Hola amigos, De wegen van de pelgrims kruisen voortdurend elkaar. Zo zag ik wéken geleden enkele keren een gitaar voorbij wandelen. Iets meer respectvol gezegd : een meisje met een gitaar in de rugzak. Enig contact was er niet. Enkel een "buen camino" en weer weg was ze. Tot ik ze weer zag met nog 2 andere jonge dames. Aan de toegangspoort van de refugio die nog dicht was. Ik stuurde een foto van hen door. De "zweudse" en de 2 Bulgaarse. Remember ??? Ook dan had ik meteen de gitaar herkend. Twee dagen later had ik voor de eerste keer regen. Vanonder mijn poncho zag ik weer een eigenaardige creatuur voorbijkomen. Ook met een poncho... maar een met een torentje op. Daar leek het toch op. Iets verderop zat ze gehurkt langs de kant van de weg. Ik dacht : het zal toch niet waar zijn zeker ? Kan ze nu echt niet wat méér discreet ... je weet wel wat. Onder haar torentje stak de gitaar. Maar nee, ze was paddestoelen aan het plukken. Ze was in de wolken. Haar favoriete "muchrooms". Ze was er helemaal weg van. Sinds haar 6e ging ze in Bulgarije champignons zoeken en plukken. En nu, ook hier op haar Camino.!!! De dag kon niet meer stuk. En zij plukte verder en ik ging verder. Tot ze me weer inhaalde en me, fier, haar oogst toonde. In het plastic zakje die ze eerder van mij gekregen had. En vanaf nu waren we blijkbaar vrienden. Maar toch liet ik "de gitaar" weer alleen verder gaan. En in Castrillo de los Polvazares, waar ik me geïnstalleerd had... daar was ze weer. Op zoek naar vrienden die ze maar niet terugvond. Dus moest ze wel verder met mij. Je bent jong en je wil wat ... en dan kom je dat (Eddy) tegen. Ze zocht in het dorp naar bar waar jongeren 's avonds muziek speelden. Ze vroeg me om mee verder te zoeken. We vonden de bar maar het was sluitingsdag. Maar de deur stond op een kier en dan moest Eduardo er toch eens aan trekken. En binnen zaten er een 5-tal plaatselijke jonge mensen wat te praten. Was ik alleen geweest dan hadden ze me waarschijnlijk de deur gewezen. Maar met de jonge juffrouw erbij... dat veranderde de situatie helemaal. Ze begon wat te tokkelen op haar "reis"-ding maar er werd vlug een échte Spaanse gitaar bijgehaald. En wat toen volgde : hemels. Ik zal het woord nu maar ook eens gebruiken : whaw !!! Ze is professional en begint eind augustus een wereldtournee. En ik mocht meegenieten van een privé-concert. Begin september speelt ze in Barcelona en ook in Parijs. Er misschien heen.
Waar ik gisteren was ..... ? Geen verslagje .... ? Hoe kan da nu ..... ?
Wel ... ik ben in slaap gevallen en toen ik wakker werd had ik geen zin meer.
-Als ik 's morgens vroeg vertrek heb ik sinds kort ( toch al ruim een week) gezelschap. Van een koekoek. En het moet er ene uit de Vlaanders zijn want hij roept "koekoek-koekoek" zonder enig accent. Zéker geen Spanjaard. Ook op weg naar Compostela zeker ? -Af en toe ontmoet ik een Chinees. Op de Camino een zeldzaamheid. Een Chinees met een fototoestel op zijn buik. Net als een Japanner. Alles fotografeert hij. Alles wat beweegt en alles wat stilstaat. Zo heeft hij ook een foto van mij, toonde hij me gisteravond. Echt een mooie foto. Kunstig, professioneel. Ik vroeg om het me op te sturen via e-mail. Als ik het goed begrepen heb moet hij eerst toelating vragen in China. Net als hij toelating moest vragen om naar de camino te komen. Zijn naam : miauw. Makkelijk te onthouden. -Nu volgen enkele korte etappes. Ik ben toe aan de lastigste van de hele weg. Morgen leg ik slechts 6km af. Om goed uitgerust de tocht naar de Cruz de Ferro aan te vatten met nadien de afdaling naar El Acebo. Eerst omhoog aan 20% stijgingspercentage en dan steil en gevaarlijk naar beneden. De eerstvolgende keer dat ik terug op de blog ben leg ik wel uit wat "hoogtemeters" zijn. Als er morgen connectie mogelijk is ... so long. Eddy
Gisteren na het doucheke was ik even naar de winkel gegaan. Toen ik ik de kamer kwam had zich iemand in het bed, naast het mijne, genesteld. Ik schrok me rot. Het was James(Jim). Weet je nog ... den discipel van Jezus van een tijdje geleden. En blij dat hij me terugzag ! Beleefdheidshalve deed ik dan ook maar een beetje enthousiast. De Zuid-Koreaan was hij de dag voordien kwijtgespeeld. Het waren 14 heerlijke dagen geweest samen, zei hij. Nu moest hij alleen verder. Toen hij , deze morgen, bijna klaar was heb ik me teruggetrokken in de toiletten. Zonder krant maar toch een kwartier lang. Gelukt.
