Onlangs zat we te bladeren in onze olympische documentatie en even stonden we stil bij een opvallende vaststelling: sporters van het organiserende land komen telkens sterk uit de hoek tijdens de Olympische Spelen. Dat wordt bevestigd door de meest recente edities. In Sydney was Australië top, in Athene werd ‘sportdwerg’ Griekenland een Europese grootnatie en in Peking kon je de sporten waarin geen enkele Chinees een medaille behaalde wellicht op één hand tellen. Het zal in 2012 in Londen niet anders zijn. De Britten scoorden in Peking al heel goed met 47 medailles. Maar nu al, 3 jaar voor de Spelen, is duidelijk dat er gepresteerd moet en zal worden. Groot-Brittannië is een medaillekaper in sporten zoals paardensport, baanwielrennen en roeien. China behaalde meer dan 100 medailles voor eigen volk, wellicht loopt het voor de Britten niet zo een vaart, maar toch durven we een oogst van rond de 80 stuks voorop te stellen.

De voorbije maanden toonde de Britse sportnatie dat ze ook in een aantal andere sporten doorgestoten is tot de wereldtop. Denken we maar aan de Europese hockeytitel van de Engelse mannen, het verbluffende gemak waarmee Alistair Brownlee de zeges in het triathlon aan elkaar rijft en de finaleplaats van de Engelse voetbalvrouwen op het EK. Op het WK atletiek in Berlijn bleek nu al dat Groot-Brittannië één van de weinige Europese landen is die de strijd kan aangaan met het Amerikaanse en Afrikaanse geweld. Ook in de overige sporten zullen ze hun mannetje of vrouwtje staan. Denk maar aan Thomas Daley (duiken), Andy Murray (tennis), Mark Cavendish (wielrennen) en Nick Dempsey (zeilen). Slechts enkele namen, maar er zijn er zoveel meer. Hou het allemaal maar eens een jaartje in de gaten.

Een bijkomende conclusie bij dit alles is dat alle organiserende landen na de Spelen een terugval kennen. De Australiërs bleven in Athene en Peking ver uit de buurt van wat ze ‘thuis’ presteerden. Griekenland behaalde in Peking nog vier medailles (geen enkele gouden) en de Chinezen brengen ook al veel minder in dit post-olympisch jaar. Benieuwd of de sportgekke Britten hierin verandering brengen na 2012.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Joerie Devreese is een sportliefhebber pur sang. Eentje die nog wakker blijft om echt alles te volgen. Sinds vier jaar organiseert de Deurlenaar de Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. Regelmatig geeft Joerie -exclusief voor deze blog- zijn kritische kijk op de sport en op de Olympische Spelen. Meer nieuws over de komende Olympische Spelen vind je op zijn blog www.bloggen.be/deolympischedroom.

Na een lange periode zonder competitievoetbal maakte Chongqing Lifan de verre verplaatsing naar Dalian Shide FC. Het werd een nipte 1-0 nederlaag. Onverdiend alweer. "Beide ploegen moeten wat spelers missen", begint Piet zijn terugblik op de match. "Bij Dalian ontbreek James Chamanga. Hij speelt met de nationale ploeg van Zambia tegen Algerije. Ahn Jung-Hwan, ex-international van Korea (hij speelde en scoorde op het WK), is geel geschorst. Wij zullen vooral Huan missen. Hij kreeg in onze laatste thuismatch twee keer geel. Toni is er ook niet bij, maar het is de vraag of hij zelfs zonder rugklachten tot de selectie zou behoren. Ik weet zeker van niet.



Tijdens de eerste 10 minuten hebben we problemen om de bal in onze ploeg te houden. Vooral onze flankverdedigers lijken bang te zijn om bij balbezit vrij te lopen en mee te voetballen. Komt daar nog bij dat onze rechterback ook verdedigend foutjes maakt. We kunnen niet anders dan hem na 28 minuten te vervangen. Lee komt in zijn plaats. Na die eerste 10 minuten gingen we wel beter voetballen. De scheidsrechter fluit echter heel irritant alles tegen ons. De pers sprak de dag na de match over een nooit geziene partijdige leiding. Dat wil hier in China wel wat zeggen. In de 22ste minuut doet onze keeper in dezelfde fase twee wereldreddingen. Eerst op een schot van heel dichtbij van hun Congolese spits en ook de rebound van de goedgevolgde nr. 25 weet hij met een klassereflex uit zijn doel te slaan.

