Sinds lange tijd heb ik veel moeite met slapen. Ik val moeilijk in slaap ben bij het minste weer wakker, en wordt s' morgens vaak vermoeider wakker dan ik ga slapen. Ook emotioneel heb ik het erg moeilijk, en ik verdraag niets. Bij het minste begin ik te wenen, van het minste ben ik enorm geïrriteerd, ik verdraag niets en doe alleen maar lastig of zaag. Zo ken ik mezelf niet, en ik werd er dan ook heel erg neerslachtig van, en soms zelfs echt boos op mezelf. Ik heb nu een hele lieve vriend die erg begripvol is , me steunt waar hij kan, en dit ook allemaal verdraagt, alleen laat hij me soms niet genoeg met rust, maar ook dat begrijp ik niet van mezelf. Vroeger kon ik niet voldoende aandacht krijgen. Enkele weken geleden ging ik op consultatie bij Juta Borms. Ze heeft een dokterspraktijk waar ze ook alternatievere geneeswijzen toepast. Hoofdzakelijk Biopunctuur. Zei raadde me aan bij één van haar collega's te gaan voor een sessie Holistic pulsing om de druk wat van de ketel te halen. Dat is ook echt het gevoel dat ik had. Net of ik al maanden in een drukketel zit, en dat Katia nu een beetje druk eraf heeft gelaten. Het voelde aan alsof er terug voldoende plek was in mijn lijf voor mezelf. Ik besefte ook dat heel wat van dat plaatsgebrek vooral komt door angsten. Angsten die ontstaan zijn in mijn verleden, en die nog steeds mijn dagelijks leven beïnvloeden. Ik hoop tijdens de SD of tijdens de volgende sessie (holistic pulsing)HP hieraan te kunnen werken. Maar ja toen die sessie gisteren voorbij was was ik even helemaal van de kaart, ik was wat verward, vergatbijna te betalen, vergat nadien mijn jas en sjaal, en stond redelijk wankel op mijn benen. Over benen gesproken het was de eerste keer sinds lang dat ik mijn benen echt volledig voelde, en dat was een fijn gevoel. Thuis gekomen was ik zo ontspannen, en zo relaxt, dat ik eigenlijk voor niets zin had behalve dan verder geniten van dat gevoel. Dat deed ik dan ook en al heel gauw viel ik in slaap. Ik heb de hele nacht aan één stuk doorgeslapen, en toen mijn ventje deze morgen om zes uur moest vertrekken wou ik hem persé een knuffeltje geven, hij stond er helemaal versteld van, en ik eerlijk gezegd ook. Ik heb nadien nog twee uur geslapen en ben om 8 uur opgestaan. Ik ben even buiten gegaan, om een frisse neus te halen en was gelijk helemaal wakker, en voor het eerst sinds lang echt uitgerust. Ik heb me voorgenomen om dagelijks een kwartier tijd te maken om goed te ademen, en volledig mijn lichaam te voelen. De ruimte die ik nu voel die wil ik niet meer verliezen. en zeker ook het feit dat ik mijn benen voel en daardoor beter gegrond ben, dat is een wonder.
