De mexicaanse griep... de prik ertegen... er is al veel over gezegd en geschreven.
Ik ben zaterdag m'n prikje gaan halen en heb er geen last van gehad, beetje pijnlijke plek op m'n arm maar that's it. Er zijn voor-en tegenstanders van de inenting, ik vind dat iedereen moet doen waar ie zich goed bijvoelt. Ik heb zoiets van, in mijn zwangere toestand met al complicaties genoeg zoals het nu is heb ik dus echt geen zin om nog eens ferm ziek te worden ook... en met mijn chance deze zwangerschap zie ik het al gebeuren dat complicaties daar ook mijn deel zouden zijn dus thanks but no thanks. Dan liever een prikje en 2 dagen pijn aan de arm.
Wat ik niet vind kunnen is dat je in de media constant tegengestelde berichten hoort over nevenwerkingen, bijwerkingen, op korte termijn, op lange termijn, etc... de ene zegt zus, de andere zo en zo ziet niemand nog het bos door de bomen (of omgekeerd). Ik neem aan dat men geen producten aan een al kwetsbaar deel van de bevolking gaat toedienen die écht kwaad kunnen hé... en als we met z'n allen binnen x jaar één of andere aandoening krijgen die teruggebracht kan worden naar deze inenting dan weten we wie te vinden hé... onze griepcommissaris! Niemand die ooit nog z'n naam vergeet, daar heeft hij de laatste weken zelf wel voor gezorgd!
Okay, tijd voor een rechtzetting. Enige tijd geleden schreef ik hier dat ik geen fan was van Michiel als presentator van De Laatste Show. Awel, ik beken, ik was mis, de mens moest een beetje in zijn rol groeien, ik ben fan!
Afgelopen woensdag was ik eigenlijk niet van plan om wakker te blijven maar toen ik hoorde dat Michiel oa Sting op zijn gastenlijstje had staan ben ik toch maar blijven zitten. Al een chance. Wat een show zeg. Niet alleen Sting maar de hele interactie tussen Piet Huysentruyt, Dennis Rodman en later ook Sting was gewoon subliem! Michiel liet de show zichzelf wat leiden, kwam af en toe eens tussen met een opmerking of vraag maar liet voor de rest zijn gasten het verloop bepalen. Ge-wel-dig!
En toen kwam de kers op de taart.... zoals te verwachten was, was het helemaal niet de bedoeling dat Sting zou zingen wegens te duur etc... maar op de één of andere manier zat de sfeer zo goed, werd de vraag heel casual gesteld door collega-superster en kijk, plots stond Sting toch op het podium te swingen met de verraste, dolgelukkige en trotse De Laatste Showband.
Message in a bottle! MAGIC!
En Michiel, die zat in zijn zetel, keek ernaar en zag dat het goed was! Goed voor hét TV Moment van het jaar op de Vlaamse TV!
Maandag nog eens op bezoek bij checkpoint UZ. Met de mama gaat het vrij goed, de weegschaal is mijn grote vriend momenteel en ik ben de natuur daar zeer dankbaar voor . 80 kg here we come! Al snap ik dat niet goed met die kilo's m&m's (mét nootjes), de leo's, de marsen, de belegde broodjes, liters fruitsappen en frisdrank dat ik hier door m'n keelgat giet, maar soit. Dank u weegschaal. De rug en het bekken gedragen zich ook meestal, de pijn is 'te doen' en als ik af en toe eens wat rust en eens een pijnstiller neem dan komen we die 13 weken nog wel door....
De dochter dan..... dat ge daar later zorgen over hebt, dat versta ik... vollédig (ben er zelf ook één namelijk en wie mij nu kent gelooft dat niet maar ik heb een vrij puberale pubertijd achter de rug ).