In de tweede helft zijn we doorlopend de betere ploeg, conditioneel ook sterker dan Dalian. De kansjes die we krijgen kunnen we echter nog niet afmaken. In de 28ste minuut: strafschop. Dat kan niet anders. Hun nr. 20 valt in het duel met Yu, hij slaat met de hand de bal weg van voor de voeten van onze rechtsbuiten die ging scoren. Iedereen zag het, jaja meneer kl.tescheidsrechter, jij ook. Fluiten deed hij echter niet. ’t Strafste komt nu. Ter hoogte van de cornervlag op onze helft zwaait de lijnrechter voor een overtreding in ons voordeel. De ref fluit, maar geeft vrije trap voor Dalian. De bal vliegt over iedereen heen, inworp voor ons. De scheids fluit en geeft strafschop voor Dalian. Zelfs gelach op de tribunes bij het thuispubliek. Twee van onze spelers krijgen nog geel wegens protest. Hun kapitein trapt, onze keeper stopt de bal, maar kan hem niet klemmen, de rebound is voor hun spits, 1-0. In blessuretijd had Johnny er 1-1 moeten van maken, dedju toch. Hij kan de nochtans prima voorzet van Kris van dichtbij niet binnentikken. In China is het de gewoonte dat na affluiten alle spelers in de middencirkel op een rijtje gaan staan om scheidrechters en tegenstrevers een hand te schudden. Op aangeven van onze kapitein is heel onze ploeg, bij wijze van protest, onmiddellijk naar de kleedkamer gelopen. De ontgoocheling is groot, we hadden kunnen winnen en verdienen zeker een punt."

De oudste nog in leven zijnde Olympiër van België heet Frans De Blaes. Hij werd geboren op 17 september 1909. Morgen viert hij dus zijn 100^ste verjaardag. Dat was een goeie reden voor het BOIC om naar Mechelen te trekken en er Frans De Blaes te vieren. Gaston Roelants, voorzitter van de Vereniging van Olympiërs in België, feliciteerde hem in naam van BOIC-voorzitter Pierre-Olivier Beckers en de raad van bestuur van het BOIC. Waren verder nog aanwezig: Roger Vanmeerbeek, Ivo Fierens, André Vandeput (voorzitter van het Kanoverbond en gewezen secretaris-generaal KBKV) en Herman Naegels (voorzitter van de kanoclub Mechelen en deelnemer aan de Spelen van 1968 en 1972). Frans De Blaes was topsportatleet kajak in de jaren ’30. In 1936 nam hij deel aan de Olympische Zomerspelen van Berlijn in de K-2 1000m.

Het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité wil België uitspelen als dé trainingsplaats bij uitstek voor buitenlandse delegaties die zich in de beste omstandigheden wensen voor te bereiden op de Olypische Spelen van Londen in 2012. Zo heeft het BOIC een selectie van topsportinfrastructuur in ons land gemaakt die ze in het buitenland wil promoten. Het Joël Smets BMX Circuit in Dessel staat mee op de lijst. “We voelen ons zeer vereerd,” reageert BMX 2000- voorzitter Frank Smets.

België heeft belangrijke troeven om een graantje mee te pikken van de Olympische Spelen die van 27 juli tot 12 augustus 2012 in Groot-Brittannië worden georganiseerd. Ons land ligt slechts een kanaal en enkel klifrotsen van de Olympische stad Londen verwijderd. Buiten snelle transportmiddelen heeft België bijkomende troeven die het verblijf van Olympische atleten, maar ook van supporters en toeristen, zeer aangenaam, comfortabel en uniek zullen maken en dit aan zeer interessante prijzen. Via provincies, gemeenten en steden is een lijst opgemaakt met sportinfrastuctuur die in aanmerking kan komen voor Olympische trainingen van buitenlandse delegaties. Op basis van deze informatie en na overleg met de betrokken sportfederaties is deze lijst verder verfijnd. BMX 2000-voorzitter Frank Smets kreeg van het BOIC het bericht dat het Joël Smets BMX Circuit mee op deze lijst staat. Sinds de vorige Spelen in Peking is BMX immers een Olympische sport.

