foto's en commentaar bij mijn geboorte, mijn eerste weken en wie weet wat nog allemaal
01-02-2009
De juiste prijs
Verbazend toch, hoe een 8 weken oude baby zich soms
zo goed kan bezighouden. Vandaag betrapten we hem toen hij geheel Jan
Thijs-gewijs van De Juiste Prijs aan het doen was. Gek wat er soms in
die creatieve kop kan omgaan. Een rammelaar werd al gauw een microfoon,
als was het dat MacGyver én BA Baracus er zich hadden mee bemoeid. En
het bleef niet bij presenteren alleen, want tegelijk zette Senne een
vertolking van jewelste neer van De Winnende Kandidaat, duidelijk
intens gelukkig met zijn ingebeelde hoofdprijzen: de wasmachine,
de droogautomaat ''en doe er dat full option vleesmes ook maar bij''.
Of interpreteerden wij deze gedragingen volledig verkeerd en beeldde de
visionaire Senne een winnende Sven Nys uit (klinkt als 'wijs', 2
lettergrepen, sportman) op het WK veldrijden in Hoogerheide? Laat het
ons allen hopen!
Soms is het leven hard. Zeker nu Senne nog niet uit
huis gaat werken voor de kost moeten we zijn eeuwige 'drive' sussen met
welgemikte uitdagingen. Zo hadden we volledig Fata Morgana-gewijs een
opdracht verzonnen: haal Honolulu in huis en wordt een 5-sterrenzoon.
Nooit gedacht dat de creatiefste van ons drie de kleinste zou zijn. Wij
dachten hem een paar uur zoet te kunnen houden, maar neen! Na een paar
minuten al lag hij met een bloem achter zijn oor de limbo te dansen op
zijn verzorgingskussen. Daarom een warme oproep: hebt u nog een
uitdaging voor Senne, geef ze gerust door, we zullen u dankbaar zijn.
Voor de rest is hij heel braaf.
Braaf en multifuctioneel inzetbaar. Zo vond hij een nieuwe toepassing
voor zijn eigen lichaam door zich op te werpen als wc-rolhouder. Wij
vonden het nog zo geen gek idee, maar na twee dagen dienst in de
toiletten van Brussel-Noord hield onze vriend het wijselijk voor
bekeken. Hij is intussen weer bij bewustzijn en wil dergelijke
verderfelijke aarsdampen nooit meer in de neus.
Tja, hij moet nog veel leren.
Beroepskeuze. Een thema dat in ieder huisgezin wel
eens ter sprake komt, zo ook ten huize Bosman. Je kan er niet vroeg
genoeg bij zijn, zo dachten wij en dus schotelen we Senne al een tijdje
wekelijks de jobreeks uit Het Nieuwsblad voor, zodat hij diverse
beroepen en de daarvoor vereiste vaardigheden kan leren kennen. Deze
week viel zijn oog op een passage uit het stuk 'Wat doet een kapper'
over wat een kapper zoal zou kunnen doen en welke vaardigheden men voor
dit beroep minimum nodig heeft (zoals u merkt heeft de reeks een hoog
helderheidsgehalte). Naast 'een permanent aanbrengen' en ' haar kunnen
knippen' vonden we onderaan de vaardigheid die Senne meteen aansprak en
die iedereen die wel eens bij een gemiddelde kapper passeert vast
herkent: 'Geld innen en de kassa bijhouden'. Geweldig bij het haar getrokken? De beroepskeuze was in ieder geval snel
gemaakt. Want ja, geld innen, dat kunnen de kappers van vandaag wel
goed, bevestigden wij onze zoon.
Verder drukte onze held zijn onvrede uit over een krantje van een
politieke partij, dat deze week in onze brievenbus viel. We waren er
snel bij, hij had ook al een aansteker klaar. We konden erger
voorkomen. Toch een duidelijk statement. Ja, hij heeft ook altijd al
liever op zijn linker zijde geslapen.
Gelukkig kon hij er daarna wel om lachen, wat moet je immers anders met
dergelijke wansmakelijke vormen van populisme zonder inhoud. Maar dit
terzijde uiteraard. Om maar te zeggen: sinds deze week lacht onze man
ook echt!
