Museum: Wiels

Wiels: Ann Veronica Janssens Serendipity

1. Hoe ben ik op het idee gekomen?

Ik zocht nog een tweede opdracht voor dit trimester.
Ik was er wel meteen al uit dat het een museum ging worden.
Alleen wist ik niet goed hoe ik er moest aan beginnen.
Na een tijdje te zoeken op internet, had ik uiteindelijk ook niets interessant gevonden.
Want het moest iets zijn dat enerzijds vernieuwend was en anderzijds modern was.
Het moest dus een modern museum zijn, waar meer was dan een schilderij tegen de muur.
Na een tijdje denken en erover te praten met vrienden, had er iemand een idee om naar Wiels te gaan.
Ik heb eens op de site gaan kijken, schreef het adres op en vertrok er meteen naar toe.


Hoe ben je naar daar gegaan?

Ik dacht eerst eens met de trein en de metro te gaan, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de auto.
Het is eenvoudig en snel, net wat ik nodig had.
Eens de bestemming bereikt, het museum is gelegen in Vorst.
Een beetje meer uitleg over het gebouw zelf.
Op het eerste zicht vond ik de buitenkant van het museum helemaal niet mis.
Het is een klassiek gebouw met moderne accenten in.
Het is gelegen in Vorst en heeft een parking wat wel handig is.
Eens binnen kom je in een soort van restaurant terecht.
Nadien heb je een trap, waar je terecht komt op de ticketverkoop.
Het is een relatief goedkoop museum.
We betaalden voor 3 personen 10 euro.
Ik heb nu wel niet meteen een idee van hoeveel een museum ongeveer kost, maar dit lijkt me een schappelijke prijs.


Een beetje meer uitleg over het museum.

Het museum stelde de werken van Ann Veronica Janssens tentoon.

Ann Veronica Janssens experimenteert met het ongrijpbare. Toch probeert de kunstenares eerder te experimenteren met de verschillende vormen en verschijningen van het ongrijpbare dan ze werkelijk vast te houden. Haar werk is gebaseerd op de zintuiglijke ervaring en op het samenkomen van het lichaam en de ruimte. Ann Veronica Janssens gebruikt licht, kleur, geluid als tastbare materialen voor haar experimenten rond perceptie van de ruimte en beweging. De bezoeker – die ze desoriënteert/verwart door de wijziging/deconstructie van de gekende ruimte – wordt geïntegreerd in haar installaties. Alle zintuigen worden aangesproken om het immateriële zichtbaar en tastbaar te maken.

Van deze experimenten van fenomenen die zich moeilijk laten vatten worden in Wiels verschillende excessen, verschuivingen en grensgevallen getoond : retinale verblindingen, lichtbombardementen, uithollingen, hoogtevrees, oververzadiging, knipperen, constant geluid, vertragingen... Tussen deze fenomenen die zich op de rand van de visuele en auditieve stabiliteit bevinden, worden een tiental nieuwe sculpturen getoond, waaronder zes grootschalige displays die een ware onderdompeling vormen, bestaande uit licht-, kleur-, geluidsbaden.

De meeste sculpturen zijn niet te fotograferen ... maar te ervaren.

http://www.wiels.org/site2/event.php?event_id=143&

Wat vond je van het museum?