Dat ik daar nu al sinds ik 12 weken zwanger ben, zorgen over heb dat vind ik iets minder. Er bestaat namelijk zo een begrip als 'onbezorgde zwangerschap'. Niet voor mij dus deze keer... Eerst de verontrustende test dus op 12 weken, dan al die ongemakken links en rechts, dan het nieuws dat de misses nogal aan de kleine en lichte kant is (en het verbetert er precies nie op - kleine 3 weken achter op schema ondertussen) en nu maandag bij de echo 'hm, tja, ik zie er precies iets dat niet helemaal klopt mevrouw, het hartje heeft precies een 'fladdering'. Dus ik voel de grond letterlijk onder me wegzakken (gelukkig lag ik al neer), de vroedvrouw wordt erbij geroepen, ik word aan een bloeddrukmeter gelegd, er wordt gefluisterd tussen doktoors (nooit een goed teken). We gaan er direct een kindercardioloog bijroepen mevrouw (al een chance dat ik op consultatie ga in een universitair ziekenhuis, àlle mogelijke doktoors direct bij de hand ). ik word efkens ( efkens - een vol uur dus en dat was niet goed voor mijnen bloeddruk zag ik) in een andere onderzoekskamer gelegd. Meneer de vrolijke kindercardioloog komt eindelijk af, 'we gaan eens kijken hé madammeken'. De mens (én mijn gyn én de assistente én de echospecialiste...) kijken 10 minuten naar de hartslag van mijn dochter op het scherm...ik mag meeluisteren (waar voor mijn geld en miserie niewaar), hij tuurt dan nog eens 10 minuten intensief naar het hartje, alle kamers, kleppen, boezems, aders en slagaders worden opgesomd, bekeken, gemeten en vastgelegd op foto. 'Niks aan de hand ze madammeke, u geen zorgen maken, héél misschien ergens een klepke dat nog niet schoon sluit maar dat komt allemaal in orde!. Ik kom nog eens kijken bij de volgende echo maar ik ben er zeer gerust in'.
Tja, hij wél! Nog 12,5 week.... ik ga ongelooflijk content zijn als mijn kleine meid gezond en wel op mijn buik ligt, ergens begin februari, dat kan ik u verzekeren....
Enne Ginger..... een paar weekskes te vroeg of zo.. mama zou dat niet erg vinden!
Tiemen en mama staan samen in de badkamer.... mama borstelt haar haar. Tiemen zegt 'ook kamme' Mama geeft Tiemen de haarborstel Tiemen kamt zijn haar en kijkt naar mama en zegt 'mooi hé!' tsssss
Als Tiemen en ik samen in bad gaan dan plegen wij buiken te vergelijken.... Mama moet tegenwoordig het bad met aanzienlijk minder water vullen want anders durven we eruit dobberen.... Tiemen kan zich niet meer tegen mama aanvlijen in bad want er zit een dikke buik in de weg....
Tiemen zegt dan 'mama ikke buik hé' en priemt eens met zijn vingertje in die dikke buik.... Mama zegt dan 'ja, wie zit er in die dikke buik?' 'Beebie Sus' antwoordt Tiemen dan fier. Waarna hij steevast in zijn eigen buikje priemt en zegt ' Tieme ooke dikke buik hé... ooke beebie!'
Dat belooft in februari... 2 beebies En hoelang zal het duren voor hij doorheeft dat beebie niet Sus heet maar ......
's morgens zo tussen 8u en 8.30 uur (ik weet het luxe o luxe dat wij zo laat kunnen opstaan..) trekt mijne zoon zijn oogjes open. Hij pleegt dan meestal nog een kwartiertje lekker warm onder zijn donsdekentje te blijven tateren tegen Putti, knabbelmo, Ioor, Nijntje & popje en dan wil hij opstaan. 'Ben wel wakker hé' zegt hij dan, en als ik me dan al in zijn kamer bevind of in de onmiddellijke omtrek dan blijft het bij die ene keer. Als mama echter al vroeger haar ogen opengedaan heeft en besloten heeft om van de rust van de ochtend te gaan genieten met een chocomelkske en de krant dan moet Tiemen zijn mededeling natuurlijk een paar keer herhalen, luider en luider tot mama hem komt redden. Ondertussen ontdoet hij zich van pyamabroek, pamper en gooit hij al zijn knuffels uit zijn bed. Na een potjes-pitstop kleden wij ons aan en na een plens water in ons gezicht gegooit te hebben gaan we naar beneden.
Tijdens de week eten wij dan in de keuken een boterhammetje of een boterkoek of zo - naargelang de leverancier van de ochtend, drinken wij samen een taske chocomelk en lezen wij...U leest het goed: WIJ lezen... Ge kunt niet geloven hoe kontent ik ben dat mijne zoon mijn leesmicrobe geërfd heeft. Overal wil meneerke leesvoer bij de hand hebben: naast zijn potje (aja!), bij zijn luierkussen, boven, beneden, overal vind je wel een hoopje peuterlectuur. En zo kan mama 's morgens rustig de krant lezen terwijl Tiemen in zijn boekje bladert en mij voorziet van commentaar : 'Bumba slaap hé', 'koetjes zegt boe hé', 'vlinder hé'. Van één boekje heb ik hem ook de gebaren en bijhorende geluiden geleerd en dat declammeert hij dan met een branie... een rasacteur zit er verscholen in die klein uk van mij: 'ollie rekt zich uit', 'ollie drinkt', 'Kikker springt', 't is hem niet gek genoeg of hij doet het én met veel verve...