Er zijn zo van die dagen dat ik uit mijn rol val.
Geen foto's, woordspelingen, grappen of andere zever, maar pure ernst.
Omdat u dit medium nog steeds frequent gebruikt maak ik van de
gelegenheid gebruik om deze blog van Senne even te gebruiken als forum.
Want vandaag moeten we eens te meer vaststellen dat onrust ons deel is.
Moeten wij daarom opstaan en slapengaan met angst? Neen, uiteraard
niet. Ik dacht steeds dat dieren onberekenbaar zijn, maar vandaag bleek
nog maar eens dat dat ook voor mensen geldt. En laten we niet vervallen
in tirades tegen 'de media', tegen de wereld, tegen computerspelletjes,
populaire muziek, godsdienst of andere clichés, maar gewoon vaststellen
dat we tegen gebeurtenissen als vandaag nooit iets kunnen beginnen. En
hoe onbegrijpelijk het ook moge klinken, sommige mensen zijn geen
meester over hun daden en kunnen daar zelf niets aan doen. Slachtoffers
zijn daarmee niet geholpen en als rechtgeschapen mens kan je er verder
niets mee aanvangen, maar zo is het. Wat vandaag gebeurde, toevallig op
5 kilometer van onze eigen deur en misschien daarom nog net iets
concreter en tastbaarder, is een drama dat de vele slachtoffers en hun
familie voor het leven meedragen en die ook ons als buitenstaanders,
maar vooral als mensen in de maatschappij doen nadenken. Laten we niet
vervallen in hoogdravende epistels, maar gewoon samen proberen deze
zwarte dag te plaatsen en te verwerken.
Het moest er even af. Er zijn zo van die dagen dat we ons collectief slecht voelen. En terecht.
Verbijstering maakte zich gisterenavond meester van
vake en zoon. Een zweem van jaloezie manifesteerde zich toen het
papiermaatje werd uitgeroepen tot de uitvinding van het jaar bij De
Bedenkers. Want zoeken vader en zoon al niet lang naar het gat in de
markt? En waren zij ooit zo onmenselijk dicht bij een doorbraak als
heden? In een nog niet zo ver verleden bedachten vake en Senne
immers al het 'papierblaadje', een uitvinding die later enkele eeuwen
voordien al bleek ontdekt door een handvol Egyptische woestijnbewoners.
Wij dus verder ontwikkeld tot we bij het 'papiergaatje' uitkwamen. Spijtig genoeg bleken gaten moeilijk te verkopen.
Maar geen nood. Ondertussen zijn we bij het 'papierzaadje' aanbeland.
Even eenvoudig als geniaal: plant een paar papierzaadjes in vruchtbare
grond of teelaarde, giet dagelijks en na enkele maanden vormen zich
takken met schrijfblokken van gemiddeld 100 bladzijden. De eerste tests
zijn alvast hoopvol, al oogsten we voorlopig alleen kladblokken.
Biologisch verantwoorde teelt, the future looks bright ... En dan horen
dat het papierMaatje heeft gewonnen? Een ware slag in het gezicht dat
we daar niet opkwamen.
Gisteren was Senne te gast op het SP.a crisisberaad
op het hoofdkwartier van de partij. Niet als politiek waarnemer of
deelnamer aan de debatten omtrent de mogelijke naamswijziging op vraag
van Bert A., doch Senne werd aangezocht om de catering te verzorgen.
Even dacht onze kleine sarcast aan broodjes met Anciauxvis, maar
uitendelijk koos hij voor toastjes met zalm. Ook absoluut niet te
versmaden natuurlijk. De SPa-ers lieten het zich welgevallen. Senne
dacht er even aan om achteraf zijn naam te veranderen in Wesley, zonder
zijn ouders daarin te kennen. Maar een uurtje of twee en menig toastjes
met zalm later was hij daar al weer van afgestapt.