Dank aan de Arme Klaren en zij die eieren droegen. Het heeft wat geregend maar telkens als ik ergens binnen zat. En niet veel. Als jullie dan toch nog eieren over hebben ... gelieve de actie te herhalen. De huidige weersvoorspellingen zijn : een week lang regen.
Ook dit trio moest nog even wachten. Maaaar ... met een fles rode wijn erbij. Glazen zijn overbodig. De middelste is een Zweedse (een zweudse) en de 2 andere uit Hongarije
Mijn voeten doen het goed. Geen blaren, geen ingegroeide teennagels. Wat dit betreft : het kan niet beter.
Ik ben een trage wandelaar. Tijdens mijn tocht heb ik amper 3 anderen voorbijgestoken. Maar er zijn er al honderden die me voorbijstaken met : buen Camino. Als aanmoediging. Ik had er, tot nu toe, geen erg in. Helemaal niet. Maar deze morgen waren alle Paaseieren al weg. Niets meer te bespeuren. Ja, hallo. Hadden ze me niet beter wat minder een goeie reis gewenst en nog wat eieren laten liggen ? 'k Ga later in Kortrijk eens bij Leonidas binnengaan en 't is dan weer vergeten.
Wat me onderweg reeds enkele keren opviel was dat er aan de vensters van de bars (in Spanje is een bar --- een gewone cafe, hé)een opschrift hing : "hay limonada". Wil zeggen : er is limonade. Hoezo limonade ? Er is, heden ten dage, toch overal Cola, Aquarius, Fanta en limonade. Ik ging ergens binnen en aan de toog zat er een limonade te drinken. Vermoedelijk al een tijdje want hij wist niet meer van welke parochie hij afkomstig was. Zo zat. Blijkt limonade hier sangria te zijn. Doch met meer fruit en kaneel. Je moet het verd... toch maar kunnen uitleggen, hé. Je komt thuis, poepeloere zat en dan zeggen dat het van de limonade is. En 't is dan nog niet gelogen. Ik ga straks chocomelk gaan dringen. Geloven jullie dat ook ?
Volgens de Camino-boekskes zou ik nu precies in het midden van de Camino zitten. Maar in de 3 vorige dorpjes waar ik voorbijkwam claimen ze die eer. Dus ... 't zal hier ongeveer de helft zijn. Voor de kenners : ik ben nu in Sahagun. Morgen is het Paasdag. 'k Zal wat vroeger opstaan om eieren te rapen. Tot morgen.
Iedere namiddag start ik mijn pc om te zien hoe er werd gereageerd op mijn blog. Andermaal ... please... doe het niet via e-mail maar via "gastenboek - voeg toe) anders is de kans groot dat ik het niet onder ogen krijg. De Canadezen en de non uit El Salvador ben ik kwijtgespeeld. maar eerst nog iets over het koppel van over de grote plas. Toen ze in Burgos waren zijn ze naar de mis geweest in de kathedraal. Héél precies op hun 40e huwelijksverjaardag. Gevolgd door een "tête-a-tête" in een of ander restaurant. Morantisch (of is het romantisch ?), hé !!! Verdere details werden er niet verstrekt. Ofwel waren en geen of .... Stttt. Ik heb toen, die avond, bij de non geslapen. Allée ... toch in dezelfde kamer. Vandaag, na het verlaten van Carrion de los Condes, lagen er 17km voor de voeten. Onderweg niets. Helemaal niets. Om de warmte te vermijden was in al onderweg in het donker. En het was middag als ik het eerste dorpje bereikte. Dan heb ik er maar de riem afgelegd. Zalig is het hier. Twee albergues(refugio's) naast elkaar. Een gemeentelijke met zwembad en een privé. Maar ze komen goed overeen. De ene kan/mag de faciliteiten van de andere gebruiken. Rond, of beter gezegd, in het zwembad is er nog weinig activiteit. Het water is nog te koud. Hoe koud ? Twee centimeter koud. Begrijp je ? Hopelijk zijn mijn "coureurkes" uit Oeselgem zich al goed aan het voorbereiden voor de tocht naar de Vogezen. Ik zorg er alvast voor dat ik tijdig terug ben. Ook dit wil ik niet missen. Wat een voorjaar ?!?!
