Vooreerst een dikke merci aan diegene die reageren op onze verslagjes en foto's. Er wordt hier lokaal zelfs gegokt op wie van jullie al gereageerd zou hebben, maar dat blijkt niet altijd makkelijk. Blijf ons vooral verbazen... Zoals de foto's illustreerden zijn we gisteren een resem tempels gaan bezoeken vanachter op de tuc tuc van een immer vriendelijke Thai. Het moet gezegd, we waren onder de indruk en dan moet Ankor Wat nog komen. 's Avonds een lekker thais hapje gegeten, het was zo overheerlijk dat ik me prompt een tweede bord gevraagd heb. Ocharme Teun die zat te watertanden, maar kost wat kost wil vermageren en dus zielig toekeek hoe ik mijn noedels met kip naar binnen speelde. Vandaag zijn we in het regenwoud aangekomen (speciaal voor Dominiek zullen we extra foto's proberen maken van wilde olifanten, gibbons, hertjes, tijgers, ... moest dit niet lukken beloven we alleszins een schone straathond) en bezochten een gigantische grot met miljoeeeenen vleermuizen. Het zouden onze vrienden kunnen worden, ware het niet dat ze zo verschrikkelijk kunnen stinken. Over vrienden gesproken... Teun en de plaatselijke muggen blijken ook erg amoureus met elkaar om te springen. Correctie, het gaat om een nogal eenzijdige vriendschap vanwege deze ettertjes of voor de volgers van het WK ook vuvuzela's genaamd. Ik begin er zelf van te krabben! Morgen wordt het vroeg dag en staat er een leuke tocht doorheen het regenwoud op het programma met onze 'zo zot als een achterdeur' gids, dat beloofd!
Geniet nog van de laatste uurtjes weekend, wij gaan straks slapen
Wij wijn vreselijk teleurgesteld om twee redenen: allereerst zagen we Holland gisteren in een bar in Bangkok de halve finales bereiken ten koste van het in de tweede helft zwak spelende Brazilie (toetsenbord hier heeft geen trema's). De Nederburen naast ons schreeuwden luidruchtig Holland wereldkampioen. Ten tweede lezen we weinig berichtjes van jullie op het gastenboek van onze blog, alleen onze pa schreef al iets en die heeft op zijn werk niks anders te doen. Nu het klassieke verhaal: goed aangekomen in Bangkok en door de immigratie geraakt, hoewel den Tijs heel wat meer moeite zal hebben om terug te keren, gezien hij tegen dan vermoedelijk zo zwart zal zien als ne ***** (nog maar eentje gezien hier trouwens). Tof hotelletje met paljassen die voor ons de deur openhielden. Grappig genoeg staat mattijs heel de reis onder Mrs. Keyngnaert ingeschreven en zodoende overal dubbele bedden voorzien. We zagen Wat Arun, Wat Pho en zijn liggende Boedha van 45m en toen ook nog het koninklijk paleis. In de tempel overal schoenen moeten uitdoen, zodat Mattijs zijn begeerlijke voeten te bewonderen waren. Dit staaltje vakmanschap leverde hem een foto met Thaise schonen op. We zwommen, zagen nog niet veel zon en af en toe kletst het hier donderslagen en gaan de hemelsluizen open.Aan de warmte en vochtigheid valt echter niet te twijfelen, dat zullen de foto's bewijzen. Bij het ter perse gaan van deze woorden maakt Mattijs een nieuwe vriend onder de vorm van een witbruine uitgemergelde kat, die nu zijn stoel heeft ingenomen, waardoor hij de rest van de tijd staand zal moeten volgen. Ik zal de rest van de reis alleen moeten afleggen. Voor Peter had Bangkok veel tafeltennisoptredens in petto, voor ons drukke straatjes en de geur van gebakken krekels en spin. We wachten het verloop van de reis af om onze darmflora hiermee eens flink op de proef te stellen. Vandaag aangekomen in Ayutthaya met de trein, zo meteen doen we de tempelronde en morgen reizen we door naar Pak Chong en het Khoa Yai National Park. Hier aan de computer verschijnen de eerste muggen en bijgevolg halen wij onze flesjes DEET boven. Tuktukchauffeurs zijn de heerlijkste kerels ter wereld. Nog maar net de hoek om van het hotel en de gratis tuktuk kost 40 baht, stuurt ons naar winkeltjes en vrouwenshows. Alles blijkt ook gesloten als je het aan hen vraagt, maar ze zijn bereid je later op de dag, tijdens de openingsuren te brengen tegen een kleine vergoeding. Wij lachen vaak. Mattijs heeft ondertussen vlooien EN luizen gekregen van zijn nieuwe vriend en het ziet er naar uit dat hij mijn vriendschap terug zal willen, hoewel hij regematig dweept met de monniken in hun oranje gewaden. We zullen hierbij afsluiten en jullie in spanning laten wachten op de rest van onze avonturen. Nog een belangrijke boodschap: MAMA, NIET ONGERUST ZIJN, WE ZIJN VEILIG AANGEKOMEN. Vriendelijke groetjes,
