ik vind moeders eigenlijk niks, als ik in een alergische bui ben, weet ik dat niks helpt, maar zij probeert altijd wel iets, ik weet dat het met het opstaan heeft te maken, en ik zeg dat ik ook, maar mijn moeder zaagt er maar op los, en maar denken dat dat zomaar opgelost is, ik weet dat eens ik ermee zit, ik er voor het einde van de dag, niet af kom, ik heb het een hele dag, of ik heb het niet. zelfs mijn klasgenoten, die mij eigenlijk niet echt moeten, weten dat, en accepteren day, maar mijn moeder niet, en dat is een deel van mij, dus eigenlijk accepteert ze me niet, ik vind dat niet plezant om zo te niezen, en het ergste is dat iedereen me dan vies bekijkt, en vraagt dat ik stop, en houd je dan eens in om ze geen druen te verkopen.
ouders verkopen alleen last, ze zeggen dat ze ons begrijpen enzo, maar wat ze eigenlijk zeggen is dat ze je maar raar vinden, en dat ze je niet begrijpen, en dan doen of ze medelijden, hebben, en dan hopen, die at het daarna beter, gaat, maar ik dacht niet dat medelijden mijn alergie oploste, anders was ik er allang vanaf. mijn leven thuis is een hel, en erger dan dat, de duivel erin is gaan lopen, en zijn vervangen door mijn ouders, die de duivel weg hebben gepest. leuk is anders!!! ik zeg 1 ding, de allergie is niet het ergst, maar de reactie van je ouders.