Ziezo, de was hangt te drogen. 't Is warm, de zon schijnt. Dus het zal vlug droog zijn. Ik loop regelmatig een Canadees koppel tegen het lijf. Mevrouw heeft last van de achillespees en doet verder op pijnstillers. Ook loopt ook een Schotse non mee. Dus ... weeral bingo !!! Maar 't is een aangename. Een "droge komiek". Het is zij die voor de humor zorgt. Ze is 16 jaar actief geweest in El Salvador. Ze heeft dus in het échte leven gestaan. Nu is ze teruggeroepen door haar oversten en zal, waarschijnlijk, uitgezonden worden naar Afrika. Maar ze zegt dat ze er geen problemen mee heeft dat iemand anders haar levensloop bepaalt. Als ook zij nu nog gaat bidden voor mij dan kan het niet meer stuk. Sinte Pieter zal mij al kennen als ik daarboven arriveer. En 't is nog niet gedaan. Weet je waar ik vannacht, en tot morgenvroeg, verblijf ? Bij de Zusters van de Heilige Geest in Carrion de los Condes. In het klooster. 't Is hier al non wat poten en oren heeft. Maar allemaal stokoud. En vriendelijk. En klaar voor een babbel. De Espiritu Santo en ik ... zou dat nu nog wat kunnen worden ? De Heilige Week is hier, net als overal, aan de gang. Maar Witte Donderdag betekent hier nog héél wat anders dan naar naar de winkels gaan kijken in het stadscentrum van Kortrijk en/of naar de opening van de Paasfoor gaan. Ik ga straks alvast kijken wat ze er hier van bakken.
Zaterdag moest ik ermee ophouden, na ongeveer 12km, van de kou. Sindsdien is het helemaal omgeslagen en is het warm. Rond de middag 25 graden. En in de brandende zon en zonder enige vorm van beschutting... dan ben je wel blij dat je ter bestemming bent. Ook zo vandaag. De Spaanse hoogvlakte (meseta) doet de mensen puffen. Maar zoals ik al eerder zei ... 't is voor iedereen hetzelfde. Als het ritme er wat uitraakt is het tijd voor muziek. Met de iPod. De oortjes erbij en vooruit. Op de tonen van "Aux Champs Elysees" en "Glaasje op, laat je rijden" komen de kleine wonderen vanzelf. En met Lucie Loes hare " Gie, ge zet mien zèèkapeting" ben je er meteen vandoor. Straks meer. Nu de was uithangen ...
't Is al een tijdje geleden. Nou ja, twee dagen maar. Er was geen connectie waar ik zat. Ik ben al Burgos voorbij. Een grote stad met 180.000 inwoners. Met veel flanerende Spaanse families. Net als de "place m'as-tu-vue" in Knokke. Eerst dit : ik schreef eerder dat ik reeds 3OOkm op de teller had. Echter verkeerd uitgerekend. Ik heb er nu pas 317 gedaan en er moeten er nog 447 getrappeld worden. Volgens mijn boekje. Wat heb ik zoal meegemaakt ? Zondagmorgen was ik om 6u45 al weg. Meteen steil omhoog. Boven stond er een groot kruis. Van daar uit had je een mooi zicht op het dal en op de schitterende zonsopgang. En daar stonden 2 mannen, zij aan zij. Met elk een boekje in de hand. Ze vroegen of ik christen was en of ik wou meebidden uit de Bijbel. Ik bedankte beleefd maar vroeg of ze ik mocht filmen. Waarmee ze instemden. Achteraf vroeg de ene, een Amerikaan die me zei dat hij decipel van Jezus was, nogmaals of ik Christen was. Wat volgde was een pleidooi over het eeuwig leven, het testament, de Heilige Geest en God en klein pierke. Waarom moet mij dat altijd overkomen ? De tweede, een zuid Koreaan, bood me aan dat ik met hen mocht meelopen. Niet met den deezen, hé ! Ik heb ze dan maar duidelijk gemaakt dat ik dat graag wou doen maar dat ik om gezondheidsredenen zeer traag vooruit kwam en dat tegelijkertijd wandelen en praten voor mij niet mogelijk was. Of ze het zullen gemerkt hebben dat is aan het "plantrekken" was weet ik niet maar ze zullen voor me bidden, veel bidden. 't Zal nodig zijn. Maar allée serieus ... hun inzet verdiende respect. En dat het ik dat ook getoond. Maar het mag toch niet té lang duren. Ik heb ze sindsdien nog niet teruggezien. Morgen kom ik voorbij in Castrojeriz. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Hasta mañana.