“We kregen de vraag of we bereid zijn om ons circuit open te stellen voor trainingsstages vanaf 2011 en voor acclimatiseringsstages in de zomer van 2012,” zegt Frank Smets. “Ik heb onmiddellijk laten weten dat we de buitenlandse toppers met open armen zullen ontvangen.” Of er inderdaad landenteams gebruik van zullen maken, blijft natuurlijk de vraag. Frank Smets: “Ik denk niet zozeer aan Europese landen, maar eerder aan Zuid-Amerika of Australië. Zij komen een tweetal weken voordien richting Europa vanwege de jetlag, net zoals wij twee weken eerder naar ginder gaan voor een WK. In de periode dat ze hier zijn, zullen ze zeker trainingsmogelijkheden zoeken. En waarom niet in Dessel.” Het Joël Smets BMX Circuit maakte dit seizoen naam binnen de Europese BMX-wereld. Eind mei vonden er de Ronden 9 en 10 voor het Europees kampioenschap plaats. Na afloop kwalificeerde de Europese bond UEC de wedstrijden als de best georganiseerde Europese Ronden in jaren.

Piet De Mol heeft de prima reflex om niet telkens op de platgelopen paadjes te stappen. Naast de grote toeristische trekpleisters heeft de Brabander ook oog voor de kleine detilas. Daar waar de toeristen vaak niet komen. Het levert telkens weer mooie kiekjes op.

Piet De Mol heeft ondertussen toch al vreemde culturen gezien, maar in Beijing kijkt hij zijn ogen uit. Genieten geblazen! Op het dak van de wereld als het ware.

Piet De Mol bezocht naast de Muur ook de Verboden Stad, een must voor elke toerist in Beijing.

Piet De Mol maakte van een competitieloze periode in het Chinese voetbal gebruik om even weer wat cultuur op te snuiven. Hij trok naar Beijing, de stad van de Olympische Spelen 2008. Enkele olympische sites vergastte hij eerder al met een bezoek, toen Lifan in Peking moest spelen, nu trok de Brabander naar enkele andere plaatsen, zoals de Chinese Muur. De komende dagen halen we herinneringen op aan de mooiste maand in onze journalistieke 'carrière'. Dankzij de foto's van Piet. Bedankt!

Onze onstilbare en voortstuwende exploratiedrang brengt ons tot in Yangshuo. In Italië is het ‘Napels zien en sterven’, van Yangshuo zegt men ‘de Li zien en sterven’. Sterven zullen we niet doen in dit charmante stadje dat het ooit was. Vroeger het mekka voor trotters die hier tussen twee steden door kwamen uitpuffen, maar ondertussen is Yangshuo één groot winkelpaleis geworden. De buitenlandse toeristen zijn een minderheid geworden, de Chinese ‘nieuwe rijken’ (de groeiende middenklasse) geven meer uit. Hoewel de aard van de stad veranderd is, toch is ze daarom niet onaangenaam. Cafés en eethuizen zitten vol jongeren die luidkeels zingen en plezier maken. Muziek en souvenirkraampjes vullen de straten. Het is er op de koppen lopen.



Deze hectische consumptietempel laten we maar al te graag achter ons. We logeren in een goedkoop Chinees hotelletje op het platteland, alweer als enige westerse toeristen en dat vinden we juist fijn. We worden er trouwens in de watten gelegd door de ‘mémé’ die ons ganse Chinese litanieën uiteendoet waar we geen jota van begrijpen! Men bezoekt Yangshou vooral voor de verpletterende omgeving. De fiets is voor ons het vanzelfsprekende vervoermiddel om de streek te verkennen. We laveren op de slingerende paden tussen rijstvelden, moestuintjes en fruitboomgaarden, door nog intact gebleven dorpjes en over talloze bruggetjes (Dragon Bridge e.a.). De landschappen zijn wondermooi, maar dat wist je al. Plaatselijke kleurrijke markten, werkende boeren met eg en waterbuffel (!), eendenhoeders, onverwachtse ontmoetingen, … we krijgen het allemaal voorgeschoteld. Alsof een oude prentkaart tot leven is gekomen.



