foto's en commentaar bij mijn geboorte, mijn eerste weken en wie weet wat nog allemaal
11-01-2009
Smokkel
In de Grooten Oorlog werd smokkelen streng bestraft.
Ook vandaag wordt over smokkelpraktijken niet licht overgegaan. Toch
kreeg Senne op niet volledig legale wijze een wel erg kostbaar product
in handen. Vanuit Krakow, via Mechelen bereikte ons immers een
godendrank met een al even hemelse naam (klik op de foto om te vergroten). Het betreft een lichte pils,
vol van smaak, goudblond en met toetsen van hoppe en versgemalen gerst.
Na een uitgebreide proeverij stelde Senne voor de lokale Poolse
brouwerij over te nemen. Binnenkort dus misschien wel in uw superette,
uiteraard gevolgd door de TV-serie en het boek: De Smaak van Den
Bosman. Nazdrovje!
Maakt u zich vooral geen zorgen, voor de rest gaat alles goed.
Wat gaan we eten? In veel huisgezinnen een dagelijks
vraagstuk. Wij stuurden Senne op pad verkleed als beer, om - geheel in
de traditie van de jagers-verzamelaars van 50.000 jaar geleden - op
zoek te gaan naar wat voedsel. En dat deed hij. Na een goed uurtje was
hij al terug met 350 gr gerookte Schotse zalm First Quality. En dat in tijden van
crisis! Het is dan ook nog maar eens bewezen dat Senne een kind van
zijn tijd is, een Consumensje die het zich makkelijk maakt en gewoon de
Colruyt binnenstapt. Volgende keer gaan we wel weer zelf naar de Aldi.
Verder vandaag bakken respect voor Gert Verhulst en zijn vriend Hans
Bourlon. Vooral die eerste slaagde er in om te starten met zijn twee
vingers in de kont van een dyslectische bobtail en vandaag de titel van
Manager van het jaar in de wacht te slepen. Respect. En dan weten dat
je stinkend rijk bent en je dagen kan slijten op Honolulu en dan een
pretpark overnemen in Coo en daar een winstgevende business van maken.
Respect. En dan nóg verder doen. Dat getuigt pas van
doorzettingsvermogen en arbeidsethos. Respect. Gertje, als je dit leest
en ons huisje eens passeert, mogen we met jou dan eens op de foto?
Het was even schrikken. Senne had deze week zijn
'bijna-uit-België-vertrokken'-ervaring. Het had dit keer niets te maken
met de vaderlandsche politieken toestand, maar met den
meteorologischen. De eerste sneeuw was voor onze kleine vriend al
genoeg om stevig na te denken om zijn land te ruilen voor warmer
oorden. Een trekje dat hij van zijn vake heeft. Door het 'miljaarde,
aan sneeuw is nu eens niets goed tenzij je er voor betaalt tijdens je
winterverlof en er skilatten aan je voeten hangen'-gevoel sloeg Senne
zelfs helemaal lime (zeg dezer dagen niet gewoon 'groen', maar gebruik
het hippere 'lime') uit. Het heeft even geduurd eer we hem gekalmeerd
hadden. Ziet hij er niet potent uit? ; )
Komt daarbij het onheidspellende nieuws als zouden de Hollanders
binnenkort voor het eerst sinds 12 lange jaren opnieuw als gekken op
schaatsen beginnen rijden langs zompige polders, bevroren moerassen en
diepgevroren beken. Een mens zou voor minder een zonnedansje doen.