Vandaag werd vake met verstomming geslagen. Na de wekelijkse inkopen
bij bakker Temmerman en slager Rudy stootte hij immers op nonkel en
zoon die onafgebroken intens hun blik naar boven richtten. Vake vreesde
even dat God zelf in hun huis was binnengedrongen, maar werd gelukkig
snel gerustgesteld toen hij zag dat ze aan het kijken waren naar de
dakwerker die bij de buren een werkje opknapte. Blijkbaar kiest Bert
voor werkzekerheid. Let u ook op de rode pretoogjes van nonkel Jeroen.
En tot slot een persoonlijke mededeling voor Sonja van het UZ in Jette
en tevens een van de grootste fans: als ik nog eens langskom in het
ziekenhuis (hopelijk niet te veel meer), dan wil ik graag eens samen op
de foto met jou! Dat hoeft niet per se zoals je collega's van Spoed,
maar daar valt uiteraard over te klappen.
Bewogen. Zo kunnen we deze dag wel omschrijven. De
kleine Senne wilde hoge ogen gooien en wou meebieden op de partijkaart
en de post van Bert Anciaux. Maar de kleine vergiste zich en bood per
ongeluk op de 'merknaam' (?) Lijst Dedecker. Foutje daar. Gelukkig had
hij er nog geen halve cent voor over, zodat zijn bod verdween in de
massa hoogoplopende biedingen op e-bay.
Neen, dan maar weer zaken doen in Polen. Het Bosman-bier (zie ook vorig
bericht) werd in al zijn vormen aan de nodige smaaktests onderworpen.
Maar trop is teveel en al gauw dook een fenomeen op dat in
studentenmiddens bekend staat als Delirium. Weet je wat ik zie als ik
gedronken heb? Allemaal beestjes om me heen ... Let u vooral op de
niets ontziende en gevaarlijk ogende brandweereend. Eén tip nog, kies
nooit
een BOB, want volgens mensen die het kunnen weten zou dat pas aanzetten
tot overmatig drankgebruik. De wereld gaat kapot.
In de Grooten Oorlog werd smokkelen streng bestraft.
Ook vandaag wordt over smokkelpraktijken niet licht overgegaan. Toch
kreeg Senne op niet volledig legale wijze een wel erg kostbaar product
in handen. Vanuit Krakow, via Mechelen bereikte ons immers een
godendrank met een al even hemelse naam (klik op de foto om te vergroten). Het betreft een lichte pils,
vol van smaak, goudblond en met toetsen van hoppe en versgemalen gerst.
Na een uitgebreide proeverij stelde Senne voor de lokale Poolse
brouwerij over te nemen. Binnenkort dus misschien wel in uw superette,
uiteraard gevolgd door de TV-serie en het boek: De Smaak van Den
Bosman. Nazdrovje!
Maakt u zich vooral geen zorgen, voor de rest gaat alles goed.
Wat gaan we eten? In veel huisgezinnen een dagelijks
vraagstuk. Wij stuurden Senne op pad verkleed als beer, om - geheel in
de traditie van de jagers-verzamelaars van 50.000 jaar geleden - op
zoek te gaan naar wat voedsel. En dat deed hij. Na een goed uurtje was
hij al terug met 350 gr gerookte Schotse zalm First Quality. En dat in tijden van
crisis! Het is dan ook nog maar eens bewezen dat Senne een kind van
zijn tijd is, een Consumensje die het zich makkelijk maakt en gewoon de
Colruyt binnenstapt. Volgende keer gaan we wel weer zelf naar de Aldi.
Verder vandaag bakken respect voor Gert Verhulst en zijn vriend Hans
Bourlon. Vooral die eerste slaagde er in om te starten met zijn twee
vingers in de kont van een dyslectische bobtail en vandaag de titel van
Manager van het jaar in de wacht te slepen. Respect. En dan weten dat
je stinkend rijk bent en je dagen kan slijten op Honolulu en dan een
pretpark overnemen in Coo en daar een winstgevende business van maken.
Respect. En dan nóg verder doen. Dat getuigt pas van
doorzettingsvermogen en arbeidsethos. Respect. Gertje, als je dit leest
en ons huisje eens passeert, mogen we met jou dan eens op de foto?