We snuisteren rond in enkele oude dorpjes langs de oevers van de Li. Charmante haventjes en schilderachtige vissersbuurten met lemen woningen, opkrullende daken en dakpannen met eeuwenoud patina zijn een streling voor het oog. Hier lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Geen souvenirwinkels te bespeuren, alleen een milde sereniteit en ‘warme’ mensen. Soms kijkt de lokale bevolking ons argwanend aan en we zien hen denken: ‘Wat doen die vreemdelingen hier?’ We lachen vriendelijk en vragen in ons beste Chinees de weg: ‘Ni hao. Vlaanderen zai nar?’ Het ijs is gebroken, we worden overrompeld door een woordenvloed aan Chinese klanken en … staan vervolgens geen stap verder.



Nog steeds onder de indruk van de rijstterrassen van vorige week, vallen we van de ene verbazing in de andere. Het absolute hoogtepunt in deze streek is onze boottocht op de Li-rivier tussen het overweldigende karstgebergte. We kiezen voor een minder commerciële boottocht op een bamboevlot vanuit Xingping. Vóór dag en dauw varen we uit, want dan is er nog geen file op de rivier. De ochtendnevel hangt nog tussen de bergen en zorgt voor een mysterieuze atmosfeer. We varen het meest adembenemende stuk van de Li af met grillige rotslandschappen. Alsof we midden in een dramatisch filmdecor zitten. De grandeur van het karstgebergte is ronduit indrukwekkend. Al mijn superlatieven zijn opgebruikt om ook deze prachtige rotsformaties te bewierroken. Onbewust produceren we veel oh’s en waws!



Om deze uitzonderlijke dag af te ronden, genieten we van het klank- en lichtspel ‘Sanjie Liu’ dat geregisseerd wordt door filmproducer Zhang Yimou, de man die eveneens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in goede banen leidde. De openluchtvoorstelling met 600 acteurs heeft de Li-rivier met zijn typische karstbergen als achtergrond. Het decor is een orgie van kleuren, kostuums, licht, melodisch gezang en dans. We laten ons volledig meeslepen door de magie van de show. Wondermooi en stijlvol!



Culinair heeft Yangshuo heel wat te bieden. De authentieke keuken met krachtige smaken en originele aroma’s doet ons watertanden. De verrukkelijke streekspecialiteiten klinken als muziek in de oren: in bier gesmoorde vis, dronken eend, bijenlarven met cashewnoten, geneeskrachtige soepen, haantestikels of stierenpenis overgoten met een sausje … Ik heb er enkele geproefd, en ze smaken oprecht beter dan ze lezen.



In Yangshuo vinden we ook nog enkele Vlamingen. Bart Batsleer, afkomstig uit Gent, woont reeds twee jaar in Guilin en is leraar Engels aan de universiteit. In zijn vrije tijd neemt hij toeristen op sleeptouw en gidst hen door deze prachtige streek die zoveel te bieden heeft (www.backtonature.org.cn). We genieten van een culinair onderonsje (beerfish), in het gezelschap van Fenling (zijn Chinese vriendin), Marleen en dochter Anouk (2 Vlaamse toeristen die toevallig met Bart op pad zijn) en wisselen gretig reiservaringen uit. In de ‘Overpoort’ van Yangshuo, te midden van het bruisende uitgangsleven, runt Steven Jespers, 28 jaar en afkomstig uit Leuven, reeds twee jaar de Reggae bar ‘Kaya’ (www.kayabar.cn). Bob Marley zwaait er de scepter en wij laten ons even wegzakken in de Jamaicaanse sfeer van het etablissement. Een verademing tussen al het typische Chinese vermaak.



Een bezoek aan de ‘levensmiddelenmarkt’ is niet voor gevoelige zieltjes. Een microkosmos komt tot leven, doch naast de klassieke groenten- en fruitafdeling, is er ook de vlees- en vissector waar de dieren/vissen ter plaatse worden geslacht. Jawel, ook de hondjes die zielig zitten te wachten … Het is een andere cultuur die wij niet snappen. Clandestien nemen we enkele foto’s.



Al twee maanden onderweg waarvan 1 maand China. Wat missen we het meest in het land van President Hu Jintao en premier Wen Jiabao? Naast een stevig Belgisch biertje en een pot choco, een portie goede manieren!!

Groeten,
Gella

Volg de wereldreis van Gella op: www.gellagoesglobal.be en laat gerust een reactie na op haar site.