Tijdens de weekends durven wij al eens pyamagewijs voor de televisie in de woonkamer onze boterkoek opeten, ondertussen geëntertaind door Plop of Bumba of nog maar eens Winnie the Pooh. Totaal niet pedagogisch verantwoord maar zo leuk! Lekker rustig wakker worden, nog een beetje verder soezen terwijl Tiemen de kabouterdans meedanst of gespannen zit te turen naar de avonturen van grote vriend Winnie.. Iets zegt me dat binnen enkele maanden ons ochtendritueel er toch lichtjes anders zal uitzien... ondertussen genieten we er nog even ten volle van, te beginnen met dit lekker lange weekend!
nog 15 weken dus, kan echt beginnen aftellen nu en dat doe ik ook want dat is nu toch al een kleine 3 maand dat ik bijna constant pijn heb, het mag eens gaan gedaan zijn. En dan wist de kiné me te vertellen dat dat helaas niet plotsklaps verdwijnt door te bevallen (zols wél het geval is met sommige andere kwaaltjes zoals dikke voeten en oprispende maag herinner ik me van de vorige keer) maar dat ik er nà de bevalling ook nog ferm last van kan hebben. Zucht.
in elk geval ben ik maandag terug aan het werk gegaan, om m'n gedachten wat te verzetten, m'n schuldgevoel naar m'n collega's wat te verzachten en om ervoor te zorgen dat de centjes blijven binnenkomen hé. Want een mens zou bijna vergeten dat dat laatste toch ook niet onbelangrijk is. Blijf thuis, dat is allemaal gemakkelijk gezegd, ik sta er hier wel alleen voor financieel en die ziekte-uitkering van de mutualiteit daar moet je ten eerste kweeniehoelang op wachten, je mag je dan nog eens gaan verantwoorden bij één of andere vreemde dokter waarom je wel denkt dat je niet kan gaan werken... allemaal dinges war ik géén zin in heb. Dus werken maar, gelukkig heb ik een hele flexibele werksituatie en kan ik al eens later beginnen of vroeger stoppen of eens een half uurtje gaan liggen overdag daar om m'n rug wat rust te gunnen. En daarbij het leidt af en de tijd gaat tenminste voorbij.
Mijn buikje begint nu wel prominent naar voor te steken, ammai! Maandag zag ik een collega-zwangere met een buikje waarvan ik dacht - mmm maandje of 4 zo - tarara, ze moet zelfs 1 maand voor mij bevallen! Hellep! ik ben tonnetjesrond aan het worden... ben eens benieuwd naar de kilo's... uit princiep weeg ik me niet tussen de controles bij de gyn door, ge kunt er toch niks aan veranderen hé, en ik heb al gemerkt dat onze weegschaal thuis er een kilootje of 2 bijlapt dus ik hou me aan het gewicht in het ziekenhuis. Ben vreed benieuwd of ik mijn streefgewicht (80 kg, 80 ja!!!) ga overschrijden of niet. De vorige keer is dat netjes gelukt om dat nét te bereiken op de dag van de bevalling. maar nu zitten de feestdagen er nog aan te komen hé, eerst Sinterklaas, dan kerst & nieuw, ik hou mijn hart (en mijn buik) vast!