Ik vond het museum echt niet interessant.
Je komt toe in de eerste zaal, daar zit je in een donkere kamer.
Waar een scherm hangt en daar wordt een cirkelvorm op geprojecteerd, dit heb je toch op een minuut gezien.
Daar is nu eens niets echt interessant aan.
Dan zijn er mensen die daar zich neerzetten en daar een 20 minuten naar zitten te kijken.
Dit vind ik niet normaal, die mensen keken daarnaar terwijl als ik gedaan had met gans het museum te bewonderen, want ongeveer een 30 minuten geduurd heeft, zaten die mensen daar nog steeds naar dat doek te hangen.
Eens in de tweede kamer vond ik het eigenlijk nog slechter, daar lag een soort balk in een grote kamer en in de hoek had je dan twee grote baffels waar een soort geruis uit kwam.
Dit vond ik ook weer geen nut hebben, wat valt daar nu aan te zien.
Eens op de tweede verdieping kreeg het museum net iets meer waarden van me, het begon te beteren.
Met men boekje in men hand waar de uitleg van elk werkstuk op stond, zette ik men tocht verder.
In de volgende kamer was er een soort balkje dat licht gaf, je zou het zien reflecteren op een andere muur, dit zag ik dus niet.
Dan had je een kamer die echo vrij was en waar je in kon.
Dit vond ik wel leuk, als je niks zei hoorde je niks en daar kan je tenminste eens van genieten van de stilte. En waar er niks rond je een is, niemand kan ons horen en wij hoorde niemand.
Het volgende stuk was een steen die aan een koord hangt dit had volgens mij geen enkele betekenis, dit kan toch iedereen maken en heeft toch geen extra waarden.
Uiteindelijk waren er nog een paar werkstukken.
Tot in de voorlaatste kamer, daar waren weer baffels met oorsuizingen.
Dit deed bij mij echt wel pijn aan mijn oren, ik wou er zo snel mogelijk uit want ik kreeg er hoofdpijn van.
Uiteindelijk wouden we naar de laatste kamer gaan, maar die was al afgesloten en kon je niet meer bezoeken.
Dat vond ik wel spijtig omdat het de leukste kamer ging zijn had ik gehoord van een vriend.


Heb ik mijn grenzen verlegt?

Ik vind wel dat ik mijn grenzen verlegt heb omdat ik normaal gezien nooit naar een museum ga.
Dat was misschien de derde keer dat ik een museum geweest ben.
De andere twee keren waren met school.
Ik doe dat gewoon niet graag denk ik, of ben er niet echt geïnteresseerd in.
Misschien zou dit wel het geval zijn moest het echt iets heel speciaals zijn.
Maar dit museum had wel niet allemaal schilderijen wat eigenlijk een positief punt is, maar het had werken dat echt op
niets sloegen.
Uiteindelijk vind ik wel dat ik mijn grenzen verlegt heb en heb ik kennis genomen met kunst.
Ik heb geleerd dat kunst niet enkel een schilderij kan zijn, maar ook veel modernere dingen kunnen zijn.


Recensies.

In Folkstone, Engeland, geboren en in Brussel, België, wonende en werkende kunstenares,

Ann Veronica Janssens is een beeldhouwer van het licht, van het geluid en van de ruimte. Ann Veronica Janssens gaat bijna altijd op minimale wijze te werk zonder echt bij de minimal art te horen. Dat haar werk echter wel eens met de minimalistische stroming in verband wordt gebracht komt door de heldere vormgeving en de materiaalkeuze: transparant, glanzend of juist verdicht en schijnbaar ontoegankelijk.

Het materiaal waarmee ze werkt is zeer uiteenlopend van aard. Soms gebruikt ze betonblokken, bakstenen al dan niet verpakt in aluminium folie, glas, spiegels. Dikwijls weerkaatst het licht en ook de omgeving en dit zorgt voor een verrassend optisch effect. Ze gaat zelfs nog een stap verder en vult een tentoonstellingsruimte met 'lucht' onder de vorm van stikstofdamp. Ze creëert banken waarin door lichaamswarmte de afdruk verschijnt van de persoon die erin zit. Ook met klank kan ze haar accent op de ruimte laten doorwegen, kan ze de ruimte bezetten. In andere kunstwerken gebruikt ze dan weer enkel woorden die aan het geheugen en de associatie van de toeschouwers appelleren.

