Ik ben Tom
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 01/01/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ik speel voetbal.
Dit is mijn blog voor het vak esthetica.
Er staan verschillende activiteiten op dat ik heb gedaan.
Zo staan er ook rec
Esthetica: Porfolio
02-06-2010
Museum: Hallepoort: Brussels Calling
Museum: Hallepoort: Brussels Calling
Inleiding.
Als laatste opdracht voor esthetica ben ik nog eens naar een museum gegaan. Dit heb ik gedaan omdat wegens ziekte niet meer op museumdag gegaan ben met school. Vorige keer had ik een modern museum, dus koos ik nu eens voor iets anders. We gingen naar de tentoonstelling in de Hallepoort in Brussel op zondag 30 mei 2010.
Een korte uitleg over de Hallepoort?
De Hallepoort is een voormalige stadspoort in Brussel. De poort staat in de Kleine Ring van Brussel, aan het einde van de Hoogstraat en het begin van de Waterloosesteenweg. Ze werd gebouwd in 1381 en is de enige Brusselse stadspoort die bewaard is gebleven In de 18e eeuw werd de stadsomwalling afgebroken en werd enkel de Hallepoort bewaard. In 1847 werd er het Musée Royal d'Armures, d'Antiquités et d'Ethnologie (Koninklijk museum voor wapens, oudheid en volkenkunde) in gevestigd. Het gebouw werd gerestaureerd en vergroot voor zijn nieuwe functie, waarbij het uiterlijk van de poort sterk werd aangepast door onder andere torens toe te voegen en een neogotisch dak. In 1889 was de collectie van het museum dusdanig gegroeid dat er in de Hallepoort alleen ruimte voor de wapenverzameling overbleef. Op 6 juli 2008 werd het museum heropend na een nieuwe serie renovatiewerkzaamheden. Inmiddels doet de Hallepoort, als onderdeel van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, weer dienst als museum.
Een beetje meer informatie over de tentoonstelling.
De tentoonstelling 'Brussels calling!' vindt plaats in de Hallepoort van 5 mei tot 29 augustus 2010. De titel verwijst naar het Eurovisie songfestival, een bij uitstek multicultureel evenement. Er wordt werk geëxposeerd van tien kunstenaars, afkomstig uit België en uit het buitenland, die allen op een moment in hun leven aangetrokken werden door Brussel. Gastcurator is de Nederlander Berend Hoekstra. Hij kwam tot het concept van de tentoonstelling toen hij nadacht over hoe verschillend de origines zijn van de in Brussel verblijvende artiesten en hoe uiteenlopend hun uvre zich ontwikkelt. De keuze van de werken is subjectief en persoonlijk, zonder specifiek thema, maar met artistieke kwaliteit als criterium. De stukken roepen allerhande associaties op. Een intellectueel spel is het echter niet. Het gaat om een duik in een wereld waar oog en geest vrij kunnen reizen. Het is een ode aan de menselijke geest. De kunstenaars bespelen uiteenlopende thema's zoals godsdienst, het abstracte, de verleiding van het Oosten, de geometrie en de lichtheid van het Westen. Er worden bruggen geslagen met de creaties van grote meesters uit het verleden zoals James Ensor, George Minne en Edgard Tytgat. Speciale aandacht gaat naar een triptiekje van de school van Rogier Van der Weyden. Bijna elke artiest kan gelinkt worden met een ouder kunstwerk. Zij hebben niet enkel een passie voor Brussel maar ook voor zijn rijke verleden.
Hoe ben je naar daar gegaan?
Ik ben met mijn papa en Xavier naar daar gegaan. Het was op 30 mei 2010. We zijn naar daar gegaan met de auto, voor het gemak, want we moesten om een bepaald uur terug in Halle zijn, dus hebben we voor de zekerheid de auto genomen in plaats van trein en metro. Want net aan de Hallepoort is ook dicht in de buurt een metro station.
Wat vond je van het museum?