Ondertussen ben ik 2 x bij de kiné geweest en dat gaat heel goed vooruit, de pijn is doenbaar overdag, mede door het afwisselen van liggen en beweging denk ik. We gaan dus op dat elan verder, volgende week proberen terug gaan werken 4/5 maar mét ligzetel in mijn buro zodat ik daar ook af en toe eens kan gaan liggen. Raar zicht misschien maar foert, mijn gezondheid gaat voor. 's nachts is een ander paar mouwen, daar moet ik mee leren omgaan zegt de kiné Heb de rustperiode ook gebruikt om de muizenissen in m'n hoofd wat weg te werken, veel dingen 'opgeruimd' ondertussen, zowel letterlijk als figuurlijk en dat zal hopleijk m'n nachtrust wat bevorderen. Vanaf deze week ben ik ook een etmaal kinderloos (allé als je stamperke niet meetelt natuurlijk) elke week want tiemen gaat nu elke dinsdagavond opgehaald worden in de crèche door oma en opa, blijft daar dan slapen en ik pik 'm pas de woensdagavond terug op. Eens een dagje niet trekken en sleuren zal zeker ook helpen. En verder vallen de puzzelstukjes mooi in mekaar, heb het perfecte doopsuiker gevonden voor bij de kaartjes, hélemaal in het thema. Heb een supermooie wieg voor kleine zus gevonden voor een betaalbare prijs.. Ook voor grote broer ben ik aan het shoppen geweest, Sinterklaas zijn buit ligt al in de kast en ook voor de kerstman liggen er al dinges opzij én ik heb deze week nog afspraken in een paar scholen zodat ik ook die keuze kan maken en grote broer (en mama) weten waarheen het gaat nà het Bengelhof. Aan foto's inkleven ben ik nog niet toegekomen....
Pffff. Zie mij hier zitten... 14 dagen thuisblijven van de gyn en na goed een halve dag verveel ik me al te pletter. Bekkeninstabiliteit, dàt is de voornaamste reden van de verplichte rust én ook het feit dat mijn dochter nogal aan de lichte kant is. Opdracht voor de mama: véél rusten, niet heffen, geen huishoudelijk werk, naar een kiné die gespecialiseerd is in bekkeninstabiliteit. Moeilijk als ge zo een bizzy bee zijt als ik. En als er nog zo veel moet gebeuren voor kleine uk mag komen piepen. Geboortekaartjes ontwerpen en uitwerken, geboortesuikers gaan kiezen, geboortelijst gaan leggen, eens rondkijken voor een wiegje of zo, een school gaan zoeken voor grote broer, sinterklaas en kerstkadoos gaan kopen.... Enfin, ik probeer me nuttig bezig te houden in rusthouding, heb de laatste drie dagen alle kleertjes van tiemen eens onder handen genomen en beslist wat er weg mag, wat ik ga doorgeven aan een nichtje, wat neutraal genoeg is om in dochterlief haar kleerkast terecht te komen...toch al 1 nuttig werkje achter de rug. Voor de rest zal dat veel tv kijken worden (eindelijk eens tijd om uit te vlooien wat voor moois die digitale tv nu eigenlijk te bieden heeft), me toch eens verdiepen in de Stieg Larsson trilogie en misschien o misschien als ik écht niet meer weet wat te doen kom ik eindelijk eens toe aan 2 jaar Tiemen-foto's inkleven in een album...de foto's zitten gelukkig al per maand geklasseerd maar inkleven, nog nooit aan toe gekomen. Nu misschien...
Tiemen heeft een vriendinnetje... Janne. Toen ik en een bam-vriendin samen op vakantie besloten te gaan hadden we zoiets van, als ze maar niet te veel ruziemaken, onze kinders... Viel dat even mee zeg... Tiemen was sebiet helemaal kierewietgek van dat blonde meisje en liet dat ook duidelijk merken en de kleine blonde deerne liet het zich allemaal welgevallen, tot op zekere hoogte natuurlijk want meneer mijne zoon is nogal nen hevigen . Hij moet dat nog wat leren wat dat is doseren... maar in elk geval, er zijn banden gesmeed voor een levenslange vriendschap daar in Frankrijk (tussen de mama's ook ten andere ). Onafscheidelijk waren ze, handje in handje in de autostoel, 'savonds ontroerende slaapweltaferelen, samen lekker buitenspelen in het zwembadje of 'pinge' op de trampoline... allemaal even schattig.
Ze zijn even oud - weekje of 3 verschil - en dat ziet ge. Tiemen is wat trager met het één en wat rapper met het ander en voor Janne geldt hetzelfde. Het klikt gewoon en dat merk je en als we mekaar een tijdje niet gezien hebben is die klik daar onmiddellijk terug, zo gelijk 2 hondjes, ze snuffelen efkens aan mekaar 'ik ken u' en hopla wég zijn ze gaan spelen. Zàlig om te zien.
