, slaapzak, matje, kookgerief. Ik besloot een tent te delen met een Nederlands meisje dat ik kende vanop de Antarctica cruise, om kosten en vooral gewicht te besparen. Dat bleek al geen goede keuze, aangezien ik de zware tent van 4 kilo altijd zelf heb mogen dragen, en kwa koken en afwassen kwam er bij haar ook niks van in huis. Als ik nog eens campeer zal ik toch 2 keer nadenken vooraleer ik een tent deel met iemand anders die ik niet goed ken. Met de 18 kg op mijn rug begonnen we dan in de namiddag aan een reeds zware tocht van 15 km, veel bergop en bergaf. Gelukkig konden we zeker om het half uur water bijvullen van de gletsjerriviertjes. Zeer helder water. Dus moesten we niet zoveel water (en dus gewicht) meesleuren. In totaal zijn we met zo'n groepje van 7 man vertrokken, waaronder 2 mensen van de Antarctica cruise en nog 2 belgen die we dag voordien ontmoet hadden. Verder waren er nog wel wat backpackers die dezelfde route aflegden en waarmee ik dus geregeld samengewandeld heb. Na het camperen aan de voet van de gletsjer, moesten we diezelfde 15 km terugwandelen + nog een connectie van 7 km. Die dag was ook nog lekker zonnig. Maar de volgende dag begon de miserie. Een beetje regen (en sneeuw) tijdens de 3e dag, die we gelukkig grootendeels zonder rugzak konden doen, omdat we een lus maakten. Laatste stuk weer met rugzak, en eenmaal aangekomen op de 3e campingplaats kwam er een zeer zware regenstorm op met heel sterke rukwinden. De camping stond goed vol, en de best beschutte plaatsjes waren al ingenomen. Toen we onze tent probeerden op te zetten klapte ze gewoon dubbel van de wind. Uiteindelijk toch nog een beter plaatsje gevonden en kunnen overnachten. Die tent ging nogal tekeer `s nachts, maar overleefde het wel, in tegenstelling tot sommige andere tenten. De volgende morgen was wel alles nat, inclusief mijn schoenen, die nochthans in de tent stonden. Het regende nog steeds toen we moesten vertrekken, en dus zat er niks anders op dan een dubbel zo zware kletsnatte tent mee te dragen. Iedereen was het er die ochtend over eens dat we de 4e nacht gingen overslaan en vroeger terugkeren. Maar toen we begonnen te wandelen (het was nog 4 uur wandelen eer we de bus naar huis konden nemen) begon de zon te schijnen. Iedereen kreeg plots weer energie en zin om de tocht af te maken. Dus hebben we alles laten drogen in het zonnetje en zijn we toch verder getrokken. De 4e nacht was het natuurlijk weer beginnen regenen, maar niet zo erg deze keer. We hebben het dus toch volgehouden en weer een heel avontuur beleefd.
Na 1 kort nachtje in een bed heb ik dan de bus genomen naar de volgende bestemming in Argentinië, El Calafate. Zoals in vorig bericht al gezegd heb ik de gletsjer overgeslagen. `s Avonds was er nog een gratis stadsfestivalletje in El Calafate, en de volgende middag heb ik de bus naar El Chalten genomen, zonder de anderen waarmee ik al een tijdje rondreisde.
Ondertussen heb ik hier weer een virusje van een usb-stickje moeten verwijderen. Dezelfde virus als ik in Australie al enkele keren ben tegengekomen. Ook op de Antarctica cruise had 1 van de bemanningleden deze virus verspreid over enkele andere passagiers. Samen met een Nieuw-Zeelander heb ik dan een manier gevonden om alle "verwijderde" mappen terug tevoorschijn te toveren.
In El Chalten, een klein dorpje van 1800 inwoners `s zomers en 600 `s winters, ben ik een al bij al een weekje gebleven. Het was immers moeilijk om een plaatsje in de bus te reserveren om het dorpje terug te verlaten. Weer 3 dagen gaan wandelen, waarvan 1 met overnachting. Bedoeling was om mee in het tentje te kruipen bij de Belgen Sven en Delphine, waarmee ik eerder in Torres del Paine gereisd heb. Maar uiteindelijk heb ik de nacht in openlucht doorgebracht in mijn slaapzak, om het koppel iets meer privacy te gunnen en met als doel wakker te worden met een extreem mooie zonsopgang, die ik de vorige ochtend ook al gezien had. Spijtig genoeg hebben wolkjes er anders over beslist en viel er niks te zien. In El Chalten heb ik ook weer enkele dagen kunnen optrekken met de Australische Rachael, die ik eerder op Australia Day in Ushuaia had ontmoet. Zij is ook naar Antarctica geweest, terzelfdertijd, maar op een andere boot. Na een weekje dan toch dit kleine dorpje, dat trouwens uitzonderlijk in het Nationale Park gelegen is, kunnen verlaten.