Ik vond het museum helemaal niet goed, ik had er niet veel van verwacht en wou men grenzen wel eens verlengen. Maar ik wist niet dat ik het zo slecht zou vinden. Ik hield al niet echt van museums en het is er met dit museum zeker niet op verbeterd. Ik denk niet dat ik de persoon ben om naar museums te gaan, want dat is kijken en het schilderij of het kunstvoorwerp bekijken en beoordelen en blijven naar kijken. Maar als ik naar een kunstwerk kijk, kan ik er niet langer dan een minuut naar kijken, ik zie echt niks in dit soort kunst. Misschien moet ik volgend jaar beter eens een museum doen met moderne meubels of iets in die stijl, ik denk dat dit mij beter zal liggen. Maar naar dit soort museums zoals een kunstmuseum van geschiedenis zal ik zeker niet meer opnieuw doen.
Heb ik mijn grenzen verlegt?
Ik heb zeker mijn grenzen verlegt, want ik ben naar een museum geweest wat ik anders nooit zou doen. Het is nu wel tegen gevallen maar had ik dit nooit gedaan had ik nooit geweten dat dit soort museums of museums in het algemeen mij gewoon niet echt ligt. Ik denk dat museums en dit soort kunst mij gewoon niet ligt omdat ik er niet in geïnteresseerd in ben. Uiteindelijk vind ik dus wel dat ik mijn grenzen verlegt heb omdat ik kennis genomen heb met dit soort kunst.
Ik ben als opdracht voor esthetica naar een concert van Selah Sue gegaan in AB te Brussel. Ik had er veel van verwacht en deze verwachtingen zijn ook ingelost. Het was een zeer geslaagde avond, vol plezier. Ik heb zeker mijn grenzen verlegt want voordien was ik nog nooit naar een concert geweest.
Korte informatie over de Ancien Belgique.
De Ancienne Belgique, ook wel kortweg de AB genoemd, is een gebouw en concertzaal in Brussel, gelegen aan de Anspachlaan. Het gebouw wordt beheerd door de gelijknamige vzw.
Dit gebouw werd in 1857 een spektakelzaal en rond de jaren 1930 werd deze zaal zeer populair in het Brusselse nachtleven. Andere steden zoals Gent, Luik en Antwerpen hadden in die periode overigens ook hun Ancienne Belgique, uitgebaat door dezelfde familie Mathonet. Het theater in Antwerpen en Gent had officieel de naam "Oud België", maar de Franstalige naam werd ook in die steden veelvuldig gebruikt. Begin jaren 70 moest de zaal sluiten na jaren van verval. Hij werd gekocht door de Vlaamse Gemeenschap, en werd pas in 1980 weer geopend. Daarna volgde nog een volledige renovatie. Tegenwoordig wordt de zaal gebruikt voor concerten van lokale en internationale artiesten en groepen. Tegenwoordig wonen er jaarlijks zo'n 300.000 mensen een concert bij in de AB.
Wie is Selah Sue?
Selah Sue is een Vlaamse zangeres en is geboren op 3 mei 1989. Ze is een Belgische singer-songwriter. Ze is geboren in de Vlaams-Brabantse stad Leefdaal. Ze leerde op haar vijftiende op de akoestische gitaar spelen en begon toen ook al eigen liedjes te schrijven. Op haar 17de trad ze als jongste en enige vrouwelijke artieste op tijdens het opensongcontest Open Mic-avond in Het Depot in Leuven. Organisator en zanger Milow, of Jonathan Vandenbroeck, merkte haar op en vroeg haar op te treden in zijn voorprogramma. Later speelde ze ook nog in het voorprogramma van Jamie Lidell in Londen en Parijs en stond ze met Novastar in het Amsterdamse Paradiso. Twee van haar bekendste nummers zijn het akoestische 'Mommy' en 'Black part love'. Deze laatste werd in december 2008 als haar eerste single uitgebracht.
Hoe ben ik naar het concert geweest?
Ik ben met de auto tot daar gegaan. Samen met vrienden ben ik naar daar gegaan. Zij hebben me afgezet en ook terug meegenomen. Met vrienden is dat altijd veel leuker dan alleen en mijn vrienden kennen veel van dat soort muziek. Het concert was op 12 maart 2010.
Wat vond ik er van?
