ik ben vanaf vandaag officieel mijn leven bue, als ik niet snel van klas verander, ga ik eraan ten onder, en daar heb ik nog geen zin in, al enkele dagen komen sommige klasgenoten naar mij en trekken hun broek af, en vegen die aan mijn t-shirt, en dan maar lachen, he, en ze hebben me zelfs al in de vuilbak gestoken, ik ben dan naar de pd gegaan, maar die hebben "geen tijd" om mij te helpen, dus wat moet ik doen, zonder de hoop te verliezen, trainen tot ik ze afkan, en dan rammel verkopen.
ik voel me rot, maar ik blijf doorgaan, ik vind dit niet leuk en wil mijne maat achterna, die was ook autist, en die begreep me, maar die zit op een andere school, ik mag hem niet acherna, maar ik houd het niet meer, ik ben dan ook nog eens beledigt die zich mijn maten noemen, als ik niet snel iets doe, ben ik er niet meer en dan zal deze blog niet meer vorderen, maar ik blijf mijn poot stijf houden, ze zullen hem moeten breken of anders niet, maar als hij breekt, neem ik hun mee in mijn val, mijn uurrooster zuigt, ik vind hem iet goed, de dagen dat ik geen8ste uur mag hebben, heb ik er 1. an ook andersom, zeg dan maar dat je het houd, ik hou me eraan tot ik oud ben.