De busrit was een avontuur op zich, zoals mijn reisgids Lonely Planet al aangaf. De route loopt immers langs Routa 40, een beruchte weg omdat die er zeer slecht, en dus ongeasfalteerd, bijligt. De dag voor we vertrokken moet het daar zwaar gergend hebben en bijgevolg waren er al enkele bussen vastgereden, of hadden lekke banden, en er was er zelfs eentje "vermist" (geen radiocontact meer). We zouden `s woensdag om 22u15 vertrekken. Niet al te veel later was het zover, maar na 2 uurtjes rijden, aangekomen bij het begin van die Routa 40, liep het al mis. De weg lag er nog te slecht bij, en bijgevolg moesten we op aanraden van de politie wachten tot de volgende ochtend om verder te reizen. Gelukkig waren er 2 matrasjes voorhanden in het politiekantoor, waarvan ik snel mijn deel opeiste. Na de nacht in het politiekantoor is de busrit dan toch nog redelijk probleemloos verlopen, maar dus met een vertraging van een uur of 8. Bijgevlog slechts korte chaotische stopjes onderweg om te eten, en aankomst om 5u `s morgens in El Bolson, ipv 23u30.
In het hippie-stadje El Bolson ben ik dan samen met Sven en Delphine tevergeefs op zoek gegaan naar een jeugdherberg waarvan de receptie open was. Uiteindelijk met alle bagage na 1,5 uur aangekomen op het domein van de hostel Casa del Viajero. Een paar hutjes in de bossen, enkele honden en poezen, maar toch geen kat te zien. Daar hebben we dan nog eventjes de ochtend afgewacht in een hangmat tot een zeer vriendelijke eigenaar ons binnenliet en een maté maakte. Dat is de plaatselijke versie van thee. Beetje apart, maar valt wel goed mee om je terug wat op te warmen. Heel populair hier. Straks slaap ik daar voor de 5e en laatste nacht, alvorens morgen met Sven en Delphine naar Bariloche af te reizen. Misschien wel met autostop. `t Is slechts 120 km en er gaan vele auto`s daarheen. Hoe lang ik nog met de 2 Belgen ga verderreizen is onduidelijk. Voorlopig komen onze reisschema`s nog ongeveer overeen, hoewel zij wel meer in hun tentje slapen. Hier in El Bolson heb ik dan eindelijk wat rust gevonden. Het is hier ook beter weer en zwemmen in ijskoud water behoort hier toch al tot de mogelijkheden. Eén van de trips ging naar een meertje, Lage Puelo, waar wel leuk gezwommen kon worden. Gisteren hebben we dan met zijn drieën een iets zwaardere dagtocht gedaan, die nogal vervelend begon. We gingen de eerste bus van 8u nemen. Maar toen die er om 8u45 nog niet was, zijn we met de taxi moeten vertrekken. Na heel wat kilometers door de bossen zijn we dan met een vriendelijk Argentijs koppel met kind van 6 mee terug naar El Bolson kunnen komen. Vandaag heb ik even uitgetrokken om wat online te gaan, maar ondertussen zijn we weeral bijna 3 uur verder en staat er nog geen nieuwe foto online.
Ik zal dus nu de foto`s van Torres del Paine uploaden. Ik hoop dan misschien in Bariloche tegen iets scherpere prijs mijn achterstand van foto`s bij te werken.
Groetjes en tot weldra.
Tom
01-03-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
16-02-2011
Morgen al weer verder naar El Chalten
Even een update. In El calafate, waar ik nu ben, is slechts 1 grote attractie, en dat is de beroemde gletsjer Perito Moreno. Deze schuift 2 meter per dag op en zou de enigste zijn die niet aan het verkleinen is. Dit is wel een zeer toeristische trekpleister en geldklopperij. Ik heb in het verleden in Zwitserland al genoeg over gletsjers gelopen, en ook genoeg ijs gezien in Antarctica. Vandaar mijn besluit om dit natuurwonder toch over te slaan, wat mij een heel pak geld uitspaart. Ik reis morgen al verder naar de volgende halte, El Chalten. Dat kleine dorpje is de startplaats voor nog meer trektochten met de tent of dagtochten. Ik heb het gevoel dat mijn benen en knieën eerst nog wat moeten herstellen, dus ga het rustig aan proberen te doen. Internet is daar zeer traag en duur, dus het kan weer enkele dagen duren vooraleer ik het volgende berichtje post. Morgenmiddag vertrekt mijn bus. Misschien vind ik daarvoor nog even tijd om foto´s van Torres del Paine online te zetten en een iets uitgebreider verslag te typen. Zo niet, dan zal pas ten vroegste volgende week ergens zijn denk ik.