Het was even schrikken. Senne had deze week zijn
'bijna-uit-België-vertrokken'-ervaring. Het had dit keer niets te maken
met de vaderlandsche politieken toestand, maar met den
meteorologischen. De eerste sneeuw was voor onze kleine vriend al
genoeg om stevig na te denken om zijn land te ruilen voor warmer
oorden. Een trekje dat hij van zijn vake heeft. Door het 'miljaarde,
aan sneeuw is nu eens niets goed tenzij je er voor betaalt tijdens je
winterverlof en er skilatten aan je voeten hangen'-gevoel sloeg Senne
zelfs helemaal lime (zeg dezer dagen niet gewoon 'groen', maar gebruik
het hippere 'lime') uit. Het heeft even geduurd eer we hem gekalmeerd
hadden. Ziet hij er niet potent uit? ; )
Komt daarbij het onheidspellende nieuws als zouden de Hollanders
binnenkort voor het eerst sinds 12 lange jaren opnieuw als gekken op
schaatsen beginnen rijden langs zompige polders, bevroren moerassen en
diepgevroren beken. Een mens zou voor minder een zonnedansje doen.
Een mens zou het uit het oog verliezen, maar ook
meteoren razen dezer dagen gesapig door het heelal. Zo luisterde Senne
vanochtend via een radar van de Amerikaanse luchtmacht in Texas naar
echo's van voorbijvliegende meteoren. Ondanks de bewolking viel het
geluid volgens onze meteorenjager nog mee (www.spaceweatherradio.com).
Naar het schijnt vloog ook Frank De Winne daar ergens vrolijk rond.
Verder kunnen we in het grootste geheim en enkel tegen u lezer van deze
blog, vertellen dat het Japanse automerk Toyota in stilte en ver weg
van alle media en concurrenten werkt aan een auto op zonne-energie. Er
wordt gefluisterd dat dit top secret project zich in Buggenhout achter
de sporthal aan het voltrekken is, maar wij willen niets gezegd hebben.
Groen! heeft in een vlaag van blind vertrouwen alvast een bestelling
geplaatst. Eerder prutste Toyota ook al met zonnepanelen op een van hun
vorige modellen dat werd voorgesteld in Berlijn. Bij gebrek aan
geschikte pitspoezen werd Senne opgevoerd als aantrekkingspool. Het
model haalde om begrijpelijke redenen slechts een beperkte verkoop.
En dan is er de nieuwjaarsduik. Geen hond die begrijpt waarom een mens
daar aan deelneemt, maar mensen zitten dan ook anders in elkaar dan
honden. De Noordzee is anders bezwaarlijk te genieten, maar bij -4°C
lijkt me dat nog net iets minder aangenaam te zijn voor lijf en vooral
ledematen. Senne wou gaan maar kreeg geen toelating van ons, zijn
ouders. Hij was daar niet mee akkoord. Soms moeten we eens streng zijn,
anders denken ze op den duur dat ze alles mogen, nietwaar.
Drukke dagen dezer dagen. Want er zijn niet alleen
de feesten, er is ook de samenscholing van Christelijke jongeren
georganiseerd door de broederschap van Taizé in Brussel. Duizenden
jongeren troepten samen om te bidden, zingen en elkaar te ontmoeten.
Een beetje vrede op aarde waar Senne - met zijn open geest - graag even
van ging proeven.
Vanmorgen, voor het vertrek naar de Heyzel - voor de Taizebijeenkomst
dus - troffen we onze zoon aan de ontbijttafel, de krant van gisteren
aan het lezen en tegelijk aan het fulmineren tegen de huidige regering.
Let u op het opgeheven vingertje, overduidelijk een vrouwelijke trek
van deze voor de rest volkomen mannelijke vent. Zijn gesprekspartners
wensten niet op de foto te staan, maar mochten we wel vermelden met hun
initialen: WM en HVRomp. Nog even melden dat Senne aan het eind van het
gesprek met een goed gevoel ging douchen en dat hij "best gelooft in de
slaagkansen van de nieuwe formateur".
Tot zover.