En de mama's die maken foto's van al dat schoons en dromen stiekem al van verlovingen en trouwfeesten waar we al die foto's kunnen laten zien: kijk daar en toèn is het begonnen! Haha!
Ik snij nog maar eens het onderwerp van de gebroken nachten aan. Dan wordt Tiemen dus wakker - vannacht bv. rond 2.30 uur, dus écht als IEDEREEN slaapt - krijsen, brullen, tieren... . Ik probeer slaapdronken vanuit mijn kamer de situatie in te schatten, gaat hij terug liggen of is het een blijverke.... mééstal helaas is het een blijverke. Na nog een paar minuten gekrijs ga ik dus maar eens kijken wat mijn kleine uk wakker gemaakt heeft. AHA, 1 knuffel en 1 tut zijn verdwenen uit bed. Ik pak een troosteloze peuter uit zijn bed en krijg meteen de knuffeligste knuffel van de hele wereld (daarvoor alleen is het wakker worden op ongoddelijke tijdstippen het eigenlijk wel waard). Ik vis een knuffel en tut vanàchter het bed en zeg: 'tiemen verder slapen'. NEEN. Okay... we zijn vertrokken voor een rondje wie-wil-er-wél-slapen-wie-wil-er-niet-slapen... Ik pas de tips toe die de kinderverzorgster uit de crèche me gegeven heeft: géén licht, géén boekjes, géén afleiding. Gewoon meenemen naar mijn kamer, hem naast me in bed leggen, zeggen 'tiemen moet slapen' en zelf gaan liggen en doen alsof ge slaapt. Uk gaat terug rechtzitten, ik zeg 'tiemen slaap!'. Uk gaat terug liggen... zucht, geeuwt, rekt zich, gooit de lakens van zich af, rolt om, gaat terug rechtzitten... Na 30 of wat pogingen en 3 uur later als mijn 'tiemen slapen!' nogal wanhopig, dreigend, boos en moemoemoe begint te klinken zegt tiemen 'mama toch!', draait zich om.... en slaapt. GRRRRRR.
Het zag er goed uit: de nieuwe kinderzender van VTM, met Maya de Bij en Plop en Pipi Langkous, ideaal voor mijn kleine uk die babynetwork nu toch wat begint te ontgroeien... deze ochtend dus op onze digitale zender gezocht en gevonden op nr 132: Kzoe. Het begint goed, Monstertrucks en mijn kleine man is daar gek van. Ik ruim de keuken op en neem dan de strijkplank om vlug nog iets te strijken wat ik deze avond wil aandoen... ondertussen zijn de onvermijdelijke reclame met daarna een reeks videoclips gestart blijkbaar... en wààr valt mijn oog op: om 8 uur 'sochtends alstublieft wordt daar een videoclip uitgezonden van een meisje dat verkracht wordt en dan de rest van de clip verderzingt in nogal obscene kledij! OM 8 UUR 'S MORGENS! OP EEN KINDERZENDER MET ALS DOELGROEP OA 2-JARIGEN!
Zo'n schattig ventje! Wat een lief manneke! Mijn kleine uk vertedert iedereen... op foto.... want in real life is mijn kleine schattige uk de laatste weken veranderd in een monstertje met een willetje om u tegen te zeggen die voor àlles maar dan ook àlles het hele huishouden op stelten zet, woede aanvallen krijgt, agressief wordt en machtsspelletjes uitspeelt met mama.
En wat doe je eraan, consequent zijn in straffen, proberen afleiden, hem overmatig prijzen als hij wel iets goed doet of flink is, hem kleine verantwoordelijkheden geven zodat hij zich belangrijk voelt, dat doe ik allemaal. Helpt het? Neen dus, voorlopig niet althans integendeel..
Hij is kwaad en ik word daar zo moe van... zo 's nachts om 4 uur als meneerke al 4 uur lang weigert van te slapen in zijn eigen bed en alle mogelijke truken uit de kast haalt en wat doet een oververmoeide mama dan ... toegeven en dan begint de hele heisa weer van voor af aan..en overdag zet hij dat spelleke op alle mogelijke fronten gewoon voort.
Het is een fase, ik weet het en ik moet erdoor.. maar het is verdomd lastig zo 5 maand zwanger, meer nachten zonder slaap dan mét en niemand om het eens over te nemen...
(ik wil het niemand anders ook aandoen hoor.. het is juist wel op deze momenten dat ik een partner mis die het eens kan overnemen...)