Groetjes
16-02-2011 om 23:35
geschreven door Tommy Latino
Terug van "Torres del Paine" alias "Torens van pijn"
Even snel een berichtje om te laten weten dat ik veilig terug ben van een zeer zware 5-daagse trektocht. Alles bij elkaar een kleine 100 km gelopen, waarvan meer dan 80 met een rugzak van tussen de 15 en 20 kg. En constant bergop en bergaf, soms zeer steil. Overnacht in een ware regenstorm met enorme rukwinden. Tent moeten verplaatsen omdat ze dubbelplooide. Enfin, teveel om nu allemaal op te schrijven, want ´t is weeral nacht en binnen een goeie 7 uur vertrekt mijn bus naar El Calafate, net over de grens, terug in Argentinië. Binnenkort neem ik even de tijd om terug op mijn positieven te komen en de foto´s online te zetten. Voor de moment ben ik van hier naar daar aan het racen samen met verschillende mensen die ik de laatste weken tegengekomen ben. Daaronder ook een paar Antwerpenaren. Voetballers van Olve en Kalfort Daghet... Tot binnenkort, vanuit Argentinië opnieuw waarschijnlijk!
Groetjes
16-02-2011 om 05:10
geschreven door Tommy Latino
11-02-2011
Foto´s van Antarctica
Toch nog wat tijd gevonden hier in Chili. Eigenlijk tijd gemaakt, want heb gisteren tot 3u ´s nachts bezig geweest.
Even enkele belangrijke gegevens over Antarctica: In tegenstelling tot de noordpool, die enkel uit drijvend ijs is opgebouwd, isAntarctica een continent, bestaande uit een grote landmassa die grotendeels, maar niet overal, bedekt is door ijs en sneeuw. Antarctica is het koudste, meest winderige continent ter wereld, met de grootste gemiddelde hoogte. Het krioelt er van de pinguins en zeeleeuwen, maar ijsberen en eskimos vind je enkel op noordpool. Weersomstandigheden slaan heel snel over en zijn zeer onvoorspelbaar.
Tot mijn grote verbazing hebben de belgen een grote rol gespeeld in de verkenning van Antarctica. Misschien ken je wel de Gerlache kaai in Antwerpen? Adrien Gerlache heeft tussen 1897 en 1899 een expeditie ondernomen naar Antarctica, genaamd de Belgische expeditie. Hij kwam vast te zitten met zijn schip en moest met zijn bemanning overleven op pinguins en zeeleeuwen. Vele plaatsen zijn hier genoemd naar Gerlache en zijn doortocht. Zo zijn er onder andere de eilanden Anvers en Brabante. Meer informatie kan ongetwijfeld gevonden worden op wikipedia voor de geinteresseerden.
Antarctica was het laatste continent waar ik nog geen voet aan land had gezet. Dat is bij deze gebeurd, waardoor ik mij dus een echte wereldreiziger kan noemen.De trip op onze boot, de Antarctic Dream, duurde 11 dagen. Er is zon 50 uur nodig om de Drake Passage te doorkruisen. Dit is het gedeelte tussen Argentinie en het schiereiland dat aan Arctica vasthangt. Hier kom je ook meteen de ergste weersomstandigheden tegen, die het schip wild tekeer doen gaan. Enkele van de 48 passagiers zie je dan ook 2 dagen niet opduiken wegens zeeziek. Eenmaal aangekomen in de rustigere waters aan het schiereiland werden er gemiddeld 2 landingen per dag gepland. We worden dan met kleine rubber bootjes (zodiacs) per 10 aan land gebracht, waar de stinkende pinguins ons steeds staan op te wachten. Wegens het wisselvallige weer worden er bij practisch elke expeditie landingen afgelast. Wij hadden daarentegen ongelooflijk veel geluk met het weer en hebben niets moeten afgelasten. Soms was het zelfs zo zonnig dat we in bloot bovenlijf konden rondlopen en lekker verbranden op antactica.