Maar het belang van de relatie van deze voorwerpen tot de gegeven ruimte is kenmerkender. Ann Veronica Janssens werkt altijd in situ en haar werk heeft altijd betrekking op de ruimte: een open of gesloten ruimte, vol of leeg, klein of uitgestrekt. In elke tentoonstellingsruimte brengt ze minuscule maar soms ook complexe ingrepen aan.
Veel van die manipulaties staan in correlatie met de architectuur van het gebouw of plaats waar ze tentoonstelt. De toeschouwer kijkt zo op een heel andere manier naar die omgevende ruimte, ervaart ze op een andere wijze. Zij doet met haar vluchtige en vaak tijdelijke werken een beroep op de zintuigen van de toeschouwer. Wat overblijft is een impressie, die uit het subtiele samenspel tussen waarneming en verbeelding is gevormd.

Waarneming, ervaring, ruimte, leegte, tijd, (on)stoffelijkheid en oneindigheid zijn de sleutelbegrippen in haar minimalistisch geïnspireerde oeuvre. Door het immateriële zichtbaar en voelbaar te maken, leidt de kunstenares de gedesoriënteerde bezoeker binnen in een universum van onbekende ervaringen. Anders dan de conceptuele kunst, die juist afstand nam van de esthetische ervaring van het object, prikkelt Ann Veronica Janssens juist de zintuigen in haar kortstondige installaties waarin zij de bezoeker tot acteur maakt. Beleven, bewegen, aanraken wordt middels haar werk gevoeld in lijf en leden. Tijd en tijdelijkheid worden gematerialiseerd doordat zij de voorwaarden schept. Wellicht geeft zij daarmee ook een andere kijk op dat verre verleden toen de meesters van de illusie met hun wolkenhemels de mens meevoerden naar de grens tussen hemel en aarde, tussen het nu en het hiernamaals. Paradoxaal genoeg worden de elementaire werken van Ann Veronica Janssens daarom wel barok genoemd.

sculpturen,
De situaties die Ann Veronica Janssens de bezoeker aanbiedt zijn sculpturen in de eigenlijke zin van het woord. Haar ruimtelijke ensceneringen zijn nooit vanaf een enkel punt te overzien, of het nu gaat om haar werk met holle spiegels of met minder tastbare materialen als geluid, licht, rook of mist.

Ann Veronica Janssens maakte eens een stapeling glasplaten waarin de kleuren groen, blauw en purper zichtbaar werden op de grens van lucht en glas Belgicisme - Objet dard, 1988.

Of zij articuleert een ruimte met spiegels en soms versterkt zij de illusie door de spiegel een bijzonder vorm te geven. De kijker wordt verleid hem aan te raken maar weet niet meer of hij nu convex (bolrond; naar de rand aflopend) of concaaf (holrond; naar rand oplopend), opaak (ondoorschijnend) of transparant (doorschijnend) isCorps noir, 1994.

licht, kleur, vorm > ruimte,
Het werk Phosphènes, 1995, toont op een conceptuele manier haar affectie hiervoor. Fosfenen zijn lichtverschijningen die men kunstmatig kan oproepen door met de vingers op de oogbol te drukken maar ook in bepaalde bewustzijnstoestanden kan waarnemen als verschillende vormen.

Soms laat zij het bij een enkel woord als zij de bezoeker via simpele naambordjes in de museale ruimte alleen maar de volgende tekst meegeeft: ‘Tien centimeter boven de grond vibreert het licht.' Openstelling Openmuseum, Hasselt 1997.

De angst voor de leegte wordt lichamelijk voelbaar als zij een ruimte vult met een dichte mist Horror Vacui, 1999.

In L'Espace Infini , 2002. De oneindige ruimte, wordt de figuur geabsorbeerd door het licht en de ruimte, zoals mystici op zoek naar een absolute beleving zich door het goddelijke licht laten overstralen.

Het rode object RAL 3002, 2002, verleidt en werkt in de ruimte door de vorm en vooral ook door de kleur.

