Mijn voeten doen het goed. Geen blaren, geen ingegroeide teennagels. Wat dit betreft : het kan niet beter.
Ik ben een trage wandelaar. Tijdens mijn tocht heb ik amper 3 anderen voorbijgestoken. Maar er zijn er al honderden die me voorbijstaken met : buen Camino. Als aanmoediging. Ik had er, tot nu toe, geen erg in. Helemaal niet. Maar deze morgen waren alle Paaseieren al weg. Niets meer te bespeuren. Ja, hallo. Hadden ze me niet beter wat minder een goeie reis gewenst en nog wat eieren laten liggen ? 'k Ga later in Kortrijk eens bij Leonidas binnengaan en 't is dan weer vergeten.
Wat me onderweg reeds enkele keren opviel was dat er aan de vensters van de bars (in Spanje is een bar --- een gewone cafe, hé)een opschrift hing : "hay limonada". Wil zeggen : er is limonade. Hoezo limonade ? Er is, heden ten dage, toch overal Cola, Aquarius, Fanta en limonade. Ik ging ergens binnen en aan de toog zat er een limonade te drinken. Vermoedelijk al een tijdje want hij wist niet meer van welke parochie hij afkomstig was. Zo zat. Blijkt limonade hier sangria te zijn. Doch met meer fruit en kaneel. Je moet het verd... toch maar kunnen uitleggen, hé. Je komt thuis, poepeloere zat en dan zeggen dat het van de limonade is. En 't is dan nog niet gelogen. Ik ga straks chocomelk gaan dringen. Geloven jullie dat ook ?
Volgens de Camino-boekskes zou ik nu precies in het midden van de Camino zitten. Maar in de 3 vorige dorpjes waar ik voorbijkwam claimen ze die eer. Dus ... 't zal hier ongeveer de helft zijn. Voor de kenners : ik ben nu in Sahagun. Morgen is het Paasdag. 'k Zal wat vroeger opstaan om eieren te rapen. Tot morgen.
Iedere namiddag start ik mijn pc om te zien hoe er werd gereageerd op mijn blog. Andermaal ... please... doe het niet via e-mail maar via "gastenboek - voeg toe) anders is de kans groot dat ik het niet onder ogen krijg. De Canadezen en de non uit El Salvador ben ik kwijtgespeeld. maar eerst nog iets over het koppel van over de grote plas. Toen ze in Burgos waren zijn ze naar de mis geweest in de kathedraal. Héél precies op hun 40e huwelijksverjaardag. Gevolgd door een "tête-a-tête" in een of ander restaurant. Morantisch (of is het romantisch ?), hé !!! Verdere details werden er niet verstrekt. Ofwel waren en geen of .... Stttt. Ik heb toen, die avond, bij de non geslapen. Allée ... toch in dezelfde kamer. Vandaag, na het verlaten van Carrion de los Condes, lagen er 17km voor de voeten. Onderweg niets. Helemaal niets. Om de warmte te vermijden was in al onderweg in het donker. En het was middag als ik het eerste dorpje bereikte. Dan heb ik er maar de riem afgelegd. Zalig is het hier. Twee albergues(refugio's) naast elkaar. Een gemeentelijke met zwembad en een privé. Maar ze komen goed overeen. De ene kan/mag de faciliteiten van de andere gebruiken. Rond, of beter gezegd, in het zwembad is er nog weinig activiteit. Het water is nog te koud. Hoe koud ? Twee centimeter koud. Begrijp je ? Hopelijk zijn mijn "coureurkes" uit Oeselgem zich al goed aan het voorbereiden voor de tocht naar de Vogezen. Ik zorg er alvast voor dat ik tijdig terug ben. Ook dit wil ik niet missen. Wat een voorjaar ?!?!