Ik heb het gevoel dat ik hier een heel boek zou kunnen schrijven over Antarctica. Maar ik denk dat het leuker is als jullie wat kunnen lezen aan de hand van fotos. Ik heb er honderden gemaakt, maar probeer een selectie te maken om jullie enkel de beste te tonen, voorzien van commentaar. Geniet ervan. Klik op de foto in dit bericht.
Momenteel zit ik dus in Puerto Natales, Chili. Morgen vertrekken we met een grote groep voor 5 dagen naar het nationale park Torres del Paine. Hiervoor hebben we tenten gehuurd en de rugzak volgeladen met eten. Morgen begint de tocht met zo´n 18kg op mijn rug. Dat wordt afzien! Vandaag heel de dag zitten winkelen om alle inkopen rond te krijgen. In de grotere groep, eigenlijk gewoon allemaal mensen die ik onderweg tegengekomen ben, waaronder enkelen van de Antarctica reis, zitten ook 2 Vlamingen. De eerste die ik hier in Zuid-Amerika ben tegengekomen. En aan het accent te horen kon ik de jongen tot op gemeente-niveau Puurs inschatten zonder fout. Ongelooflijk toch! Het is weeral 12u gepasseerd en morgen vertrekt onze bus om 7u30. Dus ik ga het hierbij laten.
Geniet van de Antactica foto´s. Als ik meer tijd heb probeer ik er nog wat meer online te krijgen later. Voorlopig zit ik meer in een rush, omdat alles hier heel veel duurder is dan verwacht. Ik wil zo snel mogelijk naar het goedkopere Bolivia, want als ik zo doorga zit mijn jaarbudget er binnen 2 maand door.
Groetjes en tot binnen een klein weekje waarschijnlijk. Dinsdag kom ik terug van de trektocht, dus tot zolang zeker geen berichtje.
11-02-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
09-02-2011
Terug van Antarctica
Hallo,
Ik probeer al een tijdje een berichtje te posten, maar had heel veel emails te beantwoorden en het internet is hier alles behalve. Vandaar even dit kort berichtje. Ik hoop zo snel mogelijk een verslag en foto´s online te kunnen zetten, maar met dit internet is er geen beginnen aan. Ik kan al wel zeggen dat het ongelooflijk goed is geweest en we enorm veel geluk hebben gehad met het goede weer. Het weer bepaalt immers je hele reis naar Antarctica, aangezien bij slecht weer het schip niet verlaten kan worden. Binnen 8 uur vertrekt mijn bus naar de volgende bestemming, Puerto Natales in Chili, samen met enkele andere backpackers van de Antarctica reis. Daar gaan we zo snel mogelijk alles plannen om voor 5 dagen het nationale park Torres del Paine in te trekken, vermoedelijk met tenten. Het is dus niet zeker of ik tijd zal hebben om daarvoor alles online te zetten. Misschien moeten jullie toch nog een weekje wachten. Ik begin het mij toch al te beklagen dat ik geen netbook heb meegebracht...
Tot de volgende, waarschijnlijk vanuit Chili.
09-02-2011 om 02:15
geschreven door Tommy Latino
28-01-2011
El fin del mundo
Hallo,
Ik heb gisteren een berichtje gepost, maar er is iets fout gegaan precies. Nieuwe poging.
Na een vertraging van meer dan 3 uur is mijn vliegtuig uiteindelijk toch geland in Ushuaia. Er heerste wat paniek de avond voordien, omdat ik geen jeugdherberg geboekt had, en alles volgeboekt leek te zijn. Uiteindelijk was dit niet het geval, en kan ik toch verblijven in één van de beste hostels hier. Het weer valt hier wel mee, verschilt elke dag een beetje, maar vandaag zeer zonnig.
Ushuaia wordt El fin del mundo (Het einde van de wereld) genoemd, aangezien dit de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld is. En alsof dat niet genoeg is, kreeg ik opeens een wilde ingeving om toch een expeditie naar de zuidpool te ondernemen. Een zeer prijzige trip (ik bespaar jullie de exacte prijs, maar kan zeggen dat ik een last minute korting heb van 500 US$), maar zeker zijn geld waard, wordt gezegd. Nog even afwachten of de betaling goed verloopt, en dan vertrekt mijn Cruise voor 11 dagen naar het eeuwige ijs. Er zouden 74 mensen op de boot kunnen. Ben net handschoenen en een muts gaan kopen. Schoenen, broek en jas worden voorzien. En mijn kaartje van mijn camera is leeggemaakt om zo veel mogelijk foto`s te kunnen trekken. Dit moet alvast één van de hoogtepunten van mijn reis worden. Jullie zullen dus zo`n 11 dagen niks meer van mij vernemen, maar ik beloof jullie adembenemende foto´s als ik terug ben! Dit is één van die dingen waar ik maar één keer in mijn leven de kans toe krijgt, dus die moet ik met beide handen grijpen. Anders zou ik er achteraf spijt van hebben.