Ik vond het een zeer geslaagde avond, vol plezier. Ik had er op voorhand wel al veel van verwacht van Selah Sue want ik weet dat het een goede muzikant is en dat ik haar nummers en muziekgenre graag hoor. Ook was de sfeer in de AB heel goed en was alles heel goed georganiseerd en geregeld. De zaal is ook een heel leuke zaal om naar toe te gaan, want er hing een leuke sfeer. Ik keek er wel naar uit want het was de eerste keer dat ik naar een concert ging, voordien had ik dat nog nooit meegemaakt. En ik moet zeggen dat het heel goed mee gevallen is, ik had het zo leuk niet verwacht. De stem van Selah Sue is subliem, het wordt binnenkort een grote topper. Ook al denk ik dat het te zien is van concert tot concert want het is niet zo dat ik een concert van een schlager zanger ook even leuk zou vinden. Een concert is pas leuk als je echt van de muziekgenre houdt en als de muzikant je ligt. En dit was het geval en ik ga zeker nog eens terug naar een concert. Ondertussen heb ik zelf al mijn tickets van Couleur Café in Brussel besteld, dat is een festival waar ze dezelfde muziekgenres draaien en Selah Sue zal er ook zijn.
Heb ik mijn grenzen verlegt?
Ik heb zeker mijn grenzen verlegt vind ik, want een concert had ik voordien nooit gedaan. Ik had misschien mijn grenzen nog meer kunnen verlegen door naar een schlager concert of iets in dat genre te gaan maar ik wist op voorhand dat ik dat helemaal niet leuk zou gevonden hebben. Dus ben ik blij dat ik dat concert hier heb gedaan, wat heel goed meeviel. Ik heb ook men grenzen verlegt omdat ik normaal niet veel naar muziek luister en zeker niet naar zo een evenement ga. Maar het is goed meegevallen en ik ga opnieuw, deze keer ga ik naar Couleur Café in de zomer. Dat is ook in Brussel en het is in dezelfde muziek genre en deze keer komt ook Selah Sue.
Extras
Fotos van het concert.
Zie skyblog voor de foto's. (Aangezien ik de foto's niet kon uploaden op deze blog.)
Ik heb een strip van kuifje gelezen omdat ik eigenlijk nooit strips lees en dat helemaal niet graag doe. De naam van het strip is het geheim van de Eenhoorn. Een beetje meer uitleg over kuifje. Kuifje is de naam van de (fictieve) hoofdpersoon in De avonturen van Kuifje, een serie stripverhalen gemaakt door de Belgische striptekenaar Hergé (pseudoniem van Georges Rémi). De eerste strip verscheen op 10 januari 1929 in het Frans bij de uitgeverij van Le Vingtième die de verhalen eerder had gepubliceerd in 'Le Petite Vingtième', een jeugdbijlage van dit blad. Het eerste stripalbum van Kuifje is Kuifje in het land van de Sovjets waarin Kuifje in het Frans 'Tintin' wordt genoemd. De afbeeldingen zijn volledig in zwart-wit. Na de uitgave van Tintin en Amerique neemt Casterman de uitgave op zich en pas later zullen de albums in kleur verschijnen. De eerste vertalingen van Kuifje in het Nederlands verschenen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Kuifje is een verslaggever die in Brussel woont. In de Nederlandse uitgave woont hij bij een hospita mevrouw Vink. In zijn eerste avontuur gaat Kuifje voor journalistiek werk naar de Sovjet-Unie. Ook in Kuifje in Amerika gaat Kuifje op avontuur om verslag te doen. Kuifje is een beoefenaar van de bokssport en heeft een zeer brede interesse in politieke en wetenschappelijke zaken.
Vooral de eerste albums hebben een politieke lading maar er is ook zeker plaats voor humor. Deze balans is kenmerkend voor de Kuifje-strips. De afbeeldingen van auto's, gebouwen, vliegtuigen en zelfs hele steden in de Kuifje-strips berusten allemaal op de werkelijkheid. Maar de studie en onderzoek die dit vergde kostte Hergé een enorme hoeveelheid werk, waar hij geestelijk zelfs bijna aan onderdoor ging.
Een beetje meer uitleg over het strip zelf.