Ziezo, de was hangt te drogen. 't Is warm, de zon schijnt. Dus het zal vlug droog zijn. Ik loop regelmatig een Canadees koppel tegen het lijf. Mevrouw heeft last van de achillespees en doet verder op pijnstillers. Ook loopt ook een Schotse non mee. Dus ... weeral bingo !!! Maar 't is een aangename. Een "droge komiek". Het is zij die voor de humor zorgt. Ze is 16 jaar actief geweest in El Salvador. Ze heeft dus in het échte leven gestaan. Nu is ze teruggeroepen door haar oversten en zal, waarschijnlijk, uitgezonden worden naar Afrika. Maar ze zegt dat ze er geen problemen mee heeft dat iemand anders haar levensloop bepaalt. Als ook zij nu nog gaat bidden voor mij dan kan het niet meer stuk. Sinte Pieter zal mij al kennen als ik daarboven arriveer. En 't is nog niet gedaan. Weet je waar ik vannacht, en tot morgenvroeg, verblijf ? Bij de Zusters van de Heilige Geest in Carrion de los Condes. In het klooster. 't Is hier al non wat poten en oren heeft. Maar allemaal stokoud. En vriendelijk. En klaar voor een babbel. De Espiritu Santo en ik ... zou dat nu nog wat kunnen worden ? De Heilige Week is hier, net als overal, aan de gang. Maar Witte Donderdag betekent hier nog héél wat anders dan naar naar de winkels gaan kijken in het stadscentrum van Kortrijk en/of naar de opening van de Paasfoor gaan. Ik ga straks alvast kijken wat ze er hier van bakken.
Zaterdag moest ik ermee ophouden, na ongeveer 12km, van de kou. Sindsdien is het helemaal omgeslagen en is het warm. Rond de middag 25 graden. En in de brandende zon en zonder enige vorm van beschutting... dan ben je wel blij dat je ter bestemming bent. Ook zo vandaag. De Spaanse hoogvlakte (meseta) doet de mensen puffen. Maar zoals ik al eerder zei ... 't is voor iedereen hetzelfde. Als het ritme er wat uitraakt is het tijd voor muziek. Met de iPod. De oortjes erbij en vooruit. Op de tonen van "Aux Champs Elysees" en "Glaasje op, laat je rijden" komen de kleine wonderen vanzelf. En met Lucie Loes hare " Gie, ge zet mien zèèkapeting" ben je er meteen vandoor. Straks meer. Nu de was uithangen ...
't Is al een tijdje geleden. Nou ja, twee dagen maar. Er was geen connectie waar ik zat. Ik ben al Burgos voorbij. Een grote stad met 180.000 inwoners. Met veel flanerende Spaanse families. Net als de "place m'as-tu-vue" in Knokke. Eerst dit : ik schreef eerder dat ik reeds 3OOkm op de teller had. Echter verkeerd uitgerekend. Ik heb er nu pas 317 gedaan en er moeten er nog 447 getrappeld worden. Volgens mijn boekje. Wat heb ik zoal meegemaakt ? Zondagmorgen was ik om 6u45 al weg. Meteen steil omhoog. Boven stond er een groot kruis. Van daar uit had je een mooi zicht op het dal en op de schitterende zonsopgang. En daar stonden 2 mannen, zij aan zij. Met elk een boekje in de hand. Ze vroegen of ik christen was en of ik wou meebidden uit de Bijbel. Ik bedankte beleefd maar vroeg of ze ik mocht filmen. Waarmee ze instemden. Achteraf vroeg de ene, een Amerikaan die me zei dat hij decipel van Jezus was, nogmaals of ik Christen was. Wat volgde was een pleidooi over het eeuwig leven, het testament, de Heilige Geest en God en klein pierke. Waarom moet mij dat altijd overkomen ? De tweede, een zuid Koreaan, bood me aan dat ik met hen mocht meelopen. Niet met den deezen, hé ! Ik heb ze dan maar duidelijk gemaakt dat ik dat graag wou doen maar dat ik om gezondheidsredenen zeer traag vooruit kwam en dat tegelijkertijd wandelen en praten voor mij niet mogelijk was. Of ze het zullen gemerkt hebben dat is aan het "plantrekken" was weet ik niet maar ze zullen voor me bidden, veel bidden. 't Zal nodig zijn. Maar allée serieus ... hun inzet verdiende respect. En dat het ik dat ook getoond. Maar het mag toch niet té lang duren. Ik heb ze sindsdien nog niet teruggezien. Morgen kom ik voorbij in Castrojeriz. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Hasta mañana.