Ondertussen ben ik begonnen met de praktische voorbereidingen voor de geboorte van Ginger.
Er zijn meters en peters gekozen, gevraagd en bevestigd. Geen makkelijke beslissing, maar uiteindelijk ben ik heel blij met 2 goede vriendinnen, een goede vriend en mijn broer. 2 meters en 2 peters dus, beetje ter compensatie van het niet aanwezig zijn van een papa, ook een beetje om ons opvang-netwerk wat te versterken, en daarmee bedoel ik zeker niet alleen praktische opvang maar misschien wel meer de emotionele kant van de zaak. Want alleen is maar alleen.. en af en toe zo eens kunnen bellen met iemand die je kindje toch een beetje speciaal vindt en het wat beter opvolgt en eens wat goede raad kan geven of gewoon naar je verhaal kan luisteren dat doet veel en eens de kindjes dan groter zijn hoop ik dat ze een hele goede band hebben met hun meters en peters en er terecht kunnen met verhalen, verdrietjes etc waar ze misschien minder gemakkelijk mee bij de mama willen/kunnen gaan..
Kraamzorg is aangevraagd en hoera die is blijkbaar standaard uitgebreid tot 1 maand nu! Bij Tiemen was dat nog 14 dagen en moest ik een doktersbriefje hebben om langer ervan te kunnen genieten. (wat ik onmiddellijk kreeg maar allé het is weer een achternageloop die wegvalt)
De naam ligt definitief vast, het idee voor het geboortekaartje ook en zal binnenkort eens proefondervindelijk getest worden nog een beetje aan het twijfelen over kleuren enz mijn eerste idee was iets sober maar wel in een flashy roze enveloppe, nu begin ik toch een beetje te twijfelen, geboortesuikers zal nog veel onderzoekswerk vragen want ik wil iets moois in hetzelfde thema als het kaartje en dat is niet gemakkelijk
De zwangerschap is gemeld aan de mutualiteit die me meteen bedolven onder een stapel papieren waarmee ik na ondertekening door de dokter blijkbaar veel kadootjes ga krijgen J
Heb de papieren geprint voor het aanvragen van het kraamgeld zodat ik die ook door de dokter kan laten invullen bij de volgende consultatie.
En last but not least heb ik de kleerkast nog wat aangevuld met roze spulletjes, aja .
Maar nog véééél om over na te denken en te regelen dus . Nog 19 weken!
Ps: ik vraag me af hoe ik dat de vorige keer allemaal gedaan gekregen heb én zwangerschapsyoga én zwanger zwemmen én haptonomie én craniotherapie én prenatale kiné . A ja juist dat was in het prékindjestijdperk.. toen tijd nog een rekbaar begrip was J
Mijne zoon bijt... in boterhammen, koeken, appels etc maar dus ook in kindjes.....
Elke avond, als ik hem ga ophalen in de crèche dan krijg ik een verslag: tiemen heeft vandaag 2 kindjes gebeten, Tiemen heeft vandaag 3 kindjes hard gebeten, etc etc afhankelijk van de verzorgster die de laten heeft en meneer mijne zoon dus overhandigt en rapporteert over de dag klinkt dat van sec meededeelzaam en informatief over lichtjes geïrriteerd tot ronduit beschuldigend: UWE zoon bijt.
Tja, wat kan ik eraan doen hij krijgt écht wel genoeg te eten en thuis bijt hij niet in andere mensen daar slaat hij, of gooit zich op de grond of zegt boos neen maar bijten, dat kennen we daar niet. Ik kan er dus ook niet op reageren.
Ik heb dus gezegd aan zijn persoonlijke verzorgsters (die er vrij sec mee omgaan trouwens) dat ze hem maar naar eigen goeddunken moeten straffen, liefst consequent en dat doen ze ook. Hij vliegt efkens apart op een stoeltje en mag toekijken hoe de andere kindjes vrolijk verder spelen. Een beetje dezelfde tactiek die ik toepas als hij thuis eens een woede-aanval krijg, apart zetten en efkens negeren, daar heeft hij een bloedhekel aan .
Eén van de andere verzorgsters had hem als straf vorige week bij de babys gezet. Poeha, wat een straf, dat is juist een beloning voor de kleine man, dan voelt hij zich dé man natuurlijk, hij bemoedert die ukjes een beetje, tutje geven, dekentje goedleggen, aaike doen, speelgoedje afpakken ge-wel-dig.