Niets speciaals ze melden vandaag. Alleen dat ik het koud had. Alhoewel ik deze morgen vertrok met : een onderhemd, t-shirt, fleece trui. En onderweg heb ik nog mijn kway moeten aantrekken. Zo koud. Maar de wind vanachter. Ik ben dan maar ook (volledig verkleund) gestopt na 14km. In de Albergue Municipal van Villafranca Montes de Oca(gemeentelijke albergue). Prijs : 5euro. Naar de oude kant maar super proper. De hospitalen heeft onmiddellijk de verwarming aangelegd. In de slaapzaal kunnen er 24 slapen maar we zijn nog maar met 3. Elk in een uithoek. Maar er kunnen er nog bijkomen. Tot morgen.
Ik was al rond 5u30 wakker deze morgen. En rond 6u hoorde ik plots de piano intro van een liedje van Edith Piaf. Het lied : la Foule. Ga eens naar YouTube... dan hoor je het ook. Het kwam uit de iPhone van die stinkerd van boven mij. Na een beetje draaien en keren in zijn bed had hij hem gevonden en zette hem af. En dan maar verder slapen. Ongeveer 10 min later weer hetzelfde. Weer afgezet en verder geslapen. Een van zijn copains begon al te morren. Even later weer hetzelfde liedje. Zijn vriend : Michael, how it's possible? Ik dacht : die zal ik eens bij zijn pietje hebben. Ik heb immers hetzelfde liedje op mijn iPod staan. En toen begon ik eraan. Die van hierboven kwam bijna zot. Hij dacht natuurlijk dat het uit zijn machientje kwam. En eraan schudden, erop kloppen... allemaal op het stop te zetten. Ik zette dan de mijne uit en begon na 2min opnieuw. Bijna hadden de anderen "den Michael" vermoord. Laat hem nu maar verder uitzoeken wat er fout is gelopen. Mijn dag is alvast zeer grappig begonnen. Zo denk ik er toch over. Eddy
Dag iedereen, Gisteren kwamen 5 nette, jonge Amerikanen zich installeren in de kamer waar ik sliep. Tot deze die boven mij sliep zijn schoenen uittrok. Maar jongens toch, stinken, stinken. En geen klein beetje. Waatschijnlijk al 300km ver met dezelfde kousen en zonder zijn voeten te wassen. Ik ben dan maar een wandeling gaan maken en als ik terug kwam stonk gans de kamer. Ik heb dan maar de vensters wagenwijd opengezet en met mijn neus tussen mijn duim en wijsvinger duidelijk gemaakt wat ik ervan dacht. Ik heb hem ook verwezen naar de douche met enkel de woorden : please, sir. Het heeft geholpen. Waar zijn schoenen en kousen achteraf beland zijn ... ik zou het nie weten maar ik heb ze niet meer gezien en vooral niet meer geroken. Bij mij geen slecht woord over de Spanjaarden ... maar hun mitraillette-Spaans. Zo vlug. Amaaai (net Annemie Struyf, hé?). Als ze horen/zien dat je twee woorden Spaans spreekt beginnen ze eraan. Un poco despacio, por favor(een beetje trager aub) haalt niet veel uit. En als het echt op mijn zenuwen begint te werken begin ik dan ik het plat Kortrieks : kbennekik van langs de kanten van Krommeleirens Brugge moa kweune ip de Koeiemart. En dan volgt er : no comprendo( ik versta het niet) . En dan ik terug : ik ook nie. Straks volgt er nog iets over die stinkers van hierboven. mvg Eddy
