Laat dit het laatste stukje zijn. Verder ben ik te bereiken op mijn gewone adres : familiedavid@hotmail.com
Vooreerst dank aan de velen die mijn blog hebben gelezen en zij die er ook op hebben geantwoord. Het was leuk om 's avonds jullie opmerkingen en steunbetuigingen na te lezen. Ik heb het proberen luchtig te houden. Soms zat ik wel eens op iemands kap. Het was niet de bedoeling om iemand te kwetsen.
De eerste met wie ik de draak stak was Jim, de Amerikaan met de bijbel. En ook met die zal ik eindigen. We kwamen elkaar af en toe tegen. En de vriendschap groeide. En eergisteren, in het seminarie, was hij er ook weer. Samen met zijn zoon en schoonzoon stonden ze klaar om naar Madrid te vertrekken en van daaruit naar de States te vliegen. Hij sprak mooie woorden en eindigde, hoe kan het ook anders, met een gebed. Hoe mooi kan een mens zijn. Oh lord ! Het zou oneerbiedig zijn om het enkel naïviteit te noemen. En dan moest ook ik iets zeggen. En het kwam als van zelf. Ik herinnerde hem aan onze eerste ontmoeting. Op de berg, op palmzondag. Bij de mooie zonsopgang om 8u 's morgens. Ik zei : draai je eens om en kijk eens daar, naar de ondergaande zon met de kathedraal van Santiago de Compostela ernaast. En het was weer 8uur. En daar stond ik dan, hand in hand met Jim. Nét niet met de tranen in de ogen. Het scheelde niet veel hoor. Mooi, hé !? Muchas gracias. Adios. EddyEduardo de Bélgica
Ik ben omstreeks 11u aangekomen. En twee uur later ben ik ingetreden in het Klein Seminarie van Santiago de Compostela. Wie had dit gedacht ?
Neen, de uitdrukking klopt niet. Twee uur later heb ik mijn intrek genomen in het Klein Seminarie. In de albergue aldaar. Dat is al héél wat anders, hé. Ik had mijn eisen gesteld. Ik wou beginnen met de priesteropleiding. Met als voorwaarde om later dienst te doen als biechtvader. Enkel dat ! Om de vrouwen die kwamen biechten dat ze overspel hadden gepleegd eens goed op de rooster te leggen. Met alle nodige details. Als ik iets doe wil ik het ook goed doen. Maar ze konden mij niets beloven. Het mag niet allemaal van dezelfde kant komen. Niet dus ! Morgen hang ik de toerist uit. Met de tourbus ga ik naar Finisterre en Murcia. En zondag met de trein naar Hendaye(Frankrijk). Van 9u55 tot 20u52. Wordt wellicht de meest langdradige dag sinds 31 maart. 't Hoort erbij. Vanuit Hendaye wordt het moeilijker. Misschien moet ik uitwijken naar Biaritz of Bayonne en van daaruit ... Ik zoek nu verder. Salut. Er volgt nog 1 blogske en dat is het gedaan.
Vooreerst : ik zat er niet op te wachten ... op het al dan niet vergissen van bed van de juffrouw. Wil de details over het verder verloop... hier volgen ze. Dus, ze was zich aan het opsmukken voor een "sortietje". Strakke t-shirt, mascara op, smeren, smeren, smeren ... en weg. Als ik vannacht opstond om naar toilet te gaan, dan was ze nog steeds niet terug. En vanmorgen was het bed nog steeds onaangeroerd. De slaapzak nog netjes op haar bed en haar rugzak ernaast. Ze had niet met haar slaapzak geslapen maar vermoedelijk met een "gelukzak". Alweer ... alhoewel. Toen ik omstreeks 7u3O de albergue buiten stapte kwam ze aangehuppeld. Ze zal er vermoeid uit. Maar ze zag er ook content uit. Santiago was eventjes ver weg geweest. Bijna iedere dag is er een "toevalligheid". Omstreeks 11u zal ik iets te drinken en dacht na over de afgelopen week. Hoe zou het zijn met "den Hollander" met zijn pijnlijke ballen ? Zou hij terug naar huis zijn of zou het "over" zijn? Terwijl ik aan hem zit te denken hoor ik plots : hoyiiii. En daar was hij dan. Ik vroeg hem onmiddellijk : hoe is het nou met je ballen? Alles tip- top ik orde ermee, was zijn antwoord. Normaal spreek je iemand niet zo aan maar hier was het op zijn plaats. Een écht aangename babbel gehad. Over The Beatles, de hippies met hun flower-power, over Radio Veronica. Ik voelde me weer 16 jaar. Hij leek indertijd sprekend op Bjorn Borg. en wat hij met die lookalike had aangevangen. Bekijk maar de foto van die langharige en oordeel zelf maar. Morgen nog 12 te doen en dan ben ik er. Vermoedelijk rond de middag. Doeiiii EddyEduardo
Nog 38km te doen. Al 726 achter de rug. Morgen volgt er nog een zware opdracht. Een beetje lang en een beetje veel omhoog en omlaag. Ofwel maak ik er een tweedaagse van. Zal afhangen van de conditie en het weer. En dan zou de grote entree in Santiago moeten volgen. Tien km waarvan 4 naar beneden. Omheen het vliegveld en dan 't stad in. Maar dit is voor vrijdag of zaterdag. Ik zit hier nu op mijn bed met mijn laptop op mijn knieën. Aan mijn linkerzijde is er hier een begonnen met een boomke door te zagen. Hopelijk is hij ermee klaar tegen vanavond. En aan mijn rechterzijde is er zich een jongedame aan het opmaken. Die zal vermoedelijk nog een stapje in de wereld zetten, vanavond. Hopelijk vergist ze zich nadien niet van bed. Alhoewel !
Kunnen jullie het lezen ? Nog 100km. 't Is al van eergisteren. Om de km staat er zo eentje. Ik ben net km51 voorbijgelopen.
Tweede foto :
Het lijkt misschien wat kerkhofachtig. Maar helemaal niet hoor. 't Is een typische constructie uit Galicie. Hier worden, na de oogst, de maïskolven in gedroogd en bewaard. Het is zodanig opgebouwd dat muizen en ratten er niet bijkunnen. Mooi, hé ?
Met RedBull krijg je vleugels. Maar zonder ook. Jim had het gisteravond nog gezegd. Na jou dipje van vandaag zal het morgen veel beter gaan. Waar hij die wijsheid vandaan haalde weet ik niet maar het is waarheid geworden. Vandaag liep ik als over wolkjes. Jimmy heeft zijn informanten, vandaar.
Vandaag ben ik in Melide, op 51km van Santiago. In een refugio die nog maar net zijn deuren opende. De hospitalero : een Marokkaan. Hij heet Ahmed of Mohammed of Farrouck of Abdoul. Ik weet het niet meer precies. Maar het is een van die vier. Ze noemen immers bijna allemaal zo. Wie weet zit ik hier vanavond geknield op een tapijtje, richting Mekka.
