Bij elk liedje dat ik hoor,
denk ik aan wat ooit " ons" was.
Ik luister naar de tekst en vind telkens wel iets,
van wat ooit "ons" was.
Als ik over straat loop en een koppel zie,
denk ik aan wat ooit "ons" was.
Elke keer als ik naar of van m'n werk kom,
denk ik aan wat ooit "ons" was.
ik bedenk dat ik reeds heimwee had, of juist blij was,
om terug te komen naar wat ooit "ons" was.
Op straat staat een man te praten,
ik hoor z'n stem ondanks het feit dat ik m'n m3 aan heb,
het lijkt of het jou stem is, die hoorde ik ook altijd, en denk weerom
aan wat ooit "ons" was.
in m'n appartement voel ik me niet thuis
overal zit een herinnering aan vast van wat ooit "ons" was.

Wat ooit "ons" was, is nu niet meer.