Long time no see, hier alles same same but different. De dense jungle bracht ontelbare gevaren met zich mee: aapjes, mieren, termieten, hertjes, vogeltjes, bloedzuigertjes en 4 gillende Francaises. Watervallen, een wandeling door het regenwoud en olifantspotten zonder foliant bleken ons deel. Gelukkig zat ik de hele tijd naast een aapke achteraan in de pickup. Vele kleine steekdieren teisterden ons en ook onze goede en trouwe vriend DEET kon ze voor de eerste maal niet bedwingen. Als het regent in de jungle, dan giet het en storten rivieren zich genadeloos over de straten. Eens terug in Bangkok bezochten we de echte namaakbazaars (rara wie krijgt de merkkledij?) en de hoogste toren in Thailand (305 m) met een spectaculair uitzicht op de stad. De volgende dag mochten we onze oogjes openen om 6 uur 's ochtends (1 am Belgium time) om tot in grenspost Poi Pet te tjzjeezen en de grens naar Cambodja over te steken. Dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot. Alsof we Pol Pot zelf waren moesten we langs verschillende controlestations en vulden we meerdere overbodige documenten in. Eens daar aangekomen, wachtte ons nog een 2 uur durende rit tot in Siem Reap, waar de machtige ruines van Angkor Wat voor ons opdoemden. We zijn hier heerlijk gelogeerd en raakten op onze tweede dag onder de indruk van de macht die de vele Khmer bouwwerken hier uitstralen. Angkor Wat was ronduit indrukwekkend, maar de koningsstad, Angkor thom overblufte zijn machtige neef met de reusachtige in de torens verwerkte lachende Boedha's. Ta Phrom sprak misschien nog het meest tot de verbeelding. De tempels worden hier overwoekerd met groen en de bomen die door de stenen heen slingeren alsof de tand des tijds hier geen invloed heeft gehad, herbergen een mysterieuze gloed. We bezochten nog enkele kleinere tempels in de omgeving, allen om ter indrukwekkendst. Vandaag besloten we uit te rusten na onze lange wandelingen van gisteren en fietsten we 15 km enkel tot aan het Tonle Sap meer in 40 graden. Gezien de geringe regenval bevond het meer zich echter 8km verder dan verwacht. We mochten niet doorfietsen zonder een "entrance fee" te betalen, die uiteraard recht in de zakken verdween van de wachter, waarna Mattijs de arme man verwensingen naar het hoofd slingerde die te maken hadden met metselaars en achterwerken. Onze gids bekloeg ook gisteren meermaals het corrupte systeem van Cambodja, waarin veel leiders van het rode Khmer regime nog steeds aan de macht blijven, waardoor Cambodja op de rand van de afgrond blijft staan. Hij durfde dit echter enkel te verwoorden in de wagen en zonder politie in de buurt. Met een gemiddeld inkomen van 500 dollar per persoon per jaar, weten we wat ons te wachten staat op het moment dat we het door Japanners en Koreanen overstelpte Siem Reap verlaten. Morgen trekken we richting Phnom Pheng, waar we getuige zullen zijn van de vele gruweldaden van de rode Khmer, die destijds de bevolking van Cambodja met 20 procent wisten te verminderen. Mattijs maakt geen nieuwe vrienden meer, en heeft zich neergelegd bij het feit dat hij de rest van zijn tijd hier met mij zal moeten doorbrengen, hoewel hij misschien ook berusting veinst en geduldig wacht op het ideale moment om zich van mij te ontdoen. Morgen verjaart hij en ik verwacht vele reacties op de blog. Ik verwacht dat Spaanse armade de broekjes van oranje een poepie laat ruiken. Tot het volgende schrijven, en als jullie nog moeten rijden, vergeet uw auto niet...