2003 - In het paviljoen van De Verbeelding toont Ann Veronica Janssens een foto, een object en daarnaast een DVD met 5 filmpjes van haar en één filmpje over haar, gemaakt door Hans Theys. Op internet is eveneens een kort filmpje over haar te zien gemaakt door Hans Theys. Bekijk ook het filmfragment http://www.verbeelding.nl/

http://www.kunstbus.nl/kunst/ann+veronica+janssens.html

Enkele foto’s.

Zie skyblog voor foto's. (Omdat foto's op deze blog niet mogelijk was).
Je vindt de foto's onder deze link:
http://tom2foto.skyrock.com/

01-12-2009 om 21:21 geschreven door Tom  

01-12-2009 om 21:20 geschreven door Tom  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

22-11-2009 om 14:22 geschreven door  

Film: De helaasheid der dingen.

1. Inleiding.

Als eerste opdracht ben ik naar de bioscoop geweest.
Normaal gezien ga ik zelden naar de bioscoop en doe ik dit echt niet graag.
Maar ik heb men grenzen verlegt en ben met mijn vader, broer en mezelf naar de bioscoop geweest.
We zijn de film “De helaasheid der dingen” gaan kijken in de bioscoop de Kinepolis.

2. Hoe ben je erop gekomen?

Ik besloot dat ik voor mijn eerste opdacht naar de bioscoop ging gaan.
Alleen wist ik niet goed naar welke film ik ging kijken.
Ik vroeg eens rond om te horen welke films goed waren en welke niet, uiteindelijk hoorde ik van mensen zeggen dat de film “De helaasheid der dingen” een goede film is.
Van andere mensen hoorde ik dan weer dat deze film helemaal niet goed is.
Dus besloot ik zelf eens te kijken wat ik er van vond.
En de film had ook genoeg sterren in de krant “ De Morgen”.
Dus kon de opdracht doorgaan.

3. Waarom heb je dit gekozen?

Ik heb dit gekozen omdat ik eigenlijk helemaal niet graag films bekijk en al zeker niet graag naar de bioscoop ga.
Ik word daar zenuwachtig van.
Maar omdat een onderdeel van de opdracht is dat je u grenzen moet verlegen heb ik uiteindelijk besloten om de film te gaan bekijken.

4. Hoe ben je er geraakt?

De film ben ik met mijn vader, broer en ik gaan bekijken.
We vertrokken van thuis naar de bioscoop te Brussel.
We dachten dat dit niet lang zou duren om van bij ons thuis naar de bioscoop te gaan.
We vertrokken dus een halfuurtje op voorhand.
Ik dacht wie gaat er nu op een zaterdagavond naar de film gaan kijken?
Flink vergist dus, op de autosnelweg was het al van dat de eerste files.
Daar stonden we een dikke 10 minuten stil, dan op de weg naar de bioscoop zelf, aan de Heizel en de Expo dus, was er
ook weer een lange file.
Uiteindelijk eens op de parking was het zoeken naar plaats, het leek wel of iedereen net vandaag naar de film ging kijken.
We hebben ergens helemaal vanachter op de parking plaats gevonden.
Ik was al op van de zenuwen omdat ik ten eerste al niet graag naar een film kijk, ten tweede een bioscoop haat en ten
derde al dacht dat we het eerste stuk van de film gingen missen, door die files en parking.
Ik had er al meteen geen zin meer.
Maar we moesten nu wel gaan omdat we onze tickets al via internet gekocht hadden.
Een geluk dat we dit hebben gedaan of we hadden geen plaats meer.
De bioscoop zaal was uitverkocht op een paar lege zitjes na.
Uiteindelijk was de film nog niet bezig en konden we ons klaarmaken voor een Vlaamse film te kijken.