Het geheim van de Eenhoorn is een strip dat gaat over een maquette van een boot. Het verhaal begint op een rommelmarkt waar Kuifje een maquette van een boot koopt. Eens hij die maquette gekocht heeft zijn er verschillende personen die hem willen over kopen. Maar Kuifje wil hem niet verkopen, maar cadeau geven aan de kapitein. Eens thuis vraagt hij zich af waarom ze die maquette allemaal willen kopen. Later in het verhaal wordt er bij Kuifje tot twee maal ingebroken en ook bij de kapitein en de maquette van de boot is gestolen. Ze weten niet door wie en de politie ook niet ( de gebroeders Janssen). De politie is namelijk ook op zoek naar een meneer die portefeuilles steelt. Kuifje wordt nadien in het verhaal ontvoerd door twee mannen en die willen dat hij zegt waar Kuifje de twee perkamenten heeft verstopt, die in elk van de mast van 1 van de maquette zit verstopt. Want de voorvader van de kapitein heeft 3 maquettes gemaakt en elke maquette heeft 1 perkament, wie ze alle drie gevonden heeft en kan ontcijferen mag de schat hebben. Kuifje zegt niet waar ze liggen, want hij heeft er namelijk maar één. En hij probeert te ontsnappen en het lukt hem om te bellen naar de kapitein en hij zorgt ervoor dat de politie de 2 bandieten opnemen in het kasteel waar ze Kuifje naar ontvoerd hadden. Kuifje heef nu de drie perkamenten en kan het ontcijferen.
Wat vond je van het strip?
Ik vond het strip eigenlijk wel nog heel leuk, ik had nog nooit zo een strip gelezen. Ik dacht dat het zelfde ging zijn als een boek dat we voor Nederlands moeten lezen en dat het heel moeilijk leest. Dat je jezelf er ook moet doorsleuren om het einde van het boek te halen. Maar bij strips is het helemaal anders, het leest vlot, gemakkelijk en het is leuk om te lezen. Ook de prentjes maken het leuk, ze zijn mooi getekend en er zit in de strips van Kuifje wel een zeker spanning in gecombineerd met een beetje humor van de niet zo 2 slimme politieagenten ( Janssens). Ik zou zeker wel nog eens strips lezen van Kuifje want het is niet zo als en boek dat je er veel tijd mee verliest. Het leest snel en het is snel uit, zodat je snel aan een nieuw strip kunt beginnen. Want als ik lees dan lees ik niet graag lang, het moet kort zijn maar wel een zekere spanning inzitten. En dat hebben de strips van Kuifje wel. Ondertussen heb ik de kelder nog een aantal strips van Kuifje gevonden en ben ik ze ook al beginnen te lezen, zo heb ik de krab met de gulden scharen en de geheimzinnige ster ook al gelezen.
Heb ik mijn grenzen verlegt?
Ik vind wel dat ik deze keer mijn grenzen heb verlegt want het is normaal niet van mijn gewoonte om strips te lezen. Normaal gezien doe ik dat niet graag. Maar ik ben het beginnen te lezen en ik heb het in één keer uitgelezen. Ik vind het echt leuk om strips te lezen van Kuifje, misschien moet ik in de zomer zo eens een boek strip lezen. Dat lijkt me wel leuk, als het natuurlijk snel uit is, zodat ik snel aan een nieuw kan beginnen.
Enkele fotos van de kaft van het strip.
Zie skyblog voor de foto's. (Aangezien ik de foto's niet kon uploaden op deze blog.)
Ik ben op 28 mei 2010 naar de Jazz Marathon in Brussel gegaan. Samen met Maarten, Nele, Lotte, Emma, Laura en Xavier hebben we de trein naar Brussel genomen. Jazz is normaal een muzieksoort waar ik nooit naar luister, maar deze keer wou ik daar wel een uitzondering voor maken. Zo heb ik mijn grenzen verlegt.
Hoe ben je erop gekomen?