En zeggen dat ik dat kind als baby nooit een bijtring kunnen verkopen heb....
Nu ik wereldkundig gemaakt heb dat ik een dochter krijg kan ik ook de 'werktitel' onthullen: Ginger! Waarom Ginger? Awel Tiemen was Fred zolang hij in de buik zat dus had ik 2 opties nu: Fred & Ginger (Ginger Rogers die samen met Fred Astaire menig filmke weggedanst heeft) of Fred & Wilmàààààà (uitleg hoeft niet hier veronderstel ik ). Maar vermits mijn kleine meid tijdens zowat elke echo al een flinnk staaltje danstalent laten zien heeft en ik ook nu terwijl ik dit schrijf haar lustig voel ronddartelen in mijn buik is er maar 1 optie hé: Ginger dus, met dansschoenen en al!
En voor de ongeruste lezer over mijn naamkeuze: ik kan u gerust stellen: Ginger komt nog in geen 100 jaar dichtbij de naam die het werkelijk geworden is, maar daar moet u nog op wachten tot ... tja tot ze zin heeft om naar buiten te dansen zeker hé?
Tiemen wordt vandaag 2 jaar! om 12.40 uur om precies te zijn. Ik herinner me de geboorte 2-daagse alsof het gisteren was. 39 uur heeft meneerke erover gedaan om tevoorschijn te komen! maar het was elke minuut meer dan waard! En eigenlijk, ik vond dat best leuk, je bent 2 dagen echt met niks anders bezig, volledig gefocust. Helemaal weg van de wereld. ik herinner me dat de verloskamer ramen had maar vraag me niet waar ze op uitkeken, totaal geen behoefte aan contact met de buitenwereld. behalve om oma en een aantal vriendinnen op dag 1 op een totaal verkeerd been te zetten en er telefoontjes mee te plegen alsof er niks aan de hand was. Hihi.
Vandaag vieren we dus al zijn 2e verjaardag. Vraag me niet waar die 2 jaar naartoe zijn. Of toch, ze zitten in dat prachtige blonde ventje met zijn karaktertje en niet-willetje, met zijn prachtige lange wimpers, met zijn zachte fijne stemmetje 'mama?' die gek is van blonde meisjes, van Shrek, van melk met nesquick, van pasta, van autooooos maar vooral van zijn mama . Benieuwd hoe lang dàt nog gaat duren...
Straks Bumbataart en véél kadootjes! Gelukkige verjaardag kleine man!
Na de nachtmerries nu: emo-buien in the middle of the night, om gek van te worden, dan stel ik me bv. voor dat ik een speech hou op de begrafenis van mijn beste vriendin, en dat is dan voor écht hé gr .gegarandeerd goed voor een paar uur bleitjolijt in het midden van de nacht. Tof.
verslaving aan chocoladepudding en ijskoude chocomelk. Let op het ijskoude aspect, we spreken hier van chocomelk on the rocks people dus mét ijsblokskes en al en chocoladepudding, ga naar de Aldi koop daar de goedkoopste chemische brol-chocoladepudding die ge kunt vinden en eet de pot in één keer leeg. Goed voor een half litertje zaligheid voor de TV s avonds.
Niet weten of ik moet uitkijken naar de echo van volgende week of niet. Enerzijds wel om hopelijk een definitieve en bevestigende uitspraak over het meisje-jongen aspect te krijgen en ukkepuk nog eens de lambada te zien dansen in mijn buik, anderzijds toch een beetje schrik om slecht nieuws te krijgen. U weet wel die ene test die toch een beetje verontrustend was; bweuk. Enfin, mijn mama gaat mee om mijn handje vast te houden (of ik het hare)
Een buikje van 18 weken met de omvang van ééntje van 38 weken die de bakkerin deze week spontaan de reactie ontlokte: allé succes met de bevalling hé! Waarop ik reageerde: ik peins dat ik tussen nu en februari wel nog eens om een chocoladekoek zal komen zenne.
Op het Tiemen-front
na drie opeenvolgende nachten vol onderbrekingen, hysterie alom en uiteindelijk beiden bijna niet slapen en schandalig te laat op het werk en in de crèche is de rust eindelijk weergekeerd ten huize. Oef. Voor hoe lang is nu de vraag.