Goed, ik moet binnen 4 uur aan boord, dus ik ga het hierbij laten. Tot binnen een kleine 2 weken. Ah ja, mijn boot noemt de Antarctic Dream, voor moest er iets gebeuren. Er vertrekken vandaag 3 boten, dus dan weet je op zijn minst op dewelke ik zit. 2 jaar geleden is er eentje gezonken, maar iedereen kwam er wel levend vanaf dacht ik. Ik zou terug aan land moeten komen op 7 februari. Tot dan.
PS Ik heb nog wat foto´s van Ushuaia toegevoegd ook.
28-01-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
26-01-2011
Tot weerziens Buenos Aires
Het heeft misschien even geduurd, naar hier ben ik met mijn berichtje uit Buenos Aires. Een enorm grote stad. Ik heb nog bijlange niet alles gezien. Dat ligt misschien ook aan de feestsfeer die hier rondhangt. Je vindt altijd wel iemand die aan `t slapen is in de 9 bedden tellende kamer, en ook altijd wel iemand die hier bier aan het drinken is. Soms is de verleiding dan groot om hier gezellig wat nieuwe mensen te leren kennen in plaats van de stad in te trekken. Na enkele dagen heb ik dat ritme toch een beetje aangepast en de stad wat verkend. Al vele mensen leren kennen hier, maar er zijn er ook weeral veel vertrokken. Het komt en gaat hier.
Vanavond is mijn laatste avond hier. Morgen om 11u20 vertrekt mijn vlucht naar Ushaia, het meest zuidelijk gelegen stadje ter wereld. Daar begin ik dan helemaal opnieuw vanaf 0. Opnieuw vrienden proberen te maken om mee verder te reizen. Toch altijd wel een hele opgave, want je moet er wel wat moeite voor doen. Het is daar overdag maar een graad of 10 en regent er vaak. Nogal een contrast met de 30 graden hier in Buenos Aires. Maar ik denk toch dat ik meer een natuurmens dan een stadmens ben. Een nieuw avontuur komt er dus snel aan. Hoe dit verdergaat zien we dan wel.
Ik heb wat foto`s online gezet, die je kan zien door op de foto in dit bericht te klikken.
Tot de volgende, met waarschijnlijk wat meer natuurfoto`s en zo.
Groetjes allemaal!
26-01-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
18-01-2011
La ciudad que nunca duerme
Hola,
Dinsdagavond nu. Ik weet al niet meer of ik nu moet zeggen of ik hier al 1 of 2 dagen ben. Slapen gebeurt hier niet `s nachts. "La ciudad que nunca duerme" betekent zoveel als "de stad die nooit slaapt". Van een jetlag is er niet veel sprake dus.
In het begin voelde ik mij zeer ongewennig, want het Spaans is toch niet zo eenvoudig. Maar éénmaal in de jeugdherberg aangekomen is dat allemaal anders. Hier zijn veel reizigers die zelfs geen woord Spaans spreken, zelfs Brazilianen niet. Ik voel mij hier al onmiddellijk thuis. Mensen ontmoeten is hier geen enkel probleem. Zeer gezellige hostel, hoewel de eerste indruk dat niet doet vermoeden. Vergeleken met Atlanta, waar veel zwarten u op straat proberen aan te klampen om geld af te troggelen, is Argentinië veel vriendelijker. De taxichauffeurs op de luchthaven wijzen u met plezier de weg naar de bushaltes.
Ik heb enkele fotootjes online gezet. Als ge derop klikt, wordt ge doorgestuurd naar mijn webalbum...
Binnen een uurtje heb ik afgesproken met een Peruaan, Jorge, die hier in Buenos Aires woont met zijn vrouwtje, en waarmee ik nog heb samengestudeerd in Leuven. Ze gaan is lekker koken voor mij. Ben benieuwd naar de Argentijnse keuken.
Hasta la proxima (tot de volgende...)
18-01-2011 om 00:00
geschreven door Tommy Latino
17-01-2011
Aangekomen in Buenos Aires
Hey,
Ik wil effe snel laten weten dat ik en mijn bagage goed zijn aangekomen in Buenos Aires, na een vermoeiende reis van zo´n 30 uur. Mijn kamer is juist vrijgekomen, dus ik ga nu effe wa bijslapen. Later meer...