Ik moest nog een laatste opdracht doen voor esthetica en het moest iets met muziek worden. Een gewoon concert vond ik eigenlijk niets speciaals aan want dat kan je altijd wel doen. Het moest iets speciaal worden en als ik van de leerkracht hoorde dat er een Jazz marathon in Brussel was dacht ik eraan om daar naar toe te gaan. Dus besloot ik thuis eens te kijken op welke dagen we daar naar toe konden. Het was dus in het weekend van 28, 29, 30 mei 2010. Ik besloot er niet alleen naar toe te gaan en vroeg aan Xavier, Lotte en Maarten of ze mee wouden. Uiteindelijk zijn we met 7 mensen ernaar toe gegaan.
Waarom heb je dit gekozen?
Ik heb dit gekozen omdat ik wel eens wou weten wat Jazz eigenlijk is. Voor ik naar de marathon ben gegaan dacht ik dat Jazz relatief saai was en altijd hetzelfde was. Maar deze mening is verandert. Ik wou ook wel eens gaan omdat Jazz eens een ander muzieksoort is dan dat we in het dagelijkse leven horen op tv, radio, Het leek me een mooie uitdaging om mijn grenzen te verlegen.
Hoe ben je er geraakt?
We hadden zaterdag namiddag afgesproken aan het station. We hebben het in de namiddag gedaan zodat we morgens nog een beetje konden studeren en dan in de namiddag ons konden ontspannen. Maar in de namiddag begon het juist heel hard te regenen maar uiteindelijk zijn we toch gegaan. Eens we allemaal gearriveerd waren aan het station, namen we samen de trein naar Brussel, in de trein hebben we veel gelachen want we waren de hele tijd aan het zingen. Ook al zit ik niet graag op de trein en zeker niet naar Brussel maar het viel allemaal heel goed mee. Eens aangekomen in Brussel zijn we de Grote markt gepasseerd maar Lotte wou eerst ergens anders gaan omdat ze op internet gelezen had dat er op die andere plaats betere groepen kwamen. Dus zijn we naar daar gegaan. Op de terugweg hebben we wel nog even op de Grote Markt naar de groepen gekeken.
Een korte informatie over de Jazz Marathon.
De Jazz Marathon 2010 vond plaats in Brussel. Het werd er al voor de 15de keer georganiseerd. De Jazz Marathon 2010 had voor de speciale gelegenheid speciaal een ouderwetse danstent opgesteld op de Vismarkt. Dit jaar mocht de jonge groep LABtrio de aftrap geven van dit sfeervolle evenement.
Hoe is het in Brussel verlopen?
Eens we in Brussel waren zijn we meteen naar de plaats gegaan waar Lotte ons bracht, daar hebben we ons gezellig samen aan een tafel gezet dat was wel leuk. En dronken we er iets bij. Na daar een tijdje te zitten zijn de meisjes nog een pakje friet gaan kopen en ben ik even vooraan gaan kijken om van dichter fotos te nemen. Nadien zijn we nog even naar de Grote Markt gegaan om te kijken wat daar was.
Wat vond je van de Jazz Marathon?
Ik vond de Jazz Marathon eigenlijk niet echt heel speciaal. Ik had van de muzieksoort zelf niet veel verwacht en dacht wel dat het me niet zou liggen maar dat viel eigenlijk wel nog goed mee. Ik had Jazz eerder saai en inspiratieloos gevonden maar eens ik het daar hoorde was het nog wel vrij goed. Het is geen muziek om elke dag naar te luisteren maar wel zo een keer per maand. Ook is het helemaal niet inspiratieloos want er zit veel variatie in door de verschillende instrumenten. Dus de muziek Jazz zelf vind ik eigenlijk wel nog goed. Maar de marathon zelf vond ik niet helemaal geslaagd. Ik vond het vrij onprofessioneel en had er veel meer van verwacht. In het begin kwamen er steeds foute en krakende geluiden uit de boksen, nadien ging het beter. Ik had eerder gedacht aan iets groot waar veel volk zou op afkomen. Maar dat was niet het geval, het podium was wel nog vrij groot maar niet voor te zeggen dat het enorm groot was voor zo een evenement. Er was ook wel volk aanwezig, maar niet echt veel, er waren geen massa mensen aanwezig. Het was eerder een volksfeest, je zag wel aan de mensen dat ze gelukkig waren en dat ze het plezant vonden. En er was wel een aangename sfeer onder de mensen zelf, vooraan zaten de mensen mee te zwaaien met hun armen in de lucht. Dus vond ik het eigenlijk meer een volksfeest dan een evenement dat al 15 jaar mee gaat en waar elk jaar veel mensen op afkomen. Misschien had dat ook wel te maken met het weer, want het had net hard geregend en het was nog steeds lichtjes aan het regenen. Had de zon gestraald werd alles natuurlijk wel veel leuker en mooier. Maar al bij al vond ik het wel geslaagd dat ik geweest ben want zo heb ik de muzieksoort Jazz leren kennen en dat vind ik nog een vrij goed muziekgenre.