Het potjes-tijdperk is hier aangebroken maar voorlopig nog zonder succes thuis. Tiemen zegt wél elke keer babo! en klapt in zijn handjes als hij geen succes heeft gehad. Tsss. Vraag me af welke reactie dat wordt als het wel eens lukt? Een Mexican wave? Een minuut zendtijd op de nationale zender? Een pyamaparty met alle knuffels? Ik hou u op de hoogte.
Met dit weer zijn de lange broeken en lange mouwen hier weer geïntroduceerd. Waarop Tiemen hardnekkig blijft volhouden dat hij nu een kès draagt (vestje) terwijl het eigenlijk gewoon een t-shirt met lange mouwen is. Bangelijk eenvoudige woordenschat.
Deze week ook ontdekt dat hij dezelfde trekjes heeft als mama . Hij kleedt alle poppen uit en speelt er dan zo mee. Als ik de oma mag geloven deed ik dat ook. Arme poppen, met dit weer .
Op het nieuw TV-seizoen front
yeah! Expeditie Robinson is back! Met alleen maar vrouwen voorlopig! Dat wordt nog leuk de komende weken. Gewéldig hoe die topadvocate gisteren al meteen de hele groep tegen zich kreeg en met haar universiteits-psychologie meende de groep onder de knoet te krijgen. NOT dus! Benieuwd wanneer ze eruit gaat, hopelijk niet te vlug want dit is TV om-je-vingers-af -te-likken!
Sorry Michiel, ik ben géén fan van u in een talkshow. Het is uw ding niet, alhoewel, misschien kijk ik binnen een paar maand nog eens om te herevalueren. Frieda kon me ook niet zo bekoren in het begin.
En fantastisch: Komen eten. Ik ben fan. Ik vind de interactie tussen die 4 onbekenden gewéldig. Alhoewel ze de stunt met die mislukte omroepster die ze opvoerden deze week écht niet moeten herhalen, get a life Goedele.
Staat Shrek nog altijd op nummer 1 in onze dvd-top tien. Herhaalde pogingen om Nemo, Paulus de Boskabouter en zelfs Bumba (opnieuw) te introduceren stuitten op een welgemeend njet van de man met de zapper. Och wel, ik blijf de scène in film 2 met de haarbal brakende puss in boots gewéldig vinden
En last but not least: ik blijf het formidabel van mezelf vinden dat ik komende zondag een verrassingsfeestje georganiseerd heb voor mijn mamas 60e verjaardag en dat het feestvarken nog altijd van niks weet! Ondanks de bijna verraad-pogingen van talloze genodigden, het feit dat ik de datum 2 keer moeten veranderen heb en de vele leugentjes om bestwil. Dus ja mama, we gaan zondag gewoon een stukske taart eten en s avonds eten bij onze favoriete Italiaan. Tsss. (Alleen ben ik er vergeten bijzeggen dat er nog een stuk of 16 andere mensen komen en de pasta niet door de Italiaan himself maar door ondergetekende zal bereid worden.)
En nu stop ik er echt mee . Want ik hou u van uw werk! Niet?
Vanaf vandaag is mijne zoon, mr zot jonk een aapje! Hij is deze ochtend overgegaan naar de grootste groep in de crèche (de speelvogels) bij juf sandra en juf line en heeft daar gekregen: een kapstokje, een mandje en een schoenenplankje met het symbool: aapje! Van een geweldige typecasting gesproken . Ben benieuwd wat dat aapje allemaal gaat leren het komende jaar, hopelijk leert hij zijn apestreken wat af zodat hij volgend jaar op 1 september klaar is voor het échte werk... de kleuterschool.
mama van Piet Piraatje (2007) en zonnemeisje (2010) BAM Administratieve duizendpoot Boekengek Chocoholic Netwerkbeest Kwisser Blogger en nog veel meer....
. 80 kg here we come! Al snap ik dat niet goed met die kilo's m&m's (mét nootjes), de leo's, de marsen, de belegde broodjes, liters fruitsappen en frisdrank dat ik hier door m'n keelgat giet, maar soit. Dank u weegschaal. De rug en het bekken gedragen zich ook meestal, de pijn is 'te doen' en als ik af en toe eens wat rust en eens een pijnstiller neem dan komen we die 13 weken nog wel door....
.
Tsss. (Alleen ben ik er vergeten bijzeggen dat er nog een stuk of 16 andere mensen komen en de pasta niet door de Italiaan himself maar door ondergetekende zal bereid worden.) 
