Aan allen die onze blog gevolgd hebben proficiat, aan allen die onze blog niet gevolg hebben ook proficiat,
Voor diegenen die dachten dat we mogelijks op een landmijn getrapt waren, we zijn nog steeds in leven...en klaar om ons laatste verslagje de blog in te sturen. Voor verdere verhalen zullen jullie ons thuis moeten opzoeken, maar niet allen tegelijk graag! Ondertussen zitten we op het idyllische Ko (eiland) Chang, maar ons vorige verhaal stokte nog in Siem Reap. Sinds ons vorig verslagje zijn we naar de Cambodjaanse Hoofdstad Pnom Pheng getrokken. Tijdens een lange, maar erg interessante tour om de stad hebben we zowat alle voorname bezienswaardigen kunnen zien. Nog maar net onder weg of onze arme taxichauffeur moest al aan de kant van de weg gaan staan onder fel gemolenwiek van de plaatselijke agent. Omdat een kudde brommerkes onze taxi de pas afsneden, kon onze chauffeur niet doorrijden en moest hij het laatste deel van het kruispunt dus door het rood licht rijden. Opnieuw achteruit rijden leek ons nogal dom, maar dat was dan toch buiten de norse agent gerekend. Onze Chauffeur moest uitstappen en kreeg er een totaal overbodige scheldtirrade naar zijn hoofd geslingerd. De agent zou eens tonen wie het hier voor het zeggen had en hoe corrupt hij wel kon zijn. Ook onze gids die nochthans niet op haar mondje was gevallen, werd met veel misbaar wandelen gestuurd. Toen onze chauffeur de agent uiteindelijk betaalde, konden we onze weg verder zetten. De cambodjaanse politie is duidelijk uw vriend, maar zoals reeds uit eerdere verslagjes bleek, hadden ook wij dat al ondervonden. Het werd zowaar even stil... toen we ons op de killing fields en in het gevangenisenkamp Tuol Seng bevonden waar Pol Pot amper enkele decennia geleden miljoenen mensen liet martelen en om het leven bracht. Cambodja dat voordien een van de rijkere landen uit Zuid-Oost Azie was, is nu een van de armste landen ter wereld. Tot zover onze Cambodjaanse avonturen en laat duidelijk zijn dat dit land volgens onze bescheiden meningen een enorme aanrader is! We blijven echter manifest geterroriseerd worden door muggen, mieren, vlo en (een trema kennen die thai niet), zelfs honden (door onze tegenwoordig schurftenbol genoemd) en ander ongedierte en of dat al niet genoeg was, heeft de zon ons ook nog eens goed liggen. Misschien hebben we dat laaatste ook wel deels aan onszelf te danken. Op Koh Chang hebben we ondertussen de nodige rust ingebouwd en dat was niet onaangenaam na de laatste verplaatsing van ruim 12 uur. Het is niet altijd makkelijk kiezen tussen het zwembad en de zee of tussen wat voetballen of eerder wat volleyballen,...hehe Gisteren is Teun's droom in vervulling gegaan, hij is gaan duiken terwijl ik ben gaan snorkelen. Hij is 2x tot om en bij de 12m gedoken en heeft kennis gemaakt met een nieuwe wereld met zonder enige overdrijving triljoenen vissen die zich een weg banen langs de indrukwekkende zeebodem. Zelfs het snorkelen was voor mij al verbazingwekkend. Ik zag zelfs een gigantische octopus, Teun een reeeeeeuzeschildpad. Over de middag mocht ik ook eens proeven van het duiken, misschien moet ik de volgende keer ook wat minder aan die euro's denken... Morgen gaan we de jungle nog eens onveilig maken, dus alle olifanten wezen gewaarschuwd. Daarna vreten we ons nog eens vol met noedels en rijst, vertrekken we stilletjes weg naar Bangkok om dan naar huis terug te vliegen.