Heb ik mijn grenzen verlegt?
Ik vind van mezelf dat ik mijn grenzen ook deze keer heb verlegd want zonder deze opdracht was ik hier nooit naar toe gegaan en had ik de muzieksoort Jazz nooit leren kennen. Wel zou ik er niet opnieuw naar toe gaan want ik vond het echt niet zo professioneel. Maar de muzieksoort Jazz zal ik zeker nog eens opzetten en als ik een gelegenheid zie om nog eens naar Jazz concert te gaan zal ik dat zeker doen. Zo heb ik vernomen dat op de Gentse feesten ook Jazz wordt gespeeld, misschien ga ik deze zomer daar wel eens naar toe. Ik vind dus dat ik mijn grenzen heb verlegt want ik heb de muzieksoort Jazz ontdekt. Wel vind ik zo een evenementen niet echt leuk en speciaal maar dat zal aan mij liggen omdat ik dat gewoon niet graag doe.
Recensies: Krantenartikels
Krantenartikel voor Jazz Marathon.
zondag 30 mei 2010
Brussel - Dit weekend stond Brussel volledig in het teken van jazzmuziek. Van vrijdagavond tot zondagavond waren er optredens op vier grote podia en in talloze café's en clubs. De Jazz Marathon werd al voor de vijftiende keer georganiseerd. Bekijk het sfeerverslag. [1 reactie]
De jonge muzikanten van LABtrio gaven zaterdagnamiddag de aftrap op de Grote Markt. Vorig jaar won deze groep de eerste prijs van de jazzmarathon voor jonge muzikanten. Het hele weekend was Brussel weer in de ban van jazz. Er stonden vier grote podia en er waren talloze optredens in cafés en clubs. Speciaal voor deze vijftiende editie stond er een ouderwetse danstent op de Vismarkt. Bezoekers konden er een hele dag komen dansen, Jacobien Tamsma (organisatie Jazz Marathon): "Oorspronkelijk werd jazzmuziek gebruikt om op te dansen. Jazzlegende Louis Armstrong trok met zijn big band naar allerlei tuinfeesten. Voor de vijftiende editie van de Jazz Marathon wilden we er een danseditie van maken." Zaterdagmiddag zat het weer mee en kwamen er heel wat bezoekers langs. De Jazz Marathon heeft een publiek van kenners en liefhebbers maar ook van nieuwsgierige ontdekkers.
Brussel - De Brussels Jazz Marathon is dit jaar aan zijn vijftiende editie toe. Dit weekend zijn er zo'n 125 concerten op soms verrassende locaties in Brussel. Allemaal gratis.
Dit weekend kan u gratis jiven, swingen en grooven op niet minder dan 125 concerten, op meer dan 60 locaties. Jazzliefhebbers uit de hele wereld verenigen zich in de hoofdstad om te genieten van jazz... vooral uit eigen land. "90 procent van de muzikanten komt uit België," zegt organisatrice Jacobien Tamsma. "Het festival is een soort visitekaartje van wat er hier muzikaal leeft. En dat is heel veel. Ik denk dat er in België meer muzikanten per vierkante kilometer zijn dan in welk land ook." Het programma is gevarieerd met invloeden uit blues, funk, soul, latin en pop. Bovendien het festival ook dit jaar helemaal gratis. "We zijn dankbaar dat we het gratis kunnen houden want dat trekt veel mensen aan die misschien minder met jazz vertrouwd zijn," aldus Tamsma.