5. Een korte informatie over de film.

De film “De helaasheid der dingen is een Vlaamse film van de regisseur Felix Van Groeningen.
Het is een verfilming van het boek “De helaasheid der dingen” van de auteur Dimitri Verhulst.
De film heeft al tal van prijzen gewonnen.
Zo heeft het op het filmfestival van Cannes een prijs gewonnen.
Namelijk de prijs: Prix Art et Essai.
Dat is een onderscheiding van de organisatie die 3.000 onafhankelijke bioscoopzalen wereldwijd groepeert.
Maar ook tal van andere prijzen.
De première vond plaats op 7 oktober in België en Nederland.

6. Een korte inhoud van de film.

De film gaat over 4 broers die samen wonen en een zoon van één van de broers.
Ze wonen in een huis dat iets te klein is voor hun allemaal samen en dat niet echt meer in goede staat is.
Het is een familie dat er niet mee inzit dat de deurwaarder alles meeneemt.
Ze helpen elkaar en doen alles voor elkaar zolang je maar een echte Strobbe bent.
Één van de broers heeft een zoon, die Gunther noemt.
Maar Gunther ziet zijn moeder niet meer omdat zijn ouders uiteen zijn.
En hij noemt zijn moeder dan ook een vuile hoer.
De broers en Gunther amuseren zich vaak door op café te drinken, te roken en onnozel te doen.
Maar daardoor zijn de resultaten op school bij Gunther ook minder en moet hij vaak straf schrijven omdat hij vaak te laat op school komt.
Hij moet dan ook vaak bij de directeur op bezoek en die vraagt hem of het niet beter is dat hij op internaat gaat.
Maar dat wilt Gunther niet en hij wil bij zijn nonkels en vader blijven.
En leert een nieuwe vriend kennen, die pas nieuw op school is.
Maar na een tijdje mag hij zijn nieuwe vriend niet meer zien van de vader van zijn nieuwe vriend omdat hij de familie een marginale familie vind en denkt dat de nieuwe vriend van Gunther ook aan de drank en sigaretten gaat zitten.
Gunther is helemaal van slag en legt het thuis uit.
De vader van Gunther heeft weer veel te veel gedronken en is zichzelf niet meer.
Hij slaat Gunter en de dag nadien als hij beseft dat hij fout is laat hij zich opnemen in een afkickcentrum en Gunther gaat
op internaat.
Na een tijdje is de vader verlost van zijn drankprobleem.
Tijdens de film zie je ook momenten hoe Gunther is als hij volwassen is.
Hij heeft de zelfde fout als zijn vader gemaakt en heeft ook een kind bij een vrouw.
Gunther wil een zeer bekende schrijver worden en dat lukt hem ook.
Hij verkoopt tal van boeken.
Maar zijn vader is ook gestorven.

7. Wat is jouw mening van de film.

Ik vond de film zeker niet slecht.
Ik had al van veel mensen gehoord dat de film niet zo goed was.
Maar dat viel nog wel redelijk goed mee.
Het ging wel vaak over kakken, drinken en roken.
En dat was soms een beetje te veel van het goede.
Het was altijd hetzelfde over kakken, …
Er zat wel humor in de film, wat volgens mij wel belangrijk is bij een film.
Die humor was ook wel grappig, het was een andere soort humor, dan je gewoon bent in een film.
In de film zat ook wel niet echt een verhaal.
Je had Gunther die uiteindelijk wel nog een goed leven lijd.
Maar voor de rest zat er weinig spanning in, dat mocht er voor mij wel een beetje meer inkomen.
Uiteindelijk alle positieve en negatieve punten bijeen genomen was het een redelijk goede film.
Het was ook een Vlaamse film, waar humor inzat en zo een films zie ik wel graag.

Heb je u grenzen verlegt?

Ik vind van mezelf wel dat ik mijn grenzen heb verlegt.
Omdat ik normaal nooit naar de bioscoop ga.
Het is zeker al een paar jaar geleden dat ik nog eens naar de bioscoop ging.
Films zie ik ook zeker niet graag, thuis kijk ik misschien 2 maal per jaar een film.
En dat is dan als ik helemaal niet weet te doen.
Maar meestal ben ik die film dan al beu na een halfuurtje.
Hier was ik na een paar minuten al mee met de film en vond ik het wel geslaagd de film.
Ik had ook niet het gevoel van nu wil ik weg en kreeg ook totaal geen zenuwen van de film.
Dus ik vind van mezelf dat ik mijn grenzen heb verlegt en zal ik de toekomst iets vaker na de bioscoop gaan, maar nu ook weer niet elke maand.

8. Extra’s

8.1 Een recensie van de film “De helaasheid der dingen”.

http://www.movie2movie.nl/r94619-Recensie-De-Helaasheid-der-dingen.html

8.2 Een paar krantenartikels over de film “ De helaasheid der dingen”.

-'De Helaasheid der Dingen' lokt al 250.000 bezoekers

De cast van 'De Helaasheid der Dingen'.

Al meer dan 250.000 mensen zijn in de bioscoop gaan kijken naar de film "De Helaasheid der Dingen". Dat meldt Kinepolis Film Distribution vanavond in een persbericht. Ook in Nederland doet de film het goed, daar staat de teller al op 40.000.

De film van Felix van Groeningen kwam op 7 oktober in de zalen. "De Helaasheid der Dingen", naar het gelijknamige boek van Dimitri Verhulst, vertelt het tragikomische verhaal van de 13-jarige Gunther Strobbe die samen met zijn vader en drie nonkels bij zijn grootmoeder inwoont. "Het gezin leeft er in het smerigste kot van Reetveerdegem onder het motto 'God schiep de dag en wij nietsnutten ons er doorheen'", aldus Kinepolis.

"Aangenaam verrast"
De hoofdrollen zijn onder meer voor Koen De Graeve, Johan Heldenbergh, Wouter Hendrickx, Valentijn Dhaenens, Gilda De Bal en nieuwkomer Kenneth Vanbaeden in de rol van de jonge Dimitri.

Felix van Groeningen en producent Dirk Impens zijn volgens Kinepolis "aangenaam verrast" door de massale belangstelling. In een eerste reactie verklaarden ze minstens even verbaasd te zijn door de spontane reacties die de film uitlokt. "Onder meer de reacties van mensen actief in de bijzondere jeugdzorg zijn soms ronduit aangrijpend na het zien van de film." (belga/ka)

03/11/09 21u49

http://www.demorgen.be/dm/nl/2908/film/article/detail/1024905/2009/11/03/De-Helaasheid-der-Dingen-lokt-al-250-000-bezoekers.dhtml

-'Helaasheid der Dingen' valt alweer in de prijzen

'De Helaasheid der Dingen' heeft op het Europees Filmfestival van Cinésonne in Parijs drie prijzen in de wacht gesleept. De film van regisseur Felix van Groeningen won de prijs voor 'Beste Film', acteurs Koen De Graeve en Kenneth Vanbaeden deelden de prijs voor 'Beste Mannelijke Acteur' en de film kreeg ook de publieksprijs.

Eerder haalde 'De Helaasheid der Dingen' ook de 'l'Amphore d'Or' voor Beste Film op het Festival du Film Grolandais. Daarmee staat de teller momenteel op negen prijzen. In Frankrijk komt de film op 23 december in de bioscoop, zowel in de originele ondertitelde versie als in de gedubde Franse versie. (anp/svm)

23/10/09 15u20

http://www.demorgen.be/dm/nl/2908/film/article/detail/1019790/2009/10/23/Helaasheid-der-Dingen-valt-alweer-in-de-prijzen.dhtml

8.3 Een paar foto’s van mijn ticket.

Zie skyblog voor de foto's. (Aangezien ik de foto's niet kon uploaden op deze blog.)

De foto's vindt je onder deze link:
http://tom2foto.skyrock.com/

22-11-2009 om 00:00 geschreven door Tom